Kits? I love kits!

Oke, dat ging niet optimaal zijn snelheid. Sterker nog, hij ging hoogstens zo snel als een schildpad, en dan nog had hij geluk met die snelheid. Oh man, geen optimale training indeed. Zo snel als hij kon liet Tall de steen vallen toen een eekhoorn in zijn gezichtsveld kwam, en rende er achter aan. Net zo lang tot hij hem had, het duurde langer dan gemogen had, maar in zijn defense, met stenen zeulen maakte je nu eenmaal erg moe. Inmiddels stond de kater alweer bij fourtrees, bekende plek dit, moest ook wel, want je moest zoveel mogelijk kennen mocht je ooit in oorlog komen.

- Softvoice 1ste post

Hijgend liet de rossige poes zich op de grond zakken en sloot even haar ogen. Het was frustrerend te merken dat ze al zo snel uitgeput was. Althans, zo snel? Ze had natuurlijk een aardig eindje gelopen, maar de afstand was ook niet waar het aan lag, eerder de snelheid waarop ze zich kon voortbewegen. En die snelheid, die overigens dus niet zo snel was, had ze te danken aan haar opgebolde buik die de poes een stuk zwaarder maakte. Nog altijd vrij zwaar ademend opende ze haar ogen weer en keek met gemengde emotie naar de plek waar de kittens zich bevonden maar gaf er toen toch een tedere blik over. Het zou niet lang meer duren tot de kittens zouden komen, vandaar ook dat ze haar intrek in de nursery al had genomen. Alleen kon ze het niet uithouden daar, zo de hele dag in de hitte liggend. Vandaar ook dat ze even wat frisse lucht was gaan scheppen, een uitje dat was uitgelopen tot een flinke wandeling voor een hoogzwangere poes. Uit haar ooghoek zag ze een kat komen aanlopen en vrijwel meteen had ze haar volle aandacht op de nieuwkomer gericht. Ze besefte zich maar al te goed dat ze kwetsbaar was, dus hopelijk had ze hier niet te maken met een kat die uit was op gewelddadige dingen. Met wat moeite ging Softvoice staan. Ze keek wat wantrouwend naar de Shadowclan kat. Het was waarschijnlijk een apprentice, maar ook die waren op het moment sterker dan zij. Misschien was deze wandeling toch niet zo slim geweest...

Het duurde niet lang of een poes verscheen plots in zijn gezichtsveld. Een beetje verbaasd om de dikke buik in deze barre tijden keek Tall naar haar, tot hij het ineens doorkreeg en zijn mond openviel. Meteen sprong de jonge kater gelukkig en vrolijk op, en rende, duidelijk met goede intenties, op de poes af. "Gefeliciteerd!" Snorde hij luid, en kwam slippend voor de poes tot stilstand."Hoe lang nog?" Logische vraag natuurlijk, ook al kende hij de poes niet eens.

Het was eigenlijk vooral de Shadowclangeur van de kater die Softvoice beangstigde. Ze wist dat het over het algemeen de meest vijandige clan was, al had dat natuurlijk zo zijn uitzonderingen. Toch bleef ze stijfjes staan, wegrennen zou namelijk helemaal geen zin hebben, ze was toch niet sneller. "Gefeliciteerd!" Een verbaasde blik verscheen op haar gezicht, dit was niet de begroeting die ze had verwacht. Ondanks dat ze het nog niet honderd procent vertrouwde gaf ze een klein bedankend knikje. "Hoe lang nog?" Een glimlach verscheen op haar snuit, deze kat kon toch geen slechte bedoelingen hebben? "Ook hallo." Glimlachend ging ze langzaam zitten. "Nog maar even, het duurt waarschijnlijk niet lang meer." Dat haar antwoord klopte was te zien. "En, wat is de naam van deze jonge kater?"

Tall snorde toen ze mededeelde dat het niet lang meer kon duren, wat was het toch mooi. "Ik ben Tallpaw," Mauwde hij beleefd, en wees met zijn staart naar de buik van de poes, "Al namen bedacht? Mate nog bij u? Zin in?" Oke, best vreemd voor hem om te vragen aan een Thunderclanner, maar kittens waren altijd goed, en die konden er niets aan doen dat ze in die clan geboren zouden worden.

Tallpaw, zoals verwacht toch een apprentice dus, en een enthousiaste ook. "Softvoice, aangenaam Tallpaw." Sprak de poes rustig. "Al namen bedacht? Mate nog bij u? Zin in?" Softvoice fronste, dat waren tja ehm... Nogal directe vragen. "Nieuwsgierig merk ik? Ik hoop dat je begrijpt dat niet al die vragen bij iedereen misschien helemaal goed vallen?" Het leek haar een aardige kater, en zelf zou de vragen allemaal moeiteloos kunnen beantwoorden, maar hij moest weten dat dit een tikkeltje brutaal was. "Maar, ik verheug me zeker op de komst van de kittens." Beantwoorde ze dan toch een van de vragen. "En over namen is inderdaad al wel gebrainstormd, net zoals dat ik een partner heb."

De kater knikte bij de vraag of hij nieuwsgierig was, maar trok een wenkbrauw op toen de poes plots zei dat hij onbeleefd bezig was. Gelukkig gaf ze daarna gewoon antwoord op zijn vraag, en dus knikte hij vrolijk. "Mooi!" Was serieus alles wat hij zei, meer wist hij ook niet te zeggen, dit omvatte alles wel zo'n beetje toch?

Het was even stil, en toen vroeg de poes naar zijn trainingen. Tall zweeg, moest hij hier antwoord op geven? Gaf dat niet teveel weg nog van de Clan? Uiteindelijk schudde hij zijn hoofd. "Daar kan ik geen antwoord op geven," De kater glimlachte verontschuldigend, en maakte zich toen klaar om om te draaien. "Ik moet gaan,"

- Bang voor Shrew (A)

Tall draaide zich nog even om en glimlachte, "Nee hoor mevrouw," Mauwde hij oprecht beleefd, "Ik, maar verder nog heel veel geluk met uw kittens," Na deze woorden draaide hij zich weer om en rende zo hard hij kon, hard dus, naar zijn eigen gebied. Veilige grond, hij moest voorzichtiger doen of zijn moeder zou hem wederom snappen.