Would you believe it? {Mockingjay}

Een kleine calico poes drukte zich met voorzichtige passen door de struiken heen, toen een bekende geur haar neusvleugels binnendreef. Automatisch trokken haar mondhoeken naar boven in een brede glimlach en volgde ze de lucht. Ze had hem al een tijdje niet meer gesproken en stond echt te popelen om hem weer eens te zien. "Mockingjay?" Klonk haar zachte stem met een vrolijke glimlach.

Hij had zich nog maar net omgedraaid toen hij zijn pas gevangen prooi had begraven of hij hoorde zijn naam alweer opdoemen. "Mockingjay?" Miauwde iemand, een stem die hij maar al te goed herkende. "Hey Poppyleaf!" Miauwde hij enthousiast waarna hij zich terug omdraaide en de calico poes vrolijk aankeek. Het was altijd fijn om bij haar te zijn, en ze was dan ook de enige waarbij hij zich anders gedroeg. Hij stond vooral bekend om zijn nogal playerige gedrag, maar stiekem kon hij wel echt voor iemand vallen, en was hij bereid om zijn charmante gedoe tegenover andere poezen op te geven. "Hoe gaat het?" Vervolgde hij vriendelijk terwijl hij de kattin glimlachend aankeek.

Haar glimlach werd nog wat breder toen Mockingjay haar een aankeek en aansprak. Eventjes keek ze wat verlegen naar haar voorpootjes, maar vervolgens had Mockingjay weer al haar aandacht. Ze voelde zichzelf even warm worden door zijn enthousiaste toon en giechelde eventjes licht nerveus. "Met mij.. gaat het wel, denk ik," miauwde ze vervolgens, wel eerlijk over hoe ze zich voelde. "Met jou dan? Ik hoop goed?" Haar glimlach werd weer hoopvol. Ze zou niet willen dat er iets met Mockingjay was. Eigenlijk zou ze hem nog voor zichzelf stellen. Ach ja.. Ze was ook redelijk smoorverliefd op de knappe kater. Dat hij een enorme player kon zijn was haar totaal ontgaan omdat ze een tijd in de medicine cat den had gelegen.

Hij spitste zijn lichte bruine oortjes toen de poes sprak. "Met mij.. gaat het wel, denk ik," Zijn kopje ging in een schuine positie staan en zijn bleekgroene ogen keken haar nieuwsgierig aan. "Hoezo, denk je?" Vroeg hij, met een lichte bezorgde ondertoon in zijn stem. Als er iets of iemand was die haar pijn had gedaan, dan kon hij haar verzekeren dat diegene het eind van de dag niet meer haalde. "Met jou dan? Ik hoop goed?" Een glimlach kwam op zijn gelaat te staan. "Nu ik jou zie, is m'n hele dag terug compleet." Miauwde hij warm. Het was hem ontgaan dat dit een behoorlijke flirt move was, wat eigenlijk kwam omdat hij dit gedrag gewoon was.

De vraag was te verwachten en eventjes keek Poppyleaf naar haar voorpootjes. "Nou ja.. Ik en Littlewish hebben voor de eerste keer in ons leven.. ruzie.." Miauwde de poes met een licht wrange glimlach. "Maar.. dat komt wel goed denk ik." Kwam er vlug achteraan. Sterker nog, enig verdriet was vergeven en vergeten toen de kater zijn woorden uitsprak. De poes voelde een lichte blos onder haar pels branden en keek verlegen naar haar voorpoten, breed glimlachend. "Dat is.. dat is heel erg lief van je.." kwam er gevleid maar lichtjes verlegen uit. Haar hart bonsde in haar keel.

"Nou ja.. Ik en Littlewish hebben voor de eerste keer in ons leven.. ruzie.." Miauwde de poes, waardoor Mockingjay even wat ongemakkelijk met zijn oren trok. "Maar.. dat komt wel goed denk ik." Een kleine glimlach kwam op zijn gelaat te staan. "Tuurlijk," Verzekerde hij haar aanmoedigend. "Dat is.. dat is heel erg lief van je.." De kater knipperde even met zijn bleekgroene ogen, maar wist uiteindelijk zijn nieuwsgierigheid te vervangen door een nieuw idee. "Heb je zin om te jagen?" Vroeg hij, licht nieuwsgierig terwijl hij haar aankeek. Om eerlijk te zijn had hij nog niet veel gedaan vandaag, naast het gevangen prooidier dat hij zonet begraven had. En trouwens, samen jagen was altijd leuker dan alleen, toch?

Poppyleaf begon lichtjes te stralen toen de kater aangaf dat hij wel met haar wilde jagen. Dat klonk helemaal top! Zachtjes snorde ze dan ook eventjes van plezier. "Ja natuurlijk!" Miauwde ze vrolijk, "Waar wil je gaan jagen dan?" kwam er vervolgens nieuwsgierig uit. Haar kopje helde iets naar de zijkant toen ze haar vraag stelde. Haar blik was onlosmakelijk op Mockingjay gericht. Ze was best wel dol op de kater, al wilde ze het nog niet helemaal toegeven aan hem.

De poes stemde in, net zoals hij had verwacht. Een kleine lach begon met zijn lippen te spelen en zijn oortjes wiebelde even wat ongemakkelijk toen ze haar volgende vraag stelde. Er was de laatste tijd niet veel prooi meer te vinden in het territorium. En alhoewel het bos nog steeds aan het recupereren was, hield het prooi zich nog mooi verstopt. Zo dus haalde hij simpel zijn schouders op, waarna hij zijn groene blik op de poes gooide. "Ik weet momenteel niet echt een goede plek.." Miauwde hij, ter vergeefs. "We kunnen ook gewoon even gaan wandelen, en met wat geluk komen we prooi tegen onderweg." Het nieuwe voorstel had zijn blik nieuwsgierig gemaakt, en ook toen hij haar aankeek veranderde deze niet.