Coiled up on the dirty ground

Dit was geen leuke dag. Gister had ze met Snowdrop gesproken, en er was uitgekomen dat ze een nieuwe mentor zou krijgen. En ook al was dat maar tijdelijk, Nimble baalde ervan dat ze niet met haar eigen mentor kon blijven trainen.
Het had net geregend, en Nimblepaw sjokte door de modder. Haar poten waren tot halverwege bruin, en de punt van haar staart gleed ook door de modder. Uiteindelijk had ze er genoeg van en haar poten waren moe van het zware lopen. Ze liet zichzelf vallen. De druppels modder vlogen in het rond en heel Nimble's buik en een deel van haar kop was vies. Maar het duurde nog geen tien seconden voordat ze klotsende voetstappen achter zich hoorde.

Met zompende geluiden sjokte de vuurrode kater door het gebied heen. Dit weer was perfect geweest om zijn persoonlijke training voort te zetten, maar al dat geren door de modder heen had hem aardig uitgeput. Zijn blauw/grijze ogen keken om zich heen, er was niemand hier in de buurt. Tenminste, dat was wat 'ie dacht, aangezien hij nog geen tien seconden later een plons hoorde. Was er iemand weggezakt in de modder!? Direct kwam Firespark overeind en rende, voor zover dat ging, met vermoeide poten in de richting van het geluid. Daar vond hij een rode apprentice in de modder liggen, al kon hij haar bijna niet meer zien door haar vieze vacht. "Hey, Nimblepaw, toch? Gaat het een beetje?" vroeg hij, met een gebruikelijke zorgelijke blik in zijn blauwe ogen.

Nimble keek op, en herkende de grote, langeharige rode kater uit het kamp. Ze wist alleen zijn naam niet meer. Verdomd geheugen ook. Maar ze grijnsde en duwde haar bovenlichaam met haar voorpoten omhoog. "Ja, het gaat. Ik liet mezelf vallen omdat ik geen zin meer had in lopen." Het klonk niet zo logisch gezien de modder, maar eigenlijk lag het best lekker! Tenminste, als je het koude en natte negeerde. "Sorry, ik moet je naam vergeten zijn," verontschuldigde ze zich.

Een glimlach kwam op zijn gezicht toen hij merkte dat er niets aan de hand was met de kattin en hij ging naast haar, in de modder, zitten. "Daar zit logica in," gniffelde hij en keek de apprentice vriendelijk aan. "Toch zou ik overeind komen als ik jou was en geen longontsteking wilt oplopen." Firespark keek eventjes snel om zich heen, maar richtte zich al snel weer op de kleinere apprentice. "Oh, maakt niet uit hoor. Ik heet Firespark," miauwde hij vriendelijk. "Maar kom op, je keek niet bepaald vrolijk uit je ogen. Wat is er gebeurd?" vroeg hij, nieuwsgierig. Zou ze het aan hem willen vertellen? Of was hij daarvoor nog iets te veel als een "vreemdeling?"

Hmm, daar zit wat in. Een longontsteking was niet bepaald fijn - al had ze geen idee hoe het was om ziek te zijn, want ze had nog nooit wat opgelopen. Maar ze luisterde naar Firespark, die best een toffe peer leek, en kwam overeind om te gaan zitten. En ze hield haar kop een beetje scheef, met haar nog bemodderde baard, toen hij zei dat ze niet zo vrolijk uit haar ogen keek. "Nouja, het is niks ernstigs, maar ik krijg een nieuwe mentor. Ik was zó blij toen ik Snowdrop als mentor kreeg, omdat zij echt een van de sterkste poezen van de Thunderclan is. En op een of andere manier heb ik echt ontzag en respect voor haar. Maar ze is gewond, en we hebben besloten dat het beter is als iemand haar vervangt, zodat ik niet achter kom te lopen." Ze schudde zich even uit, en keek Firespark verontschuldigend aan toen ze zich realiseerde dat dat onwijs moest spetteren. "Het is maar tijdelijk, maar toch. Ik baal."

Firespark ging er rustig bij zitten en sloeg zijn staart, die inmiddels ook onder de modder zat, over zijn voorpoten heen. Hij gaf zijn borst een forse lik en luisterde naar wat Nimblepaw te vertellen had. Hij kon begrijpen hoe het was om opeens van mentor te moeten wisselen omdat diegene gewond raakte. Hij had geluk gehad met Burningwish dat, dat nooit gebeurd was. Toch dook hij even in elkaar toen Nimblepaw zichzelf uitschudde en grinnikte daarna eventjes, maar hij zetten al snel weer een serieus gezicht op. "Misschien kan ik je helpen?" stelde hij toen terloops voor. "Ik ben misschien net pas warrior, maar ik kan je misschien best wel helpen. Dan hoeft Firestar je geen nieuwe mentor te geven, ga jij niet te ver achter lopen en kan Snowdrop in alle rust genezen." Hij keek wat verlegen weg, toen hij zich bedacht wat voor een dom idee hij net had geopperd. Misschien was hij toch iets té hard van stapel gelopen.

Nimble glimlachte opgelucht toen Firespark niet boos werd toen ze hem vies maakte. Het was gelukkig niet zo'n saaie drol, die veel te volwassen begon te doen nadat hij warrior was geworden. En toen opperde hij zijn idee. Even moest Nimble nadenken. Ze kende hem niet, pas een halve minuut, en ze wist niet hoe hij was als mentor. Het klonk zeker niet slecht, maar ze wist ook niet of ze er heel enthousiast over kon zijn. Van Snowdrop had ze geweten dat ze geweldig kon vechten, omdat ze dat met eigen ogen had gezien. Maar wat als Firespark een watje bleek te zijn? Maar toen bekeek ze de kater eens goed. Hij was groot, gespierd, en ze hoorde hem wat zwaarder ademhalen. Zo te horen had hij net getraind, en dat terwijl hij al een warrior was. Ze glimlachte, en knikte toen. "Ik denk dat dat wel een goed idee is," zei ze. "Misschien is het handig als we dat met Snowdrop bespreken en met Firestar of Silverfang. Dan kan dat officieel aangekondigd worden bij de volgende ceremonie, zonder dat zij erover na hoeven te denken." Wauw, dat ging makkelijk, een nieuwe mentor! Ze hoopte maar dat de leaders het ook goed vonden. "Oh en.. Nog iets."

Onderwerp: Re: Coiled up on the dirty ground