My fault {Firespark}

Ze krulde haar staart langs haar lichaam. Haar goudgele ogen staarden even naar de ingang. Ze had Silverfang nog niet aan kunnen spreken over Nimblepaw. Ze zou wachten tot hij tijd had, het had geen haast dus kon het wel wachten. Ze kon wel nog wat trainen met de kattin... Misschien hervond ze haar vertrouwen in de jonge kat wel als ze dat deed. Ze haalde even diep adem en wel meteen perste ze de lucht er terug uit. Het kamp was redelijk leeg aangezien het Sunhigh was en de meeste aan het jagen was. Maar met die poot van haar kon ze niks anders doen dan zitten wachten tot de pijn over was en ze eindelijk nuttig kon zijn voor de clan. Het wachten leek altijd zo lang te duren... Ookal was het eigenlijk niet echt zo lang... Als ze nu gewoon eens van het begin had gerust moest ze nu niet zitten wachten. Het was opnieuw haar eigen schuld...

De jacht was eindelijk weer eens succesvol en hij had zijn trainingsrondje al weer afgesloten. Met twee muizen in zijn bek bungelend kwam de kater terug het kamp binnenstappen. Hij gooide de diertjes op de stapel erbij en rekte zichzelf eventjes goed uit. Zijn blauw/grijze ogen schoten door het kamp heen, het was stil hier. het was bijna sunhigh, maar echt warm was het niet, nu was Firespark tenminste blij met zijn vacht, die hem lekker warm hielt. Hij schudde zijn vuurrode vacht uit en zijn blik viel op een kattin die in het kamp lag. Hij ging de lijst met namen in zijn kop af en vond uit dat het Snowdrop moest zijn, een kattin die laatst gewond was geraakt. Nieuwsgierig liep hij naar haar toe en begroette haar met een glimlach op zijn gezicht. "Hey, Snowdrop," miauwde hij zacht, maar vriendelijk. "Gaat het een beetje? Je ligt er zo weemoedig bij," vroeg hij daarna.

Ze keek op toen ze een vuurrode pels zag, maar keek toen terug naar de grond toen ze zag dat het niet Nimble was. Ze negeerde dat schuldgevoel niet langer, ze wilde zo graag sorry zeggen. Ze had nooit zo tegen haar apprentice mogen doen... Nu zou alles nog erger worden. Ze zuchtte zachtjes en keek op toen een schaduw haar aandacht trok. Een glimlach was het eerste wat ze zag. Ze ontmoette de ogen van de kater. Vlug dacht ze na, hopend de naam van de kater te vinden. "Hey, Snowdrop," Zei hij op een vriendelijke toon. Snow knikte naar hem, maar liet haar blik naar de uitgang van het kamp gaan. "Gaat het een beetje? Je ligt er zo weemoedig bij," Snowdrop zuchtte zachtjes en haalde haar schouders op. "Het is best saai als je niks mag doen..." ze staarde even naar de grond. Stomme poot.

Hij keek wat verloren rond, totdat Snowdrop tegen hem sprak en uiteindelijk besloot hij om te gaan zitten. Eventjes dacht de rode kater na. "Mag je niets, of kan je niets?" vroeg hij daarna, nieuwsgierig. "Want anders wil ik je best meenemen het territorium in, ik kan je ondersteunen," stelde hij met een vriendelijk gezicht voor. Het was nooit leuk om vast te komen te zitten in het kamp, al had hij het, na zijn kitten tijd, nooit meer hoeven mee te maken. "Tenminste, als je dat wilt," kwam er daarna wat onhandig achteraan. Firespark wilde nog wel eens wat te hard van stapel lopen en dus snel andere willen helpen, zonder rekening met ze te houden of ze het wilde of aankonden.

De vuurrode kater ging zitten en even bleef het stil. Ondertussen had ze dus de kans om zijn naam te zoeken. Snel ging ze het lijstje met namen af tot ze uiteindelijk bij een naam stootte die vast bij de kater paste... Firespark. Ja! Hij was nog een jonge warrior, verder wist ze niet echt veel over hem. "Mag je niets, of kan je niets?" Snow keek op. Ze kon niets... Dus beide klopte. "Want anders wil ik je best meenemen het territorium in, ik kan je ondersteunen," Ze keek even naar de grond en dacht na. Zou ze hem dan niet van last zijn? Ze was altijd al zo'n last geweest... En het as altijd al haar fout geweest. "Tenminste, als je dat wilt," vervolgde hij snel. Ze keek op en knikte even. "Dat is goed..." zei ze zacht. "Maar... Ben ik dan niet gewoon een last?" fluisterde ze er zachtjes na. Het klonk bijna geluidloos en was meer tegen haarzelf dan tegen de kater.

Firespark glimlachte vriendelijk en schudde zijn kop. Het had hem wat moeite gekost, maar hij had het best verstaand wat de kattin had gezegd. "Als je een last zou zijn, zou ik het toch nooit hebben aangeboden?" miauwde hij vriendelijk, terwijl hij overeind kwam en zijn vuurrode vacht uitschudden. "Tenzij je liever hier in het kamp wilt wegrotten als een Elder?" vroeg hij daarna, met een speelse, maar iets wat valse toon in zijn stem. Hij wist niet zeker of, als Snowdrop dat wilde, hij erbij zou blijven. Het kamp was iets waar hij het liefst uit wilde ontsnappen, zo vaak mogelijk.

Toen de kater zijn kop schudde keek ze ietwat verrast op. Had hij dat verstaan? Nee... Dat mocht niet... Dat was niet de bedoeling geweest. "Als je een last zou zijn, zou ik het toch nooit hebben aangeboden?" Toen kwam hij overeind. Snow keek even weg van de vuurrode kater en liet haar blik langs het kamp gaan. Het was voor het eerst dat een kat zo vriendelijk tegen haar deed zonder dat deze werd gedwongen. Een kat van haar niveau... Nimble, Dust en Broken waren wel leuk gezelschap maar waren allemaal zo jong... "Tenzij je liever hier in het kamp wilt wegrotten als een Elder?" De warrior keek meteen op toen hij dat zei. Ze had zijn toon wel gehoord, maar voelde zich niet beledigd zoals ze had moeten zijn, eerder gewoon verrast dat hij dat zei. Ze kwam rustig overeind en tilde haar pijnlijke poot op. Ze wierp even een onzeker lachje op hem en plaatste hem toen voorzichtig neer. Als ze er maar niet teveel druk opzette, dan zou het goed komen. Ze hinkte wat naar voren en zwiepte even met haar staart. Ze lachte nog even verlegen en keek toen snel weg. Ze was blij... Maar echt blij en dat voor het eerst in moons.

Firespark keek Snowdrop vriendelijk aan toen ze overeind kwam en voorzichtig haar poot uit probeerde. Het zou vast wel goed gaan, hij zou goed op haat letten. Toch? Hij kwam zelf ook overeind wandelde rustig naar haar toe. "Zie je, gaat hartstikke goed," prees hij haar en ging naast d'r staan. "Zeg het me als het te veel pijn doet, oké? Dan zal ik je helpen om verder te gaan, of om terug te gaan naar het kamp." Hij keek haar eventjes serieus aan, glimlachte daarna en wandelde rustig in de richting van de uitgang van het kamp.

[Nieuw topic, of hierin verder gaan?]

"Zie je, gaat hartstikke goed," Snowdrop knikte en keek even vanuit haar ooghoek naar de kater. Hij ging naast haar staan. "Zeg het me als het te veel pijn doet, oké? Dan zal ik je helpen om verder te gaan, of om terug te gaan naar het kamp." Ze knikte even en keek vooruit. Ze zou toegeven, ze zou niet liegen, ze zou... Om haarzelf geven en niet denken aan een ander... Ja, ze zou het eens proberen. Ze wandelde rustig naast Firespark en ving nog een glimlach op, die zij beantwoordde met een piepiklein lachje. Ze was wel blij maar een beetje nerveus... Starclan wist waarom... Ze volgde hem tot bij de uitgang en wandelde rustig met hem verder.

OOC:: Okay, maak jij? ^^