{OPEN} All the survivors, singing in the rain...

Newleaf was aangeborken, maar niet zonder regen. Dit was waarschijnlijk de eerste keer dat Fisheye het echt fijn vond, de regen. Ze stond midden in het kamp en liet de stortregen op haar neerkomen, al haar gedachtes wegspoelen. Alle positieve en negatieve gedachtes spoelden weg uit haar hoofd, maakte haar leeg van binnen (op een positieve manier). Ze stond daar maar wat, deed niet veel, ze stond daar gewon te staan in de regen. Ze was, op haar zus na (maar zij was op een mysterieuze wijze verdwenen), de enige overlevende van haar broers en zussen. Zij waren allemaal doodgegaan aan de ziekte die haar het lelijke oog had bezorgd. Soms wilde ze dat die ziekte haar ook had laten sterven, dat had haar "leven" waarschijnlijk minder erg gemaakt, het was tot nu toe alleen maar een grote rij van vreselijke gebeurtenissen...
Ze slikte een brok verdriet weg en probeerde de regen haar gedachten weg te laten spoelen, maar dit keer lukte het niet. Er is geen regenbui hard genoeg om mijn verleden weg te spoelen. Dacht ze somber. Hoe graag ze het ook zou willen, haar verleden zou haar blijven achtervolgen...

''Sta je hier ook de zorgen weg te spoelen?'', Blackgaze was naast een poes gaan zitten die midden in de regen stond, hij bekeek haar goed en zag dat haar linker oog anders was dan het rechter oog. De kater probeerde er niet de hele tijd naar te kijken en wende zijn kop naar de lucht, om zo de koude spetters op te vangen met zijn tong, hij had dorst en dan was dit zijn manier om te drinken, aangezien hij te lui was om zich te verplaatsen. Hij liet een opgeluchte zucht horen, waar hij meteen al zijn gedachtes uit zijn hoofd mee weg dreef. Hij vond het heerlijk om in de regen te staan, niet veel katten en poezen vonden dit fijn, daarom had deze poes ook zijn aandacht getrokken, hij keek nog eens vlug naar haar en vroeg zich af hoe ze zo een oog had gekregen, zou ze ermee geboren zijn? kan ze wel goed zien? Heeft ze een ongeluk gehad? Is ze misschien te dicht bij een monster gekomen. Honderd vragen zweefde door zijn hoofd, hij besloot ze even allemaal te vergeten en gewoon zijn kop omhoog te houden waar de regen met bakken uit de lucht viel, waarschijnlijk vond de poes dat ook was fijner.