Blood! Glorious Blood![OPEN]

Bloodwhisper zat op het twolegshek. Ze keek verlangend naar een stel kittypets."Wat zou ik die graag doden." murmelde ze tegen zichzelf. Ze keek rond of ze misschien met een andere Bloodclankat de lol kon delen. "Wat doen die andere katten? Slapen?" zei ze tegen zichzelf hardop. Ze keek weer naar de kittypets. Ze liepen naar een Twolegsnest. "Pfff.. Verwende nesten zijn dat zeg! Ik zou ze liefst een voor een uitmoorden!" zei ze weer tegen zichzelf. Ze sprong van het hek af en ging bij de Twolegsnesten kijken. "Gets! Wat stinken ze!" zei ze. Ze sprong weer op het hek en ging zitten.

Philyra stapte nieuwsgierig naar de hekken. Ze hadden echt fantastische kleuren. De ene, waar ze nu naast wandelde, had een roestbruine kleur. Het glansde door de waterige zonnestralen. De volgende had een donkergroene en onnatuurlijke kleur. Haar aandacht ging naar een van de gele hekken. Zo fel had ze geel nog nooit gezien. Ze moest haar ogen bijna dichtknijpen tegen de hardheid ervan. "Gets! Wat stinken ze!" Haar aandacht verschoof zich van het gele hek, naar de kat die erop. Ze wandelde er nieuwsgierig naar toe. "Wie stinkt er, Bloodwhisper?", vroeg ze haar ogen neergeslagen, zenuwachtig schuifelend.

"Wie stinkt er, Bloodwhisper?" hoorde ze Philyra zeggen. Ze draaide zich met geïrriteerd trekkende oren naar de poes om. "Wie stinkt er? Wie stinkt er? Kan je ruiken? Die Kittypets natuurlijk!" zei ze geïrriteerd. Ze bedacht waar ze eigenlijk voor kwam. Ze herstelde zich."Ik had zin om een stel Kittypets te verwonden. Misschien is vermoorden nog beter! zei ze een stuk vriendelijker. Ze zag zich al voor hoe die Kittypets in een plas bloed lagen. Heerlijk! "Doe je mee met Kittypets verwonden?"
vroeg ze aan Philyra.

Met grote passen liep Whalepaw heen en weer. Ze wou dat er eindelijk eens actie werd ondernomen. Ze was al heel lang apprentice, maar trainingen? ho maar. Boos liep ze uiteindelijk een richting op. Naarmate ze langer liep ebde haar boosheid een beetje weg, maar de frustratie bleef. Plots hoorde ze in de verte een stem. ''Doe je mee met kittypets verwonden?'' Geschrokken bleef de tabby staan. Ze herkende de stem niet, maar de geur was wel heel duidelijk. Bloodclan katten. Heel even had Whale de neiging om weg te rennen, maar onschuldige katten pijn doen, dat kon ze niet laten gebeuren. Behoedzaam begon ze richting de stem te lopen. Een echt plan had ze niet, en haar hart klopte in haar keel van angst, maar ze moest iets doen. ''Heey, wat hoorde ik daar over kittypets?'' Vroeg ze nonchalant. ''Iets met pijn doen?'' Voegde ze er nog aan toe. Ze probeerde achteloos te doen, alsof het haar niet boeide of alsof ze zelfs mee wou doen. Maar vanbinnen nam de angst bijna de overhand.

Het was slechts de tweede keer dat Nimble zich hier begaf. Ze herinnerde zich nog dat er een rare geur hing, en die geur hing er nog steeds. Ze snoof, en trok haar neus op. Yikes.. Het rook er naar katten, maar.. de geur was anders. Alsof het ander soort katten waren.
Ze zag verderop een paar katten zitten en besloot een kijkje te nemen. Er waren twee warriors - of werden ze niet zo genoemd bij de Bloodclan? Ze wist het niet, ze wist nog maar heel weinig over de Bloodclan. Ze had alleen Austin ontmoet, maar hij was nog niet zo slecht geweest. Alleen een beetje tegenstribbelend toen ze hem had gevraagd uit het territorium te vertrekken. "Kittypets pijn doen?" herhaalde Nimble toen ze de woorden van een Riverclanapprentice hoorde.

"Heey, wat hoorde ik over Kittypets? Iets met ze pijn doen?" hoorde de geïrriteerde Bloodclankat achter zich. "Kittypets pijn doen?" Hoorde ze een andere stem zeggen. Ze draaide zich zo abrupt om dat ze bijna haar evenwicht verloor. "Maar Clanapprentices smaken ook goed! Willen jullie dat? vroeg ze met een gemene grijns rond haar snuit. Ze had eigenlijk ook best wel zin om Clankatten bang te maken dus Kittypet of Clankat maakte haar geen enkele zier uit."Als je dat niet wilt, moet je maar wegwezen! voegde ze eraan toe. Met een gemene grauw haalde uit ze met een van haar klauwen naar de apprentices. "Kom dan! Kom maar! Als je bloed wil zien krijg je bloed! En anders kan je wegwezen! zei ze uitdagend.

Verstijfd van verbaasheid gaapte Nimble de zwarte poes aan. Wat was dat nou weer voor een reactie? Het klonk dreigend, en er liep een rilling door haar lichaam, maar tegelijkertijd moest ze haar best doen haar lachen in te houden. "Oke, oke," zei Nimble uiteindelijk. "Wij apprentices smaken inderdaad echt heerlijk. Maar kittypets.. Niks gaat boven kittypets." Ze ging mee met de poes, omdat ze veel te benieuwd was wat ze bedoelden. Ze konden niet menen dat ze écht die kittypets zouden eten, toch?

"Oke, oke," begon de poes. "Wij apprentices smaken inderdaad echt heerlijk. Maar kittypets..Niks gaat boven kittypets." eindigde ze. Waar had ze het over? Was ze volkomen met een Bloodclankat eens? Een grijns speelde over haar snuit. "Als jij die Kittypets zo lekker vind. Vang ze dan en eet ze op! Of durf je dat niet? zei ze met nog steeds haar grijns over haar snuit. "Moet ik je een voorbeeldje geven? Of toch maar niet? gromde ze op een kille toon.

Nimblepaw slikte even, hopelijk onopvallend. Was de poes serieus? Nee, dat kon toch niet. Ze ging weer verder met haar toneelstukje. "Ik heb dat nog nooit gedaan," zei ze. "De oudere katten vingen ze altijd voor me. Het is binnen mijn familie de regel dat alleen de vader ze mag vangen." Dat was echt een compleet onzinverhaal, maar ze wilde zichzelf indekken voor het geval dat de poes serieus was, en echt van plan was een kittypet te vangen.

Het gesprek ging verder zonder haar. Misschien beter, omdat ze haar de hele tijd beledigen. Tot het moment kwam dat de poes met de gouden haren iets uitlegde. "De oudere katten vingen ze altijd voor me. Het is binnen mijn familie de regel dat alleen de vader ze mag vangen." Ze schudde haar kop. Rare clankatten. Die geur had ze toch geroken bij Starlingpaw en Dapplepaw? Een soort witte geur. "Ben jij geen ThunderClanner?" Ze keek nog steeds niet op van haar poten. "En voed heel hun Clan jullie niet?", ze klonk iets gemener dan ze bedoeld had. Als dat maar niet fout liep.

"We hebben al te veel tijd verloren! Nu heb ik er geen zin meer in.. zei de pikzwarte kat. "Nouja.. Ik vang wel een andere keer een kittypet. voegde ze er met tegenzin aan toe. Blijkbaar vonden die andere katten haar eng ofzoiets. Dat vond ze om de een of andere manier niet leuk. "Ik heb me nog niet eens voorgesteld! Nou. Ik ben Bloodwhisper. Ik ben 13 manen en ben een Young one van de Bloodclan. Nu jullie." zei Bloodwhisper vriendelijk. Hopelijk had ze genoeg haar best gedaan zodat de andere katten haar niet meer dreigend vonden.

"We hebben al te veel tijd verloren! Nu heb ik er geen zin meer in.. Philyra luisterde al niet meer. Ze bestudeerde nu de ThunderClan apprentice. De goude vacht. Zo mooi, het was bijna een leeuw. Ze besloot er naar te vragen. "Ben jij een leeuw?" Ze knipperde niet met haar ogen. Dan was het besef er dat ze iemand recht in het gezicht keek. Beschaamd keek ze weer naar beneden. Wat was haar probleem?

De zwartwitte poes had gelijk; ze was een Thunderclankat. Ze was even vergeten dat dat aan haar te ruiken viel. Wat moest ze doen: doorgaan met liegen? Of moest ze eerlijk zijn en zeggen dat ze een grapje maakte. Net toen ze besloot dat ze verder zou gaan met liegen, veranderde de houding van de zwarte, dreigende poes. Ze leek meer haar best te doen om aardig te zijn, wat Nimble een beetje gerust stelde. "Ik maakte een grapje," lachtte ze nep naar de zwartwitte poes. "Ik ben van de Thunderclan, 6,5 maan en heet Nimblepaw." Ze moest lachen, nu echt, toen de poes vroeg of ze een leeuw was. "Was dat maar zo'n feest, maar nee, ik ben gewoon een poes." Ze voelde zich vereerd dat ze zo werd genoemd - een leeuw.

"Ik maakte een grapje," zei de oranje poes."Ik ben van de Thunderclan, 6,5 manen en heet Nimblepaw." voegde ze eraan toe. "Dus jij maakte een grapje? Ik ook. Ik was niet van plan om een kittypet te doden of nog erger. Ik heb ooit Kittypets geproefd en die smaken hartstikke goor. zei de zwarte kat vriendelijk. Ze besefte niet dat Clankatten Kittypets eten afschuwelijk vonden. "En nu jij! Hoe heet jij en uit welke clan kom je? vroeg ze aan de bruin met witte poes die bijna niks had gezegd.

De leeuw lachte nu hardop. Philyra luisterde gespannen. Het leek wel een brul. "Was dat maar zo'n feest, maar nee, ik ben gewoon een poes." Ze schrok. Geen leeuw? She ís a lion. Ze keek de leeuw nog steeds niet aan. "Maar je bent zo mooi, hoe kun je dan geen leeuw zijn?", vroeg ze voorzichtig. Phil dacht wat na. Dan ging er een lichtje op. Zij was opgenomen in de ThunderClan, omdat ze een leeuw was, maar ze wist het zelf niet. Ja, dat was het.

Nimble haalde opgelucht adem toen Bloodwhisper zei dat hij geen kittypets zou doden, maar raakte weer gespannen toen hij zei dat hij ze wel eens geproefd had.. Was hij.. een kannibaal? Zo onopvallend mogelijk slikte ze, en richtte zich weer op de poes. Ze bloosde een beetje toen ze haar mooi noemde. Dat was nog niet vaak gebeurd - om niet nooit te zeggen. "Dank je," giechelde ze een beetje ongemakkelijk. "Jij bent ook heel mooi!"

~ Lion voor Nimble, ik vind t best cute! =D

Even bleef Whalepaw verbaast staan. De katten praten over en weer en niemand lette meer op haar. Ook niet op de kittypets overigens, dus haar taak was al volbracht. Maar toch wou ze nog even mee doen met het gesprek. Haar koppigheid won het, dus ze wou gelijk krijgen, ondanks dat ze zelf ook niet helemaal wist wat dat was. Maar ineens begon de zwarte poes tegen haar te praten. ''En jij, hoe heet jij en uit welke clan kom je.'' Een beetje overdondert door de plotseling veranderde houding stamelde ze: ''Uhm, ik heet Whalepaw en kom uit riverclan.'' Het was nogal een stijf antwoord, maar het eerst wat er in haar opkwam. ''Nee wacht, nou ja, uhm, het klopt wel, maar het klonk zo stijf.'' Hertselde ze zichzelf daarna, en ze grijnste.

~sorry, veul te laat, er ging iets mis ):

~Haha :]

Philyra draaide haar kop naar de andere apprentice. Die bezig was met te vertellen. ''Uhm, ik heet Whalepaw en kom uit riverclan.'' Haar aandacht ging weer naar de leeuw. "Jij bent ook heel mooi!" Ze legde haar oren plat. Het was erg vervelend als ze constant heen en weer moest kijken. ''Nee wacht, nou ja, uhm, het klopt wel, maar het klonk zo stijf.'' Ze besloot dat de mooi gekleurde apprentice kon wachten en dat de leeuw voor mocht. Ze dacht even na over de leeuw haar woorden. "Vind je?" Ze bekeek haarzelf en haar halsband. Dat was toch echt niet mooi? Toch. Haar aandacht ging terug naar de kleuren. Mooi, hoe zou ze dat omschrijven? Ze kneep haar ogen dicht en dacht aan het woord mooi. Meteen kwamen de kleuren wit en zacht oranje naar boven. Ze zuchtte opgelucht. De kat voor haar was wit met zacht oranje. Definitie van mooi. Ze zou het haar zeggen, die leeuw was in een woord P E R F E C T.

Heel even schonk de wit-zwarte poes haar aandacht, maar al snel bewoog die haar kopje weer naar de Thunderclan kat. De domheid van de bloodclan kat vond Whale wat ergerlijk, maar dat de oranje poes er op in ging was voor haar helemaal belachelijk. ''Vind je?'' Antwoordde Philyra. ''Oke, niet beledigend bedoelt, maar ze is geen leeuw, ze is inderdaad best mooi, maar leeuwen zijn groter en gevaarlijker.'' Zei Whalepaw plotseling. Ze wou niet bot overkomen, maar ze vond het nogal dom, en wou ook zeker niet dat er poezen werden voorgelogen om er vervolgens achter te komen dat het niet waar was. De tabby probeerde door te glimlachen haar uitspraak minder geïrriteerd te laten klinken, maar ze wist niet zeker of het overkwam.

Bloodwhisper keek aandachtig naar het gesprek van Philyra en Nimblepaw. ''Oke, niet beledigend bedoelt, maar ze is geen leeuw, ze is inderdaad best mooi, maar leeuwen zijn groter en gevaarlijker.'' hoorde ze opeens Whalepaw zeggen. "Ze heeft wel gelijk Philyra. Die Thunderclanpoes is geen leeuw." zei ze. "Ik heb nu wel langzamerhand honger gekregen. Ik ga even wat vangen. Tot later!" voegde ze eraan toe. Ze sprong van het hek af en liep richting het bos. Daar zag ze een stom bosmuisje rond trippelen. Ze sloop op de bosmuis, sprong en ving het dier. Ze legde het op een plekje neer en ging verder. Daar zag ze een eekhoorn rondtrippelen op de grond. Ze sprong meteen op de eekhoorn en beet het dood. Met de bosmuis en de eekhoorn sprong ze weer op het hek waar de andere katten zaten. "Voor iedereen wat!" zei ze met de Eekhoorn en muis nog in haar mond. Ze liet de muis en eekhoorn op de grond vallen, sprong naast de prooi neer, en ging de eekhoorn plukken.

Onderwerp: Re: Blood! Glorious Blood![OPEN]