You never know what hits you.

Een zwarte kater keek nog een keertje achterom naar het vertrouwde clangebied. Hij zette daarna eerste voetstappen daaruit. Hij was nog nooit bij de twolegplace geweest en vastberaden daar nu een keertje heen te gaan. Ravenheart zou op de terugweg jagen, dat was wat hij zich voor had genomen als dekmantel. Voor als iemand überhaupt vroeg waar hij geweest was.
Zijn blauwe ogen keken naar het rare stenen pad wat voor hem lag. Aan zijn linkerkant waren de dingen waar de twolegs zich in huisvestte. Het waren echt kolossale gevallen. Maar daar maakte hij zich niet druk om. Raven stak zijn neus onder wat bosjes om te ruiken. Vage bloodclan geur hing rond dit gebied en zorgde ervoor dat hij zijn neus optrok. Dat was iets wat hij nu niet tegen wou komen. Vechten kon hij wel goed, hij was lenig en snel, maar in een confrontatie had hij nu geen zin. Maar achter hem hoorde hij steentjes verschuiven. "Wie is daar?" klonk zijn stem. Hij probeerde wat meer kracht erachter te drukken.
& Lostvoice mag erbij! c: