River floating on

De katers' ogen scanden de omgeving langzaam, zijn oren bewogen rustig heen en weer, maar de adem werd ingehouden. Iets hier was niet zoals het hoorde, iets hier was anders dan eerst. Wat het was wilde Tall maar al te graag uitvinden want het stoorde hem het niet te weten. Langzaam kwam hij omhoog van zijn zitstand, en snoof even de lucht. Ook normaal, wat was er dan? De kater kon het voelen, maar zijn vinger er niet op leggen, iets hier was anders. Maar wat?


- Eerste post Larkpaw

Een vreemd egeur drong zijn neusgaten binnen, en acuut schoot zijn fijne hoofd omhoog. "Hey," Mauwde hij begroetend naar de ander, en leek zich er niet aan te storen dat er een Riverclanner zo dicht bij de grens was. De anders' vraag negerend liep hij naar hem toe en ging naast hem staan, dezelfde kant uitkijkend als de nieuwkomer. "Ziet iets hier er.. Anders uit?" Vroeg hij hem, en probeerde de plek van een paar andere kanten ook goed te bekijken. Het zag er eerlijk gezegd best vreemd uit.

De ander bleek niet echt in de mood te zijn om hem te helpen. In plaats daarvan vroeg hij domme vragen en keek Tall vreemd aan. Geïrriteerd keek deze op, en hield spottend zijn kop schuin. "Nee joh! Ik loop hier omdat ik denk dat het mars is!" Zuchtend keek hij weer naar de plek. "Je hebt mijn vraag nog niet beantwoord," Mauwde hij plots, en keek de ander opnieuw aan met zijn scherpe ogen. Antwoord, nu.

Tall zuchtte nog eens toen de ander hem gek aan bleef staren, maar moest lachen toen deze hem ook ervan verweet zijn vraag niet te hebben beantwoord. Met glimmende ogen keek de kater op, "Oke, dan staan we quitte," Mauwde hij, maar zuchtte nog eens toen de ander zijn vraag herhaalde. "Voor als het nog niet duidelijk was," Antwoordde Tall, duidelijk de lol hiervan wel inziend. "Ik kijk wat er anders is aan deze plek," Hij grinnikte, veruit een van de meest vreemde gesprekken die hij ooit had gehad.

Tall grinnikte weer om het antwoord van de ander, "Dat is inderdaad lastig," Beaamde hij, "Maar ik heb het gevoel dat er iets anders is, ik weet alleen nog niet wat, snap je?" Hij keek weer naar de ander, die zich intussen ook had voorgesteld als Larkpaw. "Gave naam," Was de reactie, al noemde de Shadowclanner zijn eigen naam niet, het was hem niet gevraagd, dus blijkbaar ook niet nodig right?

Hij keek de ander nieuwsgierig en een beetje verward aan toen die sprak, maar de katers' ogen lichtten op toen hij het plan begreep. "Nice!" Mauwde hij, duidelijk blij met het feit dat de ander hem wel wilde helpen. "Ik ben Tallpaw trouwens," Stelde hij zich voor, de ander had zojuist voor zijn naam gevraagd, net op het moment dat Tall het zei. Dat deed hem grinniken, maar al snel was de kater weer serieus en ging op een andere plek staan. "Het is iets kleins," Begon hij, zacht maar zeker van zijn zaak.

Tall merkte hoe de ander meehielp, en knikte goedkeurend toen die ook de plek af begon te searchen. De opmerking deed hem grinniken, "Denk je?" Vroeg hij sarcastisch, en liep toen naar een specifieke plek bij een oude boomstam. "Ik denk dat het hier in de buurt is," Murmelde de kater, en knikte toen. "Ja, het is zeker weten hier in de buurt," Na deze woorden gezegd te hebben rende hij naar een klein heuveltje verderop, en keek vanaf daar nog eens naar de plek. Wat was het?

Tall keek toe hoe de andere kater het initiatief nam om dichtbij de stronk te gaan zoeken. Plots kwam er iets in Tallpaw op, meteen schreeuwde hij een vraag naar de ander, "Kan je precies daar even blijven staan?!" Opgewonden sloot de kater de ogen even, en opende ze toen weer. Was dit het dan? Hadden ze het?

De kater rende terug naar de ander, en knikte terwijl hij aan kwam rennen. Toen hij dichtbij genoeg was, zette hij zich af, sprong lichtjes op de rug van de kater, gebruikte dat als veerplank en schoot nog hoger de lucht in. Daar pakte hij met zijn tanden een tak, en slingerde zichzelf zo van grote hoogte op een geweldige manier de rivier in. Toen de apprentice weer boven kwam lachte hij hard, "Perfect!"

De ander zag er duidelijk de lol niet zomaar van in, wat misschien ook wel te begrijpen viel. Tall grinnikte alleen, en stapte de rivier uit om op het plekje waar de ander zojuist had gestaan, te gaan staan. "Nu mag jij," Mauwde hij alleen, duidelijk blij met het feit dat zijn idee geslaagd was, beter dan hijzelf gedacht had.