Life next door {Graystripe}

Voorzichtig liet de poes haar modderige poot in een klein plasje langs het pad dompelen. De vage tweebeengeur hing nog in de lucht, maar was alweer een aantal uur geleden. Het regende niet meer, maar de lucht was nog vochtig. Het was nog vroeg in de ochtend, maar als ze prooi wou vangen zou ze vroeg moeten beginnen. De prooischaarste raakte de clan wel. Maar als iedereen gewoon hun best bleef doen haalde de clan het wel, toch? Het was niet zo dat ze aan het verhongeren waren, maar ze merkte het wel aan het humeur van verschillende katten. Toch bleef Swiftheart optimistisch, en ze moest en zou vandaag wat vangen. Ze trippelde van het tweebeenpad vandaan en ging op weg richting de Owltree, daar zal vast wel wat prooi te vinden zijn. Ze bleef even staan en liet de verschillende geuren in haar mond glijden. Ze rook een klein musje, maar de geur was te zwak om hier dichtbij te zijn. Ze rook ook nog een vervaagde geur van een eekhoorn. En een heel bekende geur, de geur van... Graystripe. Schuw keek ze om zich heen, om een teken van zijn aanwezigheid te vinden. Maar ze zag niets. Verbeelde ze zich dit alles? Ze sloop zacht verder, maar de geur werd sterker. En toen zag ze zijn lange grijze vacht, ondanks de lichte mist die er aanwezig was deze morgen. Ze aarzelde of ze iets zou zeggen, of zich gewoon gelijk om zou keren en weg zou rennen. Maar ze wist dat hij haar al geroken had, dat kon niet anders. "G-Graystripe?" zei ze zacht en ze merkte dat haar stem oversloeg. De beelden van Graystripe en de grijze poes schoten weer door haar hoofd, en de poes krimp in elkaar van de pijn die dit met zich meebracht.

De kater was al vroeg opgestaan die ochtend, om er zeker van te zijn dat hij vandaag al zijn afwezige dagen kon herstellen. Hij had zeker een maan bij de rivier doorgebracht. Het nieuws dat Silverstream hem een tijdje geleden had verteld had hem goed wakker geschud. En nu de kittens er waren, voelde hij zich ergens opgelucht. De brede, langharige grijze kater baande zich een weg door de kamp uitgang om vervolgens zijn neus in de lucht te steken en de verschillende geuren op te snuiven. Prooi herstelde zich, maar dit proces verliep heel traag. Nog steeds kon je de effecten op het woud van de strenge leafbare zien, en iets zei hem dan ook dat het nog lang ging duren voor alles terug zijn normale routine had aangenomen.
Met ruime pootstappen liet hij het kamp achter zich, om regelrecht op de eerste prooigeur die hij had geroken af te lopen. Zijn gloeiende amberkleurige ogen vernauwden zich echter toen hij plotseling de witte vacht van Swiftheart zag. Een steek van medelijden ging door hem heen toen hij haar zijn naam hoorde uitspreken. Nadien kromp te kattin ineen, iets wat zijn maag nog meer deed samen trekken. Wat had hij gedaan? Hij wist nog steeds niet hoe hij zich uit deze situatie zou redden, of te wel moest hij zijn eerste partner laten stikken, of Silverstream achterlaten met hun kittens. Sowieso was hetgeen wat hij met de Riverclan poes had verboden, en zou het vele slimmer zijn om alles terug goed te maken met Swiftheart. Maar zijn hart kon niet kiezen. Het voelde bijna aan alsof hij zichzelf verraadde. Echter was het geen tijd voor hem om zich zorgen te gaan maken over zichzelf. "Ja?" Besloot hij dus maar uit te spreken, als reactie op Swiftheart's vragende toon.

Telkens weer ging ze na bij zichzelf wat ze fout had gedaan. Had ze Graystripe in de steek gelaten? Was ze gemeen geweest? Was ze een slechte partner, of een slechte moeder? Ze zocht een reden, gewoon iets om aan te geven waarom Graystripe een andere poes wou. Maar de radeloze gedachten bleven door haar hoofd spoken, elke dag, elke nacht weer. "Ja?" vroeg de kater. Heel even keek ze de kater aan, maar sloeg haar ijsblauwe ogen direct weer op de grond neer. Ze kon het gewoon niet. Wat wilde ze zeggen? Ze wist het niet. ''Waarom?'' vroeg ze wanhopig, en er ontsnapte een gesmoorde snik uit haar mond. Ze bleef naar de grond staren, niet wetend zichzelf een houding te geven tegenover Graystripe. Ze wou een duidelijk antwoord, maar ze was bang voor wat dit wel niet allemaal met zich mee zal brengen. Ze wist het gewoon niet.