Never say Never

De kater begon te grinniken en Never liet een heel luide zucht horen, vol met haat, gespeelde haat. De kat voor hem begon rare gezichten te trekken en hij liet zijn oren zakken en keek hem met die bromblik aan. Tja, blikken konden eigenlijk niet brommen... Maar als ze het wel konden had deze blik het zeker gedaan. "Oke dan," Bromde de jonge kat. Never zuchtte nogmaals en liet een soort van gegrom uit zijn bek gaan. "Fijn," bromde hij erachter met die zware toon van hem. Ergens had hij die tijd wel gemist. De tijd die hij samen met Tall doorbracht.

De tabby keek hem aan, maar Never bleef strak voor zich uitstaren, alsof hij iets aan het dooddoen was met zijn ogen. Toch was zijn blik leeg en ijzig, dat deed hij niet vaak met Tall in de buurt, maar nu mocht het, hij mocht van zichzelf en Tall zou het niet erg vinden, dat wist hij gewoon. Zijn buddy vond het meestal wel grappig en tja, dan was het goed. "Waar hadden we het nou over?" Bromde de apprentice. Never begon zachtjes te grinniken en richtte zich op zodat hij boven hem uittorende. "Zegt de kat die net zei dat deze uitspraak voor Elders is," Wahaha, dat was nog eens een fail.

Hij moest alleen maar harder grinniken toen Tall geen verweer leek te vinden en duidelijk koortsachtig nadacht aan wat hij moest zeggen. Hij grijnsde even schuin toen de jonge kater nog steeds niks had gezegd "Dat is alleen zo als jij het zegt," never barste in lachen uit, zijn kop schuddend. "Echt? Wow, soms moet ik echt nadenken welke rang je hebt!" Grijnsde hij scheef. Eerst de volwassenen uithangen en dan als een kitten hopeloos zichzelf verweren, deze kater was te goed!

De kater richtte zich op en Never keek met glinsterende ogen naar de apprentice. "Duidelijk warrior," Hij gniffelde zachtjes toen hij dat hoorde en rolde toen met zijn cyaanblauwe ogen. Hij wilde net zijn mond openen om iets te zeggen, toen opeens de tabby hem een stoot gaf. Niet zomaar een stoot, maar echt een duw dat hij echt omver lag. Met een plof kwam hij op zijn zij. Hij kneep even zijn ogen dicht, maar opende ze toen weer en kneep zijn ogen tot spleetjes. "Misschien wel het lichaam van een warrior," zei hij op een neutrale toon. "Maar de gedachten van een kit!" Hij grinnikte even en opende toen zijn ogen wat meer om hem strak aan te kijken. Toen haakte zijn achterpoot razendsnel achter die van Tall en trok Never die naar zich toe, waarbij hij een soort achterwaartse koprol deed en zo soepel op zijn pootjes terecht kwam en ondertussen ook Tall waarschijnlijk had neergehaald. Hij grijnsde naar de kater en knipperde even rustig.

Hij likte even snel de haren op zijn borst, ze zaten onder het stof en het begon hem lichtjes te irriteren, maar voor nu lette hij er niet teveel op. Hij richtte zijn blauwe ogen op om dei verdwaasde, amberkleurige blik van Tall te ontmoetten en Never grijnsde tevreden naar de apprentice. Toen kwam de gestreepte kat overeind, met veel gekreun en show natuurlijk, typisch iets voor zijn maatje om zich zo te gedragen. "Hoe durf je zomaar een arme apprentice te vloeren?" zei hij op grinnikende toon. De warrior haalde zijn schouders op. "Je zei dat je een warrior was," blufte hij maar op een grinnikende toon waarna hij even zijn ogen kort sloot om daarna terug zijn blik te ontmoetten.

{Soort van spt xD}

De kater voor hem ging met veel drama en doen overeind zitten. Natuurlijk moest er nog een lik en hairflip volgen. De zwarte krijger grinnikte even zachtjes alsof hij zijn lach moest inhouden. Wat was dat nu weer? Dat was belachelijk? Oh Starclan, wat was zijn buddy toch leuk. "Als jij het zegt," zei deze en begon ook te grinniken. Never kneep zijn ogen tot spleetjes en keek de kater aan met een schuine lach. "Jij zei het," zei hij op spottende toon.

De kat moest even nadenken over zijn woorden, wat de zwarte kater nog breder liet grijnzen. "Good move," toen vernauwde de bruine kater ook zijn ogen. De beide paar ogen waren tot spleetjes gevormd en keken elkaar strak aan, proberend elkander te intimideren. Ze bleven elkaar aanstaren tot de apprentice opeens zijn mond opende. "Ach ja, mocht ik willen," Never snapte wat hij bedoelde, hij deed zijn ogen terug open en liet de grijns van zijn lippen gaan, Tall wilde nu serieus doen, dat kon hij al horen. "Waarschijnlijk duurt het nog wel even voordat ik warrior mag worden," De zwarte kater liet zijn blauwe blik langs het kamp gaan. "Problemen?" zei hij. Hij was immers niet op de hoogte van zijn grensavonturen, misschien was dat ook maar beter...

De gestreepte kater lachte enkel even op zijn vraag alsof het de meeste absurde ding in de wereld was, maar zijn woorden hadden een heel andere betekenis. "Ik leef voor problemen lijkt het wel," Never keek even snel naar zijn vriend en zag de vrolijkheid in zijn gezicht. Hoe kon hij nog zo staan lachen? "Maar het maakt niet uit," Vervolgde hij daarna heel snel. "Ik krijg professionele hulp, dus ik zal wel snel weer een voorbeeldige kat worden," Vervolgde hij op een spottende toon. Never knipperde even met zijn ogen waarna hij zachtjes begon te grinniken. "Ik ken je al vanaf je nog een kit was," zei hij op grinnikende toon. "En zelfs dan was je al klier en een dikke nek," zei hij vervolgens. "Maar dat is nu wat jou zo speciaal maakt," vervolgde de zwarte kater. "Laat nooit iemand iets aan jezelf veranderen, Tall, je bent een voorbeeldige, geweldige kat voor mij en voor een heleboel katten," Hij grijnsde even. "Plus ik denk niet dat ze ooit dat rotkarakter van je eruit gaan krijgen," vervolgde hij grinnikende toon. Ja, peptalkie... Het was niet een van zijn beste... maar het was er wel een.

De kater grinnikte naar hem en hij grijnsde even terug naar hem. "Als ik niet zo'n vreselijke kat was had ik inderdaad nooit vrienden met jou kunnen worden," zei hij er achter al lachend. Never rolde met zijn ogen. "Natuurlijk," zei hij terwijl hij even voor zich uit staarde. Nee, daar had hij geen weerwoord voor zo het eerste moment, want zijn gedachten stonden er niet zo naar... Tja, dat was nu eens balen.

Toen hij een por voelde keek de zwarte kater op naar zijn maatje, die hem bezorgd aankeek. wat, was het niet meer toegestaan vriendelijk te zijn? Serieus? Ow Starclan, hij had de Tallcode gebroken zeker. Dramaclan mocht hem komen halen, hij was ten dode opgeschreven, niks aan te doen, finitos... Stilte. "Hey dude, gaat het wel?" Hij keek hem, knipperde even en slikte. "Als je serieus bent, niet echt..." zuchtte hij zachtjes.