Getting nervous

Een beetje doelloos liep de kitten rond het kamp, niet helemaal blij met de gang van zaken laatst. Zijn ene broertje lag nog steeds in de medicine den, zijn andere broertje sprak hij nooit, en zijn zusje durfde met bijna niemand te praten. Een zucht verliet langzaam zijn mond, en de kitten liet zich uit onmacht op de grond ploffen. Waarom gebeurde dit nou toch allemaal? Het enige lichtpuntje in de hele zaak was Cherrykit, zijn vriendin, ze was aardig, behulpzaam en zeker een toffe poes. Helaas zouden ze binnenkort gescheiden worden aangezien hij een moon ouder was, en dus ook eerder apprentice. Een onaangenaam gevoel bekroop hem, maar de kater troostte zich met het idee dat Running dan wel bij hem zou zijn, of Lightning er ook bij zou zijn was voor de kitten echter nog een raadsel. Jammer genoeg.

- Slenderpaw

Doelloos liep de apprentice wat door het kamp te dwalen. Het leek op zo'n ellenlange dag waarin alles wat ze deze dag kon doen al gedaan had en nog steeds een zee van tijd over had. Dan had ze niets beters te doen dan wat door het kamp te dwalen. Op zoek naar iets of iemand die haar bezig kon houden. En diegene had ze zojuist gespot. De grote zwarte kitten die ze laatst nog had gezien liep denkend door het kamp. Een lachje vormde zich op haar snuit. Ze ging deze kitten nog eens goed laten schrikken. Zoals hij diep denkend door het kamp wandelde profiteerde de poes van deze gelegenheid en baande zich een baan door de schaduwen naar de kit toe. Toen deze vlakbij was veerde de poes uit de bosjes op en sprong recht voor hem op zijn pad. "BOE! Waar denk je aan?" Vroeg ze Tallkit op de man af. Hij had vast iets interessants te vertellen.

Hij liep zo door, en had geen weet van wat hem te gebeuren stond. Dus was zijn reactie om te filmen toen de poes ineens op zijn pad verscheen, hij vloog de lucht in, maakte zijn staart dik, en slaakte een hoog, meisjesachtig gilletje. Maar ontspande net zo snel weer toen de ander een bekende bleek te zijn. Hij grinnikte even, en gaf haar een duwtje. "Je liet me schrikken," Meldde hij, waarschijnlijk overbodig, zijn reactie was zo duidelijk geweest, en het gilletje zo hard, dat ze het aan de andere kant van het kamp wel gehoord zouden hebben. "Ik dacht na over wanneer ik apprentice word," Gaf hij toe, en ging zitten, "Ik ben een beetje nerveus denk ik,"

De kater sprong overeind en slaakte een gilletje. Slenderpaw lachte bij de kater zijn reactie waarbij ze even rollend in de grond viel. Het stof bleef aan haar vacht hangen. Slenderpaw ging terug overeind staan en ging recht tegenover de Tallkit staan. Slenderpaw kneep haar ogen tot spleetjes en nam de reactie van de kater in zich op. 'Ik dacht na over wanneer ik apprentice word,' Vertelde Tallkit. Slender lachte vaagjes maar vriendelijk. "Er is geen reden waarom je je zorgen moet maken. Alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht. Ik ben er voor als je vragen hebt," Sloot Slenderpaw af met een knipoog. Het was misschien even stressen allemaal voor die eerste keer maar zij wist zeker dat deze kater hem er wel doorheen ging wringen. Ze vertrouwde er op.

Een opgewekt zuchtje verliet haar lichaam. Slenderpaw drapeerde haar staart rond haar poten waarbij ze haar oren spitste om de woorden van Tallpaw op te vangen. 'Hoe is het trouwens? Trainen met Innerghost,' Slenderpaw friemelde wat met haar staart, zoekend achter antwoorden. "Hnn, gaat wel. Zij heeft het vaak druk met Deputy zaken. Maar de trainingen zijn hartstikke leuk. Heb je al eens buiten het kamp geweest trouwens? Het is er best leuk, tenminste als er indringers in het territorium zijn." Bij haar laatste zin gniffelde de zwarte poes wat. Ze vond het leuk om indringers te verjagen. Maar het was altijd leuker als iemand haar gezelschap hield. Zo konden ze samen de indringers verjagen. Slenderpaw liet een vaag glimlachje zien.

Slenderpaw snoof zo af en toe tussen een paar woorden door. Alsof het allemaal maar lastig was om op te antwoorden. Maar in werkelijkheid wilde Slender de vragen van de kit maar graag beantwoorden. "Uhu, dat begrijp ik. Het is niet altijd even leuk als je moeder leider van een clan is natuurlijk," Alsof ze iets verkeerds gezegd had sloeg de poes haar voorpoot voor haar mond. "S..sorry. Ik bedoel, het is heel leuk om indringers weg te jagen. Maar meestal zijn indringers katten uit andere clans die niet op de grenzen letten. Althans, daar houd ik geen rekening mee want katten bang maken is zo leuk." Bij die laatste zin grinnikte Slenderpaw. Toen bedacht ze zich even iets. "Als jij leerling bent ga ik jou eens meenemen naar de grens. Misschien kan je dan wel een indringer verjagen." Haar stem nam niet echt een vragende wending deze keer maar eerder voorstellend. Hij zou het vast geweldig vinden om indringers de stuipen op het lijf te jagen. Althans dat was wat zij er van vond.

Een kleine lach speelde rond de poes haar lippen. Slender veerde overeind waarbij ze netjes haar twee voor- en achterpootjes naast elkaar plaatste. Slenderpaw lachte op de reactie van de kater. Tot slot was hij zo slecht nog niet als hij zich de eerste keer in de nursery gedroeg. Maar de poes zelf was ook een keikop en eens ze iets in haar hoofdje had ging ze daar ook niet van afwijken. 'Nevermind heeft me het territorium al laten zien,' Verbrak Tallpaw haar gedachte's. Slenderpaw schudde haar hoofdje en lachte vaagjes. "S..sorry. Waar wachten we dan nog op. Als Nevermind het kan, waarom kan ik jou dan ook niet het kamp uit smokkelen!" Slenderpaw lachte wat gemeen. In werkelijkheid verbrak de apprentice niet graag de warrior code, maar voor een vriend als Tallpaw maakte ze graag een uitzondering.

Slenderpaw giechelde wat onhoorbaar. De kitten was al snel bij de uitgang van het kamp. De zwarte poes stapte op de kit af waarbij ze het kamp nog eens controleerde zodat niemand hen zou zien. Toen dat het geval leek gaf ze Tallkit een tikje in zijn rug en wandelde zelf het kamp uit. Als apprentice zijnde was dit geen enkel probleem om het kamp te verlaten, maar wellicht zouden velen Tallkit al kennen, en konden ze best nog eens tegengehouden worden. Maar dit was gelukkig niet zo. Slenderpaw zette een kort sprintje in naar het bos die in hun zich lag. Het bos bood hen voldoende bescherming en dekking. En tot slot kwam de poes hier graag. Ze snoof de geur van eikenbladeren in zich op draaide zich om. Wachtend op Tallkit.

Haar ogen volgden de vreemde bewegingen van de kater. Slender krijste van het lachen waarbij ze gauw haar poten over haar mond legde. Vluchtig speurde ze de omgeving rond of niemand haar gehoord had. Maar toen dat het geval niet leek kalmeerde ze. Ze waren te ver weg van het kamp om ook gehoord te worden. Maar zeker weten deed niemand nooit. Slender stapte op de boom af waar Tallpaw nog op zijn kop aan de tak hing. "Hé eekhoorn. Hangt het gemakkelijk?" Zonder ook maar op antwoord van hem te wachten sprong de apprentice de luht in en klauterde zich een weg naar Tallpaw toe. "BOE!" Haar zwarte ogen glinsterden in het zwakke licht van de maan. Het was het enige lichtpuntje op haar vacht die zichtbaar was in deze donkere nacht.

'Ja hoor,' Slenderpaw keek vanuit haar positie omhoog naar de kitten. Een grinnikje ontsnapte uit haar bek.
'Ik hang prima zo,' Maar niet voor lang meer. Dacht de apprentice bij haarzelf. Zo snel en handig als ze zichzelf al op jonge leeftijd geleerd had klom ze de boom in waar Tallpaw zich bevond en ging naast hem op de tak staan. "BOE!" Haar zwarte vacht gaf haar de camouflage die ze nodig had en zorgde ervoor dat ze tijdens de nacht amper opviel. En dit had de kater op zijn geweten. De doffe klap verraadde zijn positie. 'Die zet ik je betaald,' Slenderpaw grinnikte. "Then find me!"
Zonder op een interactie van de kater te wachten bewoog ze zich geruisloos voort een andere boom in. Dit vond ze het beste. Het verstoppertje spelen tijdens de nacht.

De poes gniffelde heimelijk. Zolang het nacht bleef bleef de apprentice in haar voordeel met haar donkere vacht. Maar het minste geluid die ze maakte kon haar al fataal zijn dus sloop ze voortdurend geruisloos van boom tot boom. De apprentice had vaak getraind op het stil zijn en dit kwam haar nu van pas. Ze lachte in het maanlicht toen Tallpaw haar niet wist te vinden. Tot slot waagde ze zich op de vaste grond waarbij ze geruisloos op hem afsloop en vlak voor zijn neus bleef staan. BOE! De apprentice opende haar ogen in deze duisternis en gierde het uit van het lachen. Ze vond het fijn om andere de stuipen op het lijf te jagen.

De lach bleef even aanhouden en de kitten lachte toen ook mee. Slender opende haar ogen waardoor de grote zwarte pupillen duidelijk verlichtten in het maanlicht. 'Je bezorgt me een hartaanval,' Slenderpaw lachte om die opmerking. "J..jij zwakkeling" Ze keek de kit lachend aan waarbij ze opzettelijk haar tong naar hem uitstak. Ze voelde de adrenaline nog door haar lijf na gieren. Het gaf haar een veilig gevoel. Een kick om eerlijk te zijn. De apprentice keek om zich heen. Wat konden zij nog allemaal doen nu de nacht nog jong was.