Getting nervous

De kater sloeg zijn poot naar haar waarbij hij haar omduwde en op de grond kreeg. Voor deze ene keer liet de poes het toe. Mede doordat zij al voortdurend tegen de kater had gewonnen. 'Nu win ik!' De kater stak zijn tong naar haar uit en speels sloeg zij achter hem. De kater had haar nog de kans gelaten om te ontsnappen. Haar vier poten hadden nog de bewegingsruimte die ze nodig had dus haalde de poes de kater onderuit door zijn voorpoot onder haar lichaam weg te trekken. Nu was het haar beurt om de kater onder haar te krijgen. Haar knieën plaatste de apprentice op de vier poten van de kater onder haar waarbij ze hem uitdagend aankeek. "Nu ik weer! Ze liet de kater weer terug los waarbij ze hem overeind hielp. "Laten we nog eens praten als je al wat getraind hebt"

De apprentice moest haar best doen om haar lachje in te houden. Starclanzijdank dat het nog steeds nacht was en haar gezichtsuitdrukkingen moeilijk te herkennen waren. "Ooh ja. Dat zeker. Wat zullen we nog gaan doen. De nacht is nog jong. En ik denk niet dat Innerghost een training gepland heeft nu." De poes gniffelde. Ja ze keek er wel op uit om ooit es een nachttraining te doen. Maar dat was er nog helaas niet van gekomen. Ze moest wel druk zijn.

De kater kwam gemakkelijk weer onder haar door. Die had ze eerlijk gezegd niet zien aankomen. Op één of andere manier had hij haar weer weten op de grond te krijgen. Deze keer was hij slim genoeg om haar schouders te blokkeren. "Je leert snel bij. Maar let goed op het hele lichaam." Bij dit laatste lachte de poes en met haar achterpoten gaf ze de kater een trap en stundelde onhandig onder hem uit. "Dat was goed van je." Ze gniffelde er wat bij. Ondanks haar competitiefheid gaf ze de kater graag het genoegen om hem af en toe te laten winnen.

Slender genoot van de overwinning die ze keer op keer won. Ze vond het fijn om te stoeien met iemand zoals Tallpaw. Hij was niet de allersterkste, voor zover ze wist, maar competitief was hij zeker wel. En dat maakte het extra spannend. "Hé Tall, nog niet genoeg gehad?" Vroeg ze plagerig. Ze merkte de verandering in de lucht gauw op. De duisternis begon langzaam weg te trekken. Maar ze hadden nog wel even. "Hé. Zullen we even iets spannends doen? Een jachtpartijtje of zo?" Ze wilde hier gauw weg van deze open plek. Ze had het niet zo op het zonlicht. Zeker niet als ze hierdoor opviel. De duisternis was daarom perfect voor haar.

Slender grinnikte om de kater zijn enthousiasme. Ze vond het altijd wel fijn om met zo'n enthousiaste katten als Tall om te gaan. 'Al de zon opkomt terug hier, op deze plek,' De poes kon het niet laten om een uitdagende blik naar de kater te werpen. "Wacht maar. Ik zal het meeste vangen!" Tall vertrok al om op jacht te gaan. De poes gaf hem nog 5 meter voorsprong voordat ze zelf het bos inliep om op jacht te gaan. Het was praktisch nog steeds nacht en er waren wat minder prooien dan overdag. Maar uit ervaring wist ze al een beetje waar ze het meeste buit kon vinden. De apprentice rende dieper het bos in. Vaak kwamen hier de meeste dieren samen. Het was er goed beschut voor jagers als hen en het was er nog behoorlijk fris. Zonder deze keer echt op haar voetstappen te letten; De gedachte dat ze Tall weer te slim af zou zijn in haar kop; knapten zoveel takken onder haar poten dat de prooidieren haar al hadden horen aankomen voordat zij ze überhaupt al had gezien. De zon was al opgekomen en met lege poten en hangende kop liep de poes teleurgesteld weer terug naar de afgesproken plaats. Dat was nog eens zo erg nog niet. Een klein zielig glimlachje kon ze er nog uitpersen als haar blik die van de kater kruisten.

De kater kwam gauw terug en tot haar teleurstelling met een magere eekhoorn in zijn mond. Maar dat maakte niet zoveel uit want hij had het door zo gauw als zij het ook doorhad. "Ja. Deze keer wel zo te zien. Gefeli...." Toen een ritseling verderop in het gebied haar aandacht trok richtte ze haar kop er gauw naartoe. Onmiddellijk ging de poes in een jachthouding staan waarbij ze voorzichtig door het gras heen sloop en haar staart de uitdrukking naar Tallkit maakte om haar te volgen.

Vanaf deze lage positie had ze nog steeds weinig door wie of wat het precies betrof. Dus kon ze moeilijk inschatten of het een prooi of indringer was. Maar dankzij de geuren die de wind met zich meebracht kwam ze er gauw genoeg achter. Voorzichtig sloop de kattin nog een stukje dichter en op het laatste nippertje sprong ze op waarbij ze met haar vier poten op de rug van een...

...haas terecht kwam. Het dier moest vast verdwaald zijn geweest, want ze had zelden zo'n dier in het territorium aangetroffen. Toen het dier begon met bokken en knorren om een hopeloze poging te doen om te ontsnappen maakte de apprentice er gauw een eind aan. Haar klauwen boorden zich gemakkelijk door zijn verzwakte lichaam heen. En toen was het dood...
Tevreden met haar buitgemaakte prooi keerde de poes met een brede grijns op haar snoet weer terug naar Tall. "Ik denk dat ik geluk had".

De verbaasde uitdrukking op Tall's gezicht was zeker niet te missen. Slender giechelde er even onder. Maar hij week niet van zijn gewoonte's. Tot haar grote teleurstelling. Met de haas nog in haar bek kon ze niets anders dan wat onverstaanbare woorden mompelen en/of haar schouders ophalen. "Flpacht jiej mpfaar." Het taalgebruik was niet zo verstaanbaar dus deed ze maar simpel. Ze liet de haas voor Tall's poten vallen en schoof het wat dichter naar hem toe. "Delen?" Normaal gezien zou ze dit in haar eentje nooit hebben toegestaan om er één enkele hap van te nemen, maar het dier was deze keer zo mager dat het zonde zou zijn om deze niet onder hen tweetjes te delen. En wie zou er nou achter komen. Ze hadden nog steeds de prooi die Tall gevangen had, en die had wat meer vlees hangen dacht ze dan de haas die zij gevangen had.