Tell me a story {&Mazelock}

Lichtvoetig bewoog de zwarte kater zich voort. Zijn groenige ogen stonden strak voor hem uitgericht, zijn kaken strak op elkaar en zijn houding ietwat gespannen. Dit was zijn eerste keer als Roque, want dat was de kater nu, buiten het two-legs gebied. En Teemo waagde zich meteen naar de grenzen van de clans. De clans.. Hij had er zo veel over gehoord, maar was er nog nooit geweest. Hij had zelfs nog nooit een clankat met eigen ogen gezien. Door de verhalen die de ronte gingen wist hij wel dat hij zich nooit bij een van hun zou willen voegen. Maar kennismaken en het met eigen ogen beleven kon geen kwaad, toch? Zodra de geur van allemaal katten zijn neusvliezen lieten trillen vormde er een kleine grijns rond zijn lippen. Hij was er. Teemo liep krachtig door, maar door zijn lichtvoetigheid was hij amper te horen. De zwarte kater was dan ook goed in het doen alsof hij er niet was. Hij wist niet bij welke clan hij terecht gekomen was, maar de grens zag er nogal onbewaakt uit. Netjes stopte hij met lopen en stond hij stil aan zijn kant van de grens. Ofja, 'zijn' kant. De kant van de Roque's. Zijn groene ogen gleden over het gebied, maar verder dan de geur was er geen teken van leven. Gedurft zette hij zijn voorpoten over de grens, misschien dat dit een van de katten zou uitlokken.

{&Mazelock}

-Sorry voor de slechte post Bo ;o

Ze liep met snelle passen langs de grens. Als ze hier mee klaar was kon ze eindelijk terug gaan naar wat echt belangrijk was: Het beschuldigen van Stormysoul. Ja, ze had een plan en die ging ze uitvoeren. Een grijns sierde haar lippen en maakte haar grijzgetinte kop weer dat ietsjes mooier. Haar ogen gleden rustig over het landschap heen. Haar blik was kalm en verraadde niets van haar echte karakter. Het was haar al bekend dat er veel domme katten waren die dus niet verder konden kijken dan je blik. Dat kon ze wel en dat liet ze vaak merken. Zoals ze bij die witte warrior had gedaan, die had duidelijk een gebrek aan hersenen gehad. Toen ze opeens een zwarte pels zag bewegen wat verderop, zakte ze door haar poten. Haar jachthouding was strak toen ze naar voren sloop. Vage geuren gleden haar neus binnen. Een Kittypet, maar toch rook hij ook ietwat naar Rogues. Hij was geen clankat. Ze bekeek hem eens vanaf een afstandje, zijn rug was immers naar haar gedraaid en zij had zich nog eens verstopt in het beetje beschutting dat het terrein haar gunde. Toen hij een van zijn poten de grens zag over gaan, stond ze op. Haar poten gingen rap heen en weer en al snel stopte ze. Ze was een paar vossenlengtes van hem verwijderd. Haar koele blik werd even hard en brandde in zijn inktzwarte pels voordat ze terug zachter werd. De warrior schraapte even haar keel en verwachte dat hij wel ging omkijken. "Iets kwijt?" Zei ze op een onschuldige toon. Nee, ze ging hier echt geen doekjes om winden.

Teemo bevond zich aan de grens van één van de clans. Welke was hem echt een raadsel, maar het maakte hem ook niet zo veel uit. Hij was er tenminste en daar ging het hem allemaal om. Maar het geen waar hij op gehoopt dat leek afwezig; leven. Er was behalve een overtollige geur van katten verder geen teken dat iets van leven aangaf. Misschien het kleine diertje dat hij zo'n honderd meter verderop zag rondrennen, maar dat was niet het leven waarvoor hij gekomen was. Er waren genoeg prooien in het Roque gebied en jagen leek hem hier niet leuker ofzo. Nee, hij kwam hier voor de katten. Gedurft had hij zijn voorpoten over de grens gezet, hopend zo een reactie uit te lokken. Toen hij na enkele seconden nog geen teken van katten zag liep hij een eindje verder. Alleen zijn achterwerk bevond zich nog aan zijn kan van de grens, aangezien een stem hem ophield. "Iets kwijt?" Teemo draaide zijn brede kop naar de poes om. Haar onschuldige stem stond hem totaal niet aan. Het was te.. Te zoetjes. "Zo zou je het wel kunnen stellen, ja. Maar wat weet ik niet precies." De kater hield zijn kop schuin, sprak op precies dezelfde toon naar haar terug. Wel iets stoerder, hij moest zijn kater imago houden. Teemo hield zijn kop schuin, keek haar rustig aan. Hij draaide zijn gehele lichaam om en stond zo met alle vier zijn poten op hun gebied. "Is het niet wat onverstandig om de grens zo onbewaakt te laten? Ik had al lang aan de overkant kunnen zijn." Hij zwiepte met zijn staart die kant op, waarna hij wat grijnsde. "Maar jij bent hier zeker om mij de weg terug te wijzen, niet?"