{+Tallpaw}

Wolfpaw snoof de heldere lucht op. Verschillende geuren ontwaakten in haar brein. De geur van haar clangenoten, prooi en van traag stromend water. Ze besloot haar dorst te gaan lessen en liet zich meevoeren met de wind. Haar oren wiebelde heen en weer tot ze bleven stil staan. Het zachte gekabbel bereikte ook eindelijk haar oren. Wolf verhoogde haar wandeltempo tot een gestaage draf. Ze sloot haar ogen en genoot van de wind die haar haren in de knoop legde. Toen het geluid van de rivier duidelijk te horen was opende ze haar ogen. Ze trippelde tot aan de rand en boog zich door haar poten. Ze verwachtte een mooi beekje. Haar teleurstelling was groot. Over het kabbelende beekje lag ijs. Wolfpaw likte haar lippen af. Ze wist eerlijk gezegd niet hoe ze aan het stromende water kon komen. Denkend gaf ze het ijs een rake tik met haar poot. Er gebeurde niets. Voorzichtig zette ze haar poten op het ijs, wat dus een slecht idee was. Ze zakte door het dunne ijs en tuimelde het water in. Van schrik hapte ze naar adem. Haar longen vulde zich met water. Het water was overal, in haar neus, haar longen, haar mond en haar oren. Twee seconden later kwam haar instinct. Ze trappelde wild met haar poten. Tot Wolfpaws opluchting hielpen de slagen haar naar boven. Ze zoog haar longen vol lucht en zwom moeizaam terug naar de oever. Wat ze echter niet doorhad was, dat ze heel de tijd kon staan, dus eigenlijk niet kon verdrinken. Het poesje hees zich druipnat op het land. Ze stond op en schudde haar vacht uit. Toen ze op keek stond er een kat voor haar. Ze sloeg haar klauwen in de grond, om van schrik niet weer in het water te vallen. Er verscheen even paniek in haar ogen. Die ging al even vlug weg als ze gekomen was. "Eh hallo.", miauwde ze lichtjes hijgend.

De kater was gewoon een beetje gaan rondlopen, van plan om zijn vaste zwemuitje te doen, dit plan viel echter al snel in het water toen bleek dat er al iemand was. Even dacht Tallpaw eraan om de poes te helpen, maar hij wist dat het water hier niet diep was, en hij wist ook dat de poes het ook wel alleen afkon. Dus wachtte hij, en zag hoe ze druipend het water uitkwam lopen. Een glimlach speelde om zijn lippen toen hij het, nu wel magere, poesje zag. "Gaat 'ie?" Vroeg hij, even charmant als altijd, en hielp het poesje verder de oever op. "Wat deed je hier anyways?"

Haar haren kwamen angstig overeind. Ze begon als een gek te trillen toen hij zijn stem hoorde. "Gaat 'ie?", vroeg hij. Haar spieren verstrakten terwijl de kater voor haar haar de oever op hielp. Ze voelde zich erg ongemakkelijk. Vooral omdat hij haar waarschijnlijk had zien sukkelen. "Wat deed je hier anyways?" Zijn charmante stem legde alleen nog wat zout op de wonden. 'Deze kater is NIET te vertrouwen', flitste het door haar hoofd. Vooral die niet was erg duidelijk. Wolfpaw keek zenuwachtig in zijn gele ogen. "Ik eh.. wou drinken... En toen ik hier aankwam lag alles vol ijs en..." Ze moest een enorme inspanning doen om niet te piepen, zoals ze altijd deed als ze angstig of nerveus was. "ik probeerde een gat te maken. Eh... toen dat niet lukte b-ben ik op het ijs gaan staan." Ze keek ongemakkelijk weg. Haar stem had gehapert bij ben. Wat genant. "Toen viel ik erdoor.", piepte ze kittenachtig. De apprentice staarde naar haar pootjes.

Het poesje was erg zenuwachtig, dat merkte de kater wel, maar hij deed zijn best om haar gerust te stellen. Hij knikte aardig tijdens haar verhaal, en bleef op gepaste afstand. Op het einde knikte hij juist heftig, met grote ogen. "Dat heb ik ook wel eens gehad!" Riep hij uit, "Koud he?"

- Haast :c

Wolfpaw slikte. Ze verschoot eigenlijk een beetje dat hij nog tegen haar sprak. "Dat heb ik ook wel eens gehad!" Ze rilde bij zijn uitroep. Was er boosheid in te horen? "Koud he?" Ze dacht na. Hij had het ook eens mee gemaakt, dus waarom was ze eigenlijk bang? Ze probeerde voorzichtig zijn blik te vangen en zag de grote ronde ogen. Dat stelde haar iets op haar gemak. "Ja, het water was echt ijskoud.", probeerde ze voorzichtig.

Ze leek ietsjes te ontspannen, en de kater glimlachte lief om haar nog meer op haar gemak te stellen. Dat was gewoon iets wat hij automatisch deed, anderen op hun gemak willen stellen, tot de maat vol was dan hield het namelijk gewoon op. "Ik moet trouwens wel zeggen dat jouw leuke vacht je vast en zeker een beetje beschermd heeft," Probeerde hij het gesprek in gang te houden, de poes tegenover hem kon later wel eens belangrijk gaan worden, dan was het goed als ze zich goed voelde. "Ikzelf heb ook een dikke vacht,"

"Ik moet trouwens wel zeggen dat jouw leuke vacht je vast en zeker een beetje beschermd heeft," Wolfpaw ontplofte bijna van nervositeit. Nu was ze wat minder bang, maar zijn woorden raakten keer op keer een gevoelige snaar. Hoe in hemels naam moest ze uitleggen dat ze niet voor katers viel? "Ikzelf heb ook een dikke vacht," Haar snorren trilden eventjes. "Hmm... Hoe heet je eigenlijk?", vroeg ze zachtjes.

OOC;
de poes tegenover hem kon later wel eens belangrijk gaan worden, O.o (Ze valt ook op katers hoor, maar dat weet ze zelf nog niet.)

Hij glimlachte even, ze was nu dus eindelijk op haar gemak, want ze begon met vragen te stellen. Deze vraag had hij echter niet snel verwacht, ja, hij kende de poes niet, maar dat ze hem niet kende? Hellep. "Ik ben Tallpaw," Antwoordde hij, het 'paw' gedeelte van zijn naam trots uitsprekend. "Hoe heet jij?" Zijn blik veranderde van zorgzaam snel naar nieuwsgierig, wat deed de poes hier überhaupt?

OOC: Waah xD Ik bedoelde Leader, Deputy, Med cat -no promises here!- xD

"Ik ben Tallpaw," Ze hoorde een trotse klank bij zijn achtervoegsel. Dat deed haar nervositeit helemaal wegslinken. Wolfpaw glimlachte. "Hoe heet jij?" Ze wachtte even met antwoorden. Tot ze het toppunt had bereikt van de spanning. Daar was ze best goed in. "Ik heet Wolfpaw." Ze zij het rustig en een beetje mysterieus. Wolf vond het eerlijk gezegd heerlijk dat ze het toppunt van alles kon inschatten.

OOC;
x'D ja dat dacht ik al. Met zijn ambities é. x]

Hij ontspande zich volledig toen de poes tegenover hem glimlachte, ze Glimlachte! Vrolijk sprong hij op, en draaide even een rondje, waarna hij zich weer liet vallen. "Mooie naam," Antwoordde hij, met een beetje automatisch respect in de toon, Wolf was een goed voorvoegsel, zijn vader had het ook. "Wat deed je hier precies?" Vroeg hij uiteindelijk toch maar, terwijl hij opstond en wat dichter naar haar toekwam om het praten makkelijker te maken. Dat ging tenslotte toch echt beter als je elkaar kon verstaan.

"Mooie naam." Ze knipperde verbaasd met haar ogen toen ze duidelijk wat respect hoorde. Ze gniffelde, haar verlegenheid vergetend. "Later wil ik het achtervoegsel -tail hebben. Want Wolftail is de beste warrior. Ken je hem?", vroeg ze trots. "Wat deed je hier precies?" Wolfpaw legde haar staart over haar poten. Had deze kater geheugenverlies ofzo? "Zoals ik al zei ging ik drinken. Maar ik geraakte niet aan het water omdat er ijs op licht. Toen ben ik er op gaan staan en ben ik erin gevallen. Voor de rest was ik hier voor een beetje rust." Ze babbelde onophoudelijk tegen hem. Een heel verschil met twee seconden geleden.

[/i]

Hij moest lachen om de volgende zinnen die ze zei, meende ze dat serieus? Ongelovig keek de kater haar aan, "Nooit," Bracht hij wantrouwend uit, met een grijns op zijn gezicht, "Wolftail is mijn vader!" Werd erachteraan gegrinnikte door de kater, waarna hij nog even knikte toen ze haar verhaal hervertelde. "Oh ja, dat wist ik eigenlijk ook wel," Grinnikte hij kort, waarna hij zijn staart om zijn poten sloeg en zijn witte borst even likte. "Wie zijn jouw ouders?"

"Nooit." Ze legde haar oren iets plat bij zijn wantrouwend antwoord. Toch lag er een grijns over zijn gezicht. "Wolftail is mijn vader!" Verbaasd keek ze hem aan. "Meen je dat. Dat is zo cool. Dan moet jij toch ook de zoon zijn van Shrewstar niet?" Het nieuws kwam aan als een donderslag. Zo gaaf. Ze babbelde hier met één van de zonen van hét leukste én belangrijkste koppels. "Wie zijn jouw ouders?" Ze keek over haar schouders. Dan draaide Wolfpaw haar kop weer naar Tallpaw. "Gravesilt en Suncave.", vertelde ze trots. Ze zij er echter niet bij dat haar moeder weg was getrokken met een andere kat en nu als Rogue leefde, en dat haar vader meegenomen was door Twolegs. Hij was nooit terug gekomen.

Hij grinnikte even toen ze enthousiast leek te zijn over het feit dat zijn vader Wolftail, en zijn moeder Shrewstar was. Hij deelde het enthousiasme niet, ja, zijn ouders waren enorm aardig en lief. Maar als anderen je zo vreemd gingen behandelen omdat jouw moeder de clanleader was, nee, dan was het echt niet geweldig ofzo. Gelukkig stopte het poesje er snel over, en vertelde ze hem over haar ouders. Het enige wat de kater deed was knikken, hij kende ze niet, maar wat maakte dat uit? Zij kende ze duidelijk wel. "Gaaf," Mompelde hij, nog steeds nadenkend of hij ze kende, maar uiteindelijk gaf hij het op. Nee, ze waren onbekend voor hem.

Wolfpaw grinnikte bij zijn mompeling. "Best.", ging ze met hem akkoord. Ze keek even uit over het water. "Wat kwam jíj hier eigenlijk doen?" Ze brandde van nieuwsgierigheid. Waarschijnlijk niet zo interresant, maar dat maakte niet uit. Als het gesprek maar op gang bleef.

Ze stemde met de kater in, wat hem weer deed glimlachen, en daarna was het haar beurt om een vraag te stellen. Hij dacht even na, en keek toen schattend naar het poesje, zou hij het zeggen? "Ik zwem hier vaak," Besloot hij uiteindelijk te zeggen, en knikte naar het meertje als plaatsaanduiding.

Tallpaw dacht duidelijk even na. Het was misschien genant. "Ik zwem hier vaak," Wolfpaw glimlachtte. Ze had het niet zo op zwemmen, en nu met haar natte pels ook niet. Toch leek het haar leuk om het te leren. Ze keek hem vrolijk in zijn ogen. "Z-zou je het mij kunnen leren?" Wat zou hij antwoorden? Dat het te koud was? Nee, anders had hij hier niet gestaan.

Hij was erg verbaasd door de vraag can de poes, en na een korte stilte viel zijn mond ineens open. Zo stond de kater er een tijdje, waarna hij hem snel dichtklapte en slikte. Eigenlijk was het zijn geheim, maar daar tegenover stond weer dat hij dan iemand had om mee te gaan zwemmen. "Ehm, oké," Zei hij dus uiteindelijk maar, en liep naar het water en naar de poes toe. "Het is wel heel koud hoor," Waarschuwde de kater haar nog, en gleed toen soepel het water in, op de plek waar ze nog zouden kunnen staan.

Wolfpaw kon wel door de grond zakken. Ze keek naar het bevroren water en dan weer naar Tallpaw. "S-sorry ik w..." Ze zuchtte. Had ze het verknald. "Ehm, oké," Ergens wou ze dat ze het niet had gevraagd. Dit was zo'n afgang. "Het is wel heel koud hoor," Ze keek hem verrast aan. Ging hij het haar leren. Maar hij, zijn reactie? Ze snapte er niets meer van. Maar ondanks dat plonsde ze onhandig naast hem in het water. Ze ging op haar tenen staan. Tall had gelijk, het water was echt koud.

De reactie van de poes deed hem grinniken, en soepeltjes zwom hij iets verder. "Het is net als rennen," Mauwde hij zacht, en deed het overdreven voor. "Een stuk minder kastig dan je zou denken eigenlijk," Vervolgde hij, en stapte toen uit het water. "Doe maar eens voor,"

Onderwerp: Re: {+Tallpaw} ${+Tallpaw} Icon_minitime$