You little dangel

Zijn ogen werden groot, en hij was duidelijk erg trots op zijn nichtje toen ze het goed deed. Tall begon hard te spinnen en ging toen door met de andere letters. "L" Mauwde hij zacht, en bedacht zich toen of hij die twee keer moest zeggen? Vast wel, een mentale schouderophaal volgde, en daarna werd de 'l' herhaald. "L"

De kater luisterde goed toen het poesje hem herhaalde, en had eerlijk gezegd geen flauw benul waarom ze de 'n' er voor plakte. Dus schudde hij zachtjes weer zijn hoofd, en herhaalde het weer duidelijk. "L" Mauwde hij, luid en duidelijk, "L" Dit ging nog wel even duren.

Opnieuw zei de kleine kitten het verkeerd, dus wilde Tall zijn hoofd al schudden toen ineens zijn naam weerklonk. Verbaasd keek hij heen en weer, en toen naar de kitten. Een keihard gespin vulde de ruimte. "Goed zo," Klonk het, bijna barstend van trots, de kitten kon zijn naam zeggen.

De kleine kitten begon rond te huppelen, wat hem alleen maar harder deed spinnen, en toen ze ook nog eens zijn naam gingen roepen moest hij toch echt zachtjes grinniken. Eindelijk eens een fijne ontmoeting met een kitten, vrolijk ging hij haar naampje noemen, een naam voor een naam. "Windkit! Windkit! Windkit!" De mengeling van namen klonk vrolijk door de nursery.

Hij bleef even toekijken hoe ze rondhuppelde, maar stopte toen ook met haar naam roepen. Dat was dat, ze kon zijn naam zeggen, maar einde les was het blijkbaar nog niet. De poes wilde haar eigen naam natuurlijk ook kunnen zeggen, en ze zei het bijna goed. Niet goed genoeg, dat zou ook iets worden als Tall ooit een apprentice zou krijgen, bijna goed was niet goed genoeg, bijna goed was bijna dood in een gevecht. Leuke ervaring, maar niet echt motiverend voor de meesten. Hijzelf vond het een geweldig gevoel, bijna dood, de actie ervan, maar daar ging het nu niet om. "W" Zei hij zacht tegen het poesje, ze had problemen met de 'w', de rest ging goed.

Hij luisterde naar het poesje, en schudde opnieuw zijn hoofd, nee, zo was het niet. "V'erkeerd," Mauwde hij, de 'v' erg duidelijk uitsprekende, "W'ater," Hier sprak hij de 'w' erg duidelijk uit, zo, nu had ze een vergelijking.

Hij keek nieuwsgierig naar het poesje, zou ze het nu dan wel kunnen? Zou de poes het nu makkelijker vinden? Waarschijnlijk wel, ze leerde snel. Het beestje praatte langzaam, eerst een verkeerde 'v', maar daarna kwam al snel haar naam, op de juiste manier. Tall sloeg trots met zijn staart op de grond. "Goed zo Windkit!" Mauwde hij prijsend, haar naam nog steeds extra duidelijk uitsprekende zodat ze het bij kon schaven waar nodig.

Ook de poes had duidelijk door dat ze het snel leerde, steeds meer woorden kwamen, zij het langzaam, haar mond uitrollen. "Ja," Grinnikte Tall enkel, toen het poesje vaststelde dat hij haar leerde praten. Dat was inderdaad wat ze aan het doen waren, grappig dat de poes dat ook doorhad.

Zijn ogen volgden het kleine poesje, en ergens wilde de kater haar gedachtegang heel graag weten. Uiteindelijk maakte ze het hem duidelijk, en werd hem een vraag gesteld. Hij lachte, "Ja hoor," Klonk het vrolijk, haar leren praten wilde hij wel. "Wat wil je leren?" Begrijpen was stap een, dan het spreken pas.

Alweer een goede daad gedaan vandaag, of in ieder geval belooft. De kitten leek erg vrolijk te zijn geworden door zijn positieve antwoord, en dat maakte hem dan weer vrolijk. Op de vraag wat ze wilde leren zeggen was het een simpel antwoord, maar goed uitgesproken. Dus knikte Tall eerst goedkeurend, en gaapte toen kort even. "Wiens naam? Doe van je vader en moeder?" Dat zou wel gaaf zijn, dan kon de kittens ze verassen.

- ik zou zeggen, maak er een aan, pm me en ik reageer ;D