Sometimes I wanna be little again

Wolfpaw besloot het nestje van Snowynight een bezoekje te brengen. Ze vond kittens echt prachtig.

Ze wurmde zich, na enig getwijfel, door de ingang van de Nusery. Meteen prikte de geur van zoete melk in haar neus. Ze glimlachte. Niet dat ze het beseft had vroeger, maar die geur deed haar denken aan haar jongste kittentijd. Ze schudde haar kop. Haar droom werd daardoor verstoord. Met een glimlach vervolgde ze haar weg tot ze bij de sneeuwwitte poes aankwam. "Hallo.", begon ze vriendelijk. "Ik kom kijken naar de kittens." Het was een beetje overbodig, maar ze had besloten om beleefd te zijn. "Ze zijn prachtig.", mompelde ze met grote ogen van bewondering.

Eerst E M B E R K I T en dan de rest van de familie {als ember ermee akkoord gaat} ~

Weer lag ik zachtjes de doezelen in mijn moeders vacht, en warmde de lijfjes van mijn broertjes en zusjes mij op, toen ik een nieuwe stem hoorde. Ik besteedde er niet veel aandacht aan, maar toen de stem dichtbij bleef spitste ik toch eventjes mijn oortjes. Er kwamen wel vaker katten langs, maar ik bleef nieuwsgierig. Soms vroeg ik me af hoe ze er uit zagen. Hoe mijn moeder er uit zag. Mijn broertjes, mijn zusjes, mijn vader. Hoe ik er uit zag. Af en toe droomde ik er wel van om te kunnen zien, maar uiteindelijk maakte het me nooit zo veel uit. Ik wist niet beter. Gelukkig kon ik wel stemmen horen. De meeste woordjes begreep ik niet, maar als ik luisterde naar andere katten die aan het praten waren werd ik meestal erg rustig. Zeker de stem van mijn moeder had een rustgevend effect op mij. Ook de stem van deze nieuwkomer maakte me rustig. Even piepte ik zachtjes, en tilde ik mijn kopje op. Nu was ik wel nieuwsgierig naar wie het was.

Wolfpaw hield haar adem in toen ze blijkbaar een kitten wakker had gemaakt. Was het erg? Een piep verliet het roze bekje van de kitten. Wolf liet haar adem ontsnappen en boog zich voorover. "Hallo kleintje.", fluisterde ik rustig. Het was echt enorm schattig. De apprentice vouwde haar poten onder haar witte borst, zodat de kitten en zij op de zelfde ooghoogte zaten. Niet dat het veel uitmaakte. Ze blies zachtjes tegen het gezichtje van de kitten. Eens kijken of ze echt zo eng was als ze dacht.

"Hallo kleintje" Opeens schrok Windkit wakker van de stem die wel héél erg dichtbij klonk. Ietwat verdwaasd schudde ze haar kopje. De tabby kitten liet een zacht piepje horen, en ze kroop een beetje vooruit. Haar pootje duwde ze in een zacht hoopje pluis, niet wetend of het de vreemde kat of een sibling was, in de hoop dat iemand uitleg zou geven.

Ik hoorde hoe de nieuwe bezoeker op mij reageerde toen ik bewoog, en piepte zachtjes als teken dat ik begreep dat hij of zij er was. Kennelijk was de eigenaar van de stem erg dichtbij mij, want ik voelde zijn of haar adem in mijn gezicht. Even giechelde ik. Dat kietelde! Een porretje in mijn zij van waarschijnlijk één van mijn nestgenootjes leidde me even af, maar al snel richtte ik me weer tot de kietelende adem. Deze werd echter opeens heel hard, en verbaasde strompelde ik achteruit, waardoor ik tegen mijn moeder aanstootte. Een angstig piepje verliet mijn bekje. Niet zo hard! Dat was eng!

Late~

Wolfpaw grinnikte toen het katje achteruit deinsde. "Rustig maar.", suste ze. Ze blies weer zachtjes naar de kitten. Nu niet vlak in het gezichtje maar er eerder naast. Haar blik ving een tweede kitten op. Ze snorde, wat een schattige pluizenballetjes. Wolf stopte met blazen en boog zich wat voorover. "Blazen." Ze probeerde het traag te zeggen zodat de kitten het zou verstaan.

Toen ik begon te piepen probeerde de vreemde kat mij te sussen, en ik kalmeerde wat. Het blazen begon weer, maar dit keer langs mijn zij. Weer giechelde ik. Dit was wel leuk! Dit kietelde! Ik sloeg met mijn pootjes naar de luchtstroom, maar ik kreeg er natuurlijk geen grip op. Ik hoorde hoe de blazer wat zei, maar was niet echt geïnteresseerd. Ik was tenslotte druk bezig met het "vangen" van de luchtstroom. Uiteindelijk ging het een beetje vervelen, dus hief ik nieuwsgierig mijn kopje naar de nieuwkomer. 'Wlie.. jij?' Vroeg ik. Het was misschien wat onverstaanbaar, maar ik was trots op de woordjes die ik al kon zeggen, en hopelijk zou de nieuwkomer het begrijpen.

Het was super schattig om te zien hoe het katje de luchtstroom wilde 'pakken'. Blijkbaar begon het te vervelen want de kitten hief zijn kopje. 'Wlie.. jij?' De gevlekte poes snorde. "Wolfpaw." Ze glimlachte. "En jij?", vroeg ze terwijl ze zich vooroverboog. Ze krulde haar donkere staart rond haar poten en keek de kitten aan.

"Wie.. Jij?", vroeg haar zusje. Windkit knikte en wou iets gelijkaardigs zeggen, maar de poes had al geantwoord. "Wolfpaw. En jij?" Nog voor Emberkit kon antwoordden richtte Windkit zich op. Trots piepte ze: "Windkit!"

Wolfpaw keek naar de kitten die ook was komen kijken. "Windkit!" Ze glimlachte en voor eventjes verdween de ijskoude blik in haar ogen. "Wow, Windkit, mooie naam." Ze glimlachte en richtte zich weer op de bruingestreepte kitten. "En heb jij ook zo'n mooie naam?"

"Wow, Windkit, mooie naam." De jonge kitten glunderde en richtte zich nog ietsje meer op. De poes richtte haar aandacht weer op Emberkit. De bruine tabby maakte gebruik van haar afleiding en sprong op haar rug. Haar kleine klauwtjes haakten in de vacht en ze probeerde om te blijven hangen. "Hebbes!", piepte Windkit vrolijk.

Onderwerp: Re: Sometimes I wanna be little again