I heard there were some kits?

Als een dief in de nacht sloop ze de Nursery binnen, haar witte pootjes zacht op de grond zettend bij elke pas die ze verrichtte en haar ogen open houdend voor dingen die geluid zouden maken. Deze keer had ze zichzelf niet kunnen inhouden. Het nieuws van nieuwe nestjes had haar nieuwsgierig gemaakt en ze wilde de kleine dingen wel eens persoonlijk ontmoeten. Alleen.. de kittens sliep zoveel en elke keer als ze even langs was gekomen sliepen er wel een paar. Nu moest ze het echter doen, anders zou het er nooit van komen. Haar blauwe kijkers vonden plots een klein bolletje vacht, opgerold in de vacht van zijn moeder en haar hartje smolt. Wat lief. Zo klein, zo zacht. Onoplettend verzette ze haar poot weer, maar deze keer voelde ze een klein balletje mos. Voor ze het wist was het balletje onder haar uitgeschoten en verloor ze haar gewicht. Met een andere klap kwam ze op de grond terecht en liet een geschrokken piep toen ze bloed op haar lippen proefde. Oh nee, hopelijk had ze niemand gestoord of wakker gemaakt..

OOC; Open voor kittens & Queens, maar anderen mogen ook inspringen!

Diep tegen haar moeder aangekropen, lag Slatekit in een lichte doezelslaap. De kitten groeide en de kitten sliep. Zo erg actief was Slatekit nog nooit geweest, al werd ze wel steeds onrustiger. Haar nu al behoedzame karakter wist zich te uiten in dit gedrag. De poes wilde nou eenmaal niet graag risico's nemen en liet haar nestgenootjes dingen eerder onderzoeken. Behalve nu dan, want een plotselinge plof en piep wekte haar nieuwsgierigheid. En haar nieuwsgierigheid was het enige wat haar zo nu en dan buiten haar comfort zone liet stappen. En nu was zo'n moment. Voorzichtig kwam Slatekit in beweging, eerst een klein beetje, alleen haar kop draaiend. Maar vervolgens waggelde ze toch helemaal haar nest uit. Ze keek omhoog naar de grote poes en slikte eventjes wat nerveus, maar wist daarna wel een woordje eruit te persen. "..Pijn..?" Vroeg de kitten zachtjes.

Waar kon een kitten wel niet allemaal over dromen. Ze gekste dingen kwamen naar voren. Pratende planten, rare lichtjes en figuurtjes om haar heen. Het was ergens wel grappig, bovenal onwerkelijk. Zo sliep de kitten vredig, tot er een plof klonk in de den. Geschrokken hees Roughkit haar kop op. Ze zag een mosballetje naast haar liggen, of die één van haar siblings had geraakt wist ze niet. Ze liet haar blik daar weg glijden door naar waar de plof vandaan was gekomen. Een andere kat. Ze lag op de grond, en Roughkit moest lachen, een hoog pieperig miauwerig lachje. "Wat jij doe?" Vroeg ze terwijl ze onder de staart van haar moeder weg kroop en haar kopje over de rand van het mos-nest stak om de kat beter te kunnen zien. Toen zag ze dat Slatekit de nest uit was gekropen en naast de kat stond. Zij vroeg of de kat pijn had.

Twee kittens verschenen uit hetzelfde nest en Runningpaw drukte haar oortjes tegen haar kop toen een van de kittens lachte. Lachte die haar uit? Nerveus geworden, slikte ze en deed een stapje naar achteren. "Wat jij doe?" Ze keek recht in de twee blauwe oogjes. Net toen Runningpaw een antwoord wilde stamelen kwam de andere kitten dichterbij, die haar niet had uitgelachen. "..Pijn..?" De Apprentice voelde meteen een beetje sympathie voor de kleine kitten en schudde haar kopje. "Nee hoor kleintje." Glimlachte ze zachtjes, zodat er niet nog meer kittens door haar wakker zouden worden en ze keek even naar de andere kitten, die nog in haar nest gebleven was. "En eh.. ik kwam even naar jullie siblings en vriendjes kijken. Maar hoe heten jullie?" Ze was wel een beetje nieuwsgierig naar wie, wie was en het zou uitermate onbeleefd zijn als ze nu gewoon weer zou vertrekken.

Slatekit spitste eventjes haar oortjes toen ze hoog en schel gelach hoorde en keek om. Dat kon ook niemand anders zijn dan Roughkit. Slatekit hield echter wel van haar zusjes en snorde een vrolijke begroeting naar haar. Toen deze dichterbij gaf, gaf Slatekit haar ook vrolijk een klein kopje. Hierna focuste ze zich weer op de apprentice die voor haar stond, met een wat scheef gehouden kopje. "Nee hoor kleintje." Glimlachte de apprentice zachtjes. Ze was zwart met wit, zo'n patroon had Slatekit al eens eerder gezien! In haar familie zelfs nog! Wat interessant! Was deze kat dan ook familie? Slatekit snorde eventjes zachtjes toen ze hoorde dat alles oké was. "En eh.. ik kwam even naar jullie siblings en vriendjes kijken. Maar hoe heten jullie?" Vertelde de poes vervolgens. "Slatekit," piepte Slatekit vrolijk en keek eventjes naar Roughkit. Het zou niet leuk zijn om haar zusje zichzelf niet te laten voorstellen. Nu Slatekit wakker was, was ze ook echt wakker.

Stemmen, overal stemmen, dat was wat ze hoorde. Niemand wilde haar dus blijkbaar rustig laten slapen vandaag, iets wat de poes erg chagrijnig kon maken. De stem klonk echter oke, en gezien het feit dat haar twee drukke zusjes, ze wist even niet waar Aurora zich bevond, bij de stem in de buurt waren. Nam Hail ook maar eens een kijkje. Niet lang geleden waren haar oogjes opengegaan, maar erg gewend aan al dat overdreven licht was de poes nog niet. Daarom hield ze ze eerst dicht, en opende ze pas toen ze voor de nieuwkomer stond. "Hoe heet jij?" Ze wond er geen doekjes om, en aangezien dit een van de enige zinnen was die ze echt onmogelijk vaak gehoord had, kon ze deze zonder problemen zeggen. Geen zwaktes. Beschermend ging de oudste voor haar kleine grijze zusje staan, Rough kon wel voor zichzelf zorgen, Slate? Not so much.

Roughkit strompelde onhandig uit het nestje, en kwam naast Slatepaw zitten, liggen, iets daar tussen in. "En eh.. ik kwam even naar jullie siblings en vriendjes kijken. Maar hoe heten jullie?" Was wat de apprentice zei. Slatekit stelde zich zelf voor, en toen vond Roughkit dat het haar buurt was om zich zelf voor te stellen. Een poging tot. "Woufkit," piepte ze met geheven kopje, wetend dat het nog steeds niet klonk zoals het behoorde te klinken. Hailkit was er ook bij gekomen, en vroeg aan de apprentice hoe zij heette. "Da Hailkit is," piepte ze, het kon haar niks schelen of de apprentice het wel of niet weten mocht. haar ogen twonkelen van de uitdagendheid en ondeugendheid. Misschien ook een beetje brutaliteit.

"Slatekit," Runningpaw glimlachte toen de kitten zo vrolijk antwoord gaf. Het zag er zo ontzettend schattig uit dat ze de kitten eigenlijk gewoon een soort knuffel wilde geven, maar dat deed ze maar niet, want de kitten hield er misschien wel helemaal niet van en Runningpaw wilde zeker geen problemen veroorzaken. "Woufkit," De andere kitten had een wat vreemdere naam, maar misschien zou Running daar straks wel achterkomen. "Hoe heet jij?" Wow. Plots was er een grijze kitten verschenen die voor haar zusjes was komen zitten en deze vraag niet echt op een kittenachtige toon stelde. "Ik ben Runningpaw, een apprentice." Antwoordde ze een beetje nerveus. Mocht ze.. hier niet zijn dan?

Haar ogen bleven op de poes gericht, groot en intrigerend. Ze antwoordde, wat Hail deed knikken. Mooi, dan wist ze tenminste tegen wie ze het had. Niet te veel tijd om kitten te blijven, kittens waren zwak, zij niet. Haar zusje mochten zwak zijn, zij zou ze wel beschermen tegen de gevaren van deze wereld. Haar groen/blauwe ogen schoten naar haar zusje, en een kleine glimlach verscheen. Die verdween echter weer zo snel als 'ie gekomen was toen de poes haar hoofd weer draaide en naar 'Runningpaw' keek. "Ik ben Hailkit," Mauwde ze, op een serieuze toon. Bijna businesslike, maar haar kitten uiterlijk sprak het tegen. "Wat kom.. Je doen Runningpaw?" Er zat een korte pauze in de zin, aangezien sommige woorden nog erg lastig waren voor de kleine kitten. Fouten maken durfde eb wilde ze niet, dus dan liever een korte pauze in haar vraag. De ogen keken nieuwsgierig en misschien een beetje afstandelijk op naar de Apprentice, nou? Wat kwam ze doen?

Plotseling ging Hailkit voor haar staan. Dat was nog eens vervelend! Zo kon ze het allemaal helemaal niet meer zien! Slatekit legde haar oren plat en vernauwde haar ogen lichtjes. Het poesje probeerde iets op haar tenen te staan en langs Hailkit heen te kijken. Maar haar zusje was iets groter en Hailkit blokkeerde haar uitzicht dus nog steeds. Ze kon haar vragen nu niet meer kwijt en slechts een beetje luisteren. De irritatie bouwde zich op in de kitten en terwijl ze naar het gesprek luisterde, wurmde de kitten zich langs Hailkit heen. "Niks zien..." Piepte de kitten licht verontwaardigd, waarna ze zich weer voor Runningpaw neerplantte met nieuwsgierige ogen. "Apprentice?" Echode Slatekit, "waarom hier?" Kwam ook haar vraag eruit.

Roughkit vernauwde haar ogen. Waarom waren er zo veel apprentices telkens in de nursery? Ze begreep het niet, het was hier saai en stom. Niks te beleven. Waarom mocht ze van mama niet gewoon naar buiten. De apprentice bleek Runningpaw te heten. Roughkit wierp een blik op Hailkit, die paal voor Slatekit zat. Slatekit piepte klagerig dat ze niets zien kon. Roughkit wachtte af tot Hailkit aan de kant zou gaan. Vervolgens wende Slatekit zich weer tot Runningpaw en vroeg apprentice, en waarom ze hier was. Roughkit hield haar blik op Hailkit gericht en zwaaide met haar staartje. Onhandig ging ze overeind staan en deed ze een poging tot een aanvallende sprong. Het was nauwelijks een sprong, maar wel goed genoeg om tegen Hailkit aan te knallen. "Slate niets ziet," piepte ze als reden van de duw.

Hail keek verbaasd om toen een piep achter haar klonk, en wilde zich net omdraaien toen Roughkit ineens tegen haar aanbotste. Meteen wilde Hail terug in de aanval, maar de uitleg weerhield haar ervan. Weer een zwakte, weer niet opgelet. Inmiddels stond Slate alweer voor de poes, en was er dus niet zoveel aan de hand, maar voor Hail was het weer een mislukking. Zwijgend stond ze op, en gaf Roughkit toen nog speels een duw terug. Haar ogen glommen toen ze de tegenaanval deed, dit kon misschien nog wel leuk worden.

Twee keer werd haar dezelfde vraag gesteld en de drie kittens begonnen wat tegen elkaar aan te duwen. Runningpaw draaide haar oortjes geamuseerd en wachtte totdat de laatste kitten, Hailkit, een duwtje terug had gegeven. "Nou.. eh.. ik kwam naar de nieuwe kittens kijken, misschien een.. eh.. verhaaltje vertellen ofzo." Glimlachte ze, toch nog wat nerveus al was het publiek vele malen jonger dan zij.

Boem! Roughkit knalde tegen Hailkit aan en duwde deze opzij. Wat verrast knipperde Slatekit met haar ogen. Roughkit was altijd al een beetje ruw geweest, dus Slatekit was niet veel anders gewend, maar het poesje hield zelf niet zo van zo ruw spelen. Dus richtte ze haar nieuwsgierige blik weer op Runningpaw. "Nou.. eh.. ik kwam naar de nieuwe kittens kijken, misschien een.. eh.. verhaaltje vertellen ofzo." Miauwde de apprentice. Slatekit's ogen begonnen te stralen van geluk. Wat een mazzel! "Verhaaltje," herhaalde ze ademloos, met een brede glimlach op haar gezicht.

Roughkit keek voldaan toen Hailkit aan de kant knalde, en haar zusje Slatekit weer zich had. Haar taak was gelukt. Maar in eens kreeg ze een duw van Hailkit terug. Roughkit piepte speels. Wat Runningpaw allemaal vertelde kon ze niet meer horen, want haar focus was op Hailkit gericht. Ze sloop onhandig, en af en toe naar links en of rechts zwaaiend naar Hailkit toe, en sprong weer tegen haar aan, terwijl ze niet te hard het staartje van Hailkit in haar bek nam, en daar zachtjes op beet. Muwahahaha.

De poes was heel even afgeleid geweest door vanbinnen te glimlachen om de reactie van Slate op de mededeling dat er een verhaaltje zou komen. Wat hield ze van haar kleine zusjes. Tenminste, ze gromde speels toen Rough op haar knalde, en haar staart in haar bek nam. Geen zwaktes! Het schoot plots door haar hoofd, bang voor de idealen die de poes zelf bedacht had greep ze haar staart ruw uit de bek van Rough, en ging duidelijk niet in de stemming om te praten, een eindje weg zitten. Haar lichaam trilde zacht, geen zwaktes, had ze daar bijna toch iets verkeerd gedaan, zich laten gaan, ze kon en mocht het niet.

Een zacht gerommel in de nursery deed haar langzaam haar oogjes openen. Ze lag een eindje bij haar moeder vandaan in het nest, terwijl haar siblings Heatherkit en Wanderkit juist dicht in de vacht van hun moeder lagen. Langzaam stond de kleine Littlekit op en liet haar oortjes wat teleurgesteld hangen, terwijl ze zacht het nest uit kroop om niemand verder wakker te maken. Met grote kittenstapjes ging ze door de nursery heen, zo hier en daar een nest in kijkend. Niemand wilde met haar spelen. Niemand wilde iets met haar te maken hebben. Plots knalde ze tegen iets op, iets wat heel lekker rook en een fijne warmte afgaf. Verbaasd keek ze omhoog naar de voor haar nog onbekende poes. "Wie.. is jij?" fluisterde ze zachtjes, duidelijk wat van haar stuk gebracht.

Onderwerp: Re: I heard there were some kits?