Stupid mouse

Hij grinnikte weer om haar tegenargument, en haalde compleet verslagen zijn schouders op. "Dan zal ik je nooit weer krijgen en geniet ik maar genoeg van de enige keer dat het wel lukte," Mauwde hij dramatisch, maar met een geamuseerde glim in zijn ogen. Aardige poes, prima gesprek, prima tijdsbesteding dus.

De kater knikte nog eens dramatisch in antwoord op wat de poes gezegd had, en grijnsde toen, waarna hij zijn hoofd even schudde om het haar wat losser te krijgen. "Ja mevrouw," Mauwde hij plagerig, en liep toen langs haar verder, "Laten we nu maar gaan jagen," Klonk het, met een knipoog van zijn kant, anders werden de warriors weer boos.

De kater lachte en liep achteruit zodat hij de poes aan kon kijken, "We hebben wel wat gedaan," Protesteerde hij met glimogen, "Alleen niets belangrijks," Na deze woorden werd zijn glimlach breder, en draaide hij zich weer om, op weg naar prooi dan maar. Niets leek er nog te zijn, ze hadden vast alles weggejaagd toen ze op elkaar aan het jagen waren.

De kater knikte naar de poes om te laten zien dat hij het ermee eens was, en spitste zijn oren zodat elk geluidje zou worden opgevangen, niets zou hem nog voorbij gaan want hij was er klaar voor. Nog steeds niets voor zover hij rook, maar het kon best zijn dat zijn neus het minder deed dan normaal, want hij was verkouden aan het worden. Mede daarom keek hij even vragend naar de poes die naast hem liep, rook zij iets?

Ze antwoordde ontkennend op zijn onuitgesproken vraag en hij knikte weemoedig, dat ging dus niets meer worden vandaag met jagen. "Moeten we dan maar terug?" Mauwde hij, niet met tegenzin, maar met een echte vraag in zijn stem te horen. Misschien werd het ook wel tijd inmiddels.

De kater knikte weemoedig toen ook de poes ermee instemde, en boog af naar de vaste route naar het kamp. Misschien was het inderdaad al tijd, de zon was weggezakt achter laaghangende wolken en de lucht begon al paars te kleuren. "Zullen we anders de zonsondergang bekijken?" Vroeg hij plots, en draaide zich om naar de poes, niet als date, gewoon gezellig.

Ze stemde in met een glimlach, en de kater knikte nog eens om daarna om te draaien en haar met zijn staart mee te wenken naar de plek die hij zocht. Het was een klein eindje lopen, maar dat maakte de kater niet uitzonderlijk veel uit, gezien het feit dat hij het hier goed kende viel het gefluit van de vogels niet op. De stilte aan het water wel. De zon die erop scheen leek alles een andere kleur te geven, een van zijn favoriete plekken, met perfect uitzicht op de zonsondergang.

De kater keek rustig naar de zon, en naar het water wat het licht op de meest creatieve manieren weerkaatste. Zijn gevoel meldde hem dat het hier wel vredig was, hoe hoog de spanningen ook waren, dit was zijn hemel. "Inderdaad," Mauwde hij dus enkel, en spinde toen de lucht doormidden gescheurd leek met aan de ene kant duisternis en aan de andere de ondergaande zon. Prachtig.