Let's talk, my friend

Zojuist had de kater zijn prooikamertje weer aangevuld met een muis en hij keek er dus ook trots naar. De kleine ondergrondse kamer was nu gevuld met een muis, een raaf en een mol achtig diertje waarvan hij de naam niet precies wist. Hij draaide zich met een ruk om en liep door de gang heen naar boven. Soms droomde hij ervan om deze gang erg druk bevolkt te hebben, dat de prooikamer bomvol lag met voedsel en dat het dan genoeg was om zijn onderdanen te voeden. Maar ja, hij was nu nog alleen. Misschien was het een optie om Psychevoice op te zoeken, haar kittens, zijn kinderen. Hij schudde zijn kop toen maar weer, nee, hij zou niet weten wie zijn kinderen waren en Psychevoice wilde hem niet meer zien. Een zucht rolde over zijn lippen en hij vernauwde zijn ogen toen hij in het felle daglicht stond. Hij zette zich neer voor de ingang van zijn hol en keek over de kleine de open plek. Die was ongeveer zo groot dat er een paard in zou kunnen ronddraaien zonder z'n poten te stoten tegen de rozenstruiken die de ingang van zijn hol beschermden, net een klein kamp. Er was maar een doorgang tussen de rozenstruiken door die hij zelf uit had gehold, met tot gevolg dat hij zo hier en daar wat krassen had opgelopen.

{Firestone}

Een onbekende kater stapte opeens door de rozenstruiken barrière heen. Automatisch sprong de rode kater op en liet zijn nekharen omhoog rijzen. Nee, dit bezoek was wel een beetje onverwachts gekomen. De kater zag er uitgehongerd uit naar zijn mening. Zijn vel was dun en de botten staken duidelijk uit. Gravepath daarin tegen was goed gevoed en leek niks te merken van de prooischaarste die er de afgelopen paar moons over het woud had gehangen. "Pardon meneer? Het spijt me dat ik me op uw territorium treed, ik had de grenzen niet door," mauwde de jongere kater vervolgens beleefd tegen hem. Gravepath ontspande zijn spieren en keek neer op de kater - niet perse omdat deze klein was, maar Gravepath was gewoon groter dan de gemiddelde kat. De kater vernauwde zijn ogen een beetje toen de Bengaalse kater wat ongemakkelijk leek te slikken toen hij naar de ingang van zijn dassenburcht keek. "Is dat... is dat uw huis?" mauwde de kater toen zacht. Gravepath wist een minuscule glimlach op zijn snoet te toveren toen hij de kater zo onzeker zag. Maar nee, hij was niet een van die vuile clanmormels. Zijn gouden ogen priemden in de vacht van de jongere kater. "Ja." Zijn stem sprak dit woord langzaam en sidderend uit. Hij keek neer op de magere kater en stond toen op, om zich kort uit te rekken. "Wat is je naam, jonge vriend?" mauwde hij vervolgens, zijn toon iets vriendelijker dan eerst.

"Mijn naam is Firestone." Gravepath knikte voldaan, ergens zag hij ook wel wat in deze kater. Verse prooi en een goede slaapplek zou wonderen doen. "En wat mag de naam zijn van de kater die deze plek runt?" Ah, natuurlijk, de standaard vraag. Natuurlijk kon hij deze gewoon weigeren, deze hongerige kater wegjagen, maar hij besloot het niet te doen en nog even af te wachtten. "Gravepath," mauwde de kater op zijn normale ijzige toon als hij zijn naam uitsprak, iet wat duister misschien zelfs. Hierna hees de rode kater zich overeind en keek hij neer op de Bengaalse kat die ondertussen was gaan zitten. "Misschien wist je het niet, maar ik heb dit territorium geclaimd als dat van de Roguegroep Terror Claws." Zijn blik viel op de jonge kater en keek of hij oplette. "Ik ben van plan om ooit op een dag wraak te nemen op de clans, al is het maar alleen om hun grenzen door te breken en onrust te veroorzaken," mauwde hij en een grijns speelde geamuseerd op zijn lippen. "Alleen, een klein probleempje, ik heb nog geen katten gevonden die mij willen joinen.." mauwde hij en hij haalde met zijn lange klauwen wat aarde omhoog.

Toen er een grijns op de snoet van de Bengaalse kater begon te komen wist Gravepath dat hij het haakje er goed in had zitten. "Dan ben je de juiste kat tegen gekomen." Gravepath zag de grijns op Firestone's gelaat duidelijk en keek even naar zijn uitgemergelde lichaam. "Zie je, voordat andere rogues mijn plek verwoestte, had ik ook een plan om die Clans aan te vallen, of in ieder geval een beetje commotie maken," mauwde de kater vervolgens. Een lichte knik als bevestiging en daarna stond de kater in een vlugge, vloeiende beweging op. Zijn spieren waren weer even duidelijk te zien en hij keek neer op de kater. "Well, beste Firestone," mauwde hij en liep toen naar de ingang van het gangenstelsel. "Welkom." Hij stapte naar binnen en gaf een zwiep met zijn staart als teken dat de kater moest volgen. Ze kwamen langs de prooikamer waar hij snel een muis uit griste en verder liep. Hij stopte bij de kamer waar zijn krijgers zouden gaan slapen en ging naar binnen. Het was ruim, een klein beetje daglicht, droog en er lagen verse mosnesten. Hij liet de muis vallen voor een leeg nest en gebaarde Firestone dichterbij te komen. "Hier zal je slapen," mauwde hij toen en wees naar het nest. "Eet wat, en rust goed uit, dan ben je er binnen een paar dagen weer bovenop." Een grijns sierde zijn lippen en hij keek naar de kater.