The grazy cats (Dot)

'Nee, dat kan niet' mompelde een stem in Draco's hoofd. 'Echt wel' snauwde hij boos terug. 'Niet' reageerde het stemmetje. Hij zuchtte, zijn plan was geweest om over een klein hek heen te springen en een twoleg huis in te sluipen, maar helaas het stemmetje in zijn hoofd had hem tegengehouden. Boos liep hij weg, hij had er al geen zin meer in. Tijd voor een nieuw plan. De kleine kater keek om zich heen en snoof de lucht op. Hij rook zijn eigen Bloodclan geur gemengd met de geur van een vreemde kat die hij niet kon thuis brengen. Geen clan en ook geen twoleg mormel. Hij liet zich door zijn poten zakken en sloop langzaam naar de andere kat. Hij was er al bijna en verheugde zich al helemaal op het aanvallen van de andere kat. Maar toen hij keek naar de plek waar de kat hoorde zitten was het enige wat hij zag een muis. 'Goed geroken hoor' zei de stem sarcastisch in zijn hoofd. 'Rot toch op ehhh...' Hij zou de stem een naam geven. Draco twee ofzo, Dree dat was een mooie naam. 'Wil je me serieus Dree noemen?' vroeg de stem. Draco grinnikte 'blijkbaar wel,' waarna de stem niks meer te zeggen had. Nu had Draco tenminste een vriend. Vroeger was de young-one altijd alleen geweest, waarschijnlijk was dat rede waarom hij zo was; Een gestoorde bloodclanner met een stem genaamd Dree in zijn hoofd. Hij lachtte hardop, maar stopte daar mee toen hij een geur rook, Bloodclan. Hij keek om en zag een kat van zijn leeftijd uit de bosjes komen. Dree riep meteen 'val aan!' maar het enige wat Draco deed was zijn nagels uitstrekken. Zijn vader zij  altijd 'vertrouw nooit iemand meteen' en Draco luisterde nou eenmaal altijd naar zijn vader.

Dot liep rustig, het was een fijne frisse dag en in de hoop dat ze deze dagen niet lastig gevallen werd. Ze snoof de niewblad geuren op, het was tijd om weer is te gaan jagen in dit weer. Vaak regende het, het was koud en kreeg een rot gevoel om door de natigheid te lopen. Ze wist niet waar ze zichzelf naar toe leiden maar het leek naar de twoleg place, waarschijnlijk was er veel voedsel om te eten. Haar zintuigen stonden aan en ze stond stevig op de grond, "Ik voel het, iemand is in de beurd niet waar?" Dot knikte op haar eigen vraag, ze vertrouwde die stem in haar hoofd. Die stem was de enige van al haar andere 5 inclusief zichzelf, ze staarde om zich heen. "Waarom geloof je die stem die er zo uit ziet?! of die je niet eens kan zien, hehehehehe." Dot had het tegen zichzelf zonder enige reden wilde ze niet dat iemand dit zag, ze wilde dit verborgen houden voor de wereld. "Dat gaat je niet lukken, Florrens ons verborgen houden wat een grap." Dot gaf zich zelf een klap "Kunnen jullie niet een keer stil blijven?!" riep ze even. Ze voelde zich opgelaten en alleen helemaal omdat ze zichzelf een klap gaf, ze staarde naar niets. Een van haar stemmen had gelijk, dat er iemand in de beurd was want ze rook het. Langzaam liep Dot vooruit, Ik moet op passen het is nu of nooit. dacht ze snel. "IN WAT DE HEL BEN JE VANPLAN OM TE DOEN?!" zei een van haar stemmen kwaad. "ssssst, iemand hoord je straks nog." fluisterde ze zacht. "Dat kan heus geen kwaad gnahahahahaha!" Dot legde haar oren in haar nek en schaamde zich, ze wist dat er iemand in de beurt was maar om deze reden kon ze geen vrienden. Haar stemmen waren vaak gemeen of deden gestoord waardoor katten afstand nemen, om geen enkele reden.

Hij keek raar naar de kat. Als hij zich niet vergiste was ze in zichzelf aan het praten. Maar dan wel hardop! Hij praatte natuurlijk ook met Dree maar in zijn hoofd, zodat andere geen last hadden van Dree. Hij liep met getrokken nagels naar de poes en snoof haar geur op. Een duidelijke Bloodclan geur verspreidde zich door zijn neus. Blegh, hij haatte die geur. Het liefst was hij weg gelopen maar ookal kon hij redelijk jagen, bij de Bloodclan blijven was toch handiger. 'Vermoord haar' zei Dree in zijn hoofd. De poes lette niet op hem en Draco had haar inderdaad zo kunnen vermoorden, toch zei hij nee tegen Dree. Dat vond de stem echter niet leuk, boos klonk zijn gegrom door zijn hoofd; 'Vermoord haar, nu!' 'Ik zal nooit iemand vermoorden' dacht de young-one terug. 'O,ja' zei Dree 'en je ouders dan' Draco's gezichts uitdrukking veranderde in woedend. 'Ik heb ze niet vermoord' snauwde hij. 'Wie heeft ze dan in de rivier gegooid?' 'Het was een ongeluk!' Dree's kille lach galmde door zijn hoofd, woest riep Draco 'Rot op' Toen besefte hij dat hij dat laatste hardop had gezegd. Straks had hij die poes nog weggejaagd, hij stapte snel uit de struiken en miauwde 'Sorry, ik had het niet tegen jou' Ondertussen de trok de kleine kater zijn nagels in, een poes die in zichzelf praatte leek hem niet heel gevaarlijk.

Dot keek omzich heen en zocht naar de kater of poes waar een van haar stemmen het over hadden, of ze kon beter vluchten voor wat er zou komen. Haar persoonlijkheden ook al wel haar stemmen konden haar overnemen, op welk moment dan ook. Ze keek omhoog waar de zon stond te schijnen achter de wolken, ik wil niemand verwonden, kon ik maar niet zo krankzinnig zijn. Was ik maar normaal. dacht ze stilletjes, haar ogen stonden fel. Haar oren gespitst en haar poten uitelkaar, ze rook een kattengeur. Ze viel ineens in een vreemde schok en stond alleen maar stil, haar angst leek met 300% gestegen. Als hij me heeft gehoord kan er nog een roddel over mij door de Bloodclan gaan, dan zal ik nooit meer vrienden hebben! dacht ze. 'Rot op' zei een kater tussen de struiken, dit is geen goed moment, het is beter dat ik weg ga. dacht ze vluch. 'Sorry, ik had het niet tegen jou' Sprak de kater vluch om het goed te maken. "Goed oké, Ik ben hier de enigste kat die hier nu is?! Tegen wie had je het dan anders, he? Dat durf je niet te vertellen of wel soms? hehahahahaha!" Dot gaf zichzelf een klap om het gelach en het praten van haar stem optehouden. "Sorry," zei ze even en staarde hem rustig aan. "Ik was het niet, of ik was het wel maar iemand in mijn hoofd." zei ze rustig en likte haar lippen af. "Doe me maar pijn dan heb ik nog wat bloed vandaag. En wat sta je me aantekijken!" Dot zuchten, ze kon wel met hun in haar hoofd praten maar dat deed ze alleen met de eenigste die ze vertrouwde haar zelf en een stem. Maar die kwam niet vaak, ook had ze nog geen namen maar ze wilden gaan kijken of ze zelf namen al hadden maar dat moet ze hun een keer gaan vragen. "sorry, alweer." zei ze met heel veel schaamte. Dot rekte even zich uit,
"Hey lekker ding, kom wat dichter als je wilt of moet ik dat doen." Dot keek met nog meer schaamte hem aan, "kappen." fluisterde ze snel. Dot dook ineen, het werd steeds en steeds erger. Dot concentreer je, je hoeft je niet te schamen voor iets wat je niet gedaan hebt. Ze knikte en ging wat zelfverzekerder staan, ze nam een stevige hap lucht en hield zich recht.

Verbaasd luisterde hij naar het antwoord van de poes; "Goed oké, Ik ben hier de enigste kat die hier nu is?! Tegen wie had je het dan anders, he? Dat durf je niet te vertellen of wel soms? hehahahahaha!" Hij wou net antwoordde toen de poes weer begon te praten. "Sorry,Ik was het niet, of ik was het wel maar iemand in mijn hoofd." Hij knikte dat hij het wel begreep, hij praatte tenslotte ook in zichzelf al was het niet hardop. "Doe me maar pijn dan heb ik nog wat bloed vandaag. En wat sta je me aantekijken!" Geschrokken keek Draco op, wat moest hij daar op antwoordden. "Ik doe je geen pijn hoor" antwoorde hij aarzelend. Hij was niet gewend om met een poes die in zichzelf praatte te praten. Bovendien leek de poes met meer stemmen tegelijk te praten terwijl hij alleen Dree had. 'Precies' zei Dree in zijn hoofd. "Hey lekker ding, kom wat dichter als je wilt of moet ik dat doen." Hoorde hij de poes toen zeggen. 'Hoor je dat, ik ben een lekker ding' zei hij met een grijns tegen Dree. De poes dook in een van schaamte, Draco wou wel zeggen dat ze zich niet hoefde schamen maar dat klonk ook zo raar. Hij zwiepte met het puntje van staart. De poes ging weer stevig staan terwijl de kater nog steeds nadacht over een gepast antwoord. 'Wat dahct je van: rot op! ik praat niet met in zichzelf pratende katten!' Draco schudde zijn hoofd, 'Nee, dat is onbeleefd Dree.' Hij voelde Dree in zijn hoofd boos worden. 'Kalm aan' siste Draco, niet doorhebbend dat hij dat hardop zei. Toen keek hij waar naar de poes. 'De naam is Malfoy, Draco Malfoy' zei hij met een beleefde glimlach.

Dot staarde hem aan, hij leek lief maar misschien is hij dat niet. "Ik doe je geen pijn hoor" sprak de kater makkelijk met een azelende toon, ze staarde hem liefjes aan en deed haar kop schuin.
"Het spijt me voor dit ongemak we zullen wel weggaan." Dot knikte op zich zelf en draaide zich met een ruk om. Hij begrijpt je, dat doet niemand ga achter hem aan dolle hengst snauwde haar gestoorde stem in haar hoofd. Ja wees is lief en ga is spelen, OF IK SLA JE KOP ERAF! Dot hoorde dat en schrok zich rot, niet dat elke dag zo'n feest was. zijn jullie nou echt op hem verliefd? dacht ze geïrteerd, jullie kennen hem niet eens! Ze zuchte diep en draaide ze zich weer om, haar kalme vriendelijke stem zei dat ze moest gaan maar zelf wilden ze het eigenlijk niet. 'Kalm aan' siste de kater, "Waarmee?" zei ze angstig. Ik vind hem ook wel leuk hoor Dot maar er is iets aan hem... zeide stem in haar hoofd. Dot knikte onzeker, vreemd genoeg had ze al een tijdje haar irritante stem niet meer gehoord. Zelf vond ze dat die erg te hard schreeuwde en krijsen, 'De naam is Malfoy, Draco Malfoy' zei de kater met een beleefde glimlach. Ze knikte, draco malfoy, best een mooie naam. dacht ze met een glimlach en zei "Mijn naam is Foollin!" Dotty keek heel erg geïriteerd. "Hydra voor jouw, jij onbenul!" Ze dook ineen, zij wist al haar hele leven hun namen niet en ineens vertellen ze het. Dat was nogal vreemd. "Alice, is mijn naam." zei haar vertrouwden stem rustig. Dot rolden met haar ogen en wilden haar mond open doen tot Foolin er tussen kwam: "Sins waneer heeft Starclan je op de wereld gezet? neyh nay nay." Dot ging zitten en stoorde zich heel erg aan haar stemmen. Wanneer zal het gaan ophouden? vroeg ze zichzelf af, Dat vroeg ik mezelf ook af. snauwde haar stem geïriteerd in haar hoofd. oh ze zijn opgehouden.... Eindelijk. dacht dotty en negeerde haar naamloze stem. "Mijn naam is Dot, maar je mag me ook Dotty noemen natuurlijk." Miauwde ze liefjes.

Hij luisterde naar het gesprek dat de poes met zichzelf had, onbegrijpend hield hij zijn hoofd scheef. Hij snapte er niks van, de poes stelde zich verschillende keren voor. "Mijn naam is Foollin!"  "Hydra voor jouw, jij onbenul!" "Alice, is mijn naam." De laatste klonk het rustigste, zou dat haar echte naam zijn? Toen sprak ze weer met de eerste stem "sins waneer heeft Starclan je op de wereld gezet? neyh nay nay." Moest Draco daarop antwoorden? Hij besloot dat hij nog even afwachtte, hij volgde het echt niet meer. Ondertussen moest Dree zich ook weer in het gesprek mengen; 'ik mag die Hydra wel.' Draco nam niet de moeite om daarop te antwoorden. Mijn naam is Dot, maar je mag me ook Dotty noemen natuurlijk." Dat moest de echte naam zijn van de poes. Blij dat hij die wist antwoordde hij met een beleefd zwiepje van zijn staart. 'Leuk je te ontmoetten Dot' De kater van Dot een leuke naam en hij begon nog met een D ook. Misschien konden ze een groep oprichten, de 3 D's; hij, Dot en Dree. Of meteen een hele clan vol in zichzelf pratende katten. Al had hij geen idee hoe hij aan leden moest komen. Draco kon moeilijk door het bos lopen en aan ieder kat die hij tegenkwam vragen spreek je in jezeld? Dree lachtte 'tuurlijk kan dat niet idioot.' 'He, ik ben geen idioot' Weer had hij niet door dat hij hardop praatte. Hij zette een stapje dichter naar de poes, om haar niet af te schrikken bleef hij vriendelijk glimlachen. 'Mooi weer he?' Hij kon zichzelf wel slaan, vragen of de poes het mooi weer vond, Dree had gelijk; hij was een idioot.

Dot keek met bewonderde ogen naar Draco, "Maar hoe moet ik je noemen? Draco of Malfoy?" vroeg ze moeilijk. "Je moet hem snoesje of schatje noemen.." Fluisterde Foollin nogal luid, ze rolden even met haar ogen en riep "Foollin kan je niet een keer je mond houden!" Dot was nogal boos maar zo waren die stemmen nou eenmaal. "zeg het haar, muizenstront!" riep Hydra er tussen door. 'Leuk je te ontmoetten Dot' zei Draco liefjes, ze knikte en ging zitten. Dot aazelde om iets te vragen en keek even weg, ze keek hem weer aan met haar blauwe ogen en zei "Vind je me gestoord?" Stom van mij natuurlijk vind hij dat en deze keer zegt die rot stem dat niet en zou ze op dit moment gelijk hebben, waar is ze eigenlijk? dacht ze. Dot keek even in het rond, nergens was een teken te bekennen maar ook niet van Alice. Dot likte haar mondhoeken af en voelde de wind door haar vacht heen gaan alsof er iets was, waarschijnlijk had die rot stem er iets mee te maken. "Draco vind jij het niet vreemd dat al twee van mijn stemmen niks meer vertellen?" vroeg ze zich af. 'He, ik ben geen idioot.' zei Draco ineens, hij met zijn praatjes. Dacht Dot en glimlachtte even. Foollin, Hydra, Alice en naamloze stem waar zijn jullie. dacht ze en keek sneller in het rond, vaak zag ze haar verzinsels als vreemde beesten maar nu zag ze hun niet. "Draco je bent geen idioot." zei ze vertrouwend. Hey Dot, ik kwam je iets vragen... Klonk Alice in haar hoofd, Of eerder gezegt is het een aanzoek, ik wil dat jij en de naamloze stem Harpus vrienden worden omdat jullie altijd ruzie hadden leek dit me een goed idee. Dot gaf een tegen werkende knik maar ze was het wel eens met Alice. 'Mooi weer he?' onderbrak Draco haar, ze wilde hem wel slaan maar miauwde "Ja mooi weer." Dot viel weg ze moest wel een gesprek voeren mer Alice. Alice, ik mag Harpus niet waarom moet ik met haar een team zijn? dacht ze, Zo dat wij je niet meer met problemen hoeven te helpen en Harpus je niet meer beledigt en in die tijd blijven we weg en ga je alleen maar met Harpus om. Alice klonk streng, maar ze was al haar hele leven een soort moeder voor haar dus wat kon ze zeggen. Kan je hier voor niet iemand anders vragen. zei Harpus hard op. Alice liep naar Harpus toe en fluisterde wat, ze keek weer gauw naar Draco en wilde dit vertellen maar iets hield haar stil

Hij lachte 'Noem me maar gewoon Draco' Dot ging zitten en de kater liet zich ook zaken. De blauwe ogen van de poes keken in de zijne. "Vind je me gestoord?" Hij schrok van die vraag, Draco vond haar inderdaad gestoord maar positief. 'zeg dat dan' 'Nee' Weer zei hij het hardop maar nu was het niet zo erg. De kater keek naar Dot, ze leek zenuwachtig. "Draco vind jij het niet vreemd dat al twee van mijn stemmen niks meer vertellen?" Hij haalde zijn schouders op, zo raar was dat toch niet? "Draco je bent geen idioot." Had hij dat laatste tegen Dree hardop gezegd? Hij zuchtte, hopelijk had hij verder geen dingen hardop gezegd, anders zou het heel beschamend kunnen worden. Dot antwoordde dat zij het ook mooi weer vond. Ze vond hem gelukkig niet idioot. 'Dat komt nogal wel' zei Dree, 'vast wel, maar voorlopig nog niet' De poes zei niks en hij zelf was bang dat hij weer zo'n stomme opmerking maakte dus hield hij zijn mond. Hij snoof de lucht op en rook de lichte geur van regen, langzaam droomde hij weg.
'Kom Draco we gaan naar de rivier' zei zijn vader. Draco sprong op, zijn grijzige oogjes twinkelden. Hij was nu 4 manen en wou heel graag een keer naar de grote rivier. Hij liep achter zijn vader en moeder aan. Halverwege begon het te regenen maar dat boeide het kitten niet, zijn wens kwam uit, ze gingen naar de rivier! Na een lange wandeling kwamen ze aan bij de rivier. Het was inmiddels gaan onweren, en zijn moeder zei dat ze weer moesten gaan. De kleine kat schudde zijn hoofd, hij wou naar de rivier kijken, hij besloot te schuilen onder een boom. Het water onder hem rimpelde door de regendruppels en hij staarde naar zijn spiegelbeeld toen de bliksem insloeg. Hij sprong opzij weg van de brandende boom tegen zijn vader en moeder aan. Draco had zo veel vaart dat hij zijn vader en moeder de inmiddels woest kolkende rivier induwde. De gil van zijn moeder sneed door zijn hoofd.
’Nee!’ schreeuwde hij. Langzaam verdween het beeld weer en hij zag Dot weer zitten. ’Sorry, dagdroom’ verontschuldigde hij zich. ’Zullen we eventjes gaan wandelen richting de twolegs?’

Dot staarde Draco aan, ze wist hoe ze hem moest noemen maar waarom geloven was maar een gok. 'Nee' sprak Draco op haar vraag, er verscheen een kleine glimlach. Teminsten kon ze nog iemand vertrouwen, langzaam regende het. "Hey Draco" Sprak Harpus, "Ik wil je zien branden in mijn vlammen van wraak, als je Dot met een tengen aan raakt.... Dan zal je wat" Dot schrok van Harpus antwoord alsof zij iets slechts zag in Draco, maar toch hoe kon zij zo iets slecht zien maar ook ko ze Harpus niet vertrouwen. Op dit moment leek Harpus de controle over haar te hebben, ze liep dichter naar Draco toe en ontblote haar scherpe nagels. Harpus wat ben je vanplan?! riep Dot in haar hoofd, wat jij Harpus als karakter gegeven heb, je hebt haar je haat gegeven tegen je ouders. Jij wilde toch altijd wraak nemen dat zit in Harpus. zei Alice in haar hoofd. Harpus wende haar nagels naar het gezicht van Draco, op dit moment leek Draco in trance. Ineens verandde de blik in Harpus ogen, ze deed haar nagels weer dicht en zei "De toekomst ligt open en de volgende dag moeten we maar geloven, we moeten niet geloven wat er in het verleden is gebeurd. Je zal toch niet vinden wat je ooit wilde zoeken net zo als ik...." Harpus viel stil, maar dat was kort. Even ging de wind langs hen. "Harpus! Wat ben je aan het doen!" Alice leek op dit moment heel erg geschokt, alsof Harpus iets verkeerd deed. "Ik verloor wie ik was en ik kan het begrijpen mijn hart was zo gebroken net zo als jouwens, mijn eerste woorden leken op het falen van mijn leven. Laat me gaan en ik zal rennen, Ik word niet weer stil gezet door je Alice. Draco wij, jij, Dree ik en Dot zijn de gebroken op wat we zijn wij zullen deze oorlog winnen." Harpus dacht dat ze niet gehoord werd en liet het lichaam over aan Dot. "Vreemd." zei ze en ze knikte, "Draco ik denk dat Harpus je wilt vermoorden en nou weer is iets verzind..." Zelf werd ze ook stil van haar woorden maar zelf geloofde ze haar niet, ineens was Harpus vreemd ineens was zo..zo...zo anders.

Hij schrok van wat Dot zei, "Hey Draco, ik wil je zien branden in mijn vlammen van wraak, als je Dot met een tengel aan raakt.... Dan zal je wat." Dat was Dot toch niet? Nee, dat moest de stem zijn die zich nog niet had voorgesteld. Blijkbaar had die een hekel aan hem. De poes liep op hem af, hij zag hoe ze haar nagels ontblootte. Hij deinsde achteruit, dit was niet de bedoeling. Terwijl hij zag hoe zijn vader en moeder in de rivier vallen kwamen Dot's nagels op hem af. Hij zat vast in het beeld en kon niet meer bewegen. Toen hij weer uit zijn trance kwam hoorde hij Dot's stem"De toekomst ligt open en de volgende dag moeten we maar geloven, we moeten niet geloven wat er in het verleden is gebeurd. Je zal toch niet vinden wat je ooit wilde zoeken net zo als ik...." Moest hij niet geloven wat in het verleden was gebeurd? Hoe kon hij nou niet geloven dat zijn ouders dood waren? Hij voelde een windvlaag door zijn vacht strijken. Opeens voelde hij zich geen young-one meer maar een oude kat met een leven vol problemen.  "Ik verloor wie ik was en ik kan het begrijpen mijn hart was zo gebroken net zo als jouwe, mijn eerste woorden leken op het falen van mijn leven. Laat me gaan en ik zal rennen, Ik word niet weer stil gezet door je Alice. Draco wij, jij, Dree ik en Dot zijn de gebroken op wat we zijn wij zullen deze oorlog winnen." Hij moest wat Dot zei even voor zichzelf vertalen naar logische begrijpbare zinnen. Oftewel 'Dot had zichzelf verloren en haar hart was gebroken net als zijn hart en hun vieren moesten een oorlog winnen' Hij bergreep het nog steeds niet goed, en hoe wist zei eigenlijk van Dree. Stonds hij soms naast hem en kon iedereen Dree zien? 'Kijk je ook nooit goed' de stem van Dree leek van naast hem te komen, de kater keek opzij. Naast hem werd een vage vorm van een kat tot er een kat naast hem stond. Hij staarde naar de kat naast hem, hij was zwart maar leek verder heel erg op Draco. "Vreemd." zei de poes en het beeld van Dree vervaagde weer. Boos keek hij haar aan maar veranderde zijn blik snel weer naar neutraal, hij had geen redenen om boos te zijn. "Draco ik denk dat Harpus je wilt vermoorden en nou weer is iets verzind..." De witte young-one knikte, dat klonk het meeste logische. Al was het nogsteeds niet echt logisch. 'Niks is logisch' zei Dree, hij keek opzij maar zag niks. Teleurgesteld staarde hij naar de bos en zag daar iets zwarts bewegen, was dat Dree? Zonder iets te zeggen volgde hij de schaduw, met zijn staart wenkte hij dat Dot hem moest volgen. Even later bleef Dree staan bij een raar ding, langzaam vervaagde zijn tweede stem weer. 'Wat is dat?' mompelde hij. Langzaam sloop hij eropaf, het bewoog niet. Hij rook eraan, zoet en twoleg achtig. Zou het gevaarlijk zijn? Hij tikte met zijn poot ertegen aan HET BEWOOG! Geschrokken sprong hij naar achter. Langzaam naderde hij weer, zou het eetbaar zijn? Hij keek naar Dot, hij voelde zijn mond bewegen en kon het niet tegenhouden. Hij mauwde maar met een vreemde stem 'Hey, i'm Dree, im the dark side of Draco' Was Dree zijn slechte kant? Voor hij verder kon nadenken sprak Dree weer; ' Things change but together we stay strong, but before peace there's always war' Wow, nu begreep hij Dree ook al niet meer 'wat bedoel je daar nou mee?' 'Dat zullen jullie vanzelf merken' Hij keek naar Dot, wat vond zij hiervan? Ondertussen drong de geur van dat Twoleg ding weer zijn neus in. Om zijn gedachtes even te verzetten nam hij een hapje. Het was best lekker, hij wenkte Dot mee te eten. Twoleg maakte best lekkere dingen.

(Pudding power)

Dot begon rustig te ademen, Harpus had haar helemaal voor schut gezten en gelogen. 'Wat is dat?' Schrok Draco, "Wat?" zei Dot er meteen achter. "JA IK WAT DE HEL WAS DAT DRACO, GEEF ME EEN ANTWOORD!!" schreeuwde Hydra. Dot keek gauw omzich heen er was niks, Die Dree waar Harpus het over had kon toch niet echt zijn of hebben Draco en Harpus dit in gestudeerd? vroeg ze zichzelf af. "Harpus kan je niet vertrouwen, vertrouw mij maar." sprak Alice perongeluk hardop. Dot wilde er iets van zeggen maar dat deed ze niet, dat wilde ze haar vriendin niet aandoen. "Aah eens een kiptje altijd een kip, hahahahaha." sprak Foollin overbodig. Dot schaamde zich harder, misschien waren ze ergens bij de tweebenigen maar dan moest ze zich meer schamen juist omdat. 'Hey, i'm Dree, im the dark side of Draco' sprak Draco, "Moeten we dat vogelpoep geloven
?!" riep Hydra nogal gestrest. Dot dook ineen en steeds meer en meer en meer. 'Things change but together we stay strong, but before peace there's always war' sprak Draco veder. Draco wat is er, werk jij samen met dat kreng van een Harpus? dacht ze. Ze was er niet zeker van meer had Harpus zo'n invloed op Draco. "Draco..." Dot werd net onderbroken door Draco: 'wat bedoel je daar nou mee?' 'Dat zullen jullie vanzelf merken' Dot werd woedend en klauwde keihard haar nagels in de grond en sprak tegelijk met Hydra: "Wat bezield jouw, nep doen VOOR mijn ogen. Jij hebt een verbond gesloten met Harpus?! Ik zie het wel, je doet nep jij Muize stront hoe kon je?! En wat bedoel je met die... Die..." Dot kon bijna van haar tranen ontploffen, "Ik wil even alleen zijn." zei ze met een schuddend hoofd. Ze wilden weg rennen maar bleef staan toe kijken hoe de kater van het hapje genoot.

"JA IK WAT DE HEL WAS DAT DRACO, GEEF ME EEN ANTWOORD!!" schreeuwde Hydra een van Dots stemmen. Hij wist dat hij die het best kon negeren al mocht Dree haar nog zo graag.  "Harpus kan je niet vertrouwen, vertrouw mij maar." Hij vertrouwde die Harpus ook niet maar Dree blijkbaar wel.  "Moeten we dat vogelpoep geloven?!" Hoorde hij Hydra roepen nadat Dree voor hem had gesproken. Dree ging weer door met spreken, hij wou stoppen maar het lukte niet. Geschrokken merkte hij dat Dot steeds bozer werd, ze boorde haar nagels in de grond een keek niet bepaald vriendelijk. Draco liet zijn pudding voor wat het was en zette voorzichtig een stap richting Dot. Toen de poes begon te praten stapte hij snel weer achteruit.  "Wat bezield jouw, nep doen VOOR mijn ogen. Jij hebt een verbond gesloten met Harpus?! Ik zie het wel, je doet nep jij Muize stront hoe kon je?! En wat bedoel je met die... Die..." Hij zag tranen in Dot's ogen terwijl ze "Ik wil even alleen zijn." zei. De kleine kater keek naar Dot wat moest hij antwoorden. Hij zag hoe de poes zich klaar maakte om weg te rennen. 'Nee, niet weggaan' riep hij.'Jawel ga weg' zei Dree via zijn mond. Nee, ik moet je wat vertellen dus blijf' zei Draco weer. 'Hij liegt we willen dat je op rot' Draco schudde met zijn kop, hij wou niet dat ze weg ging. 'Luister niet naar hem' Ditkeer spraken de witte kater en Dree tegelijk. 'ROT OP!!!!' schreeuwde Draco. Shit, nu dacht Dot dat hij het tegen haar had. 'Sorry' miauwde hij zachtjes 'ik had het niet tegen jou maar tegen Dree, hij is een stem in mijn hoofd en zit daar al zinds mijn ouders... Dree schreeuwde door zijn hele verhaal heen 'waarom vertel je dat? ben je gek geworden?!' Misschien had Dree gelijk was hij echt gek geworden. Hij wist het niet, wat was zijn leven toch ingewikkeld. Hij haatte Dree maar het was wel de enige kat die hij had, samen met misschien Dot maar die was nu woedend op hem. Dree siste 'ja, ik ben de enige die je hebt, we zijn vrienden luister naar mij.' Draco knikte Dree had gelijk ze waren vrienden en Dree zij dat hij de poes moest wegsturen. 'Ga weg' siste hij met een kille stem die half de zijne was en half van Dree. Ja, nu ging ze weg en was het weer alleen hij en Dree. 'Goed zo' zei Dree. Hij glimlachte hij had zijn vriend blij gemaakt en daar ging het allemaal om, toch?

Dot staarde naar de grond, ze voelde de nieuw blad kou. Na steeds meer moment van stilte voelde ze zich meer kapot dan ooit, dit gesprek gaf haar een slecht gevoel. 'Nee, niet weggaan' riep Draco, 'Jawel ga weg' Sprak hij er meteen na. "Nee, ik moet je wat vertellen dus blijf' zei Draco weer, 'Hij liegt we willen dat je op rot' Dot begreep er niks mee van en zei "wie is hij? Of ben je weer aan het liegen tegen mij over dree." Haar stem verviel het laaste moment, ze realiseerde als ze nooit haar 4 stemmen had was dit nooit gebeurd. 'Sorry' miauwde Draco zachtjes, "Nee, ik hoor sorry te zeggen ik beschuldigde jouw ter wel ik van niks wist." zei Dot met tranen in haar ogen. 'ik had het niet tegen jou maar tegen Dree, hij is een stem in mijn hoofd en zit daar al zinds mijn ouders..." sprak Draco. Dot voelde zijn pijn en wilde iets zeggen tot ze hoorden, 'waarom vertel je dat? ben je gek geworden?!' Riep Draco onwijs uit het niets. "Nee hij is niet gek anders ben ik het ook," Zei Dotty en nam een hap lucht, "Mijn ouders geloofde in Starclan en lieten me stikken omdat ik daar niet in geloofde dus ik creeërde Alice en door de haat van mijn ouder creeérde ik Harpus en daarna de rest nadat mijn ouders en mijn broer gestorven waren." sprak ze met een roerloze blik. Ze voelde nu dat ze zich moest schamen, ze was gewend dat de stemmen tegen haar spraken maar dat deden ze niet. Het was een moment van stilte haar ogen twinkelde van haar tranen, ze keek hem streng aan maar ook angstig. Ineens verscheen een doorzichtige kat vogel naast haar die sprak "Echt leuk verzonnen Dotty, bedankt hoor maar rustig blijven alleen jij kan me zien en Dree." Sprak Harpus niet echt vrolijk. ze vestigde een blik naar het niks toe wat volgens haar Dree moest zijn. Harpus leek alles te horen en riep "Geloof hem niet! Hij wilt alleen je vriendschap breken met Dot!" Was Harpus haar aan het beschermen of wat? Harpus nam het lichaam over van Dot en keek kwaad naar Draco. 'Ga weg' siste Draco, "Nee, ik wil tegen Dree vechten en als hij wint kom ik en Dot nooit meer terug en verlaten we de Bloodclan en als ik win laat jij ons zijn." Het werd even stil, te stil. Even waaide de wind langs, ze was nogal een taaie. Harpus gromde een beetje en wachte op het antwoord

Hij had net 'ga weg' tegen Dot gezegd maar erg aardig was dat niet. Ze had tenslotte wel haar verhaal vertelt. "Mijn ouders geloofde in Starclan en lieten me stikken omdat ik daar niet in geloofde dus ik creeërde Alice en door de haat van mijn ouder creeérde ik Harpus en daarna de rest nadat mijn ouders en mijn broer gestorven waren." Eigenlijk moest hij ook zijn verhaal vertellen, dat was eerlijk toch. 'Nee' daar was Dree weer 'je mag het niet vertellen.' Draco knikte, dan niet.  "Echt leuk verzonnen Dotty, bedankt hoor maar rustig blijven alleen jij kan me zien en Dree." De witte kater hoorde de stem maar zag inderdaad niemand. Hij zag Dree grijnzen 'haha, jij kan Harpus lekker niet zien.' Hij sloeg zinloos met zijn poot naar Dree, hij ging dwars door de zwarte kat heen.  "Geloof hem niet! Hij wilt alleen je vriendschap breken met Dot!" Hij snapte het niet, had Harpus het nou over Dree. Wou Dree echt dat hij en Dot elkaar zouden haten, was Dree gemeen? 'Ik wil juist dat ze vrienden worden sprak Dree.  "Nee, ik wil tegen Dree vechten en als hij wint kom ik en Dot nooit meer terug en verlaten we de Bloodclan en als ik win laat jij ons zijn." Harpus en Dree vechten? 'Ja' siste Dree 'laat ons vechten' Draco dacht even na, als Dree won was hij Dot kwijt en als Harpus won zou het gewoon blijven zoals het was. Hij knikte 'Ik geef Dree toestemming om te vechten, maar ik wil eerst wat zeggen.' Dree keek geërgerd 'mag ik niet meteen aanvallen?' Als ze meteen aanvielen hadden ze wel meer kans om te winnen maar hij wou dat Dot hem begreep. 'Toen ik 4 manen was wou ik heel graag naar de rivier maar het onweerde, de bliksem sloeg in. Geschrokken sprong ik opzij maar kwam tegen mijn ouders aan, ze vielen in het water. Ik heb ze vermoord, ik heb nooit vrienden gehad tot Dree 1 maan geleden kwam, ik wil Dree niet kwijt, sorry' Draco keek even verdrietig voor zich uit. Alsof de natuur het extra dramatisch wou maken begon het te regenen. Vele druppels vielen op zijn vacht en het ritmische geluid van vallende regen weerklonk in zijn oren. Hij werd helemaal kalm en gaf Dree de kans zijn lichaam binnen te dringen. Hij voelde wat eerst een eenvoudig stemmetje in zijn hoofd was zijn hele lichaam overnemen, en toen ook zijn gedachte. Hij grijnsde gemeen naar Harpus het was tijd om aan te vallen. Zijn staart zwiepte heen en weer terwijl hij zijn nagels in de grond boorde. Een grom kwam uit zijn mond en hij stormde op Harpus af. Dree zette zich af tegen de grond en sprong boven op Harpus. 'Je gaat er aan' en hij voelde zijn nagels in het vel van de poes dringen.

Dot wist niet wat haar over kwam, had Harpus gelijk of Dree. 'Ik wil juist dat ze vrienden worden" Sprak de andere stem in Draco, ik denk dat Dree eerder te vertrouwen is dan Harpus maar waarom? dacht Dot na. Harpus had nu wel het lichaam en waarom wilde Harpie zo graag vechten, vertrouwde ze hem niet. 'Ik geef Dree toestemming om te vechten, maar ik wil eerst wat zeggen.' Sprak Draco. Dot kreeg vol bestuur over haar lichaam, voor nu dan. Ik wil wel dat je goed op jezelf past, ik voel een koudegloed van hem afkomen. zei Harpus in haar hoofd met altijd de zelfde krijs stem die ze had. 'mag ik niet meteen aanvallen?' Sprak Dree, het zou zeurderig kunnen klinken maar zo was het niet. 'Toen ik 4 manen was wou ik heel graag naar de rivier maar het onweerde, de bliksem sloeg in. Geschrokken sprong ik opzij maar kwam tegen mijn ouders aan, ze vielen in het water. Ik heb ze vermoord, ik heb nooit vrienden gehad tot Dree 1 maan geleden kwam, ik wil Dree niet kwijt, sorry' Sprak Draco, het leek super heftig maar wel eensgelijks. "Ik begrijpt het maar je raakt Dree niet kwijd." zei Dot vriendelijk en aardig. Ze keek naar de grond heel onzeker, waarom Harpus, waarom wil je dit. Wil je mij en Draco nooit meer tegen elkaar zien vechten? ze had zoveel vragen maar het gevecht moest beginnen. Harpus was aan slag, het was haar beurd voor nu. Harpus bleef rustig staan en zag hoe de massieve kater met een grom op haar afstormde, 'Je gaat er aan' sprak Dree levenloos. Hij sprong met zijn hele gewicht op Harpus maar ze had al een tegen plan, misschien boorde zijn nagels door haar huidje heen maar er was nog iets anders want Hij lag op haar. Harpus strekte haar armen en ontblote haar klauwen, ze pakte hem vast bij zijn borst en door boorde het plekje. Ze likte het bloed van haar mond af en gooide de kater van zich af met een sterke worp, ze maakte algauw een schijnbeweging en dieuwde de kater op zijn rug. "Hey misschien ga ik dood maar jij bent al levenloos." maakte ze als grapje en zette haar klauw in de borst van Dree. "Hey ik zal je niet vermoorden, want ja ik ben een poes jij een kater laten we gewoon en dansje nemen dus dans jij mee." Harpus klauwde in Dree's en ook Draco's gezicht, Harpus niet praten maar vechten jij oellewapper! zei Dot in haar hoofd. "Ik ben bezig ja!" zei Harpus hardop terug. Harpus zette haar zintuigen aan en was klaar om elke aanval te verdedigen..

Hij gromde toen hij Harpus' nagels in zijn borst voelde, hij voelde geen pijn maar Draco wel en daardoor was zijn tijdelijke lichaam verzwakt. Hij voelde hoe hij weg werd gesmeten en op de zachte modderige aarde viel. Snel krabbelde hij overeind maar voor hij stevig stond duwde Harpus hem alweer omver. Hij gromde naar de poes en haalde zijn klauwen door de lucht. "Hey misschien ga ik dood maar jij bent al levenloos." Hij voelde haar nagels in zijn borst duwen en zijn antwoord ging over in een grom. "Hey ik zal je niet vermoorden, want ja ik ben een poes jij een kater laten we gewoon en dansje nemen dus dans jij mee." Dansen? waar sloeg dat op? Veel tijd om daarover na te denken had hij niet want als hij hier bleef liggen kon hij zo vermoord woorden. Hij worstelde en wist zo te bewegen dat hij zich in haar poot kon vastbijten. Hij beet hard en liet toen los. Vlug gooide hij Harpus van zich af en kwam weer overeind. Hij zette zijn haren overeind waardoor hij groter leek en boorde zijn klauwen in de zijkant van de poes. Hij voelde het bloed onder zijn nagels en trok zijn poten terug, snel likte hij ze af.
Draco proefde de ijzerachtige smaak van bloed in zijn mond. Hij haatte de smaak maar kon niks doen want Dree bestuurde zijn lichaam. Het was niet eerlijk, hij leed al de pijn en Dree hoefde alleen maar te vechten. Ondertussen begon de krassen in borst ook pijn te doen maar Dree negeerde het. Geen wonder hij voelde niks en de witte kater zelf kon niks doen. 'Kun je alsjeblieft wat voorzichtiger doen' smeekte hij Dree. 'Het doel heiligt de middelen was diens antwoord. Draco kreunde en gaf zijn lichaam en geest weer volledig over aan Dree.
Hij gromde Draco's gezeur had hem kostbare tijd gekost, hij moest snel weer aanvallen. Hij zette zijn tanden in Harpus' nek en voelde ze door haar vel heen dringen. Hij grijnsde, wat hield hij toch van die smaak van bloed en hij was van plan om nog veel meer te proeven.


Ooc: Schuin is Draco's gedachte

Harpus stond klaar om te vechte maar was net niet snel genoeg want Dree had haar poot te pakken waardoor hij weer recht kon staan, "Zo, zo de kater is opgestaan dus mag ik nu de dans leiden?" vroeg Harpus en keek hem tereurig aan. Waarom leid Dree geen pijn? vroeg Dot rustig aan Harpus in haar hoofd. Harpus wilde net wat zeggen maar werd al aan de zij kant gegrepen door de krachtige kater, ze liet een grom achter en zag hoe hij zijn poot af likte. Harpus rende op hem af en schoot onder hem door waardoor ze zijn buik open krasten. Dot Dree neemt geen pijn maar dat doet Draco, wat is hij toch een schatje. zei Harpus terug in haar hoofd. wat, nee ik wil Draco geen pijn doen. Harpus kan je Dree verslaan zonder hem pijn te doen? zei Dotty terug in haar hoofd, En waarom leid ik dan geen pijn? Harpus spreed haar poten en vloog op Dree af en gaf hem een paar slagen in zijn gezicht. "HARPUS?!" riep Dot boos, Je leid geen pijn omdat Harpus jouw dat niet aan wilt doen, zij speeld eerlijk dus er is geen weg voor Harpus om dit te winnen. sprak Alice wijs. Wat? zei Dot in haar gedachten, maar dat is oneerlijk! Het werd even stil. Harpus mepte nog steeds Dree heen en weer, Harpus heeft geen regels gezegt dus vals spelen mag nhenehehehehehe lachte Foollin duivels. Dotty wist dat zoiets kon gebeuren maar waarom liet ze dit gebeuren, is er echt geen hoop... haar stem verviel in haar hoofd. Harpus liet een hard gekrijs horen toen Dree al in haar nek beet, ze viel van moeiheid op de grond maar stond moeilijk op. "Het spel gaat door tot iemand op geeft maar ik strijd, tot mijn dood schatje." proeste Harpus. Hoe kan Harpus zo blij zijn door al die wonden? vroeg Dot zich af. Harpus ontblote haar klauwen en gromde "Ik zou Dotty voor geen vinger pijn doen maar bij jouw is het anders, want jij laat Draco krepeeren onder jouw wonden maar laat dat we gaan dansen want ik en mijn andere vrienden gaan in dit samen." sprak Harpus luid. Ze maakte een strijd kreed en maakte snelle bewegingen om Dree heen sprong op hem en beet in zijn keel en sloeg met haar klauwen in het rond.

Hij liet Harpus' nek weer los en zette een stap naar achter, zijn lip was opgetrokken en hij gromde tussen zijn scherpe tanden door.  "Het spel gaat door tot iemand op geeft maar ik strijd, tot mijn dood schatje." Hij knikte 'Prima, zeg maar vaarwel tegen je leven poesie!'
'Nee!' dacht Draco, Dree mocht Dot en Harpus niet vermoorden! 'Bek houden' siste Dree. Hij voelde hoe Dree zijn hele lichaam en geest weer overnam, hij kon het niet tegenhouden.
"Ik zou Dotty voor geen vinger pijn doen maar bij jouw is het anders, want jij laat Draco krepeeren onder jouw wonden maar laat dat we gaan dansen want ik en mijn andere vrienden gaan in dit samen." Dree siste 'Dat verdient Draco.' Hij voelde tanden in zijn keel dringen en een klauw in zijn schouder boren. Gelukkig voelde hij de pijn niet maar het feit dat het lichaam nog steeds van Draco was die wel pijn voelde verzwakte hem wel. Hij schudde zich los en likte vlug over zijn schouder. Met een gevoelloze stem zei hij 'Nu ga je eraan poesie, daar zorg ik persoonlijk voor, al gaat Draco d'r aan.' Dat was het voordeel van geen eigen lichaam hebben, ze moesten eerst Draco vermoorden en dan pas konden ze bij hem, hij wist zeker dat Dot de witte kater nooit zou vermoorden. Dus in feite was hij volkomen veilig en liep alleen Harpus gevaar. Een grijns verscheen op zijn gezicht. 'Je kunt mij niet vermoorden zonder Draco te vermoorden, we weten allemaal dat je dat niet kan dus geef je gewoon over.' Toen sloeg hij zijn klauw uit en haalde die over Harpus' gezicht en zag hoe er een diepe kras verscheen. 'Wat ga je doen? terugvechten en Draco pijn doen'
Draco luisterde naar alles wat Dree zei, hij was in feite een levend schild. Om Dree te vermoorden moest hij vermoord woorden, hij zuchtte. 'Bye, bye leven,' hij spande zich in en werd heel even weer zichzelf zonder Dree. 'Pas op voor Dree, hij is heel gemeen!' Na die waarschuwing nam Dree zijn lichaam weer over en vloog opnieuw op de poes af.

Harpus leit een kwade grom achter toen Dree sprak 'Prima, zeg maar vaarwel tegen je leven poesie!' Harpus ontweek een aanval van de vorse kater en zei "Waarom niet dan blijft Dot wel teminsten leven want IK GEEF OM HAAR zelfs als ik haar uitscheld of wat dan ook." Harpus hoorde hoe kwaad Dree was, 'Dat verdient Draco.' Dree siste kwaad. "Nee want jij verdiend het neh neh neh neh." zei Harpus en deed met haar poot een van haar oogleden omlaag en stak haar tong uit. Harpus spande haar spieren en maakte snel een schijnbeweging, Ik kan hem geen pijn doen, maar ik wil het wel. Een grom ontsnapte uit haar mond. 'Nu ga je eraan poesie, daar zorg ik persoonlijk voor, al gaat Draco d'r aan.' Zei Dree gevoelloos en kil. Harpus bleef even staan met een strenge blik gefocust op de kater, ze keek hem aan deed hem niks. "Dree, dit is zo oneerlijk." zei Harpus na lang gedacht te hebben. 'Je kunt mij niet vermoorden zonder Draco te vermoorden, we weten allemaal dat je dat niet kan dus geef je gewoon over.' sprak Dree hij wilde voornamelijk haar meteen over laten geven of wilden laten zien dat het toch geen nut had. Harpus voelde een harde slag van de klauw van Dree over haar gezicht gaan, waarbij ze op de grond viel en bloed uitspugde. 'Wat ga je doen? terugvechten en Draco pijn doen' Sprak Dree pijnloos, Hij heeft gelijk er is geen winnen aan...... Wacht eens, wat ben ik toch slim. dacht Harpus met een grijns en veegde het bloed van haar gezicht af. Voordat Harpus haar mond open deed sprak Draco vluch: 'Pas op voor Dree, hij is heel gemeen!' Harpus keek hem aan en negeerde dat. "Leuk Dree nu heb jij het dansje geleid en nu ben ik aan de beurd hehehehe." Snauwde Harpus met een grijns. Zij verliet het lichaam van Dot alsnog voelde Harpus de pijn, ze ging naar het Lichaam van Draco en trok Dree eruit. "Nu is zien wie hier de sterkste in is." Sprak Harpus met haar echte stem tegen Dree, ze klapperde met haar vlugels want ja ze was denkbeeldig. Harpus was afgebeeld als een kat vogel in Dots dromen en Dree was als een gewonen kat bedacht, Ze vloog omhoog en wist dat dit dus allemaal in de denkbeeldige wereld afspeelde. Dot staarde perplex naar zichzelf en zei "Draco... Ik voel niks." lachtte ze, ze staarde hem aan met een grote glimlach. "Harpus je kan het." zei Dot want zij kon alleen Harpus zien in haar wereldje maar ook de andere maar die waren er niet en Draco alleen Dree maar niemand anders kon dit zien. Harpus keek naar Dot en knikte en gaf een paar keer Dree een slag en vloog daarna hoog in de lucht, "Geen regels, dus nu is het mijn tijd..... Feather dust" zei Harpus. Ze vloog hoog in de lucht en vloog recht op Dree af met haar scherpe vluchels en liet zij keel bloede. Ze keek hem aan met een rustige blik en stook haar poot uit en zei "Kom op, je was erg goed maar je hebt me nog niet verslagen en ik jouw nog niet." Lachtte Harpus.