When the snow had faded away[Timekit]

Coralkit liep voorzichtig de nursery uit. Ze was blij dat de sneeuw weg was, maar toch was het ergens ook wel leuk geweest met de sneeuw. Het was een ramp om doorheen te komen, maar je kon er ook wel mee spelen. Ze strekte even haar pootjes uit en liep toen wat verder. Het zou waarschijnlijk beter zijn als ze niet in de weg zou lopen van de warriors, dus probeerde ze een beetje aan de rand van het kamp te blijven. Ze wilde niet hebben dat een van de warriors boos op haar zou worden omdat ze in de weg liep. Ze liep nog een stukje verder en ging toen zitten op een plek waar iets zon doorheen kwam.

[Timekit]

Zoekend liet Timekit zijn ogen rondgaan. Hij was al een tijdje wakker maar alweer niet vroeg genoeg. Hij was Dawnstar weer misgelopen. Nou, dan zag hij haar vanmiddag wel, zoals elke dag. Lichtelijk tilde hij zijn staartje op terwijl hij door het kamp dribbelde maar iedereen was bezig. Leaf-bare was voorbij maar nu moesten ze naar highlands voor de rivier. Hij vroeg het nog maar hij was nog te klein om echt te kunnen helpen. En dat stak hem als een groep bijen. Hij wou helpen. Zijn ogen vonden een poesje, iets jonger dan hij zelf. Rustig kwam hij in beweging en ging naast haar zitten. "Hey, ik ben timekit en jij?" begon hij.

Coralkit hield haar blik gericht op de bezigheden van het kamp. Ze wilde ergens wel helpen, maar ze wist dat ze dan waarschijnlijk toch alleen maar in de weg zou lopen en dat wilde ze nou ook net weer niet. "Hey, ik ben timekit en jij?" Ze draaide haar kop naar de kitten die naast haar was komen zitten. Ze had teveel gelet op het kamp, waardoor ze niet had gemerkt dat het katertje naast haar was komen zitten. "Ik ben Coralkit." Beantwoordde ze de vraag van Timekit. Ze richtte haar blik even naar het kamp. "Ergens zou ik wel willen helpen, maar ik ben bang dat ik dan in de weg zou lopen." Ze had geen idee hoe Timekit erover dacht, maar ze wilde het toch tegen iemand zeggen.

Rustig sloeg het rossige katertje zijn staartje om zijn poten terwijl hij toekeek hoe de warriors bezig waren. Het duurde niet lang voor ze naar de highlands zouden gaan. Hij moest van Dawnstar wat van de prooistapel meenemen en op de kleinere kittens letten. Maar dat kon hij pas doen op het moment dat ze weg gingen. En tot die tijd had hij nog niets te doen, en dat irriteerde hem dood. Hij wou helpen. "Ik ben Coralkit." antwoorde het poesje op hem. Hij keek naar haar en gaf haar een knikje. "Mooie naam" zei hij kort voor hij zijn blik weer op de warriors richtte. "Ergens zou ik wel willen helpen, maar ik ben bang dat ik dan in de weg zou lopen." Time knikte even, hij kende het gevoel ook wel. Hij zuchtte even. "Ik zou ook willen helpen, maar alles wat mij opgedragen is kan ik pas bij vertrek doen" Het klonk alsof hij het er niet mee eens was. Tuurlijk was hij blij dat hij iets had waar ze op steunde, dat hij op de rest moest letten maar hij wou nu al helpen.

"Mooie naam" Zei Timekit over haar naam. Ze was wel blij dat hij het mooi vond, maar ergens was het ook maar een gewone naam. "Ik zou ook willen helpen, maar alles wat mij opgedragen is kan ik pas bij vertrek doen" Ze knikte begrijpelijk, ook al was haar nog niks gevraagd om te doen. Waarschijnlijk zou ze gewoon met de groep mee moeten gaan naar de Highlands. Was er maar iets dat ze nu al konden doen, dan zouden ze hier niet hoeven wachten tot ze zouden gaan verhuizen. "Als er maar iets was wat we nu konden doen, maar het enige wat we nu kunnen doen is wachten." Zei ze. "Ook al ben ik ergens ook wel nieuwsgierig naar hoe de Highlands eruit zien. Het zal ook de eerste keer zijn dat ik ergens anders naartoe ga dan het kamp." Ergens was ze ook wel weer blij dat ze het kamp uit mocht, wat normaal gesproken niet zou mogen als kitten, maar ze had ergens wel liever gehad dat het om een andere reden zou zijn geweest dan dat het kamp overstroomd zou raken.

Onderwerp: Re: When the snow had faded away[Timekit]