She's dead before you know...

Raindrop wenste dat ze vaker naar de Elder's Den was gegaan, maar haar tijd werd zowat geabsorbeerd. Voordat ze het doorhad ging de zon alweer onder. Ze wilde Aqualight niet storen, ze wilde de poes haar rust gunnen. Haar beste vriendin voelde zich de laatste tijd zo rot! Raindrop wist dat ze vaker langs had kunnen gaan, maar had dat wat aan Aqualight's toestand veranderd? Dan had ze nog steeds het idee gehad maar voor één iemand te kunnen leven. De cyperse poes zuchtte. Ze moest vandaag echt naar Aqualight toegaan. Om eerlijk te zijn, de tijd was maar een deel van haar tegenzin. Telkens als ze Aqualight zag voelde ze een steek van pijn in haar hart en dat wilde ze Aqualight niet laten merken. Ze wilde niet dat haar vriendin wist hoeveel pijn de blindheid haar deed; ze leefde met Aqualight mee, maar daardoor zou ze zich juist schuldiger voelen. Met een zenuwachtig zwiepende staart liep Raindrop naar de Elder's Den. De katten knikten haar vriendelijk toe toen ze vroeg naar haar vriendin. Ze haalden hun schouders op, ze was in ieder geval niet in de Den. Raindrop voelde zich alsof er een vuist om haar hart sloot, de vuist van de spanning, de angst. Ze slikte en bedankte hen, waarna ze Aqualights geur vond en volgde. Buiten het kamp? Wat moest ze buiten het kamp? Dat was gevaarlijk! Ze begon steeds sneller te lopen, negeerde katten die vroegen wat ze ging doen en liep door, later bijna rennend. Het spoor leidde naar de Kleine Rivieren. Opnieuw die vuist, die haar nu bijna bevroor. Raindrop richtte haar blik op de omgeving, volgde de geur nog wat verder tot een boom.. Haar kop ging in haar nek om omhoog te kijken. 'Aqua!' Een ijselijke gil onderbrak haar. Dit kon niet. Alles vertraagde tot slowmotion. Dit kon niet, het mocht niet.. Raindrop keek ongelovig toe hoe de tak wegviel, ze zag de splinters bijna vallen, samen met haar vriendin. Nee. 'Nee!' Haar gil viel samen met die van Aqualight. Haar vriendin viel in de Rivier, langzaam kreeg de stroom haar te pakken. Plots kwam Raindrop in actie, niet in staat te geloven dat dit het einde was. Nee.. Ze rende naar de oever waar ze zo vlakbij was, keek naar beneden en kon door de hoge waterstand bij het slappe lichaam van Aqualight, wat ze op de kant probeerde te trekken. Het water had de vacht binnen de kortste keren doorweekt. Tranen begonnen langzaam te stromen, het besef begon tot haar door te dringen, haar stem was weg.. 'Aqua,' vormden haar lippen nog. Aqua, water, dood..

Vandaag was weer zo'n saaie dag waarin er niets gebeurde. Niet dat het echt nodig was, hij had genoeg om aan te denken. Blackclaw zuchtte en staarde naar zijn poten, niet in staat de wereld buiten te sluiten en zo weg te zinken in gedachten. Onmogelijk. Het leven was onmogelijk, maar hij had er de kracht niet voor het te beëindigen. Er was nog veel te doen, ondanks de vele wegversperringen waren er nog keuzes om te maken en waren er nog paden vrij. Blackclaw keek met een tweede zucht op. Hij hoorde allerlei stemmen om zich heen, zag bij de Elder's Den Raindrop staan die bezorgd keek. Ze maakte zich af en toe veel te veel zorgen, over de hele Clan. Er zou wel niets aan de hand zijn. De cyperse poes keek wel erg bezorgd toen ze ging lopen, bijna rennen, ze kwam langs hem. 'Hey, Raindrop, wat is er?' Ze negeerde hem of had hem door haar snelheid niet gehoord, want ze antwoordde niet. Iets wat zo erg was? Blackclaw schudde in een paar seconden de verveling van zich af en stond op, begon Raindrop te volgen. De poes begon steeds sneller te rennen. Wat volgde ze? Hij nam niet de tijd om een geur op te snuiven en probeerde slechts het cyperse vachtje voor hem te volgen. Hé, was dit niet de weg naar de Kleine Rivieren? Hij trok een frons en bleef even staan, om het vlak daarna weer op een lopen te zetten. Een gil, die het bloed in zijn aderen deed stollen, gevolgd door een andere gil die doordrenkt was van pijn. Toen hij aankwam zag hij net het slappe lichaam van Aqaulight het wateroppervlak raken, hij zag Raindrop naar voren rennen en volgde haar. Dit kon niet. Het was voorbij. Starclan. Het poezenlichaam naast hem schokte een beetje, terwijl Raindrop probeerde Aqualight de kant weer op te trekken. Ze kon haar slechts tegenhouden. Blackclaw begon haar te helpen, tot Aqualight op de kant lag. 'Is ze..' sprak hij, alhoewel de woorden duidelijk overbodig waren. Het was te laat. Hij staarde ongelovig naar haar, voelde tranen in zijn binnenste kolken die niet naar boven wilden. Ze waren te laat. Nee...

Er was geen pijn meer. Het was stil en donker. Het gillen, het ruisen en alle natuurwekkende dingen waren verdwenen. Alleen stilte en duisternis. Het was tijd. Tijd om zich te voegen bij StarClan. Tijd om alles achter haar te laten. Tijd om BRokenstar en iedereen te vergeten en te vergeven. Tijd om Shadowfur's lot te vervullen. Jawel, ze voelde wel iets. Ze voelde haar lichaam, die van koud naar warm ging. Nee, naar gevoelloos. Ze kon niks zien. Logisch, ze was blind. 'Dag Raindrop,' hoorde ze iemand zeggen. Haar stem? Iemand anders? Toen was het stil. Het was tijd voor Aqualight. Tijd om zich bij StarClan te voegen. Ze was dood... Het had geen zin meer voor de andere katten om haar te helpen. Jammer. Aqualight voelde het leven in zich weg vloeien en een nieuwe kracht toekomen: de kracht om naar StarClan te gaan!

- Boem -

Brokenstar liep zijn Den uit. Hij dacht na over of hij vanavond is mee zou gaan op een patrouille. Weereens het kamp uit zijn zou fijn zijn. Misschien kon hij net zo goed nu gaan. Zijn apprentice trainen ofzo... In gedachten verzonken liep hij naar de apprentice den. "Tearpaw! We gaan trainen!" riep hij, wachtte totdat Tearpaw meekwam en liep toen samen met zijn apprentice door de uitgang van het kamp. "Vandaag ga ik je heel het ShadowClan territorium zien, zodat je goed weet waar alle grenzen zijn en waar we altijd met patrouilles langskomen, om ons territorium te beschermen tegen indringers. Eerst laat ik je de rivier zien." Brokenstar liep verder, totdat hij bij de rivier aankwam. In de verte zag hij katten staan. Brokenstar kneep zijn ogen een beetje dicht. Was dat nou... Raindrop? En Blackclaw! En er lag een kat op de grond... was er een gevecht geweest? Weer een rogue? "Kom mee!" siste hij tegen zijn apprentice en snel liep hij op zijn deputy af. Toen hij zag wie de poes was die daar op de grond lag, werden zijn ogen groot. Aqualight. Dood. Nog nat van de rivier. "Wat is dit voor krankzinnigheid!" (what is this madness! =D lol) Riep hij, terwijl zijn woede groeide. In een oogopslag kon hij zien wat er gebeurt was. Aqualight, blind, letterlijk en figuurlijk had geprobeerd zichzelf te verdrinken. En dat was haar ook goed gelukt. Maar ook al kon hij dit gelijk zien, hij wilde sowieso eerst horen wat Raindrop en Blackclaw te zeggen had, voordat hij verder dingen kon doen. Hij keek om naar zijn apprentice, maar wist even niks te zeggen dus keek toen weer naar Raindrop. Wat een chaos, dit sloeg toch nergens op...?

Het kon niet. Wat voor krankzinnige gedachten hadden haar zo ver gekregen dat ze zich van het leven zou beroven? Nee.. Raindrop merkte nauwelijks dat Blackclaw naast haar zat, miste totaal dat hij haar geholpen had. Nee.. Haar vriendin, hoe had ze dit kunnen doen? Een lichte woede wilde in Raindrop opborrelen, maar ze kon het niet. Ze kon niet boos zijn op haar vriendin, die nu bij Starclan was. Dat kon ze gewoonweg niet opbrengen, zo zat ze niet in elkaar. Haar ogen waren waterig, ze zag nog maar wazig. Een bekende, zware stem donderde opeens achter haar. De cyperse poes draaide zich langzaam, heel langzaam op. Brokenstar, een stem die ze uit duizenden zou herkennen, omdat ze hem al zo vaak gehoord had. Ze slikte haar tranen weg, maar kon ze niet uit haar ogen krijgen. 'Brokenstar,' zei ze, met een trillende stem, terwijl ze haar kopje even boog om zoals altijd haar respect te betuigen. 'Aqualight.. ze..' Raindrop slikte, rechtte haar rug en begon overnieuw. Een Deputy moest normaal kunnen spreken tegenover haar leider. Als dit Aqualight's wens geweest was moest ze die respecteren, hoeveel pijn dat ook deed. 'Ik wilde Aqualight gaan bezoeken, maar hoorde van de Elder's dat ze weg was. Ik ben haar geur gevolgd en.. ze sprong.. Niet meer tegen te houden. Toen ik kwam was ze al aan het vallen.. Blackclaw en ik hebben haar uit het water gehaald,' vertelde Raindrop, om haperend stil te vallen. 'Ik denk dat er een laatste afscheid geregeld moet worden..' voegde ze er zacht aan toe, om zichzelf proberen te dwingen Aqualight's wens te respecteren.

"Aqualight.. ze.." Rustig wachtte Brokenstar even tot Raindrop wat op adem was gekomen. "Ik wilde Aqualight gaan bezoeken, maar hoorde van de Elder's dat ze weg was. Ik ben haar geur gevolgd en.. ze sprong.. Niet meer tegen te houden. Toen ik kwam was ze al aan het vallen.. Blackclaw en ik hebben haar uit het water gehaald," vertelde Raindrop verder. "Dus, als ik het goed begrijp, heeft ze zelfmoord gepleegd?" vroeg Brokenstar. Misschien klonk het hard, maar als leider moest hij precies weten wat er gebeurt was. "Ik denk dat er een laatste afscheid geregeld moet worden.." voegde Raindrop er nog aan toe. "Ja, natuurlijk," miauwde Brokenstar, terwijl hij probeerde alles op een rijtje te zetten. Aqualight... ze was de laatste minuten van haar leven een gebroken kat geweest. Gedwongen om bij de elders te leven door blindheid, wat voor een jonge kat vast moeilijk was. En dan werd ze ook nog geteisterd door depressie... Brokenstar begreep Aqualight's gedachten, maar leuk was het niet. De Clan respecteerde haar, dat wist Brokenstar. Hij zag hoe zijn Deputy haar tranen probeerde te verbergen. Raindrop was een goede vriend van Aqualight geweest... Brokenstar keek naar zijn apprentice. "Tearpaw, haal Goldenpelt of Ashcloud. Blackclaw en Raindrop, we moeten Aqualight het kamp in zien te krijgen. Wij brengen haar terug. Daarna zullen we met de hele Clan voor de laatste keer afscheid nemen van Aqualight, zodat ze met vrede naar StarClan kan gaan."

Blackclaw staarde vol ongeloof naar Aqualight. Het was te laat, al had hij dat al geweten zodra ze haar op de kant gekregen hadden. Geen ademhaling, geen harteklop, geen enkel levensteken. Niets. De zwarte kater keek snel om toen hij een zware stem hoorde. Brokenstar. De leader, misschien wel degene die ze het best tegen hadden kunnen komen nu. Hij vroeg wat er gebeurd was. Voor Blackclaw zijn bek open kon trekken begon Raindrop te spreken, al ging het haar moeilijk af. Uiteindelijk kreeg ze het voor elkaar een verhaal te vertellen dat niet continu onderbroken werd. De zwarte kater keek toe, zwijgzaam als altijd. Hij had de Clan bijna verraden, hij had geluk dat ze hem nog accepteerden. Hopelijk werd hij nergens van verdacht.. Brokenstar vroeg om een bevestiging, al leek het Blackclaw niet dat Raindrop daartoe in staat zou zijn. 'Ja, u begrijpt het goed,' zei hij rustig, proberend te verbergen dat ook hij aangedaan was. Nu had hij voor niets Aqualight beschermd tegen Shadowfur en alles wat hem ooit lief was geweest weggegooid.. Behalve de Clan. Nu moest hij om hen geven en voor hen zorgen. Brokenstar stuurde Tearpaw weg om Ashcloud of Goldenpelt te halen, terwijl hij hen daarna de opdracht gaf Aqualight naar het kamp te brengen. Hij knikte en ging achter Aqualight staan, begon haar al een beetje op te tillen, al had hij daar wel hulp voor nodig. Hij zou de Clan een laatste eerbetoon geven aan Aqualight. Alles was zo.. verkeerd.. Brokenstar bleef er rustig onder, zoals hij wel verwacht had. Een onbeantwoorde liefde, niet?

- You epic Brokie! ;D -

Een snelle wasbeurt had Tearpaw zichzelf gegeven, om zich daarna een beetje af te zonderen van de rest van de Clan. Niet iedereen was compleet, was Tearpaw opgevallen. Aqualight, Blackclaw en Raindrop waren weg. Trouwens, nu Tearpaw zich de beelden het afgelopen uur in haar hoofd herhaalde, had ze ook gezien dat Aqualight het kamp eerder dan Blackclaw en Raindrop had verlaten. Een slecht voorgevoel kwam bij Tearpaw op. Een blinde kat, dat kon toch nooit goed gaan? Aqualight was er niet eens ervaren mee, kon Tearpaw opmaken, aangezien dat als Aqualight liep, ze meestal ergens tegen botste. Tearpaw zat zo erg te peinzen, dat ze Brokenstar's bulderende stem met hartkloppingen aanhoorde. 'Ja, Brokenstar!' riep ze vanaf de Apprentice's Den, waarna ze opstond en zich haastte naar haar leider. Ze keek op naar haar leider, wel een beetje trots zijnd dat hij haar mentor was. Ze knikte en luisterde aandachtig. Ze beet op haar wang om niet te zeggen dat ze dat niet meer hoefde te zien. Ze had al eerder een wandeling gemaakt. Een keer om naar Shadepaw te gaan en een keer om Lunarkit te ontmoeten. Ze schrok bij Brokenstar's stem. Wat was er aan de hand? Toen gebeurde alles in een flits. Tearpaw zag het dode lichaam van Aqualight liggen en snelde naar de poes toe. 'Aqualight?' vroeg ze, terwijl ze met hartkloppingen een pootje uitstak naar Aqualight en haar zachtjes een duw gaf. Ze verwachtte half en half dat de poes hun ging laten schrikken, maar toen dit na een paar seconden het geval nog niet was, boog Tearpaw zich dichter naar Aqualight. Geen hartslag. 'Geen hartslag,' mompelde Tearpaw. Iets verstikte haar. En ze had deze poes nog wel willen plagen! Een schuldgevoel kwam bij Tearpaw op en met verstikte stem zei ze tegen Brokenstar: 'Ja, Brokenstar, natuurlijk.' Hij had haar een bevel opgeleverd! Tearpaw rende zo snel mogelijk richting het kamp. Ze struikelde nog net niet over een boomstronk en haastte zich, steeds sneller. 'Ashcloud! Goldenpelt!' riep ze al bij aankomst. 'Er is een SchaduwClankat gestorven!' riep ze, om de ernstige situatie beter duidelijker te maken. Gelukkig, haar stem was nog normaal. Ze voelde de tranen en de brok branden, maar durfde er niks mee te doen. Ze wou niet huilen in zicht van iedereen. Ze werd dan wel Tearpaw genoemd, maar dat was alleen maar voor de schoonheid en niet om constant te huilen. Tearpaw wachtte niet langzaam het antwoord af en rende meteen weer terug richting Brokenstar. Ze was helemaal buiten adem toen ze daar kwam. 'Ik.. heb... ze... verwittigd.' Ze keek Brokenstar aan en toen naar Aqualight's levenloze lijf. Hoe had dit zo ver kunnen komen?

Raindrop keek naar Brokenstar, die rustig wachtte tot ze op adem gekomen was en haar verhaal kon doen. Hij vroeg om een bevestiging, die Blackclaw gelukkig voor haar beantwoordde. Ze had er de kracht niet meer voor. Daarna werd Tearpaw weggestuurd voor hulp. Ashcloud.. hij mocht haar niet zo zien, gebroken, met tranen in haar ogen.. Raindrop slikte, vermande zichzelf en rechtte haar rug. Ze moest sterk zijn, voor zichzelf, voor de Clan, voor Aqualight. Als zij gebroken een speech ging houden kwam het nooit meer goed. Ze knikte zwakjes en ging aan de zijkant van Aqualight staan, om Blackclaw te helpen. Aqualight moest naar het kamp, om iedereen een afscheid te gunnen. Haar stem trilde niet meer zo en hoewel ze zich nog steeds ellendig voelde zag ze er zo niet meer uit. 'Brokenstar?' vroeg ze, met een stem die al minder trilde. 'Wanneer het afscheid komt, zou ik dan nog kort wat mogen zeggen over Aqualight? Het voelt als een goede manier om afscheid te nemen..' Starclan kon een nieuwe Warrior met open armen ontvangen. Daar zou ze haar zicht hebben, en hopelijk haar geluk.