Try to live a life as Apprentice

Snakepaw's ogen opende zich langzaam. Hij werd langzaam wakker, wegens de felle zonnestralen die recht tegen zijn ogen schenen. Dat was hij trouwens zelf schuld. Hij wou zo nodig voor de ingang van de Den liggen, dan kreeg hij dit ook. Blacknight had hem nog niet op training genomen, niet dat dit Snakepaw ook maar iets kon schelen. Daarin begon hij toch op zijn vader te lijken. Snakepaw vond Blacknight niet zo leuk. Hij had een nachtmerrie over haar gehad. Blacknight had daarin zijn papa proberen te vergiftigen. En zijn dromen waren geen bedrog. Laatst had hij gedroomd dat hij zou aangevallen worden hij werd aangevallen door Frostkit. Snakepaw probeerde er geen aandacht meer aan te richten. Hij had intussen ontdekt dat zijn broertje, Shadepaw, veel optrok met een poes, die samen met hun Apprentice was geworden. Snakepaw was even de naam kwijt, maar die zou hem wel weer invallen zodra hij de twee zag. Snakepaw stond uiteindelijk op toen iedereen voorbij kwam. Aangezien hij direct voor de ingang lag, wist hij zich er ook direct weer uit te krijgen. Hij strekte zijn poten. Hij was groter geworden in die zes manen. Hij was benieuwd of zijn vader trots op hem was. Snakepaw keek om zich heen. Waar was zijn vader trouwens? Snakepaw had doorgeslapen tijdens de ceremonie, wat erg dom geweest was. Hij had pas later van een lachende Apprentice gehoord dat hij Snakepaw heette en dat zijn mentor Blacknight was. Snakepaw's hart had even stilgestaan bij die naam, maar had het uiteindelijk toch weten te accepteren. Of kwam het door die blik van zijn vader toen zij het ooit is over Blacknight hadden gehad? Snakepaw kon het uitje met zijn vader zich niet meer goed herinneren. Het leek een vage droom te zijn, alsof het nooit gebeurd was. Snakepaw schudde boos zijn kopje. Het kabbelen van de rivier klonk hem goed in de oren. Snakepaw liep tot aan de kant van het riviertje en zakte neer. Hij hoopte dat Blacknight ver weg bleef. En hij zou zijn training overslaan en hij zou lekker kunnen rusten. Hij zou tenslotte zelf 's nachts wel trainen. Daar had hij Blacknight echt niet voor nodig. Of hij zou zijn broer, Shadepaw, om hulp vragen, als die tenminste niet bij die poes was. Snakepaw had het heus wel door, maar hij zei er alleen niks van. Hij wou zijn broer er lekker zelf laten achter komen. Snakepaw rekte zich nogmaals uit. Hij had langere poten en dat irriteerde hem soms wel, omdat hij kleine poten gewend was. Eerst had hij het nog niet opgemerkt. Maar het begon steeds moeilijker te worden om die grote poten niet op te merken. Nu was hij er inmiddels aan gewend. Alleen als hij zich uitrekte of hij rende, merkte hij dat de groei was vergroot. Snakepaw keek glimlachend richting de zon en snorde zacht. Hij rekte zich nogmaals uit en ging liggen. De zon scheen fel op zijn vacht en Snakepaw moest moeite doen om zijn ogen open te houden, waardoor hij erg suf was en niet erg alert naar de geluiden om zich heen.

Vrij

Darkpaw werd wakker van eht licht dat de Den binnen kwam, wat leek dat allemaal snerl te gaan, zo was ze een kitten, en nu een appretice! Ze rekte zich uit, en keek om zich heen, ze leek amper gegroeid, en ze begon ook mee te bezeven dat ze hier geen familie had, Snakepaw de enige kat daar ze wel eens wat tegen zei zag ze vrij wel als een broer, maar de anderen, ze kende hun namen amper! En met haar soort van ouders had ze ook nog amper contact, maar ze was hun wel dankbaar dat ze haar anar de clan hadden gebracht, nu leide ze het leven van een Clan kat! Ze wist no hoe ze ruzie had met Snakepaw, maar nu, nu lag het wel anders, hij leek ook ergens overin te zitten, was het zijn vader, dat kon ze amper geloven, na die supper liefe redding en knuffel, of was dat tijdelijk? Ze wist het neit, en het boeide haar ook amper, ze rekte zich uit en trippelde naar Snakepaw toe, 'Hallo Snakepaw' Begroete ze, terwijl ze zich zelf een snelle was buurt gaf. 'Wat ga je doen vandaag?' Vroeg ze toen, zei niks, haar mentor, deed niks met haar, helemaal niks, en ze had niet eens contact met die kat! Ze vond eht gemeen, ze wouw een krijger worden, en dat lukt niet als je neit word getraind! Zo supper gemeen! 'Hoe gaan eht emt joun trainingen? Mijn mentor doet letterlijk niks met mij, ik mag 'm nu al niet', siste ze achterdochtig. Ze keek om haar heen, de DEn was al aardig leeg, de meeste zullen nu wel lekker aan eht trainen zijn, er laggen nog maar, twee dus in totaal waren ze nu met z'n vieren, maar dei anderen zijden niks, agja boeiend, ze wende zich van haar gedachtes af en keek naar Snakepaw, rustig wachte ze af op antwoord.

Terwijl Snakepaw daar zo lag en nadacht over zijn leven, zag hij zichzelf weerspiegeld in het water. Zijn zwart-witte koppie was gewoon meegegroeid. Hij had een paar vlekken meer gekregen. Snakepaw vond zichzelf niet lelijk. Net zoals Shadepaw. Die was er ook knapper op geworden. Maar ja, wat wist Snakepaw daar nu van? Snakepaw keek weer voor zich uit. Het zou hem pas echt verbazen als die feeks, Blacknight, hem kwam halen om te jagen. Hij mocht Blacknight niet. Blacknight had zijn vader vroeger bijna vermoord. Wie weet zou zij dat ook bij hem proberen. Snakepaw was niet zoals een deel van zijn vader, maar dat andere deel bezat hij wel. Dat was de liefheid. Maar zijn vader had ook dit 'Evil-gedeelte' die Snakepaw gewoonweg niet wou bezitten. En dat was vreemd, want alle kits van zijn vader wouden dat, behalve hij. Vroeger had hij zelfs gedacht dat hij abnormaal was. Dat was ook zijn overgang om naar WindClan te gaan. Maar nu was hij terug in SchaduwClan, waar hij hoorde. Snakepaw liet zijn hoofd af en toe opzij draaien. Hij werd ruw uit zijn gedachten gerokken toen een kat opeens naast hem stond en tegen hem begon te praten. Hij zag Darkpaw. Hij snorde. Darkpaw was lief. Op vroeger enkele ruzies na, hadden ze nooit echt problemen met elkaar gehad. NNu waren ze erg lief tegen elkaar. 'Hallo Darkpaw,' beantwoordde hij haar groet en hij gaf haar een kopje. Hij schoof op. De bladeren kraakten onder zijn gewicht. Snakepaw snorde zachtjes. 'Ik denk dat ik een beetje ga rusten en eens ga proberen te jagen,' zei Snakepaw tegen zijn pleegzusje. Hij schoot in de lach. 'Dan zijn we samen, want mijn mentor traint ook nog niet met mij. Misschien kunnen we het samen is proberen,' stelde Snakepaw voor. 'Wat ga jij in elk geval vandaag nog doen?' vroeg Snakepaw toen vriendelijk. Hij keek Darkpaw aan en tikte met zijn staart op de plek naast hem, ter teken dat ze mocht gaan zitten. Snakepaw keek haar glimlachend aan en luisterde toen naar de rivier, die langzaam voortkabbelde.

- We zitten bij het riviertje, niet in de Den -

Snakepaw keek opzij naar Darkpaw. Hij lachte. 'Ik ken dat. Ik ben ook even op WindClan geweest,' zei hij, maar je zag aan hem dat hij hier niet zo trots over was. Toen was hij nog depressief en dacht hij dat iedereen hem haatte. Hij vond het fijn van Tallstar dat die hem toch teruggestuurd had naar SchaduwClan. Snakepaw keek opzij naar Darkpaw. Die had zijn aanbod aangenomen. Dit vond hij niet onaangenaam. Ze was lief. Daar ging het bij hem ook een beetje om. Als katten lief waren tegen hem, was hij lief tegen hun. Zo simpel ging dat bij Snakepaw. Snakepaw keek naar Darkpaw. 'Eigenlijk ben je meer een vriendin dan een pleegzusje, heb ik soms het gevoel,' gaf Snakepaw toe, terwijl hij Darkpaw even aankeek en kort knikte. Ze waren samen Apprentice's geworden, wie weet werden ze ook samen nog krijgers. Maar zijn gevoel over Darkpaw was waar. Hij vond haar meer een vriendin dan een pleegzusje. Ze was geadopteerd, maar ze had geen bloedband* met hun. Oh nee, Snakepaw vond haar meer op een vriendin lijken en dat gaf hij dan ook alleen maar aan haar toe. Als hij dat tegen zijn broer, Shadepaw, of tegen zijn vader zou zeggen, zouden die hem misschien uitlachen. Darkpaw deed dat niet. Tenminste, niet meer. Dat was vroeger wel anders. Toen pestte zij hem nog. Maar tijden veranderden. Darkpaw was volwassener geworden, net als hij trouwens. Snakepaw keek opzij en gaf Darkpaw een kopje terug. Hij dacht aan al het gedoe van de afgelopen manen. Hij was nu eindelijk zes maanden, meer zelfs en was nu eindelijk Apprentice. Wel met een slechte mentor, maar oké. In jagen zou hij ook wel weer beter worden. Hij maakte zich over zijn jachttalenten nu niet bepaald zorgen. Hij keek naar Darkpaw en glimlachte. 'We redden het samen wel,' zei hij tegen Darkpaw, terwijl hij met zijn staart de hare opzocht, deze omkrulde en even heen en weer bewoog. Je kon het vergelijken met hoe mensen hun handen met elkaar schudden. Snakepaw liet zijn staart ergens dichtbij hem liggen. Hij gaf zichzelf op zijn borstkas een beurt. Hij likte van boven naar beneden. Toen hij daarmee klaar was, gaf hij zijn staart een beurt. Daarna keek hij naar Darkpaw.

*Mensen die familie zijn, hebben een bloedband. (Ik dacht, je hoort het niet vaak, dus schrijf ik de betekenis maar even! )

Blacknight lag in de warriors den na te denken over wat ze vandaag zou doen.,`Wat zal ik vandaag doen misschien jagen of even op patrouile maar ik kan ook n Snakepaw's training beginnen want ik heb nog niet met Snakepaw getraint en ik denk dat hij er wel zin in heb dus dat ga ik doen.,`. Blacknight stond op en liep de den uit richting de apperentice den. Blacknight ging de apperentice den binnen en ze keek rond of ze Snakepaw zag. Blacknight keek goed rond of ze Snakepaw zag maar die was er niet. Blacknight ging snel de apperentice den weer uit naar het kamp uitgang en daar ging ze ruiken of ze Snakepaw kon ruiken. Blacknight rook de geur van Snakepaw die niet vers was maar ook niet zo oud. Blacknight volgde het geur spoor tot ze bij de kleine rivier kwam en daar ging ze achter de struiken zitten om te kijken wat Snakepaw deed. Blacknight zag dat Darkpaw er ook was. Ze was benieuwt wat hun hier deden dus bleef Blacknight nog achter de struiken zitten. 'is goed! Al kan ik nog helemaal niks, oke, ik weet goed wat weg lopen is, want toen ik een kit was, ik ben vaak weg gegaan, zelfs... eens op Thunder terratorium geweest', `,is Darkpaw al eens naar het thunderclan geweest?`, 'Ik ken dat. Ik ben ook even op WindClan geweest' 'Wat ga jij in elk geval vandaag nog doen?' 'Eigenlijk ben je meer een vriendin dan een pleegzusje, heb ik soms het gevoel,'. Blacknight wist dat het niet goed was om hun af te luisteren maar tja wat moest ze anders. 'We redden het samen wel,'. `, Natuurlijk redden jullie het wel samen`, dacht Blacknight. Blacknight vond het wel tijd worden om te voorschijn te komen. Blacknight kwam uit de struiken vandaan en ze liep naar darkpaw en Snakepaw toe. "Het Snakepaw en Darkpaw" Blacknight ging naast hun zitten. "Snakepaw heb je zin om te gaan trainen en als Darkpaw wil mag ze ook wel meedoen?". Blacknight likte haar vacht schoon terwel ze op een antwoord wachte van Snakepaw.