I feel like Zelda >3 {Honeypaw}

Op een behoorlijk harde snelheid stormde Chopped achter de haas aan. Hij wist dat hij zijn energie beter kon sparen, maar de haas was zo lekker dik.. Hij kon hem gewoon niet laten gaan! De clan zou trots op hem zijn als hij dat lekkere, mollige voedsel binnen bracht. Het dier voor hem glipte onder een struik door. Hij was niet zo heel hoog, waarschijnlijk zou Choppedpaw het wel halen. Dus zette hij zich af op het allerlaatste moment, iets te laat. Hij bleef met zijn poot achter een takje haken en donderde de struik in.
Een kreun klonk op. De takjes prikten in zijn vacht en hij kon niks zien, maar de haas was ontsnapt, en dat was nóg erger! Hij was te stom geweest, nu moest zijn clan meer honger lijden.. En hijzelf trouwens ook!

Met haar snuit bijna tegen de grond, om door de sneeuw heen te komen, was Honeypaw al de hele dag op zoek naar kruiden. Het was ontzettend lastig nu er zo veel sneeuw lag en ergens begon de witte kattin er ontzettend moe van te worden. Ze stopte eventjes en zuchtte, ze had tot nu toe nog niets gevonden, ondanks dat ze wist dat er hier iets moest zijn.
Ze keek op en merkte dat ze in het rogue gebied was gelopen, lekker dan. Ze zuchtte zachtjes en wilde net weer omdraaien, toen ze een bekende geur rook. Ze draaide zich om en zag een andere apprentice van Riverclan staan. "Hallo, Choppedpaw," miauwde ze zachtjes. "Wat doe jij hier?" vroeg ze daarna, terwijl haar blauwe oogjes naar de grond toe gericht waren.

*Foutje, hij hangt in een struik

"Hallo, Choppedpaw," Hoorde hij iemand achter hem. Geweldig, dit was de beste vertoning voor zijn clan. Hangend in een struik. "Wat doe jij hier? Vroeg de stem, waarop Choppedpaw zijn kop een beetje liet hangen. "Gewoon.. Beetje chillen." Mopperde hij. "Ik vind het altijd geweldig om in struiken te kruipen." Moeizaam draaide hij zijn kop naar achteren, en keek naar de poes. Het was Honeypaw, een kat die hem altijd al wel had aangesproken. Een zwak glimlachje verscheen op zijn snuit. "Misschien dat je me even kunt helpen uit deze struik te komen. Ik heb hem denk ik een beetje te hoog ingeschat."

Het zag er eigenlijk best wel grappig uit, hoe hij daar in de struik hing. Het drong echter pas laat tot haar door dat ze hem misschien moest helpen. Oeps. "Gewoon.. Beetje chillen." Honeypaw grinnikte eventjes, mopperkont. "Ik vind het altijd geweldig om in struiken te kruipen." Haar blauwe ogen lachte even vrolijk als de glimlach op haar gezicht, terwijl ze dichterbij de kater ging zitten. "Misschien dat je me even kunt helpen uit deze struik te komen. Ik heb hem denk ik een beetje te hoog ingeschat." Ze grinnikte nog een keer. "Dommertje," miauwde ze op een plagende toon, terwijl ze hem zo goed mogelijk probeerde te helpen eruit te klauteren. "Waarom zat je daar trouwens? Geloof niet dat er veel prooi boven in de struik zal zitten, niet waar?" vroeg ze daarna, terwijl ze er voor zorgde dat haar pluizige vacht niet vast kwam te zitten in de struik.

"Dommertje," En nou werd hij dómmertje genoemd. Dat vond hij niet leuk, en even had hij ook de neiging om haar af te snauwen. Maar hij kon gewoon niet tegen het idee van haar geschrokken of gekwetste gezichtje. "Waarom zat je daar trouwens? Geloof niet dat er veel prooi boven in de struik zal zitten, niet waar?" Chopped zuchtte dramatisch, en gaf daarna één simpel antwoord dat het allemaal duidelijk maakte. Dat was tenminste de bedoeling. "Haas."

Voorzichtig probeerde ze de doorns weg te houden en de takjes zo te buigen dat ze niet zouden overbreken, maar dat Choppedpaw er wel uit zou kunnen komen. "Lukt het zo?" vroeg ze zachtjes, terwijl ze achteruit ging en ging zitten, wachtend totdat de oudere apprentice uit de struik was geklommen. "Haas," kwam er enkel als antwoord op haar vorige vraag en ze knikte. "Dat verklaard," miauwde ze, meer tegen zichzelf dan tegen haar bijstander. "Uhm... En nu?" vroeg ze een beetje ongemakkelijk. Ze keek eventjes naar haar poten en schuifelde wat rond. Ze was eigenlijk bezig met wat kruiden te zoeken, maar ze had enkele warrior trainingen gehad, dus zou jagen ook wel kunnen, of zo iets... Ze wist het niet.

Honeypaw probeerde wat takjes opzij te houden, wat een beetje meer ruimte maakte. "Lukt het zo?" Niet veel eigenlijk, maar het was zo lullig om te vertellen. Dus klauterde hij er maar uit. "Uhm... En nu?" Choppedpaw haalde zijn schouders op. "Weet ik niet, wat was jij aan het doen?"