I will survive {Cyber&Family}

Ace strompelde verzwakt door het hoge gras. Wat er was gebeurd met zijn moeder, met zijn siblings, het was allemaal een blur. Hij wou er niet aan terug denken. Wel wist hij dat hij gefaald had. Hij had zijn siblings niet kunnen beschermen. Ze waren allemaal een andere kant op gevlucht, en hij had ze niet beschermd. Hij had gefaald. Hij rook een geur van een andere rogue, wat betekende dat dat hij hier niet alleen was. zijn haren stonden recht overeind, en hij keek de kat aan.

Zijn instinct zei dat hij weg moest rennen, maar hij bleef staan. "Wat doe jij hier?" Piepte hij. Ace wist dat dit niet aan hem was om te vragen, juist het tegenover gestelde. Toch rende hij niet weg, hij wist zelf ook niet waarom. "En wat is je naam?" vroeg hij vervolgens maar, om aan te tonen dat hij niet zwak was, en best durfde te beweren dat dit van hem was.

Blacky liep door het territorium van Cyber. Ze wist niet veel over het gebied maar ze vond het leuk rond te lopen. Cyber had haar alle grenzen laten zien en ze wist waar ze niet mocht komen dus ze wist waar ze ongeveer veilig was. Ze rook een geur en keek goed om zich heen, ze sloop tussen het gras, wel wat luidruchtig want ze had nog niet echt leren jagen. Toen ze achter de kitten stond draaide hij zich opeens om en ze zette haar haren en staart op Hij piepte "Wat doe jij hier?" Ze keek hem even verbaast aan en legde haar haren neer want ze had hem herkent. Hij ging verder "En wat is je naam?" Maar ze kon hem alleen aankijken met ogen vol met tranen van vreugde en verdriet, "Ace..." fluisterde ze. Ze vervolgde "herken je me dan niet? Ik ben het, Blacky!" Ze sprong op hem af en begroef haar snuitje in zijn vacht. "Ik dacht dat ik je kwijt was..." fluisterde ze zachtjes

Ace zag een kleine zwarte kit voor hem staan. Ze rook bekend..... Het kleine katje keek hem met ogen vol tranen aan. "Ace..." Zei de kitten zacht. "Herken je me dan niet? Ik ben het, Blacky!" Een schok ging door hem heen. Blacky. Zijn zusje. Hij was haar kwijtgeraakt.... Met een steek in zijn hart herinnerde hij zich dat het zijn schuld was. Blacky duwde haar zwarte snuit in zijn vacht. "Ik dacht dat ik je kwijt was..." Fluisterde ze. "Blacky!" Eindelijk was Ace weer uit de schok en kon weer praten. Het liefst wou hij duizend dingen vertellen, maar het enige wat hij kon zeggen was: "Je leeft....." Deze zin herhaalde hij keer op keer in zijn hoofd. "W-waar was je?" Vroeg hij toen. Ook hij kreeg traantjes in zijn ogen. Kleine tranen, maar ze waren er wel. "We moeten weg hier! Als een andere rogue ons vind.... Dan zijn we nog niet jarig! Kom, we gaan snel weg." Zei hij bezorgd, terwijl hij haar vacht likte. Na de door van Sera hadden hij en Blacky samen gereisd. "Ik zal elke dag iets voor je vangen, en je verzorgen, en je nooit meer uit het oog verliezen!" Zei hij.

Ze lachte en zag met een schok hoe mager haar broertje was. Toen ze waren gaan zwerven waren ze opgejaagt door een enge kat en hadden ze elkaar verloren. "W-waar was je?" Vroeg hij toen ook met tranen in zij ogen. "We moeten weg hier! Als een andere rogue ons vind.... Dan zijn we nog niet jarig! Kom, we gaan snel weg." zei hij bezorgd, ze kon niet wachten hem het goede nieuws te vertellen, over hun vader Cyber, over Lola en over dat ze veilig zijn hier. "Ik zal elke dag iets voor je vangen, en je verzorgen, en je nooit meer uit het oog verliezen!" Zei hij. Ze keek hem met glinsterende ogen aan en zei "dat vind ik zo lief van je maar ik heb heel belangrijk nieuws, want ik heb Lola gevonden en Cyber, hij was het vriendje van Sera en dus onze vader. Hier zijn we veilig, hij leert ons jagen en laat ons bij hem wonen. Hij zoekt al sinds Sera dood naar ons!!!" Ze keek hem aan en voegde er aan toe "hij is super aardig en ik ben zo blij dat ik je heb gevonden... Ik wil je niet nog een keer kwijt raken, ga alstjeblieft mee!"

Zijn zusje keek hem met glinsterende ogen aan. Daarna keek ze naar zijn magere gelaat, en ze leek te schrikken. Ace zelf keek naar Blacky, Die goed doorvoed was. Hoe zou dat dan komen? "Dat vind ik zo lief van je maar ik heb heel belangrijk nieuws, want ik heb Lola gevonden en Cyber, hij was het vriendje van Sera en dus onze vader. Hier zijn we veilig, hij leert ons jagen en laat ons bij hem wonen. Hij zoekt al sinds Sera dood naar ons!!!" Blacky keek hem aan en voegde er aan toe "Hij is super aardig en ik ben zo blij dat ik je heb gevonden... Ik wil je niet nog een keer kwijt raken, ga alstjeblieft mee!" Ace keek bedenkelijk. "Is hij wel te vertrouwen?" Vroeg hij achterdochtig. "Is hij echt onze vader? Lijkt hij op mij? Lijkt hij op jou?" Zei hij, terwijl hij Blacky strak aankeek. "Als hij ons kende....." vervolgde hij, "Waasrom zocht hij ons dan niet?" Hij zuchtte en keek naar Blacky. Zo veel vragen..... Tenslotte schudde hij zijn kop en zei: "Eerst zien, dan geloven. Ik wil je niet nog een keer verliezen." Hij keek haar aan met liefdevolle ogen. Hij zou Blacky beschermen. Koste wat het kost.

Blacky zuchte, ze had veel uit te leggen. "Ja hij is heel aardig en echt te vertrouwen, want waarom zou hij anders mij en Lola daar laten wonen en eten geven? Hij heeft ons nooit gekend omdat Sera hem had weggejaagt nadat wij waren geboren. Maar hij zocht haar en vond haar lichaam, daarna ging hij naar ons zoeken en vond hij alleen Lola. Hij is zwart wit, lijkt meer op ik maar dan met wit. Kom mee dan breng ik je naar hem, ik ben eigenlijk al te ver van het hol van de wolf weg gegaan. Zo noemt hij de plek waar we wonen, zijn gebied is erg groot en ik wil niet dat hij mij gaat zoeken... Dan moet hij zo veel controleren. Maar kom mee ik breng je naar hem en dan kun je zelf beordelen!" Ze trippelde voor hem uit en wachte even om te kijken of hij haar zou volgen. Ze hoopte dat hij zijn achterdochtigheid zou laten varen maar ze wist wel dat hij dat niet snel zou doen. Hij was zo'n lieve kat die graag voor je wil zorgen en hij zou andere vast niet zo snel vertrouwen of zich zelf laten verzorgen... Maar ja, ze kwam er wel achter als ze hem zou meenemen.

"Ja hij is heel aardig en echt te vertrouwen, want waarom zou hij anders mij en Lola daar laten wonen en eten geven? Hij heeft ons nooit gekend omdat Sera hem had weggejaagt nadat wij waren geboren. Maar hij zocht haar en vond haar lichaam, daarna ging hij naar ons zoeken en vond hij alleen Lola. Hij is zwart wit, lijkt meer op ik maar dan met wit. Kom mee dan breng ik je naar hem, ik ben eigenlijk al te ver van het hol van de wolf weg gegaan. Zo noemt hij de plek waar we wonen, zijn gebied is erg groot en ik wil niet dat hij mij gaat zoeken... Dan moet hij zo veel controleren. Maar kom mee ik breng je naar hem en dan kun je zelf beoordelen!" Ace hield zijn kop scheef. "Weet je dat zeker?" Vroeg hij, maar hij zag dat Blacky al vooruit liep, dus zuchtte hij diep en volgde haar. Onderweg nam Ace alles goed in hem op. Hij trippelde naast zijn zusje, en streek met zijn staart langs haar vacht onder het lopen. Hij was zo blij dat hij Blacky terug had, maar hij wist niet of die ene 'Cyber' wel betrouwbaar was.... Hij keek Blacky aan, zij wist de weg. "Zijn we er al bijna?" Vroeg hij toen vervolgens maar.

"Nou eigenlijk ben ik té ver gegaan in zijn gebied dus het is wel eventjes lopen maar niet lang hoor" reageerde Blacky op de vraag van Ace. "En je zult wel zien dat hij heel aardig is, alleen kan hij een beetje gemeen overkomen op volwassen katten." Ze vervolgde haar weg met Ace achter haar aan en ze kwamen al in de buurt van het hol. Toen ze bijna bij het hol waren kwam de inmiddels bekende geur hun tegenmoet, Blacky hoopte dat Ace niet zou schrikken van de sterke kattengeur. Ze rook dat ze dicht bij Cyber waren en ze keek of ze hem zag.

"Nou eigenlijk ben ik té ver gegaan in zijn gebied dus het is wel eventjes lopen maar niet lang hoor" zei Blacky. "En je zult wel zien dat hij heel aardig is, alleen kan hij een beetje gemeen overkomen op volwassen katten." Ace zag iets dat het hol moest wezen. Toen ze naar binnen liepen, beef Ace aven staan. De kattengeur was zo overweldigend. Hij rook een volwassen rogue, die Cyber wel zou wezen. Verder rook hij Blacky en nog een andere kit. Toen verstijfde Ace. Hij rook de geur van zijn moeder. Hij was zacht, maar hij hing er wel. Zijn zwarte zusje wandelde door het hol, waarschijnlijk opzoek naar katten. Hij vond het stiekem best spannend om zijn vader te ontmoeten. Hij zou zorgen dat hij niet teleurgesteld zou zijn in Ace. Hij haalde zijn tong zenuwachtig over zijn vacht. Zo nu en dan keek hij op, of hij Cyber zag.

"Hallo Blacky" piepte Lola vrolijk toen ze haar zusje zag. Toen zag ze een andere kitten achter haar, een katertje. "Wie is dat? Waar komt hij vandaan?" vroeg ze, al wist ze het antwoord op de eerste vraag al wel. Ze rook zwakjes de geur van haar moeder, dus zou dit wel een van haar siblings zijn. Nieuwsgierig liep ze naar hem toe, en snuffelde aan het katertje, om zeker te zijn dat ze haar moeders geur rook. En dat was zo. "Hoe heet je?" vroeg ze nieuwsgierig. "Ik ben Lola! Blacky's zusje" vervolgde ze vrolijk.

~beetje kort en flut

Blacky hoorde Lola's stem achter haar "Hallo Blacky, wie is dat? Waar komt hij vandaan?" [b]"Hey Lola" reageerde Blacky blij. Meteen daarna vroeg ze aan Lola "heb je Cyber gezien? Ik wil hem graag voorstellen aan Ace."

~beetje kort :/

Ace rook nu een andere kitten, vlak bij. Hij zag een zwart-wit poesje dat Blacky begroette, en vervolgens naar hem keek. "Wie is dat? Waar komt hij vandaan?" Vroeg deze nieuwsgierig. Ace wou net antwoord geven, toen de kitten aan hem begon te snuffelen en vroeg: "Hoe heet je? Ik ben Lola! Blacky's zusje" Ace nam diep adem. "Ik ben Ace. Ik en Blacky reisden een tijdje samen, maar we werden uit elkaar gedreven." Hij bekeek Lola eens goed. Lola.... Zijn andere zusje. Het voelde best apart om in eens familie te hebben. Maar het gaf ook een gevoel van geborgenheid, en blijdschap. "Hoe ben jij gevonden?" vroeg hij vervolgens maar. Daarna keek hij haar speels aan. "Stoeien?" vroeg hij toen, met een twinkeling in zijn ogen. Nu wilde hij even niet aan alle elende van de afgelopen maanen denken, hij wou nu gewoon een kit zijn.

"Ikke was bij een riviertje in slaap gevallen en toen had papa mij gevonden, en natuurlijk gaan we stoeien!" piepte ze en sprong snel op Ace. Eindelijk waren haar broertje en zusje terecht, haar familie was weer compleet, op haar moeder na. Tenminste dat dacht Lola, ze wis niks van haar oudere broer en zus. Maar dat vroeg ze zich ook helemaal niet af, ze was gewoon zó blij dat z[size=13.333333969116211]e haar nestje had teruggevonden.[/size]

Blacky keek hoe de twee katten begonnen te stoeien, ze vond het niet erg dat ze haar niet hadden gehoord en besloot Cyber te zoeken. Want hier zouden ze natuurlijk wel veilig zijn, ze keek om zich heen. Ze liep een rondje en hoopte Cyber te vinden. Toen ze hem niet kon vinden keerde ze terug naar het hol, misschien was hij daar ondertussen heen gegaan want ze had daar zijn geur geroken. Ze kreeg al de plek in zicht waar ze de spelende kittens had achtergelaten, toen rook ze opeens de geur van Cyber en ze zag hem lopen. "Cyber" riep de kitten enthousiast.

~kort :/ Cyber?

De stevige zwart-witte kater liep wat rond in het territorium en had gemerkt dat Blacky en Lola waren verdwenen zonder iets te zeggen, opzich zou het geen kwaad kunnen. Als ze maar dicht genoeg bij Het Hol Van De Wolf bleven, maar deze keer kon hij ze niet vinden dus was hij statig en doelbewust opzoek gegaan, er zeker van hun te vinden.

'Blacky? Lola? hallooo?' riep hij grinnikend, maar wel wat ongerust..na wat er met Seraphine was gebeurt.

'Blacky? Lo..' de geuren stroomden zijn zwarte neusgaten binnen, Lola en blacky.. en nog een kit.

'Zo Lola en Blacky? Wie hebben we daar?' vroeg hij met een charmante grijnsglimlach en nieuwsgierige diepgroene kijkers met dat afstandelijke erin.

De kit rook bekend.. alweer.

"Dit is Ace pappa, en nu heb je ons spelletje verpest!" piepte ze, en ze deed net alsof ze boos was. Maar dat was ze natuurlijk niet, veel te blij omdat ze haar broertje gevonden had. Terwijl ze nog met haar rugje op de grond lag keek ze haar vader aan. "We zijn weer compleet!" piepte de zwart-witte kitten vrolijk. "Op mama na dan..." vervolgde ze mompelend en wat treuriger.

'Zo Lola en Blacky? Wie hebben we daar? Ace stopte met stoeien toen hij een grote, gesierde kater zag. Dat moet Cyber zijn..... dacht hij ademloos. Voor Ace iets kon zeggen, had Lola al haar mond opengetrokken. "Dit is Ace pappa, en nu heb je ons spelletje verpest!" Zei ze zogenaamd beledigd. "We zijn weer compleet!" piepte ze vervolgens. "Op mama na dan..." mompelde Lola wat droevig. Ace knikte en zei: "Ik ben inderdaad Ace. Ik reisde een tijdje samen met Blacky, maar we werden opgesplitst. Daarna bekeek hij Cyber. Hij was echt groot! dacht Ace. Hij probeerde zich wat groter te maken, en ging op zijn teentjes staan. Hij hoopte dat Cyber hem aardig zou vinden.......... Toen wou hij het spelletje weer voortzetten. Hij sprong boven op Lola, maar niet hard, en met zijn nagels ingetrokken. Hij zei tegen Lola: "Ik ben de grote boze wolf!" Hij lachte, en hoopte dat hij altijd een kit kon blijven.

"Cyber" piepte Blacky nog een keer. "Ik heb een tijd samen met hem gereist maar toen kwam er een enge kat en die joeg ons uit elkaar" Zei ze tegelijk met Ace, Blacky trok een treurig gezicht toen ze terug dacht aan dat moment. Ze dacht dat de kat hem te pakken had gekregen omdat die achter hem aan was gegaan. Ze vond het laf van haar dat ze niks had gedaan maar toe het gebeurde wilden haar pootjes gewoon niet meer lopen, ze was verstijft van angst en was ze in een stuik gevlucht. Ze rilde en besloot het te vergeten. Ze piepte vrolijk "Hé, Lola, Ace mag ik ook zo meedoen, Aaaah mag het?"

Cyber keek met een glimlach naar zijn drie kits.. Lola, Blacky en Ace. Drie toffe kits die na lang zoeken weer allemaal min of meer heel thuis waren.

'Ace, welkom terug bij de familie' zei hij terwijl hij de kit aardig over zijn bol krabde.
plots sprong Cyber op met behulp van zijn stevig gespierde achterhand en lande hij vlak voor ace 'Ik ben hier de grote boze wolf! En jullie zijn mijn monsterlijke pups' grauwde hij met een speelse toon en één opgetroke wenkbrauw.

Hij zou zijn kits eens goed laten proeven van het harde maar wondermooie en vrije leven van een rogue. Maar daarvoor moesten ze wel eerst allemaal wat beter kunnen jagen, ja dat was het eerste dat de zwart-witte kater hen wou leren.

Moesten hun paden zich ooit weer scheiden, moesten ze deze keer wel fatsoenlijk eten voorzichzelf en eventueel andere kunnen vangen.
Dus Cyber ging de volgende toer op.

'Een kwartierje ravotten en bijpraten, daarna verwacht ik jullie bij het hol van de wolf om samen naar de westelijke velden te gaan en dan geef ik jullie je eerste les. Wat we gaan doen vertel ik nog niet.' zei Cyber waarna hij statig met opgeheven staart wegtrok naar het hol van de wolf om al wat te verzinnen om te doen en verder op de kits te wachten '15 minuten!' riep hij nog met een speelse toon waarna hij een sprintje trok.

-af;
-cyber blijft even uit beeld totdat jullie (de 3 kits) aangeven dat het kwartier om is. en zo wel of niet (dat beslissen jullie) naar cyber gaan. (anders komt cyber hen halen :3)
-ravot maar wat/vertel grootse (overdreve) avonturen/.. wees kit

'Ace, welkom terug bij de familie' Zei Cyber terwijl hij Ace over zijn bol krabde. Ace lachte, hij kon niet blijer zijn dan nu. 'Ik ben hier de grote boze wolf! En jullie zijn mijn monsterlijke pups' Grauwde de kater speels. Een kwartierje ravotten en bijpraten, daarna verwacht ik jullie bij het hol van de wolf om samen naar de westelijke velden te gaan en dan geef ik jullie je eerste les. Wat we gaan doen vertel ik nog niet.' Ace knikte, hij had veel zin om even lekker te stoeien. Hij keek zijn twee zusjes aan, en besloot om Blacky te bespringen. Terwijl Cyber voor hij weg ging nog riep: '15 minuten!' Sloop Ace achter Blacky. Hij zakte goed in voor een sprong.... En hij landde op haar rug. Hij probeerde zich goed vast te houden, zodat hij later een goede vechter zou worden. Helaas gleed hij gelijk van Blacky's zwarte gladde vacht, en buitelde over Lola heen. "Sorry!" Piepte hij, terwijl hij probeerde om Blacky opnieuw te bespringen.