Dot sloop over de duistere gebieden heen van de Fourtrees, dit liet haar denken aan haar verleden. Ze stond even stil, met grote blauwe ijzige ogen tuurde ze. Het was koud, donker en vochtig. Ze deed stap voor stap vooruit, langzaam proefde ze de lucht. Om te ruiken was er niemand in de beurd, dat luchte al een heel stuk op maar ze was nog steeds bang want hier waren haar ouders vermoord. "Let op waar je loopt elk moment kan je dood zijn.." zei ze tegen zichzelf met een andere stem. Ze gaf een kort en snel knikje, ze ging in sluip positie en was klaar voor weg te rennen. Dot kwam hier alleen om even uit te rusten van haar reis, vaak weet ze niet waar ze naartoe gaat maar haar angst blijft altijd groter. Zelf kan ze haar verleden niet meer zo goed herinneren alleen dat een Clankat haar ouders had vermoord, bij een paarse boom. Ik ben er zeker van dat het is gebeurd...... Ik denk het...... Waarschijnlijk gewoon niet. dacht ze niet al te vrolijk. Ze liep door met stille stappen die ze een voor een neer zette op het natte gras, ze moest gaan jagen maar ze was in het verkeerde gebied om dat te doen. Ze besloot om hogerig te blijven en keek in het rond, waarschijnlijk was dit dan niet de Fourtrees. Dacht ze onzeker. Dot ging zitten en besloot om even vluch zich een schoonmaak beurt te geven, met vluche likken en snelle bewegingen was ze zo klaar. "Dus.... Dotty van me waarom ga je niet jagen op zo'n fijn gebied? Of doe je niet een keer je best om na te denken, je bent net zo zwak als je ouders." sprak een stem duidelijk en zo te zien sprak ze het hard op. "Laat me met rust!" Riep Dot angstig zonder enige idee wat er aan de hand was.