A cat sleeps well in a nest of soft moss.

De vertrouwde warme walm van lucht kwam haar meteen tegemoet toen ze haar kopje door de ingang stook. De vele katten die hier 's nachts sliepen zorgde voor veel warmte waardoor je ook in bladkaal niet bevroor. Zachtjes neuriënd stapte ze met een vriendelijk uitdrukking op haar gezicht de warrior den in. Haar blik gleed naar de aanwezige katten die rustig met elkaar de dag aan het door waren spreken of alvast hun ogen hadden gesloten. Zelf trippelde ze vrijwel meteen naar haar eigen nest. Hij bestond vooral uit oud mos wat ze misschien binnenkort maar eens moest vervangen. Maar ach, het lag nooit altijd lekker en vertrouwd, dus ze zou het zo lang mogelijk uitstellen. Een overigens niet al te beste gewoonte. Rustig liet ze zich neerzakken, waarna ze haar kopje op haar voorpoten legde, een ontspannen houding. Hier, in de warriorden lag ze eigenlijk maar de helft van de tijd, de andere helft - als het niet meer was - bevond ze zich in de nursery. Ze zorgde voor Northkit, een kitten zonder ouders. Maar, omdat ze ook graag in de warrior den sliep, en dan vooral om Rushleap, sliep ze ook regelmatig hier. Er waren genoeg andere queens die even op Northkit konden passen, zo bijvoorbeeld ook tijdens de jacht of het patrouilleren.

~ Eerste post voor Lostdream

Moe door de warmte en drukte van de dag lag Lostdream in zijn nest, een beetje rond te kijken. De meeste katten lagen wat te suffen, maar er waren er ook die aan het praten waren, of zichzelf aan het wassen. De kater zag een poes binnenkolen, en herkende haar als Softvoice. "Hallo Softvoice," begroette hij haar vriendelijk. Erg goed kende Lostdream haar niet, maar ze wist dat ze wel een druk leventje had, zo oppasen op een kitten. "Hoe was je dag?"

Een neuriënd geluid verdween uit haar gesloten bek. Het was zacht genoeg om door de andere niet te worden gehoord, maar hard genoeg om zichzelf te vermaken met haar eigen stemgeluid. Het klonk vrolijk - en weliswaar iets wat vals - en haar staart zwiepte zachtjes mee op het ritme van de maat. "Hallo Softvoice," Geschrokken sprongen haar nekharen omhoog terwijl ze haar hoofd omhoog tilde. Voor haar stond een kater die in haar geheugen stond gegrift als Lostdream. De vacht in haar nek ontspande zich langzaam weer, ze knikte vriendelijk naar de iets wat jongere warrior. "Goedenavond Lostdream," Glimlachte ze smalletjes. Ze kende de kater niet zo goed dus wist ook niet wat ze kon verwachten, des ondanks dat had ze geen onheilspellende gedachten ne bleef ze dus ontspannen liggen. "Hoe was je dag?" Door deze woorden bleek dat hij waarschijnlijk alleen maar op een goed gesprek uit was, iets wat Softvoice niet afsloeg. "Goed hoor," Ze keek vriendelijk aan. "Ik ben in de nursery geweest en heb gejaagd," een korte samenvatting van haar dag. "En... Had vangst," Een bijna ondeugende glimlach verscheen op haar snuit, prooi was zeldzaam in deze tijd. "Maar, hoe was jouw dag?"

De poes zei dat het goed let haar gibg, en tevreden knikte Lostdream. Softvoice vatte haar dag snel samen, en de kater glimlachte. "Ik heb een eekhoorntje kunnen vinden, dus dat had mijn dag al goed gemaakt," Hij keek even rond, en sloot zijn ogen een paar tellen. Hij rekte zich uit in zijn warm nest. "En nu hier kunnen liggen maakt het helemaal compleet." zuchtte de rosse kater, opgelucht. De warmte van de dag had zijn anders kille humeur een beetje ontdooit, en hij glimlachte vaker dan anders. "Dus, eigenlijk niet zo veel speciaals gedaan, buiten dat en wat gepraat met andere Clangenoten." Hij keek Softvoice weer even aan, en keek toen naar zijn poten. Oogcontact was niet zijn beste eigenschap.

Zachtjes gleed haar tong over haar voorpoten terwijl ze aanhoorde hoe Lostdream vertelde over zijn jacht. Ze was blij te horen dat ook hij vangst had gehad, misschien dat er dan eindelijk meer prooi begon te komen. "En nu hier kunnen liggen maakt het helemaal compleet." Softvoice knikte grinnikend, daar had hij helemaal gelijk in. "Dus, eigenlijk niet zo veel speciaals gedaan, buiten dat en wat gepraat met andere Clangenoten." Weer bewoog haar hoofd zich op en neer terwijl ze zachtjes ademhaalde. "Aja..." Murmelde ze zachtjes terwijl ze vriendelijk haar blik weer op de kater richtte. "Heb jij eigenlijk een leerling op het moment?" Ze stelde de opkomende vraag hardop af. Weliswaar was hij wat jonger en kon ze het niet meer herinneren, vragen om iets te weten te komen was nooit slecht.

De kater liet zijn linkeroor een beetje hangen bij die vraag. "Neehn," antwoorde hij, met spijt. "Misschien volgende Ceremonie, misschien over een paar moons, we shall see." Met een warme glimlach keek hij haar aan, en geeuwde even. "Maar Softvoice, als je moe bent wil ik je niet ophouden, als jij slaap wilt, zeg je het maar." he kater hield er niet van om anderen op te houden, en vroeg dingen als dat geregeld na een poosje. Dat was gewoon typisch Lostdream.

+Laat, sorry ;3

Geïnteresseerd boog ze haar oortjes naar voren terwijl ze de kater met een schuine blik bekeek. "Neehn," antwoorde de kater, hij was er zo te zien niet blij mee. "Misschien volgende Ceremonie, misschien over een paar moons, we shall see." De rossige poes knikte, dat kwam vast nog wel. "Maar Softvoice, als je moe bent wil ik je niet ophouden, als jij slaap wilt, zeg je het maar." Ze keek fronsend toen hij deze woorden had uitgesproken, hij was degene die net had gegeeuwd. Tevens vond ze zijn medeleven wel fijn. "Nee hoor, bedankt, maar ik ben nog niet slaperig." Ze glimlachte vriendelijk. "Jij?"

Vriendelijk maar zeker schudde hij zijn hoofd, en keek haar met een schuin hoofd aan. "Ik ben moe, maar voor slaap is het nog te vroeg." glimachte hij, en keek even rond in de Den. Meer en meer katten kropen uitgeteld hen nest in, en anderen lagen al met hen neus onder hen pluizige staart ingedommeld. Even ging hij in zijn hoofd na wat er al allemaal gebeurd was die dag, en schudde toen zijn hoofd lichtjes. Snel haalde hij zijn poot een paar keer over zijn oor, en keek daarna weer naar de poes voor hem.

+Kort, een beetje laat en een beetje inspiloos ;3

Haar tong gleed langs haar borst om de laatste vuiltjes uit haar vacht te halen. "Ik ben moe, maar voor slaap is het nog te vroeg." De rossige poes knikte terwijl ze de kater met een warme blik aankeek. Ze liet haar blik even op de uitgang van de den rustte terwijl ze delen van een gesprek dat een paar katten naast hun voerde probeerde op te vangen. "He, heb je misschien zin om nog even mee naar buiten te lopen? Het is zo warm hierbinnen," Ze had eigenlijk nog best wel zin om even haar benen te strekken voordat ze zou gaan slapen.

Toen de poes hem vroeg om nog even mee buiten de Den te gaan, knikte hij instemmend en opgelucht. Hier blijven zitten was ook maar saai. Lostdream wou opstaan, maar bleef met zijn nagel aan het nest hangen. "Oh gezellig." mompelde hij nors richtig zijn poot. Hij trok nog eens, maar bereikte er niets mee. Hij hing goed vast. "1 .. 2 .. 3!" dacht hij, en de rosse Warrior trok snel zijn poot achteruit. Ja, hij kwam los, maar niet op de manier die hij wou! Hij beet hard op zijn lip, en keek naar zijn poot. Zijn nagel was een beetje uitgescheurd, en hij beet stevig op zijn lip om niet te gaan schelden. "Uhh, in StarClan's name, why?!" Een druppel bloed viel op zijn nest, en snel begon hij zijn poot te likken. "So .. rry." mauwde de kater tussen twee likken door tegen de poes.

De kater knikte instemmend en Softvoice glimlachte. Ze vond het fijn nog eventjes naar buiten te gaan en dat was altijd leuker in gezelschap. Soepel kwam ze omhoog waarna ze eventjes haar kop schudde. "Oh gezellig." He... Verbaasd richtte ze haar blik naar de kater. "Gaat het?" Wat bezorg boog ze haar kop naar beneden om de kater beter te kunnen zien. Nu zag ze het! Hij zat vast met zijn poot in het mos. Zachtjes grinnikte ze, het was ook best een grappig gezicht. Ze keek toe hoe Lostdream zijn poot met veel kracht terug trok en, met succes. Zijn poot was los. Softvoice wilde zich al omdraaien terwijl ze haar lippen weer in een rechte lijn probeerde te persen. "Uhh, in StarClan's name, why?!" Zo erg was het toch ook weer niet? Verontwaardigt wierp ze een blik over haar schouder naar de kater. Maar de rede voor zijn uitval was toch iets anders, zijn nagel was namelijk afgebroken en ook Soft zag dat nu. Snel draaide ze haar kop weer van hem weg, hij mocht de grijns die zich op haar snuit bevond niet zien. Toch wist ze het grinnikende geluid niet tegen te houden, het was te grappig. "Sorry," Giechelde ze zachtjes. "Gaat het?" Erg overtuigend zou haar medeleven niet overkomen, de grijns was namelijk nog steeds niet helemaal van haar snuit verdwenen.

Licht giftig keek ze de iets oudere poes aan, en schudde met zijn hoofd, aan StarClan vargn waarom katten als Softvoice bestonden. Het was meer een gemaakt nors gedrag, al was hij wat kil. "Oh. Ja hoor. Mijn poot bloedt en mijn nest is er vuil door. Plus mijn stuk nagel ligt hier op de grond. Voor de rest oke hoor." Omdat de poes niet stopte met grinniken, besloot hij haar te bedreigen met zijn poot. Met halfdichtgeknepen ogen strekte hij het licht bloedend pootje vooruit, en deed alsof hij haar ermee ging meppen. "Niet lachen." zei hij daarna, en zette zijn grumpy face op. "Dat is niet lief, Softvoice." Een lichte grinnik kwam op, maar hij hield die in zichzelf.

Hoe harder ze haar lippen in een rechte lijn probeerde te krijgen hoe groter haar glimlach werd. Ze wist best dat het niet aardig was, maar ze kon gewoon echt niet stoppen! Ze schrok een beetje toen Lostdream zijn poot naar voren hief, maar besefte al snel dat hij haar niet echt ging slaan of krabben. "Niet lachen." sprak de kater daarna, en hij zette een wat chagrijnige blik op. "Dat is niet lief, Softvoice." Nee, het was niet lief, helemaal gelijk had ie. "Nee," Schudde ze haar kop terwijl ze de kater eindelijk zonder hem uit te lachen in de ogen kon kijken. Toch gleed haar blik - onwillig - weer naar beneden naar zijn poot waardoor de grijns al snel weer verscheen. "Maar het was gewoon zo grappig, sorry" Murmelde ze zachtjes. "Maar zullen we gaan?" Hopelijk wilde de kater nog steeds mee naar buiten.

Lostdream fronstte zijn wenkbrauwen, en keek de poes tegenover hem verbaasd aan. "Nou nou, mevrouw denkt dat ik nog met haar mee ga gaan, nu ze me hier vierkant heeft staan uitlachen? Netjes, erg netjes." zei de kater met een deftig stemmetje. Hij schudde zijn hoofd, en likte nogmaals aan zijn poot, die al zogoed als gestopt met bloeden was. De rosse vacht van de kater ritselde heel zacht toen hij opstond, en met ietwat opgeheven kin liep hij voorbij Softvoice. "Ik zie je daar." mauwde hij over zijn schouder, en liep naar de ingang van de Den. Ingang, nou, uitgang.

+Beetje kort, sorry ;3

"Nou nou, mevrouw denkt dat ik nog met haar mee ga gaan, nu ze me hier vierkant heeft staan uitlachen? Netjes, erg netjes." Softvoice haalde de plek boven haar ogen omhoog, ze genoot van de situatie en het kleine pesterijtje. Hij zou toch wel meegaan, en anders zou zij daar voor zorgen! Maar het was niet nodig, want de kater stond al op. "Ik zie je daar." Hij liep met opgeheven kin straal langs haar heen. Het uit proestend keek ze de kater na, enkele verbaasde blikken werden naar haar toe gericht en ze stopte abrupt. Snel herstelde ze zich door ze een klein knikje te geven waarna ze snel achter de kater aantrippelde. De kou van de avond was al gevallen en ook half in de den staand kon ze dat merken. Toch stapte ze, weliswaar haar vacht hoog opzettend naar buiten waar ze naast de kater ging staan.

Eenmaal buiten gekomen lichtte zijn vacht iets feller rood op, door deondergaande zon die op zijn vacht scheen. Lostdream voelde de aanwezigheid van Softvoice lans zich, maar hij bleef strak voor zich uitkijken. Het was zij die was gaan lachen. Dus moest zij maar beginnen met spreken. De warrior haalde zijn tong even over zijn borstkas, en staarde daarna met een scheef hoofd naar de horizon. "Bring me that horizon," murmelde hij in zichzelf, waarschijnlijk zo stil dat de poes naast hem het amper kon horen. Een zachte, maar toch koude wind woei door zijn vacht, en hij dook met zijn hoofd wat lager tussen zijn schouders in. De vacht op zijn nek stond overeind, gewoonweg door de koude. Hij wist niet hoeveel tijd er voorbij ging, maar de zon was nu nog maar een klein beetje boven de horizon uit, en hij keek even met een scheve blik naar de rosse poes naast hem, waarna hij zijn oranje ogen wegdraaide.

De zon was al met een groot deel achter de horizon verschenen en kleurde de lucht mooi geel, het bracht blijkbaar een rustgevende invloed op het kamp want achtergrondgeluiden waren er nauwelijks meer. Enkel de wind vulde met zijn suizende geluid haar rossige oortjes. Lostdream bleef voor zich uitstaren, blijkbaar was hij niet van plan een gesprek te voeren. Niet erg, alleen even naar deze zonsondergang kijken was prima, voor even een luchtje te scheppen had ze hem echt niet nodig. Dus ook Soft besloot hem niet aan te kijken, zelfs niet toen ze hem vaag wat tegen zichzelf hoorde zeggen. Toch wierp ze daarna af en toe een schuine blik naar hem, het was grappig hoe hij zo demonstratief naar voren staarde, net een kleine kitten die zijn zin niet kreeg. Een keer zag ze zijn blik ook haar kant opdraaien, maar misschien had hij gezien dat zij ook keek, want hij draaide zijn ogen snel weer weg. Zachtjes porde ze plagerig met haar staart in zijn zij. "Is meneertje eindelijk klaar met zijn gemok? Ik heb al gezegd dat het me spijt maar hier nog een keer: Sorry, ik had je niet mogen uitlachen." Ze keek hem oprecht vriendelijk aan. "Dus... Zullen we nog een stukje gaan lopen?"

Toen de rosse mokker de staart van zijn eerdere gesprekspartner in zijn zijn voelde, keek hij ietwat nors naar haar. Toen ze zichzelf verontschuldigde, keek hij haar met een licht opgetrokken wenkbrauw aan, en knikte daarna. "Excuses aanvaard, madame." zei hij, met een iets minder kille stem. Zijn oranje ogen lachtte een beetje, en met een minieme glimlach knikte hij opnieuw. "Wandelen in het Camp, gezellie." zei hij, een licht sarcasme kon ontdekt worden in zijn stem. Toch stapte hij opzij, en kwam op een manier voor Softvoice uit. Even keek hij naar haar blauwe ogen, maar hij zag enkel oprechte vriendelijkheid. "Links, of recht?" vroeg hij, met een schaapachtig gezicht van 'meer andere richtingen kunnen we niet uit hé'.

Zijn sarcastische woorden deerde haar niet, toch wist ze niet zo goed hoe ze het moest opvatten. Bedoelde hij het als grapje of zag hij het echt zo? Ze besloot er niet op in te gaan en volgde met rustige passen de kater. "Links, of recht?" Ze glimlachte, liever ging ze eigenlijk het kamp uit, om nou rondjes in het kamp te gaan lopen was niet echt wat ze zich voorstelde bij een wandeling. "Rechtdoor," Antwoorde ze beslissend zijn keuzemogelijkheden negerend. Tevens was dat ook de weg naar de uitgang van het kamp. Lichtjes hief ze haar kop terwijl ze zonder op antwoord te wachten door liep. "Ik ga liever het kamp even uit, want om nou rondjes door het kamp te gaan lopen..." Sprak ze over haar schouder naar de kater.

Toen de poes net een ander antwoord gaf, grijnsde Lostdream breed. Zoiets zo hij zelf ook gezegt hebben, en zacht grinnikend gaf hij haar goedkeuring, al had ze die niet nodig om haar zin te doen. Softvoice was al naar de Campingang aan het lopen, en snel liep hij achter de rosse poes aan. Lostdream's glimlach was verdwenen, maar dat wou niet zeggen dat hij nog steeds gelukkig was. Zijn poten met witte tenen wandelde regelmatig verder, en hij keek wat rond. Hij hield van het Camp. Het was een mooie plek, al zat hij het liefst onder de bomen of op Fourtrees. Beschut onder de nachtelijke hemel vooral. "Softvoice!" riep hij, omdat Lostdream even niet kon volgen met zijn 'gewonde' poot.

+Het Camp uit terwijl we in het ThunderClan Camp zitten, Okay xD

Onderwerp: Re: A cat sleeps well in a nest of soft moss.