Tell me, what name do you like best? - Rushleap

Een grote gaap verliet haar smalle bek terwijl ze zich uitrekkend omdraaide. Met moeite opende haar ogen zich tot spleetjes waarmee ook langzaam het besef van de dag haar geest binnenstroomde. Een nieuwe gaap, nog groter dan de eerste, rolde over haar lippen. Waarom was ze in Starclans naam zo ontzettend moe? Ze wist vrij zeker dat ze de vorige avond vroeg haar nest in was gekropen. En pas toen kwamen alle gebeurtenissen van de nacht weer tevoorschijn. Haar misselijke gevoel, de nachtelijke chaos en Maskheart die haar had vertelt dat er ook een reden achter haar misselijkheid en kramp had gezeten. En die rede was niks minder dan kittens. Opslag opende haar ogen zich geheel en draaide ze zich om naar Rushleap. Hij moest het weten! Ze moest het hem nu vertellen, of hij nou sliep of niet. Snel hees ze zich omhoog. "Rush," Fluisterde ze zachtjes in zijn oor. "Rush, wakker worden."

De grote kater lag rustig te slapen, toen de enige kat die hem überhaupt mocht wekken hem wakker maakte. "Rush," Hoorde hij haar fluisteren. Slaapdronken opende hij zijn gouden ogen. "Rush, wakker worden." Traag rekte Rushleap zich uit, waarna hij nog wat slaperig ging zitten. Hij gaapte even, en keek toen naar zijn partner. 'Ik ben al wakker..' Mompelde hij. Hij hield niet echt van opstaan, maar voor haar deed hij alles. Echt alles. Snel had hij zichzelf een wasbeurt, en toen hij klaar was was hij echt wakker. Zijn heldere ogen keken vragend in die van de rode poes voor hem. 'Wat is er?' Vroeg hij, ietwat bezorgd. Ze leek moe. Wat zou er aan de hand zijn? Was ze ziek? Dan moest ze snel naar Maskheart! Hij wilde al opspringen, maar hield zich in. Eerst maar even aanhoren wat ze te zeggen had.

"Ik ben al wakker.." Mompelde Rushleap en de rossige poes grinnikte. Hij hield niet van opstaan, dat wist ze maar al te goed. Zij overigens ook niet hoor, maar ondanks haar vermoeide lichaam was haar geest nu klaarwakker. Rustig keek ze toe hoe Rush zichzelf een wasbeurt gaf, wat haar aanspoorde om zelf ook even een paar likken over haar borst te geven. Zou hij het eigenlijk wel goed nieuws vinden? Hoe zou hij reageren? Hij zou haar toch niet afwijzen... Nee, tuurlijk niet, daar was hij veel te lief voor! "Wat is er?" Hij zag er bezorg uit. "Rustig maar," Ze liet haar staart rustgevend over zijn rug glijden. "Er is niets ernstigs." Murmelde ze waarna ze iets wat zenuwachtig met haar oortjes wiebelende. Hoe moest ze dit nou vertellen? "Ik ben... W-we krijg-gen... Stotterde ze zachtjes.

"Rustig maar," Soft's stem klonk rustgevend, maar de kater was nog steeds niet helemaal op zijn gemak. "Er is niets ernstigs." Rush ontspande zich een beetje, maar het nerveuze gewiebel van haar oortjes gaven hem toch weer de kriebels. Wat was er aan de hand? "Ik ben... W-we krijg-gen..." Bemoedigend knikte Rush naar haar. Zeg nou gewoon! 'Je weet toch dat je me alles kan vertellen.' Mauwde hij spinnend. 'Je kan me vertrouwen, schat.' Voegde hij er nog aan toe. Het was toch ook zo?

"Je weet toch dat je me alles kan vertellen." Ja, dat wist ze ook wel maar... "Je kan me vertrouwen, schat." Softvoice knikte, natuurlijk kon ze hem vertrouwen. Ze wilde het ook wel vertellen, alleen het was gewoon moeilijk om ook echt uit te spreken, omdat ze stiekem bang was voor de reactie van haar partner. De poes ademde diep in en keek Rushleap recht in de ogen. "We krijgen kittens." Sprak ze vloeiend waarna er een brede glimlach op haar snuit verscheen. "Maskheart had het vannacht geconstateerd." Ze gaf een tedere lik over haar buik waarna ze afwachtend naar de kater keek.