Algemene Onzin Topic

'Huaa' Lightpaw wer wakker van het velle licht. Lightpaw dacht bij zig zelf: weer een dag zonder iets te leren, weet je wat ik kan wel op jacht gaan, niemand zou me missen in het kamp.
Lightpaw liep het kamp uit en keek nog even om en dacht weer: En wat als ze me gaan missen wat zullen ze denken, dat ik naar een andere clan ben gegaan om actie op te zoeken? Hahaha, de leerlingen zullen denken dat ik toch jankent terug kom. Lightpaw liep grinnikent veder. Onder weg rook Lightpaw een muis 'Wat als ik nou ook wat mee terug breng?' Lightpaw ging in een on handige jacht houding en sloop op de wamre lucht af van muis. 'Hmmm of als ik het zelf op eet' feleusterde bij zig zelf. Toe stapte ze op een takje. Het muisje spitste z'n ooren en sprinte weg. 'Damn!! stomme takjes' Lightpaw liep gefrustreerd naar de kleine stroom. Scheldent en mopperent liep ze langs de kleine stroom tot dat ze tegen Mousefur aan botste. 'Ooow ehmm sorry'.
Ze keek verbaasd op naar mousefur, Ze wist dat ze nu een probleem hat. En ze dacht: O.o ik ga dood... Naja dood ik heb nu een mega groot probleem, denk ik.

Lea vloog blij over de bossen, waar ze de vorige nachten had doorgemaakt. Ze had verschrikkelijk veel honger. Ze zocht snel met haar paarse ogen een prooi op de grond. Ze zag een hert vrolijk door het bos huppelen. Die is voor mij dacht ze. Ze cirkelde hoog boven haar prooi. Toen bleef ze hangen recht in de lucht. Ze sloeg hevig met haar vleugels om hoogte te maken. Toen ze hoog genoeg was richte ze zich terug op haar prooi. Het hert was op een groot open veld gaan grazen. Lea richte haar kop naar het hert en liet haar naar beneden vallen. Vlak voor de grond opende ze haar vleugels, en geruisloos storte ze zich op het hert. Ze trok de ruwe huid van het vlees van. Ze begon te eten van het hert dat ze gevangen. Opeens voelde iets, haar horens voelde een kleine tinteling. Een soort van druk die steeds groter werd. Opeens voelde ze iets in haar rug. Een pijl was diep in haar dikke huid gedrongen en het witte bloed drupte eruit. Ze liet haar prooi vangen en keek rond. Ze zag niets maar ze vond het niet veilig. Ze sloeg haar vleugels open, klaar om op te stijgen. Toen er opeens ook een pijl in haar vleugel schoot. Ze hadden haar zwakke plek geraakt. Ze kromp ineen. Ze voelde nog een pijl en nog een. En toen werd alles donker voor haar ogen. Ze viel neer. Toen ze terug wakker werd voelde ze een koud metaal rond haar nek gespanen. Ze opende vluchtig haar ogen. Ze stond op het midden van een open plek met allemaal rare wezens. Ze spraken een rare taal en hadden gaan vleugels. Ze had al over deze wezens gehoord. Mensen dat warren die wezns. Ze had nog steeds verschrikkeliik veel honger. Een kleine jongen wandelde naar Lea. Lea schrok en sprong achteruit. De kleine jongen stak zijn hand uit. Hij opende zijn hand. Er lag een kleine vis in de handpalm van de jongen. Lea kkek naar visje. Ze stak haar kop naar voren om het visje te pakken. Opeens begon een grote man te schreuwen tegen de jongen. De jongen rende weg. Lea was boos. Waarom deed hij dat nouw. Ze toonde haar tanden naar de man. De man toonde geen angst. Hij richte zich op Lea en zei iets van 'Jij stomme draak, ik jou lesje leren'(Lea kan geen mensentaal, ze kan het een klein beetje verstaan). De man begon met een zweep naar Lea te slaan. Nu was de maat vol! Lea kon er niet meer tegen. Ze brulde recht in het gezicht van de man. De man viel achteruit. Andere mensen kwammen af en begonnen ook te slaan met zwepen. Ze brulde een tweedemaal en ze sloot hastig haar ogen. Een fel geel licht afkomstig van een klein steentje die in haar nek zat verlichte de helle markt en de straten eromheen. Ze opende terug haar ogen. Een gele draak was nu te zien. Ze keek boos naar de mensen die haar sloegen. Even duurde het maar en ze gebruikte haar krachten: sun power. Een fel licht ze wit als de zon ging met flitsen van haar lichaam. Mensen vielen op de grond. De man en zijn helpers vielen ook op de grond. Ze opende terug hunogen die nu helemaal wit was. Ze konden nieks maar zien. Hevig sprong Lea op en neer terwijl de flitsen in het rond schenen. Toen de markt bezaaid was met mensen. Stopte Lea met de flitsen. ze hijgde en zag onschuldige mensen wenen. Ze keek naar de mensen terwijl de steen wit werd en het overvloeide naar heel haar lichaam. De witte draak stond nu op het plen met mensen die op de grond kropen. Ze keek naar de onschuldige mensen. Ze knikte en alsof er niets gebeurd was konden de ondschuldige mensen terug zien. Bij het aanzien van Lea renden de mensen van het plein. Ze bleef alleen achter op het plein. Toen ze hoorde dat de jongen terug was met het visje in zijn hand. Lea pakt voorzichtig het visje uit de hand van het jongetje en ze slok hem in zijn helen op. Ze zag dat het jongetje wegrende naar een winkeltje waar hij iets roepte tegen de mensen in het winkeltje. Lea keek naar de man en zijn helpers die kreunend op de grond lagen. Ze gromde nog eens naar de mensen en brulde. Toen ze opeens een mens hoorde naderen.

Spyclaw liep zoekend rond in een bos. Hij was op zoek naar zijn ouders. die waren namelijk 5 uur geleden gaan jagen. En niet terug gekomen dus was hij ze maar gaan zoeken. en nu zwierf hij dus alleen rond door een groot bos en was hij de weg kwijt geraakt. Hij dacht bij zich zelf dat hij eigenlijk al heel erge honger had. "Nou dan ga ik maar proberen te jagen" zij hij hard op. hij liep nog een heel eind door en hoorde toen wat gekraak uit de bosjes. hij bleef staan en luisterde heel goed en daar hoorde hij het weer. Het leek wel op een anderen kat. Erg bang was hij eigenlijk niet en hij riep: "kom maar uit de bosjes als je durft"!

Jade Filza Berrytrees
'Ja-hade! Opstaan, opstaan, opstaan! Je gaat naar schoo-hool!' Mijn broertje sprong mijn bed op. Ik schoot overeind en begon hem te kietelen. Hij schaterde het uit. 'Nee, niet doen, niet doen, niet doen!' riep hij. Ik stapte uit bed en ging naar de badkamer, waar ik me uitkleedde en onder de douche ging staan. Na ongeveer een kwartier niks anders doen dan voelen hoe de warme stralen over mijn lichaam liepen, zette ik de douche uit en kleedde me aan, extra feestelijk. Ik ging naar beneden waar het ontbijt al op me wachtte. Ik werkte het snel naar binnen. Toen klonk er gepiep van boven. Ik was mijn wekker helemaal vergeten! Daarna rende ik de trap op om mijn hem uit te zetten. Toen ik weer beneden kwam, pakte ik een boek uit de kast en sloeg het open. Tegen de tijd dat ik ongeveer de helft gelezen had, riep mijn vader iets van boven. Ik rende de trap weer op. 'Hier, schat, dit zijn je boeken en uniforms.' Hij gaf me twee pakjes. Ik gaf hem een kus. 'Bedankt pap.' zei ik, en rende naar mijn kamer om het in een tas te stoppen. Ik bekeek het uniform. Het was groen met bruin. Daarna bekeek ik mijn boeken. Dingen als "Onzichtbaar zichtbaar" en "Wie een put graaft voor een ander, moet zijn kruiden ergens anders gaan zoeken." Dat vond ik nog wel de meligste titel. Voor de zekerheid pakte ik ook nog maar de brief en de lijst met benodigdheden in. Je weet maar nooit, dacht ik. Daarna sprong ik de trap weer af om met mijn broertje naar de televisie te gaan kijken, maar ik kon me er niet echt op concentreren. Ik pakte het boek nog eens, maar dat was ook niet echt een succes. Elke drie seconden keek ik uit het raam. Uiteindelijk ging ik maar op de kachel voor het raam zitten. Ik maakte het medaillon open en keek naar mijn tweelingzusje. Kon jij maar mee, dacht ik. Toen hoorde ik iets. Ik drukte mijn neus tegen het raam en ja hoor, daar kwam een Arkenslee aan getrokken door vijf pinguïns, met de staart van een zeeleeuw. Ik griste mijn tas van de bank, zei iedereen gedag en stapte in de Arkenslee. Ik keek achterom tot mijn huis uit het zicht verdween.