Come on join the Joyride!

Onderwerp: Come on join the Joyride! ma 14 apr 2014 - 16:53

Even stopte hij nog, maar dook toen het water in, gewoon voor de lol. De kou omringde de kater, maar door middel van goed met zijn poten bewegen voelde hij de stekende pijn van de kou niet meer. Zijn manier van zwemmen was niet echt sierlijk, maar hij kwam vooruit, en daar ging het om, toch? De kater had wel gehoord dat zwemmen goed was voor de spieren, en dat had hem ertoe gezet om uit te zoeken hoe het moest. Nu zwom hij elke dag, en ging steeds harder, maar de sierlijkheid die de Riverclanners hadden, onbegrijpelijk hoe ze dat deden. Dat maakte ook dat de knappe kater respect had voor de vis-eters, wie at er nou weer vis? Weird, maar oké, zwemmen konden ze dan weer wel. Dus liet hij het maar belopen, ieder zijn ding right?

- Quietpaw

Rustig volgde ze een kleine aftakking van de grote rivier, omdat ze had gehoord dat daar de grens met de ShadowClan lag en haar nieuwsgierigheid, die niet echt groot was te noemen, dreef haar er naartoe. Haar passen werden wat zachter toen ze een soort spetterend geluid hoorde, maar ze rook geen bekende RiverClan geur. Haar groene kijkers speurden de rivier af en plots zag ze een bruine kat in het water. Snel rende ze naar de oever en zag dat hij wat aan het klungelen was in het water. Misschien.. misschien verdronk hij wel..? Angstig legde ze haar oren in haar nek en keek om zich heen. Als ze hulp zou halen zou ze te laat zijn, maar zelf.. Ze schudde ze zorgen van zich af en beet in de nekvel van de kater en begon er aan te trekken, zodat hij wat op de oever terecht kwam. Hopelijk had hij het niet te koud gekregen en kwam hij weer op het vaste land..

Rustig, en in zichzelf gekeerd zwom de kater door, vastbesloten om steeds langer te kunnen blijven zwemmen. Dat plan werd echter verschrikkelijk in de war geschopt toen er ineens tanden in zijn nekvel kwamen, en hij het strandje opgetrokken werd. De katers' ogen veranderden van normaal naar enorm, en de blik die erin lag was geen angst of woede, maar verbazing. Langzaam draaide hij zich om, en keek in de grote blauwe ogen van een andere apprentice. Zijn mond was verbaasd opgevallen, en alles aan hem straalde duidelijk uit dat de kater er niets van begreep. "Hallo, denk ik?" Mauwde hij uiteindelijk maar, en stond voorzichtig, zonder zijn ogen van de poes af te halen, op. Wat the heck happened?

De kater keek haar verbaasd aan en moe liet ze hem los en viel op haar achterwerk neer op het gras. "Hallo, denk ik?" Wat..? Geen bedankje? Quietpaw schudde haar kopje. Natuurlijk niet, het bleef een ShadowC-- Haar groene ogen werden groot en ze sprong overeind, haar calico vacht prikkelde en haar staart werd wat groter. "J-je moet nu van dit territorium af!" Mompelde ze angstig en keek even om zich heen. Oh nee, wat had ze gedaan..?

Hij zag dat de poes ook al zo verbaasd keek, en snapte niets meer van deze hele samenloop van omstandigheden. Het werd er ook al niet meer op toen de poes ineens opsprong, en hem vermeldde dat hij hier weg moest. Ja hallo! Zij had hem hier zonder overleg naartoe gebracht! Nog verbaasder zelfs dan toen ze hem 'gered' had, keek de kater haar aan, zonder te knipperen. "Ehm.. Okeee.." Mauwde hij uiteindelijkweer, duidelijk makend dat hij er niets van begreep, "Maar je weet dat jij me hierheen sleepte? Niet mijn schuld dus," Hierna stond hij op, en schudde zich eens goed uit. Weirdo katten, hij had het nog zo gedacht!

"Ehm.. Okeee.." Ze schudde angstig met haar kopje en deed een pas achteruit. Als er nu een patrouille langs zou komen zou hij in de problemen komen en zij misschien ook, maar de drenkeling moest toch worden gered? "Maar je weet dat jij me hierheen sleepte? Niet mijn schuld dus," Ze drukte haar oortjes tegen haar nek toen er een regen van waterdruppeltjes over haar heen kwam. "Dan had je niet moeten verdrinken," Mompelde ze met haar zachte stemmetje en keek naar de grond. "Ga nou maar, dat is beter voor jezelf, straks wordt je nog gepakt."

Ze mompelde iets zachts terug, waarvan Tall hoopte dat hij het verkeerd verstaan had. Zijn ogen werden iniedergeval opnieuw enorm van verbazing, en zijn blik gleed van de poes naar de rivier; en weer terug. De tweede zin negeerde hij even, nog steeds in beslag genomen door de eerste. "Wacht even.." Mauwde hij, opnieuw naar de rivier kijkende. "Je dacht dat ik verdronk?" In zijn stem was ongeloof duidelijk te horen, en inmiddels keken ook de ontzette ogen weer naar de poes. Hij kon het niet geloven. Ze dacht dat hij verdronk? Een grijns verscheen op zijn gezicht, en de zon brak door terwijl de kater begon te lachen. "Zo slecht zwem ik dus he?" De pretogen stonden weer vrolijk, en Tall was bovenal blij dat het misverstand nu opgehelderd was, hij verdrinken? Nooit.

Waarom ging hij nou niet gewoon weg? Ze wilde geen problemen hebben! "Wacht even.."Quietpaw zuchtte een beetje geërgerd. "Je dacht dat ik verdronk?" Ze knikte en gaf de kater een por met haar poot, nadruk leggende op wat ze zojuist had gezegd. "Zo slecht zwem ik dus he?" Waarom lachte hij nou? En hoe kon hij zo blij zijn? Hij overtrad de regels! "Niet slecht voor een ShadowClan kat, maar.. ook niet echt zoals het hoort." Zuchtte ze. "Als je toch wilt blijven praten, kan je dan alsjeblieft op je eigen gebied staan?"

Hij begon al te grinniken, nog voor de poes haar antwoord voltooid had, dit klonk niet veelbelovend; en inderdaad. "Niet slecht voor een ShadowClan kat, maar.. ook niet echt zoals het hoort." Door de manier waarop ze het zo aardig wilde brengen begon hij te lachen, en keek de poes vrolijk aan. "Aardig van je om het zo te brengen," Grinnikte hij, terwijl hij op hetzelfde moment wat naar achteren liep, om naar zijn territorium te komen. Zo voldeed hij aan de wensen van de onbekende 'redder' "Kan je het me leren?" Zijn vraag was eruit voor hij er erg in had, maar wel gemeend, hij wilde het zo enorm graag kunnen! Daarom keek hij hopend en verwachtingsvol haar kant uit, ja, ja ja ja.. ja?

"Aardig van je om het zo te brengen," Ze kwam pas tot rust toen hij zich achter de grens had begeven. Goed, nu was het gewoon contact met een ShadowClan kat en overtrad ze de regels niet. "Kan je het me leren?" Geschrokken deed ze wat stapjes naar achteren. "H-hoe weet ik niet of je daarbij RiverClan benadeelt? Straks leren alle ShadowClan katten het en vallen jullie ons aan!" Piepte haar stemmetje angstig en ze zette haar staart wat op.

De poes zag helaas voor de kater, ook in deze onschuldig bedoelde vraag een bedreiging voor haar clan. Wat hem best zou kunnen irriteren, had ze het niet zo gemeend gezegd. "Oke oké," Grinnikte hij, en haalde verslagen zijn schouders op. "Het is alleen, dat ik het zo mooi vind, en het zo graag zou willen kunnen," Zijn grote ogen keken naar de poes, en er lag een klein laagje hoop in verscholen. Echt niet?

"Oke oké," Zou hij er nu dan over op houden? Zou hij nu dan weggaan? "Het is alleen, dat ik het zo mooi vind, en het zo graag zou willen kunnen," Bevend schudde ze haar kopje en haar pluizige staart werd wat dikker. "N-nee, dan komt mijn Clan in gevaar door jullie." Mompelde ze angstig, hopend dat een andere kat haar te hulp zou komen schieten.

De poes bleef hem angstig aankijken, en ook haar woorden getuigden van haar doorlopende angst jegens andere clans. "Sorry hoor," Grinnikte hij, "Maar zie ik er echt uit alsof ik dat zou doen?" Hij bleef nog even grinniken, maar bedacht zich toen dat de poes tegenover hem wel eens ja zou kunnen zeggen, dus keek hij speels haar kant uit, en gooide een pluk haar uit zijn gezicht, "'Ja' vat ik op als belediging," Zei hij nog, met een grijns die duidelijk maakte dat het voor hem gewoon een gezellig praatje was, zag die poes tegenover hem dat nou maar.

"Sorry hoor," Waarom bleef hij maar dom glimlachen? Zij was van een andere Clan! "Maar zie ik er echt uit alsof ik dat zou doen?" Quietpaw opende haar mond om gelijk te antwoorden, maar de vreemdeling was haar weer eens voor. "'Ja' vat ik op als belediging," Ze zuchtte, vermoeid beginnend te worden met dit hele gesprek. "Je blijft een ShadowClan kat, een dreiging voor mijn Clan, dus je kan het mooi doorstrepen." Antwoordde ze stug.

De kater lachte toen de poes steevast bij haar punt bleef, maar er geen 'ja' bij zei. Al grinnikend ging hij zitten, en keek haar nog eens aan, "En als ik je mijn naam zeg, en leer sluipen, dan ook niet?" Zoals hij nu naar haar keek leek hij lief en aardig, wat hij ook was, maar zo zag de kater er gewoon niet altijd uit. Nu dus wel, met de lok haar die altijd over zijn gezicht viel ook nu weer. Leer mij zwemmen! Dat was zijn gedachte.

"En als ik je mijn naam zeg, en leer sluipen, dan ook niet?" Ze schudde eigenwijs met haar kop en richtte vervolgens haar verwarde groene blik op de kater. "Waarom doe je zo?" Haar stem zat vol verwarring en ze deed voorzichtig een stapje achteruit. Misschien was het een valsstrik, om haar over de grens te lokken en vervolgens aan te vallen. ShadowClan katten zouden zo wel kunnen zijn, ja. "Waarom vertrouw je mij?"

Hij keek ook verbaasd op toen de vijandigheid had plaatsgemaakt voor verwarring. Lastige poes dat, ze weigerde hem te vertrouwen, en ze bleef maar de hele tijd zeggen dat hij weg moest. "Ik doe dit," Zuchtte hij, "Zodat ik kan leren zwemmen," Hij grijnsde even kort om de tweede vraag, "En ik vertrouw je omdat ik je zusje ken," Hij voegde het ge-denk ik, maar niet bij, want dat zou niet echt logisch overkomen right?

"Ik doe dit," Oh nee, had hij dan ook echt een reden voor dit gedoe? "Zodat ik kan leren zwemmen," Dit keer was het Quietpaw's beurt om een zucht te slaken. Dat kon hij dan mooi uit zijn kop zetten. "En ik vertrouw je omdat ik je zusje ken," Haar ogen werden groot en haar donzige vachtje schoot omhoog. Plots had ze meerdere passen in zijn richting gedaan en keek ze hem woest aan. "Wat heb je met mijn zusje gedaan..?" Gromde ze en drukte haar snuit bijna tegen die van hem, er was zeker maar weinig ruimte tussen de twee en het kon haar even niet schelen dat ze de grens was overgestoken. Als deze kater ook maar één vuile ShadowClan poot naar Flowpaw had uitgestoken, zou hij daar nu spijt van krijgen.

De kater grinnikte toen de poes een harde zucht slaakte, maar schrok zich dood toen haar gezicht ineens twee keer zo dichtbij was, als niet drie keer zo dichtbij. De poes zelf leek er geen last van te hebben, hij wel, de kater zat zelfs zo ver naar achteren gebogen dat hij bijna omviel. Hij wierp dan ook eerst een ietwat bezorgd kijkende blik naar de aarde onder en achter hem, waarna hij weer naar de poes keek en scheef grijnsde. Haar neus raakte die van hem bijna, en dus was de grijns misschien ietwat ongepast. "Alleen maar met haar gepraat, ze had hulp nodig, die heb ik geboden," Hij wilde zijn rug rechtten, iets wat een soort tic was geworden, maar in deze positie kon dat niet. "Ga je me nu leren zwemmen?" Zijn stem was meteen weer opgewonden en vrolijk, en met grote hoopvolle ogen keek hij naar de poes, please?

D[/b]e kater leek niet heel erg blij te zijn met haar plotselinge directe aanwezigheid, maar dat kon haar geen haarbal schelen. "Alleen maar met haar gepraat, ze had hulp nodig, die heb ik geboden," Haar vacht begon vijandelijk te prikkelen. Sinds wanneer had Flowpaw hulp nodig van een ShadowClan kat..? "Ga je me nu leren zwemmen?" Haar lip begon te trillen. "Maak dat je wegkomt en als ik je maar één keer in de buurt van mijn zusje zie, zal ik er persoonlijk voor zorgen dat je er niet heelhuids vanaf komt." Siste ze en stapte snel weer terug naar haar eigen territorium en begon weg te lopen. Als de kater haar zou volgen dan.. moest ze maatregelen nemen die ze liever niet nam.

Onderwerp: Re: Come on join the Joyride!