{Nightstream} Boтн oƒ υѕ, ƒoяєνєя мαякє∂ ву oυя cнoιcєѕ

Nightstream stapte met een gekwelde uitdrukking op haar gelaat heen en weer langs de grens. De laatste paar nachten had ze niet goed kunnen slapen vanwege onheilspellende dromen die haar 's nachts teisterde. Het waren geen dromen van StarClan, althans, daar leken ze niet op. De sfeer was anders. Maar om het gewoon als droom te bestempelen was ook te makkelijk. Ondertussen moest ze haar taak als medicine cat blijven vervullen. Haar ijsblauwe ogen verraadde haar uitputting. Ze was expres zo ver mogelijk van het kamp weggegaan zodat niemand haar zo zou zien. De Clan had in tijden als deze geen zwakke medicine cat nodig. Ze moesten op haar kunnen vertrouwen, dat ging niet als ze er zo uit zag.

Zelfs de grenzen van het territorium waren een gevaarlijke plaats. Dat bleek wel toen ze opeens oog in oog stond met de kater die een groot deel van haar leven in beslag had genomen. Hij leek zelf ook geschrokken van de plotselinge ontmoeting en krabbelde snel terug terwijl hij zich verontschuldigde. Nightstream stopte met ijsberen en bleef stilletjes op haar plaats staan. Hij was niet veel veranderd. Ouder geworden, maar hij leek nog wel op de Ashcloud die ze had gekend. Haar ogen vernauwde iets toen ze zag dat hij haar niet aankeek. Herinnerde ze hem te veel aan het hele medicine cat gebeuren? "Geeft niet," kwam er kalm uit. Training, daarom wist ze zichzelf nu in het gareel te houden. Ze voelde niets meer voor hem, maar de herinneringen waren daar en nog zo pijnlijk. Ze wist niet meer wat ze nog meer tegen hem zou moeten zeggen. Hij was geen medicine cat meer, maar in ieder geval hoefde zij niet al te vijandelijk te zijn vanwege haar eigen rang.

Het bleef een poosje stil tussen de twee. Hij liet meer ongemak doorschemeren dan zij, maar haar kalmte was slechts een masker. In haar hoofd zocht ze naar woorden om de stilte te breken. Er was niemand anders bij, dus ze kon elke houding naar hem aannemen die zij wilde. Ondanks de keuzes die hij had gemaakt kon ze echter niet kwaad op hem zijn en omdat ze hem zelf leuk had gevonden en wist hoe het voelde, was het onmogelijk hem te veroordelen voor wat hij had gedaan. Ergens was het ook wel dapper om zijn rang er gewoon bij neer te leggen voor een ander, ongeacht de consequenties. Had zij ooit zo sterk kunnen zijn? Waarschijnlijk niet. Ashcloud verbrak op een gegeven moment de stilte, nog altijd zonder haar aan te kijken. Ja, ga alsjeblieft weg, was het eerste dat door haar hoofd schoot. Zonder er verder bij na te denken, begon ze echter met spreken. "Wacht. Ik was niks belangrijks aan het doen. Hoe gaat het met Sandspots?" Ugh waarom? Waarom zou ze hem langen hier houden en beginnen over die poes.

Dat was een gevoelige snaar die ze had geraakt. Hij was nog steeds een open boek, want de verandering in de sfeer viel niet te missen. Nightstream schrok een beetje van deze omslag, vooral omdat ze het niet had verwacht. Hij had immers zijn rang opgegeven voor deze poes. Voor haar had hij alles op het spel gezet. Zijn woorden kwamen dan ook aan als een complete verrassing. Ze had hun relatie beëindigd nadat hij werkelijk alles voor haar aan de kant had geschoven? De zilveren poes wilde het haast niet geloven, maar Ashcloud zou nooit zomaar over zoiets liegen. Daar had hij geen enkele reden toe en dus was het de waarheid. "Oh.." kwam er haast automatisch uit nadat hij had gesproken. "Dat wist ik niet, sorry," vervolgde ze snel. Als Sandspots hier nu was geweest had ze haar aangevlogen. Misschien voelde ze niets meer voor Ashcloud op die manier, niemand verdiende het zo behandeld te worden na alles wat er was voorgevallen. De RiverClan medicine cat zwiepte even ongemakkelijk met haar staart. Wel.. dat was een goede manier om het gesprek helemaal te doden.

Gelukkig doorbrak hij opnieuw de stilte en nam hij het haar niet kwalijk dat ze over de poes begonnen was. Zijn lach en de bittere woorden die erop volgde deden haar ogen weer iets vernauwen. De poes keek hoofdschuddend naar de grond. Volgens haar mentor waren er wel meer medicine cats geweest die verliefd werden op iemand, ondanks dat het tegen de code was. "Het overkomt de beste. Dat zei mijn mentor Seastream altijd," zei ze terwijl ze haar blik weer oprichtte en hem weer aankeek. Niet dat ze zichzelf niet zo vaak een klap had willen geven om haar gevoelens, maar het gebeurde gewoon. Het was niet iets dat je koos. Natuurlijk ging het erom wat je ermee deed, maar hij had zijn rang opgegeven, hij had zijn leugens zelf doorbroken. "Jij was tenminste dapper genoeg om je rang op te geven, in plaats van gewoon door te leven en je Clan voor te blijven liegen. Dat heb ik niet vaak gezien in dat soort relaties."