We are not scared.

Onderwerp: We are not scared. za 12 feb 2011 - 19:51

Razende monsters rende zo hard mogelijk voorbij. De schijnende zon die elke dag bleek te lachen was weg. Verstopt achter dewitte wolken die steeds donkerder leek te worden in de lucht. Nog een monster ging voorbij. Maar dit was geennormaal monster. Het was klein, je zo haast denken dat het een beby is.(45 km per uur karretje) Die kan ik wel aan. Dacht een kater die aan de randvan het Donderpad zat met zijn klauwen altijd half-ontblood om het zomaar te zeggen. Hij was verscholen in de schaduwen. Alleen zijn blauwe ogen kon je zien schijnen. Maar het scheen niet als de lachende zon. Nee, het scheen als het verse bloed van een slachtoffer. En als je goed keek zag je zwarte stralen door en rond zijn ogen dansen. natuurlijk was dat dan je verbeelding als je dat zag. Maar dat zegt wel een ding: Don't (...) with me. Je hoorde hem snuiven en speugen op de grond als je dicht bij was. Hij keek naar de overkant. Daar, het Thunderclan territorry. Daar wou hij wel een kijkje gaan nemen, hij is toch niet bang voor een stelletje muizenbreinen. Hij rook iets bekents toen de wind zijn neus inkwam. Hij draaide zich om met een koele blik wachtend op wat er tevoorschijn vou komen.

(Eerst Darkpaw)
Beetje klein maar goed^^

Onderwerp: Re: We are not scared. za 12 feb 2011 - 20:39

[Precies goed, ik heb toch opijn dat beteken, k ben inspiloos]

Darkpaw liep weg richting het Thunderpath, ze verveelde zich dood, ze had nu Swallowsong als haar mentor, om dat batflight niks met haar deet, maar nu is hij van plan wel wat tem doen, en nu wil ze hem terug, want hij is killer dan Swallowsong, ze gromde geïrriteert, waarom had ze Swallowsong als haar mentor, waaorm was ze zo dom, ze kon zich zelf nu wel haten! Ze keek om zich heeng en zach in de schaduwen van een struik een kater zitten, ze versmalde haar ogen en keek eens goed, Graypaw! Ze kende hem nog van toen ze ene kleine kit was. Ze trippelde naar hem, ze zag dat hij in een soort van sluip houding zat, 'Hey, GRaypaw, wat doe je', hij leek gespannen, ging hij over steken, gaaf! 'Ga je naar het Thunderclan gebied? Gaaf!' Zei ze met een duivelse twinkeling in haar amber gele ogen, 'mag ik mee?' Zei ze op een duivelse toon. Ze ging er van uit dat hij ja ging zeggen.

[Zoals ik al zei mega inspi loos]

Onderwerp: Re: We are not scared. za 12 feb 2011 - 23:42

Hij wachte nog steeds geduldig en luisterde naar de helse wind. Die wind die door het Shaduwclan raast. Zoals de maaste zeggen, en al is gezegt aan het begin van alles hier: De kille en kouwde wind versteende de harten van de Shaduwclan katten, en zo zou het altijd blijven. Graypaw's zijn ogen sloegen naar naar beneden. Hat is waar wat ze zeggen erover, maar sommige in de clan zijn anders. Zijn hoofd ging omhoog en zijn ogen keken naar de wolken. Hoe verklaar je dat Starclan? 'Hey, Graypaw, wat doe je' Nu herkende hij de stem, het was Darkpaw. Hij keek naar haar en toen weer naar de overkant van de grens. 'Wat doe je hier?' Vroeg hijzonder te begroeten. Maar hij kreeg geen antwoord.Het maakte hem ook niet zoveel uit. 'Ga je naar het Thunderclan gebied? Gaaf!' Vroeg ze. Graypaw kon haar ogen niet zien maar hij wist wel hoe die eruitzagen aan haar stem te horen. 'Wat zou ik anders moeten doen, naar mijn vader luisteren. Dacht het dus niet! Dus ja, ik ga.' Siste hij. Graypaw ging opstaan en liep naar het stinkende zwarte grond. Hij zette er een poot op. 'mag ik mee?' Een woestende monster ging voorbij. De felle windrukken lieten Graypaw's haren in de lucht wapperen. 'Als je het durft.' miauwde hij rustig. Hij liep rustig over het pad. Er leek niks aan de hand totdat er een monster aankwam. Ongeloofelijk groot. Het ging recht op Graypaw af. De kater stond al stil met zijn ogen zo klein mogelijk. 'Ow (...)!'
Graypaw wist niet wat er gebeurde. Het ging zo snel en het geluid was ondragelijk. Graypaw lag op de grond met zijnogen dicht. Verzichtig deed hij zijn ogen open. Hij verwachtte elk moment dat hij het zou uitschreeuwen van de pijn. Maar niks. Hij deed zijn ogen nu helemaal open. Langzaam stond hij op. Hij hoorde niks dan alleen maar gepiep. Hij keek naar het monster dat bijna verdwenen was. Daarna keek hij naar Darkpaw.

Korte uitleg^^
Die monster was een vrachtwagen en die reed onder Graypaw,hij heeft was schrammen Maar goe^^

Onderwerp: Re: We are not scared. zo 13 feb 2011 - 12:25

'Wat doe je hier?' Darkpaw had nog geen antwoord op haar vraag, maar ide van hem zou ze dan maar wel beantwoord, 'ag, gewoon, ... Volgens mij eht zelfde als jij, als ik het neit verkeerd heb', ze keek naar de overkant. Haar velle amber gele blik staarde naar het gebied van de Thunderclan, ze was niet bang voor hun, hoe sterk ze ook leken te zijn, zij was sterker, en Graypaw vast ook. Toen Darkpaw had gevragt of hij naar Thunderclan gebied ging kreeg ze als antwoord, 'Wat zou ik andersmoeten doen, naar mijn vader luisteren. Dacht het dus niet! Dus ja, ik ga.' Darkpaw knikte alleen. Darkpaw had gevraagt of ze mee mocht, en Graypaw gaf als antwoord, 'Als je het durft.' Darkpaw knikte en sloop net als wat Graypaw had gedaan naar het zwarte grond toe. 'Tuurlijk durf ik, ik ben geen zielig watje', Zei ze op een sissende toon. Graypaw sloop op het zwarte grond naar de overkant, maar halver wege kwam er een gigantishe monster, zo groot als een boom, die recht op Graypaw af suisde, 'Gray...!' Flapte er uit haar bek, haar ogen stonden groot. Toen de monster voor bij was, zag ze graypaw op de grond, liggen, zonder aarzelen rende ze het zwarte grond op, de mosnter pad en rende naar Graypaw, ze pakte hem bij zijn nek vel en sleurde hem naar de over kant, ze zei niks, en keek naar Graypaw. Toen opende Graypaw zijn ogen, Darkpaw bekeek zijn liggaam, hij had gellukig maar wat scharmmen, 'je hebt wat scharmmen, maar voor de rest wankeer je niks', zei ze op kalme toon. 'heb je nog ergens erge pijn of...' Ze wouw hem niet zwak praten , of bezorgd doen, maar wat mepst ze anders moest het haar niks boeien, zlefs al was ze een shaduwclan kat, ze had nog wel gevoelens. In de ogen van Darkpaw kon je zien dat ze goed geschrokken was, maar ook dat ze totaal niet bang was, en dat ze boos was op de monsters, die zonder pardon ene kat over reden. 'Gellukig ben je niet plat gereden', siste ze.

[Oke vaag postje maar vast goed genoeg]

Onderwerp: Re: We are not scared. zo 13 feb 2011 - 13:44

Hij voelde gelukkig weer het zachte gras onder zijn poten. Hij zag dat Darkpaw bezorgd keek, maar niet ernstig. 'je hebt wat scharmmen, maar voor de rest wankeer je niks', zei ze op kalme toon. 'heb je nog ergens erge pijn of...' Meteen keek hij haar recht aan. 'Ik ben geen zwakkeling! En pijn ken ik niet.' Snauwde hij. graypaw wist heus wel dat ze het goed bedoelde, maar hij wou niet zwak lijken. Nee, dat zou hij nooit zijn. Hij keek naar het dichtbegroeide bos naast zich. Dit was het gebied van de vijand
'Laten we doorgaan,ik heb geen zin omhier te blijven.' Het was hier veel lichter dan bij hun. Ookal was de zon weg. Het rook natuurlijk ook anders. Hij hoorde iets in de bosjes. Gelukkig was het maar een stomme muis. 'Wat zullen we nu doen?' Vroeg hij stil. Er kon altijd iemand in de beurt zijn die hun hoorde. De vogels waren stil,verborgen in hun nesjes. Opeens kwam er een druppel op Graypaw zijn neur. Hij keek er naar. Hij hoorde regendruppels op de bladeren van de hoge bomen spletten. rustig liep hij door. Een beetje water deed hem niks.

Onderwerp: Re: We are not scared. zo 13 feb 2011 - 13:59

'Ik ben geen zwakkeling! En pijn ken ik niet.' Darkpaw rolde met haar ogen, zo deden de meeste katten die gewond waren, ze waren neit stoer genoeg om op te biechten of ze pijn hadden of zo. 'Oke, dan zeg je het toch niet, en ik weet huis wel dat je geen zwakkeling bent, anders had je nu wel meer wonden gehad dan alleen dat...' Snauwde ze terug. Ze keek naar het dicht begroeide bos, nu waren ze op gebeid van de Thunderclan, 'Laten we doorgaan,ik heb geen zin omhier te blijven.' Hoorde ze Graypaw zeggen, Darkpaw knikte, 'is goed'. En Darkpaw liep voor uit het bos in. Toen Vroeg GRay paw op geven moment, 'wat zullen we doen?' Darkpaw keek Graypaw aan, 'Stelen van die goed zakjes, of...' Nu grijnsde ze heel slecht, 'kijken of we kleine patroullie's tegen kunnen komen en aan vallen, al moeten we daarna maken dat we weg komen, om dat we dan aan gevallen kunnen worden', zei ze met een slechte lag. Ze keek Graypaw uitdagend aan, en gaf hem toen een speelse por, 'kom mee!' En ze rende veder het terratoriu van de Thunderclan in.

[Beetje inspi loos]

Onderwerp: Re: We are not scared. zo 13 feb 2011 - 15:08

hij liep door de modder, het spatte op zal zijn poten. Hij liet het gewoon zitten, zo kon je hem minser goed zien. Die stomme witte poten ook. 'Stelen van die goed zakjes, of...' Nu grijnsde ze heel slecht, 'kijken of we kleine patroullie's tegen kunnen komen en aan vallen, al moeten we daarna maken dat we weg komen, om dat we dan aan gevallen kunnen worden', Graypaw grijnste breeduit. Hij hat nu al zin in bloed. Maar opeens hoorde hij stemmen. Stemmen die hij niet kende. Hij pakte Darkpaw meteen bij haar staart en sleurde haar in een struik. Daar bleef hij rustig liggen naast Darkpaw. Mischien konden ze hun ruiken, maar waarschijnlijk niet. De wind zat zo dat ze hun niet konden ruiken. Hij dacht aan zijn eigen regels. Moordenaar regel nummer een: Stilte. verschuil in het schaduw en verkalm je adem. Wacht voor een opening om je doelwit te aanvallen Zijn adem was niet meer te horen. Je kon hem niet meer zien.

lol

Onderwerp: Re: We are not scared. zo 20 feb 2011 - 21:27

Darkpaw zag een breede grijns toen ze dat voorstelde, ja ze wist datGraypaw een slechte kat was, een echte moorde naar, Darkpaw ook, alleen had zij zo nog haar kitten kantjes, en bij Snakepaw leek ze wel een halfe goed zakje, al toonde ze altijd dan nog haar slechte blik, want dat zat nou gewoon standart vast in haar amber gele ogen. Darkpaw had nog nooit iemand gedood, om die gene recht streeks naar de sterren clan te stuuren, ja, zij zal iemand in koele bloede doden, zo was ze gewoon, of haar dat wat boeide? Nee helemaal niks! Als een kat zich haar gang nie liet gaan, kon die gene diepe wonden verwachten, en een gebroken, of manke poot! Gene probleem. Ze werd zo uit haar gedachte geleurd bij haar staart, ze wouw eerst een boze kreet laten horen, maar toen hoorde ze stemmen, dus hielt ze haar adem in. Ze zat in één gedoken in de schaduwen, niks was te zien alleen haar moorderige gele ogen. Ze dacht na, en liet geen zuchtje hooren, ze was dood stil, je zou haast denken dat ze er niet was, alleen haar gele ogen veraarde dat ze er was, daarom versmalde ze haar tot spleetjes. Ze zei geen kik. Ze zat gewoon in één gedoken naast Graypaw, die eht zelfde deet als haar zwijgen als het graf en verstoppen ijn de schaduwen.

[Mooie regels heb je ;} ]

Onderwerp: Re: We are not scared. vr 4 maa 2011 - 18:18

Het was al wat hij dacht, katten kwamen tevoorschijn uit de schaduw. Het waren twee katten, en zo te zien Warriors. Door al die geuren van die clan kon Graypaw niet ruiken of zei wel bij de Donderclan hoorde of Rogue's waren. Ik zijn clan kwamen in het gebeid veel rogue's voor, mischien was dat ook bij hun. Waarschijnlijk wel, die straatkatten kwamen overal, die muizenbreinen. Graypaw bleef rustig naar die twee kijken, maar zelf was hij een beetje in het nouw gedreven. Als die katten hem en Darkpaw indekken kunnen ze wel terug vechten, maar zoveel kans op ontsnappen is er niet. Ze waren wel sterk, maar evengoed winnen twee Apprentice's het niet van Vol geleerde Warriors. Gelukkig waren ze niet gesnapt. De katten waren even snel wag als dat ze kwamen. Graypaw sprong uit de bosjes en rekte zich lekker uit. 'Die katten zijn zo dom als een pissenbed. Dat ze ons niet eens hebben geroken, de wind zat aan onze kant, dan zou je zeggen dat onze geur hun dikke neur inwaaid.' Siste hij tijdens het loshalen van zijn spieren en botten.

Sorry late reactie D:

Onderwerp: Re: We are not scared. zo 6 maa 2011 - 13:44

Darkpaw Keek naar de twee katten, maar ze zagen hun niet, gellukig maar, ookal waren die twee supper mega dom, want de wind kwam van Darkpaw en Graypaw hun kant... Agja, beter maar neit gesnapt worden dan wel gesnapt worden. Toen ze weg waren sprong Graypaw uit de bosjes, en Darkpaw volgde rustig. 'Die katten zijn zo dom als een pissenbed. Dat ze ons niet eens hebben geroken, de wind zat aan onze kant, dan zou je zeggen dat onze geur hun dikke neur inwaaid.' Darkpaw knikte, 'Tja, de meeste katten hier zo zijn muizen breinen', zei ze op een iets wat droge toon. Darkpaw keek rond, 'eens kijken of er ook een Donderclan apprentice is, kunnen we die aan vallen', greinsde ze.

Onderwerp: Re: We are not scared.