De poes had dit altijd al eens willen zien, en nu had ze het gezien. Erg blij had het baar niet gemaakt, maar wat had dat wel gedaan? Tegenwoordig was de poes niet zo snel meer blij, en heel vreemd was dat niet. Haar vriend had haar verraden, ze kon niets, en niemand mocht haar nu nog. Dat was de reden dat ze hier was, het voelde rustiger hierzo. Iets te rustig misschien wel, een tak kraakte, wat de poes acuut deed omdraaien, geen gezelschap. Een opgeluchte zucht steeg op uit haar keel, zij en gezelschap nu? Nee. Daar had ze dus echt geen zin in, en dat was misschien maar goed ook, want als ze gezelschap had gehad had die kat het niet overleefd. Een tak kraakte opnieuw, maar de poes keek al niet meer om, geen geur, dus geen kat. Het leek haar zo klaar als een klontje. Weer kraakte de tak, nu werd het wel vreemd, en wilde de poes ook wel de afkomst van het geluid weten. Haar hoofd ging opzij, de andere kant opzij, omlaag om te kijken of zin misschien het geluid had gemaakt. Daarna pas kwam er een gedachte in haar op , langzaam ging haar hoofd omhoog, net wanneer het gekraak zijn toppunt bereikte. Haar ogen werden groot en angst raasde door haar heen toen een tak zo groot als een jonge boom naaf beneden kwam. Ze probeerde zich te bewegen, maar stond als aan de grond genageld. In slow motion ging haar lijf aan haar voorbij, en eindigde bij de verhalen over Starclan. Een glimlach vormde zich rond haar lippen, en met gesloten ogen wachtte ze op hetgeen wat toch al onvermijdelijk was geweest. De klap voelde ze niet eens, alleen dat alles zwart werd.
- Haar laatste post, maakt niet uit welke clan, je mag reageren (graag zelfs;')
Onderwerp: Death 
vr 9 mei 2014 - 1:53