What happend here? {+NightShadow}

Witte poten draafden over het verwoestte gebied, een kater keek nieuwsgierig wat deze plek is, of zou moeten zijn geweest tenminste. De Flame Point was helemaal bezaait onder het vuil van het zwartgeblakerde gebied, alleen al door te kijken aan de schade was te zien dat er iets was ontvlamt en het gehele gebied aan stukken gereten door moeder natuur. Doctor Who hield de omgeving scherp in de gaten, er zouden andere katten hier kunnen zijn die het als hun gebied hadden beschouwd en hem wegjagen, iets waar hij niet echt bepaald zin in had. Een kou die normaal bijtend zou moeten zijn deed de kater niks, zijn dikke vacht hield deze buiten en maakte plaats voor een heerlijk, zachte warmte. Verschillende geuren stroomden zijn neus binnen, erg oude, angstige geuren en ook de scherpe, prikkende geur van vuur. In zijn gedachten gedompeld merkte de kater nu pas dat hij helemaal naar een prachtig meer was gelopen en nu in zijn spiegelbeeld aan het staren was. Zijn blik volgde het gehele meer maar deze bleek het enige te zijn wat niet was aangetast door het vuur dat moet hebben gewoed, het zag er werkelijk prachtig uit. Het rimpelloze water weerspiegelde elke zonnestraal van boven en leek het als een regenboog zien, wat een zonde dacht Doctor Who, dat deze ooit prachtige plek nu zo is geworden. een pootstap deed hem uit zijn gedachten schrikken en de nieuwe geur bracht de oudere kater op zijn hoede, wie zo daar zijn en wat wou diegene van hem?

Voorzichtig liep ze door het verbrandde bos. Het was echt jammer dat het weg was, zo mooi was het altijd geweest. Luid zuchtte ze terwijl ze nog eens goed in het rond keek. Er was niets meer van over, behalve een grote zwarte leegte. Het was erg wat hier was gebeurd, voor alles en iedereen. Van het prachtige bos was niets meer over. De prooien waren gevlucht voor het vuur, of er in omgekomen. En de Skyclan was weggevaagd. Ze wist niet goed meer hoe lang het al weer geleden was. Of het nog in haar clan tijd gebeurde of toen ze al Rogue was. Echt veel tijd om hier over na te denken had ze niet. Ze had op het moment andere dingen in haar hoofd, waar ze goed over moest nadenken. De laatste tijd had ze voor een paar moeilijke beslissingen gestaan. En door haar laatste ontmoeting was het alleen nog maar ingewikkelder geworden voor haar. Daarom moest ze even weg, naar een plaats zonder anderen. Dat ze even, voor zo ver het mogelijk was met Rachity in haar, alleen kon zijn. In het Rogue gebied moest ze eigenlijk altijd wel opletten dat ze niet per ongeluk door iemands gebied liep. Hier zo waarschijnlijk niet zo snel iemand tegenkomen. Want wat was er nou te vinden in een afgebrand bos. Na een lange tijd door de duisternis gelopen te hebben kwam ze eindelijk aan bij Starlake. Daar was ze al die tijd naar op weg geweest. Dit was de beste plek om even rustig na te denken. Echter was ze niet de enige die daar zo over dacht, bij het water zat een Flamepoint kater. Toen ze voorzichtig wat dichterbij ging zag ze dat deze een al wat oudere Rogue was. 'Op hoop van zegen dan maar...' dacht ze toen ze doorhad dat de kater haar had ontdekt. Rustig liep ze wat dichter naar de kater toe. "Prachtig dat meer, vind u van niet?" zei ze maar vriendelijk om hem te begroetten.

Doctor Who had gezien dat deze kat geen kwade bedoelingen had, tenminste, nog niet. De kattin liep richting hem toe en zei "Prachtig dat meer, vind u van niet?" hij knikte bevestigend en mauwde "zeker ja" hij bleef nog een tijdje stil en besloot verder te gaan "Mijn naam is The Doctor trouwens, wat is jouw naam?" zijn blik rustte weer op het meer, dat er maar alleen bijlag door al het verbrande om haar heen. De kater zuchtte inwendig en keek naar de kattin, wachtend op haar antwoord.
-kort, sorry-

"Zeker ja" zei de flamepoint kat die aan het water zat. Voorzichtig zette ze nog een paar stappen dichter bij waarna ze naast de kater ging zitten. Ze zuchtte luid in zichzelf bij een blik op het kalme water. Deze plek bracht haar zeker tot rust. "Mijn naam is The Doctor trouwens, wat is jouw naam?" vroeg de kater niet veel later. Door alle verwarring van de laatste tijd zat ze er met haar kop niet helemaal bij. Daardoor was ze zich dus ook vergeten voor te stellen. "Aangenaam Doctor Who, mijn naam is NightShadow." antwoordde ze op zijn vraag. Best raar eigenlijk, hoe haar eigen naam haar al zo veel verwarring bracht. Ze miste het clan leven zeker, maar het kon gewoon niet. Het mocht niet zo zijn voor haar. Vriendelijk lachte ze naar Doctor Who die net als de haar over het prachtige meer keek.