{So, who are you?} {+Stormysoul}

'Jaaa!' riep de oranje kater opgelucht toen zijn achterpoot losschoot van tussen de twee boomwortels. Hij likte het zand van zijn poot af, en trippelde toen verder naar de rand van het half-afgebrande bos.

Het was zo dat zijn poot zonet was blijven vastzitten tussen twee boomwortels toen hij aan het wandelen was. Gelukkig was hij nu weer vrij. Alfred bleef abrupt staan bij de rand van het bos. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij het grote meer zag dat net zo blauw was als zijn ogen. Met een luide lach spurtte de gespierde kittypet de heuvel af totdat hij het meer had bereikt. Alfred bleef staan bij de rand, en keek naar zijn eigen, golvende spiegelbeeld in het zachtjes rimpelende water. Als een flakkerende vlam, met twee blauwe vlekken die kwamen door de weerspiegeling van zijn ogen.

Tevreden bij het voltooien van zijn zelf-opgegeven opdracht, (testen hoe snel hij van zijn huis naar het bos kon komen) draaide hij zich om naar een zandheuvel. Hij plofte neer op het glinsterende zand en keek met twinkelende ogen rond. Plots werd zijn aandacht getrokken door een geluid. Nieuwsgierig keek hij achter zich, en zag een gestalte staan.

{Stormysoul only}

Stormysoul liep door de Wastelands, het vroegere Skyclan terretorium. De kattin had niet veel van het bestaan van die clan meegemaakt, omdat het al in vlammen opging toen zij nog een kleine kit was. Ze liep door het gebied en rook verschillende geuren, al waren ze best oud. Er was ook een erg verse geur, die voor zover Stormysoul kon ruiken niet bij de andere hoorde, ze volgde het spoor zag een oranje kater zitten die nieuwsgierig haar kant op keek. Ze rook de geur van twolegs toen ze dichterbij kwam, wat haar neus liet ophalen, de enige geur die nu op prijs zou stellen is die van haar clan of van prooi, vers gevangen prooi. Toch liep ze wat dichter naar de kater toe, bij leek iets ouder dan haar, ongeveer vier manen ouder. "Wie ben jij?" haar koude stem luidde door het bedorven landschap, het moest de kater wel bereikt hebben wat ze zei het best luid en ze stonden niet ver van elkaar af. "waarom ben jij hier?" hij had wel het volste recht om hier te zijn maar Stormysoul werd wel benieuwt, Kittypets kwamen nooi voor zover zij wist in het bos, afgebrand of niet.

Een lichtgrijze, stevige poes kwam uit het bos stappen. Alfred grijnsde begroetend naar de warrior. Hij wachtte af of de poes iets zou zeggen, of dat ze zou weglopen. "Wie ben jij?" vroeg ze met een luide stem. Alfred sloeg zijn staart om zijn poten. 'Alfred Jones, de held!' mauwde hij opgewekt. "waarom ben jij hier?" was de volgende vraag die tegen de blauw-ogige kater werd gesteld. Alfred haalde zijn schouders op. 'Ik verveelde me thuis dood... mijn broers hadden geen zin een gevechtje, dus ja... Ik kom hier wel vaker.' antwoordde hij vrolijk. Hij bekeek de poes bestuderend aan. 'Een clankat, neem ik aan?' vroeg hij terug. De poes had dezelfde kleur vacht als de kater die hij pasgeleden was tegengekomen, Blocktail. Ook hun spieren en vacht hadden hetzelfde patroon. Misschien hoorden ze bij dezelfde groep?

'Alfred Jones, de held!' mauwde de kater opgewekt, naar haar zin té opgewekt. " "waarom ben jij hier?" was de volgende vraag die tegen de roodachtige kater werd gesteld. De zogeheten 'Alfred haalde zijn schouders op. 'Ik verveelde me thuis dood... mijn broers hadden geen zin een gevechtje, dus ja... Ik kom hier wel vaker.' antwoordde hij vrolijk. Thuis... Jaar thuis vas in de RiverClan, de zijne waarschijnlijk bij die luidruchtige Twolegs. Alfred keek Stormysoul bestuderend aan. 'Een clankat, neem ik aan?' Hmm! Hij wist dus van Clankatten en ook waarschijnlijk van clans "Ja. En hoe weet jij dat?" een giftige blik had ze op haar gezicht, die er trouwens net ook al op zag, en haar stem was ijskoud, als een stem die je zou laten bevriezen als die word gehoord. "weet je wel wat voor plek dit is?" hem op de proef stellen, als hij van Clans wist zou hij misschien wel van de uiteengevallen Clan SkyClan, en dat dit hun oude Terretorium.

"Ja. En hoe weet jij dat?" zei de poes met een giftige blik in haar ogen. Alfred liet zich hierdoor echter niet van de wijs brengen en hij bleef nog net zo vrolijk als zonet. 'Gewoon, ik ben slim.' was zijn korte antwoord. Hij had niet bijzonder veel zin alles aan deze clankat te vertellen, hij hield niet van moeilijke verhalen vertellen... -Behalve als het over zijn eigen avonturen ging, natuurlijk- "weet je wel wat voor plek dit is?" was de volgende vraag. Alfred dacht na voor een paar ogenblikken. Wat was er nu ook al weer aan de hand? Was hier niet een brand... Of een aardbeving? Hij wist het niet. Of waren er katten overleden? Hij kneep zijn blauwe ogen kort dicht, en dacht diep na. Toen opende hij ze weer vrolijk en mauwde; 'Erm... Was hier niet een brand? En er was toch een clan verdwenen?' hij wist het niet precies, maar zijn broer had hem zoiets verteld.

-kort sry XD