The sound of the river {& Stormysoul}

Een rode zon begon langzaam te verdwijnen achter de horizon. Melodypaw was stiekem het kamp uit geslopen om hier te zijn. Even rustig liggen aan de rand van de rivier. Het geluid van het stromende water bracht haar rust. Dit was dus ook echt een van de dingen die haar rustig konden krijgen. Een rilling ging door haar botten door een spetter water die op haar neusje kwam. De geur van Riverclan drong haar neus binnen. Er was hier een kat van de clan in de buurt. Als deze er achter zou komen dat ze stiekem het kamp uit was geslopen zou deze waarschijnlijk niet heel blij zijn. Gelukkig was de sneeuw nu gesmolten en viel ze wat minder op. Haar bruine tabby vacht leek veel meer op het zand dan de sneeuw. Ze had geluk dat ze niet aan het begin van Leafbare. Dan zou het jagen zeker niet lukken, ook al wilde dat nu ook niet echt lukken. Melodypaw kromp ineen toen ze wat zag bewegen een stuke verderop. Hopelijk zou de kat haar niet zien en gewoon verder gaan. Ze kon nu echt geen straf gebruiken!

Het geruis van stomend water vulde Stormysoul's oren, ze had net haar jachtpoginge gestaakt omdat er helemaal niks te vinden was. Ze was onderweg naar de River, in de hoop dat ze tenminste wat vis kon gaan meenemen. Haar grijze vacht stak af van de sneeuw, en haar poten maakten afdrukjes in de sneeuw waar deze landden. Het water liep al in de mond van de kattin toen de geur van vers vis in haar neus was beland, ze schudde even met haar kop om de gedachte te verdrijven om eerst te gaan voeden, altijd moest eerst de clan voeden en daarna pas zij. Haar kop vloog op toen de verse geur van RiverClan in haar neus priemde, nieuwsgierig keken haar ogen rond, wie o wie zou daar zijn? Een hoopje bruin zag ze een stuk verderop liggen, nieuwsgierig liep de tabby er op af. Dichterbij gekomen zag ze dat het een kat was, hij of zij zag er nog niet zo oud uit, misschien tijdens de laatste ceremonie een Apprentice geworden? "hallo? Wie ben jij?" vroeg Stormysoul vriendelijk, ze had geen idee wie het was, dus waarom niet vragen?

- sorry voor het late antwoord, de post weerd steeds gewist Mad

-

Melodypaw probeerde zich zo klein mogelijk te maken zodat de kat haar niet zou zien. Echter had dit niet veel effect, de kat had haar gezien. Met een oogje open keek ze voorzichtig naar de grijze tabby kat die naar haar toe kwam lopen. "Hallo? Wie ben jij?" vroeg de she-cat vriendelijk. Voorzichtig opende Melody nog een oogje en keek recht in de ambere ogen van de warrior die voor haar stond. Nu ze eenmaal betrapt was kon het toch geen kwaad meer. Rustig stond Melodypaw op en ging recht voor de she-cat staan. "Melodypaw, en ik weet dat ik nu straf krijg omdat ik 's avonds laat het kamp ben uit geslopen." zei ze terwijl ze haar kopje een beetje liet hangen. Hopelijk zou haar straf mee vallen of zou deze warrior vriendelijk zijn en het door de tenen* zien? Hoopvol keek ze op naar de warrior wiens oordeel ze afwachtte.

* = door de vingers zien ~~{alleen dan hebben katten geen vingers maar tenen}~~

Eerst ging er voor haar een oogje open, daarna de andere, de de jonge kat ging opstaan. Stormysoul luisterde rustige wat de kattin voor haat te zeggen had "Melodypaw, en ik weet dat ik nu straf krijg omdat ik 's avonds laat het kamp ben uit geslopen." de tabby had alleen nog maar geknikt en geen woord gezegt, omdat het wel zo netjes was om haarzelf ook voor te gaan stellen begon zs "Hallo Melodypaw, mijn naam is Stormysoul" Melodypaw liet haar kopje omlaag houden "je weet dat je nog niet alleen naar buiten mag" ze sropte even om de woorden te laten doordringen en ging verder "maar ik geef je geen straf, dit is omdat je al een apprentice bent en geen jonge kitten." ze stopte met spreken en keek Melodypaw met doordringende ogen aan, ja Stormysoul wou niet iemand anders zijn of haar straf bepalen en de slechterik zijn, laat iemand anders dat maar zijn.

Ze wist prima wat dat ze deed niet goed was en er waarschijnlijk straf voor zou gaan krijgen. "Hallo Melodypaw, mijn naam is Stormysoul" stelde de she-cat zichzelf eerst voor. Gelukkig ging deze niet meteen over op straf geven. "Je weet dat je nog niet alleen naar buiten mag?" begon de she-cat te praten. Hierna hield ze even stil, daardoor werd Melodypaw alleen nog maar nerveuzer. "Maar ik geef je geen straf, dit is omdat je al een apprentice bent en geen jonge kitten." vervolgde Stormysoul. Opgelucht zuchtte Melody, ze was helemaal vergeten dat ze eigenlijk geen straf zou krijgen omdat ze apprentice was. "Dank u..." sprak ze gelukkig. Ze hief haar kopje weer, waardoor ze recht in de doordringende blik van Stormysoul keek. Hier van schok ze even waarna ze meteen weer normaal keek. Ze snapte het wel waarom de she-cat zo keek.

De tabby merkte door haar korte pauze dat de Apprentice nerveus werd, wat wel eens goed zou zijn om te laten weten dat Stormysoul het meende en nadat ze was uitgesproken leek Melodypaw opgelucht te zijn. Ze glimlachte voor een paar seconden, al liet de She-Cat wel haar doordringende blik een tijdje niet los op haar. "maar zeg eens, waarom ben jij hier?" Stormysoul had haar normale blik weer opgezet, ze wou niet de slechterik spelen, ze was gewoon nieuwsgierig naar haar reden aangezien er wel heel veel redenen zijn om hier te komen.

De spanning werd weer iets minder toen de she-cat ook de doordringende blik stopte. Nu begon Melodypaw's staartje vrolijk op en neer te zwaaien. Gelukkig was Stormysoul vriendelijk tegen haar en niet zo'n vervelende kat die overal straf voor gaf. "Maar zeg eens, waarom ben jij hier?" vroeg de warrior vervolgens, hier door stopte het vrolijke gezwaai van haar staartje ook weer. Hoe moest ze dat in starclan's naam nou ooit gaan uitleggen. Melodypaw zuchtte ze wist eigenlijk maar een manier om het uit te leggen, en dat was een manier die ze niet graag voor vreemde deed. "The sound of the fowing river will calm me down. Watch the stars and forget the crowd. I don't know if this is allowed, but it stil calms me down." zong ze als uitleg. Dit liedje had ze lang geleden toen ze nog maar een kleine kitten was van een elder geleerd. Deze hield haar regelmatig gezelschap, alleen was laatst overleden.

Nadat Stormysoul haar vraag had gesteld liet de jonge kattin een zuchtje en begin uit te leggen, alleen dan in blijkbaar haar manier "The sound of the fowing river will calm me down. Watch the stars and forget the crowd. I don't know if this is allowed, but it stil calms me down." Verbaast knipperde de tabby met haar ogen, dat klonk prachtig! Ze knikte begrijpend en ging naast Melodypaw liggen(?). Het was waar, de sterren kijken was altijd al mooi, Stormysoul begreep haar wel, van het drukke leven even ontsnappen en naar de Silverpelt kijken.

~flut. Sorry

Stormysoul leek haar te begrijpen aangezien deze knikte. Melodypaw was blij dat ze het begreep. Zulke dingen waren moeilijk anders uit te leggen. Eerder vrijwel onmogelijk voor haar zelfs. Stormysoul kwam naast haar liggen en keek samen met haar naar de Silverpelt. Het was een prachtig zicht en een geweldig gevoel. Al die Starclan katten keken op je neer, je proberen te beschermen tegen het kwaad. Het geluid van de stromende rivier bracht haar ook rust. Met moeite hield Melodypaw haar ogen open. "Hoe is het eigenlijk?" vroeg ze aan Stormysoul. "Om warrior te zijn." verduidelijkte ze haar vraag nog even. Melodypaw mocht nog niet zo lang apprentice zijn, maar was al wel nieuwsgierig naar het worden en zijn van warrior.