Newleaf is coming

Met grote, stevige passen raasde Nimblepaw door het bos. Ze had pas één jachttraining gehad, maar was vastberaden alles wat ze daarbij had geleerd nu toe te passen. Een eekhoorntje was voor haar neus gezoefd, en Nimble was de achtervolging begonnen. Ze maakte de zigzaggende bewegingen die haar moeder haar had geleerd en zorgde ervoor dat het eekhoorntje geen kans had om in een boom te klimmen. Een grote laatste sprong.. En het diertje lag bewegingsloos onder haar poten. Grijnzend keek ze naar haar resultaat; ze kon jagen. Vol trotsheid raapte ze het op om het naar de prooistapel te brengen. Maar een paar meter van haar vandaan stond plots een kat.

De zwart-witte kater rekte zich slaperig uit. Het was vroeg. Té vroeg naar zijn mening. Ravenmask hield niet van vroeg opstaan en deed het alleen wanneer slapeloosheid hem er toe dwong. Hij keek rustig om zich heen. Zijn blik bleef steken bij een onbekende, rosse apprentice. "Hallo", miauwde Ravenmask vriendelijk.

Het was een donkere kater. Nimble had hem nog niet eerder in het kamp gezien, maar zijn geur was onmiskenbaar van de Thunderclan. Ze legde de eekhoorn voor zich neer en hield haar kop afwachtend schuin. "Hey," antwoordde Nimble. Ze wist niet waarom, maar de kater had iets bedreigends over zich, iets mysterieus; iets wat ze niet kon omvatten. "Ik ben Nimble," stelde ze zichzelf voor.

"Hey", antwoorde de rosse apprentice. "Ik ben Nimble", vervolegde ze. Ravenmask knikte, Nimblepaw, die naam kwam hem wel bekend voor. "Ik ben Ravenmask", stelde de zwart-witte kater zichzelf voor. Ergens hoopte hij dat Nimblepaw nog nooit van hem gehoord had, want als ze dat wel deed, was de kans groot dat hij in haar ogen bekend stond als 'die ene halfclanner', zals hij wel eens genoemd werd in het kamp.

"Ravenmask?" herhaalde Nimblepaw. De naam deed haar denken aan Ravenpaw, een Shadowclanapprentice die ze een paar dagen geleden had ontmoet. Even dwaalden haar gedachten af, benieuwd wanneer ze hem weer zou zien. Hij zou dan vast benoemd zijn tot warrior, want het was bijna volle maan. "Sorry, ik dacht dat ik toch de meeste Thunderclankatten kende, van naam of snuit dan. Maar je komt me niet bekend voor." Het liet Nimble zich weer eens realiseren hoe groot de clan was en hoe lang het duurde voordat je echt alle katten kende. "Ben je wel eens een mentor geweest? Of is er een andere manier waarop ik je kan kennen?" Door de manen heen had ze katten op verschillende manieren leren kennen; via andere apprentices, andere mentoren, of soms via het jagen of toevallig in het territorium.

"Ravenmask?", herhaalde de jonge apprentice. "Sorry, ik dacht dat ik toch de meeste Thunderclankatten kende, van naam of snuit dan. Maar je komt me niet bekend voor.", verontschuldigde Nimblepaw zich vervolgens. "Niet erg, hoor", Ravenmask vond het helemaal niet erg, het gaf hem het gevoel dat hij een 'eerlijkere' kans kreeg om bevriend te raken met deze apprentice. "Ben je wel eens een mentor geweest? Of is er een andere manier waarop ik je kan kennen?", vroeg de rosse poes vervolgens. "Ik ben nooit mentor geweesd", antwoorde de zwart-witte warrior hoofdschuddend. Het had al redelijk lang geduurd vooralleer hij zelfs warrior mocht worden.

Gelukkig vond Ravenmask het niet erg dat ze hem niet kende. Hij leek zelfs een beetje opgelucht. Zou daar wat achter zitten? Hij zei dat hij nog nooit mentor was geweest. "Hmm, wat raar. Mijn mentor heeft zelfs twee leerlingen. Misschien kan je eens aan Silverfang vragen of je een leerling mag? Als je dat leuk zou vinden," zei ze er snel achteraan. Misschien vond Ravenmask het wel niet leuk om een mentor te zijn. Hij zag er best bedreigend uit; zou dat zijn persoonlijkheid weerspiegelen?

"Hmm, wat raar. Mijn mentor heeft zelfs twee leerlingen. Misschien kan je eens aan Silverfang vragen of je een leerling mag? Als je dat leuk zou vinden", stelde Nimblepaw voor. Er verscheen een glimlach op het gezicht van de zwart-witte warrior. "Ik denk dat het nog even zal duren vooralleer Siverfang vind dat ik mentor mag worden", Miauwde Ravenmask schouderophalend.

Nimble's oren schoten verbaasd omhoog. "Hoezo?" vroeg ze benieuwd. "Je bent ook benoemd tot warrior, dus je hebt toch alle kwaliteiten?" Ze dacht altijd dat het de bedoeling was dat warriors zo snel mogelijk een leerling toegewezen kregen, zodat zij snel opgeleid konden worden. Het gevoel dat ze al eerder had, dat er iets aan de hand was met deze geheimzinnige kater, kwam weer naar boven. Ze besloot haar gevoelens uit te spreken. "Is er soms iets gebeurd?"

"Hoezo?", vroeg de rosse apprentice. "Je bent ook benoemd tot warrior, dus je hebt toch alle kwaliteiten?", vervolegde Nimblepaw. "Is er soms iets gebeurd?", miauwde ze. "Wel, ik denk niet dat Firestar of Silverfang echt denken dat ik loyaal ben", antwoorde de zwart-witte kater ongemakkelijk. Niet dat hij het niet was, maar halfclanners kregen nu eenmaal niet snel apprentices, en het feit dat er wel eens over hem werd geroddeld in de clan, deed zijn naam ook geen goed.

Verbaasd keek Nimble Ravenmask aan. "Hoezo zouden ze je niet vertrouwen?" Even kreeg Nimble het akelige idee dat Ravenmask in het verleden misschien iets gedaan zou hebben waardoor hij het vertrouwen was verloren. "Is.. er iets gebeurd vroeger?" Ze realiseerde zich dat ze nog erg jong was en niet goed het verleden van de clan kende. Ze wist niet eens wie de vorige leiders waren - de leiders voor Firestar en Silverfang. Hoe had ze moeten weten of deze kater, Ravenmask, in het verleden misschien een verrader, of iets dergelijks, was geweest?