Even without prey {Bluebird}

Fallen's poten raakte slechts kort te grond terwijl ze over het nog een beetje besneeuwde oppervlakte rende. Haar poten plette het opkomende gras wat eronder kwam terwijl ze verder rende. Ze wist dat er iemand achter haar zat, Bluebird. Ze kende hem nu een kleine tijd en hij was haar beste vriend geworden. Net als de eerste keer dat ze elkaar ontmoette hadden ze besloten te gaan jagen. Een glimlach verscheen op haar kop terwijl ze haar poten verder strekte om grotere sprongen dus een grotere snelheid te krijgen. Ze was opweg naar het kraaiennest. Daar zat vaak wel wat prooi.
Eenmaal daar remde ze zichzelf af en keek even hijgend achterom naar Bluebird. "Wie het eerst er een heeft?" vroeg ze hijgend terwijl ze hem met een zachte blik aan keek.

~Bluebird~

Bluebird rende achter het zwarte gestalte aan. Het zwarte gestalte dat hij prachtig vond in al haar bewegingen en die hij haar een belangrijke vraag wou stellen. Ze betekende zoveel voor hem in de afgelopen dagen. Meer dan welke one-night-stander ooit eerder had gedaan. Hij wou haar beschermen en voor haar zorgen. Het kwaad van heel de wereld op zich nemen zodat het haar niet raakt. Maar omdat hij dat niet kon moest hij wel gewoon achter haar aan rennen. Nu gingen ze jagen, hopelijk vonden ze wat te eten. De clan leed zwaar onder deze tijd maar voor hem mocht hij stil blijven staan. "Wie het eerst er een heeft?" Lachend zette hij zijn pas aan zodat hij Fallen in zou halen. ‘Natuurlijk’ zei hij. Daarna zette hij zijn skyclan krachten in om op een van de paaltjes te klimmen en over het gebied heen te kijken, eenmaal daar ging hij rustig zitten en keek uitdagend naar beneden.

Fallentear rende trots voorop terwijl ze haar blik strak voor zich hield. Ze wist waar ze naartoe ging. De plek waar ze een tijdje geleden een muizennest had gezien. Die krengen moesten nu wel iets groter zijn en ze hoopte dat nog niemand hem leeggeroofd had. Haar spieren rolde soepel onder haar vacht. Ze voelde zich beter de laatste tijd. Beter dan beter, ze voelde zich geweldig. En dat had ze te danken aan haar zusje en een kater, dezelfde kater als die nu achter haar rende. Bluebird. Snel vonden haar ogen hem al nadat ze hem uitgedaagd had. Hij klom op een paaltje. "Skyclanner" riep ze en keek hem plagend aan. Even keek ze om zich heen voor ze zich weer in beweging zette. Naar het nest toe sluipend. ?Het nest waar net een muisje buiten zat. Ze had gelijk, ze waren wel gegroeid. Even wiegde ze op haar poten en bekeek het beestje voor ze zich afzetten. Ze sloeg haar klauwen uit en greep het beestje vast waarna ze het nekje brak. Het gevoel van de schuivende wervels voelde heerlijk. Ze pakte het snel op en rende terug, opzoek naar Bluebird.