Hunger, hunger, hunger.

Onderwerp: Hunger, hunger, hunger. zo 27 apr 2014 - 18:29

Een zilvergestreepte poes sloop pootje voor pootje door onbekend gebied, ploeterend door het laagje sneeuw op de vele scherpe dennenaalden. De grond glinsterde wit met wat groene en bruine kleuren vermengd. Het rook er zuur, zuur en gevaarlijk. Als ShadowClan.

Maar uiteindelijk wint de honger van de angst en sloop de jonge apprentice verder, en verder. Verder door donkere gebieden, gebieden die ze niet kende. Ze wou dat ze eten vond, maar ook hier hoorde Willowpaw geen getrippel van muizepootjes of gefluit van vogels. Een konijn.. daar zou ze een moord voor doen.
Ze wist wel dat ze zich niet aan de regels hield, nee... je hoorde niet in andermans territorium te komen.. en al zeker niet om prooi te stelen.

Maar de honger won..

Een ongemakkelijk gevoel in haar maag, een donker en moeizaam gevoel in het hoofd. Geklite vacht, dat al lang niet meer glansde. En dun postuur. Opzich zag ze er nog beter uit dan andere.. Véél beter dan de andere.. Omdat ze tijdens het jagen nog af en toe stiekem een prooi opat, buiten haar normale maaltijden van de clan. "Voer eerst je clan, dan pas jezelf" luide de code. Maar de honger vrete teveel.

Snuffelend speurde ze over de grond, rook ze daar nou muis? Het rook levend, klein en gezond. Willowpaw pootkussentjes sneden zich venijnig aan de stenen die onder het tapijt sneeuw lagen en aan de vele naalden van de dennenbomen. Raar territorium, veel meer bomen en plekken waar het prooi zich kon verstoppen. Willowpaw voelde zich gevangen en klein door die grote bomen, bang en hongerig.
"piep" daar is de muis.. een dikke muis. Willowpaw zakte ineen en wachtte geduldig. Ze was er bijna, bijna, bijna..

Bijna.

-Open voor alle katten van de ShadowClan!! i.v.m de verhaallijn een beetje..

Wolfpaw wandelde door het territorium. Soms sloeg ze tegen een stok om haar vechtkunsten nog eens te oefenen. Maar meestal hield ze zich stil. Zodat de prooi niet wegbleef. En zodat andere katten het konden vangen. Niet zij. Want zij kon niet jagen. Tot haar grote spijt. Toch werd het verleidelijk om de geur van een gezonde muis te volgen. En dat deed ze, niet sluipend want dan maakte ze te veel lawaai. Toen ze op een voslengte afstand een andere kat rook bleef ze staan. Het accident met de ThunderClan apprentice was ze nog niet vergeten. Dus nu beschouwde ze iedereen met een vreemde geur als een indringer. Dan plots drong het door wat die kat aan het doen was. Op twee muizenstaartjes afstand was de poes ineen gezakt om te jagen. Ze geloofde haar ogen niet en vroeg zich af of ze niet droomde. Twijfelend liep ze erheen. Denkend aan wat ze zou doen nam haar instinct het van haar over. Ze versnelde haar pas tot een ren. Haar haren stonden boos overeind en haar lippen waren opgetrokken in een grauw. Ze sprong op de kat en sloeg haar nagels in diens schouders, zodat ze de poes weg kon trekken bij de muis. Die rende angstig weg en zonder nadenken stoof Wolfpaw erachteraan. Alles werd grijs en ze zag bomen voorbij flitsten. Wat was ze in StarClans naam aan het doen? Ze haalde de muis in en sprong erop net zoals ze bij de kat had gedaan. Ze keek hoe haar tanden in het vlees drongen en de ademhaling stopte. Al het geluid en de kleur kwam met een klap terug. Maar ze voelde zich zo ongelooflijk blij. Ze had haar eerste prooi gevangen. Dan gingen haar gedachten terug naar de kat. Ze nam de muis op en rende naar de poes. De muis legde ze op de grond voordat ze begon te praten. "Waarom ben je op ShadowClangebied?", vroeg ze met een snijdende stem. Maar ergens was ze niet boos meer. "En je was dan nog aan het jagen."
[center]

De muis snuffelde zenuwachtig en draaide zich plots om naar Willowpaw toe, had de apprentice nu lawaai gemaakt? De poes zat doodstil, al snel besloot de muis dat het veilig was en knabbelde weer verder op één of ander nootje.
Willowpaw zakte nog wat dieper en volgde de muis aandachtig met haar ogen, het kwijl liep bijna uit haar snoet naar de grond.

Tot een stel vlijmscherpe klauwen plots uit het niets verdwenen en in haar schouders boorden, de poes -die al geen vet meer had- gilde en schreeuwde het uit, pijnlijk dat dat kon zijn!
De poes had nog nooit echt "pijn" ervaren, dus het was een behoorlijke schok. 'Wha haaaaaaaaaaah!'
Kermend lach ze daar nu op de grond, terwijl het bloed gestaag uit de wonde van haar schouders gutste. Traagjes stond Willowpaw kermend op terwijl ze de Shadowclankat die haar had aangevallen achter de muis aan zag lopen.

Dat was haar prooi! Van Willowpaw! en niemand anders!

Een gemene grom steeg uit haar keel en ze zakte blazend ineen, overeind gestoken geklitte haren en een hongerige bange blik. Traag kwam de poes die een apprentice bleek te zijn en haar had aangevallen terug gelopen mét de muis. 'Dat is mijn muis!' riep Willowpaw sissend, de tranen biggelden uit haar ogen, ze ging die ene muis in weken toch niet opgeven? Meestal vingen ze enkel wat scharminkele muisjes en een enkele vogel, geen dikke gezonde muis!

De muis belande op de grond en de ShadowClanpoes keek Willowpaw gemeen aan.
"Waarom ben je op ShadowClangebied?" De zilvergestreepte poes opende haar mond om iets sissend te zeggen, maar nog voor het uitgesproken kon worden trok de ShadowClanpoes weer haar mond open "En je was dan nog aan het jagen." 'Ja, omdat ik honger heb mischien!' Siste Willowpaw gemeen terug, ze richte zich op en hees haar haren dreigend omhoog, deze andere apprentice kon haar niets doen!

Ookal was dat enkel en alleen maar een leugentje om bestwil..

Haar blik viel op de dikke muis en hees zich omhoog naar de apprentice. Mischien kon ze de muis nog bemachtigen, maar niet als die apprentice er nog was, mischien kon ze haar overmeesteren en wegjagen? Dan kon ze weglopen met de muis en hem opsmikkelen in haar eigen territorium!

'Ksss ssst!' Sis-grauwde Willowpaw terwijl ze omhoogsprong met behulp van haar achterhand en haar nagels in de Shadowclanpoes duwde 'Mijn muis!'.

De apprentice, of was die nu van een andere clan, was duidelijk gek geworden. Ze had heel te tijd 'mijn muis' liggen roepen. 'Ja, omdat ik honger heb mischien!' Wolfpaw schudde haar kop. Dit kon toch niet waar zijn? Was deze kat echt zo gestoord om te denken dat zij op ShadowClangebied mocht jagen? 'Ksss ssst!' Ze schrok op van het geblaas. Dan voelde ze stekende pijn in haar buik. 'Mijn muis!'. Wolfpaw werd kwaad. "Dat is jouw muis niet. Het behoort toe tot de ShadowClan." Ze duwde de kat van zich af. Ergens wilde ze haar tactiek van vechten wel op een kat uitproberen, maar nu het leaf-bare was leek dat niet zo slim.

Willowpaw had effectief in de Shadowclanapprentices buik geklauwd, wat een goed gevoel om iemand iets betaald te zetten! "Dat is jouw muis niet. Het behoort toe tot de ShadowClan." Bla bla bla, ze had honger en wou die muis! Willowpaw wou nu echt niet dat er doden zouden vallen ofzo hoor, maar ze wou gewoon die muis en ze wou dat die stomme apprentice weg ging!
Met een plof werd de zilvergestreepte poes aan de kant gesmeten, even kermde ze waarna ze weer met opgestoken haren omhoogsprong.
Ze zou dit niet zomaar opgeven, ze had honger. En dat werd niet opgelost als ze nu huilend met de staart tussen de benen naar huis trippelde.
Ze veranderde van tactiek, ze moest niet als een zot staan grommen en blazen. Ze zou zichzelf nog eens verliezen en de apprentice écht bijna doden.. om een muis. Wat was ze toch dom geweest.
Haar vacht ging weer liggen en even keek Willowpaw gegeneerd weg, ze wou nog steeds die muis eigenlijk. De poes richte zich spottend gezaguitstralend op en keek de medeapprentice voor zich aan. 'Ik-Wil-Die-Muis' zei ze langzaam terwijl ze de Shadowclanpoes recht dominant in de ogen keek. Op een manier van "als ik hem nu niet krijg, zal ik vechten."

De zilvere poes leek een beetje te bedaren. Haar haren gingen liggen en ze leek zich te schamen. Maar toen ze terug keek was haar blik spottend. Een beetje verbaasd wiebelde Wolfpaw ongemakkelijk met haar ogen. 'Ik-Wil-Die-Muis', miauwde ze langzaam en dominant. De blik in haar ogen vertelde genoeg. Wolf krulde haar staart rond de muis en drukte de prooi tegen zich aan. "Die-behoord-aan-de-SchadowClan." Ze zei het even langzaam als de kat.

Wolfpaw keek even woest terug. "Die muis blijft hier. Als jij wilt vechten, mij best. Maar het is wel Leafbare." Ze had er geen zin in, maar het kon niet anders. Die kat hier leek niet echt van gedacht te veranderen. Al was haar stemming erg wisselvallig.

Onderwerp: Re: Hunger, hunger, hunger. wo 7 mei 2014 - 8:05

De ShadowClan poes had wel gelijk, het was leafbare en niet de beste omstandigheden voor een gevecht, maar Willowpaw had ook een kille honger. Wat haar er wel toe dreef voor een mollige muis te vechten. Zolang er geen oudere en sterkere krijgers bijkwamen had ze nog een kans op winnen, mischien. Ze zou het er op wagen.
De zilvergestreepte poes stormde met uitgestoke klauwen naar voren.

-gevecht? Ik ga ondertussen zoeken of er ergens iemand is die een krijger ofzo is en kan binnevallen int gevecht?

Zwijgend hief Smokebreath zijn kop en vernauwde zijn heldere ogen toen hij een vage Windclan geur rook. Geërgerd zwiepte zijn staart heen en weer toen hij zichzelf in een jachthouding liet zakken om onopgemerkt de geur te volgen. Toen hij dichterbij kwam, hoorde hij toch al duidelijk stemmen die op problemen duidden. "Die muis blijft hier. Als jij wilt vechten, mij best. Maar het is wel Leafbare." En bij die woorden besloot Smokebreath tot actie over te gaan. Met een massieve sprong sprong de grote kater de struiken uit en sprong met ontblootte voortanden voor de Windclan apprentice. Uit puur reflex haalde hij vol uit met zijn voorpoot om de uitgestrekte klauwen te blokkeren. "Wat doe je hier op Shadowclan gebied, apprentice." Grauwde hij, zijn woede gevoed door de krassen die de klauwtjes van de poes op zijn poot hadden gemaakt toen hij blokkeerde. Zijn pels stond overeind, iets wat hem alleen maar groter maakte en hij zette dreigend een pas naar voren, zijn voortanden blikkerend in het waterige zonlicht. Hoe het met Wolfpaw achter hem ging, zou hij zo meteen wel zien.

Willowpaw had op het punt gestaan haar klauwen in de shadowclan apprentice te zetten toen er plots een grote zwarte kater voor haar opdoemde, shadowclan zo te ruiken. En hij was niet goed gezint.
De zilvergestreepte poes liet een geschrokke kreet horen toen de kater haar blokte en opzij smeet. Met een plof kwam ze neer, starend naar haar poot waar nu vier grote bloederige krassen in stonden van de warrior.

Maar de apprentice ging daar nu niet zo blijven zitten, daar won ze die muis nog niet mee terug. Dus blazend en met rechtopstaande geklitte haren sprong Willowpaw recht met maar drie poten op de grond, die vierde deed daarvoor te veel pijn. Als vuur dat langzaam haar poot verschroeide en steeds harder ging branden, zeurend. "Wat doe je hier op Shadowclan gebied, apprentice." grauwde de warrior woedend. 'Mijn muis terugwinnen die ik op het punt stond te vangen mischien!' snauwde de jonge poes, hoe ging ze dat hier flikken? Met een ervaren krijger erbij?

'En...en.. als jij nu niet uit de weg gaat met die reusachtige kant van je rat, dan zal ook jij mijn klauwen ervaren! Want Ik-Heb-Honger' Willowpaw verbaasde zich er nog over dat het zo zelfverzekerd klonk, wanr zo zeker dat ze de muis nog zou bemachtigen was ze al niet meer.

Smokebreath's pelsharen gingen nog wat verder overeind toen de apprentice het waagde om ook nog eens een grote mond op te zetten. "Nog altijd een Shadowclan muis, miezerige hazenrenner." Grauwde Smokebreath, zijn ogen gevaarlijk vernauwd en zijn nagels uitgeklapt. "Hoe durf je te dreigen terwijl je in overtreding bent. Ik zal je eens laten zien wat Shadowclan met kleine grensovertredertjes doet. Ziet ernaar uit dat we vanavond een miezerige apprentice op de prooistapel kunnen leggen." Siste de kater, waarna hij dreigend een stap naar voren zette. Hij had er zo'n hekel aan, kleine apprentices die de wereld dachten aan te kunnen. Hij had er dan ook geen moeite mee om ze fataal te verwonden als ze te ver gingen. Hij had het eerder gedaan, al waren dat geen apprentices, en hij had er geen moeite mee om het opnieuw te doen.

"Hoe durf je te dreigen terwijl je in overtreding bent. Ik zal je eens laten zien wat Shadowclan met kleine grensovertredertjes doet. Ziet ernaar uit dat we vanavond een miezerige apprentice op de prooistapel kunnen leggen." Willowpaw kromp wel wat ineen van de woorden van de Shadowclanwarrior, ze werd stilaan nogal bang van deze ratteneter. Ze had hem niet bepaald goedgezind gestemd. Maar haar honger en lust naar Hààr muis was nog niet gestild. Ze zou eerst proberen de muis te bemachtigen voordat ze opgaf en met de staart tussen de benen naar haar clan zou keren. 'Je mag me niet doden Rattenvreter! Dàt is pas echt tegen de warriorcode! Een muisje stelen, oké. Maar een jonge apprentice van het leven beroven om een muis? Daarmee zal de Starclan niet goedgezind zijn hoor rat.' Snauwde Willowpaw uitdagend. Ze zou zich niet zomaar terug naar haar clan laten drijven door de eerste de beste!.

Uitdagend zakte de zilvergestreepte poes door haar voorpoten en ontblootte ze haar tanden en klauwen. Zachtjes maar uitdagend liet ze een snerpende grom horen. Ze zal zo wel die muis proberen mee te grissen en dan terug naar haar clan lopen mét muis. Zachtjes grinnikte ze binneninmonds om haar plannetje.
'Kom maar poesipoesi, als je een apprentice aandurft!'

WindClan stank. Het was haar niet ontkomen. Woede vlamde op in haar groene ogen en haar poten stapten stevig door onder haar snelle pas. Waar was het mormel? Wanneer zou ze haar klauwen in het stuk misbaksel kunnen plaatsen? 'Daarmee zal de Starclan niet goedgezind zijn hoor rat.' Haar oren schoten overeind en ze hoorde een vreemde stem. Dit moest dat ding wel zijn. Haar nekharen sprongen overeind en een diepe grom kwam voort ui haar keel. Hoe durfde zo'n WindClan mormel een van haar Clangenoten rat te noemen?!

Ze stapte blijkbaar op het juiste moment door de laag struiken. Een tabby Apprentice, nog geen tien Moons oud, was door zijn poten gezakt en leek klaar voor de aanval. 'Kom maar poesipoesi, als je een apprentice aandurft!' Haar blik werd kil geworpen op de Apprentice en vervolgens merkte ze Smokebreath en Wolfpaw op. "Wat denk jij dat je hier aan het doen bent?" Siste ze naar de WindClan Apprentice en boorde haar nagels in de grond. Ze had geen zin om dit gesprek lang te houden. Haar regel was nog steeds dat regelovertreders aangevallen mochten worden.

Wolfpaw kneep haar ogen toe. Dat leek haar het beste. Gewoon wachten tot ze klauwen voelde. Maar in plaats van dat, ging alles iets te snel om te volgen. "Wat denk jij dat je hier aan het doen bent?" Dat was het laatste wat ze hoorde. Ze knipperde met haar ogen. Die stem behoorde toe aan Shrewstar. Wolf zag tot haar schrik ook Smokebreath staan. Die vijandig voor de apprentice stond. Ze boog haar kop, niet wetend wat ze nu moest doen.

Willowpaw keek geshokt voor zich uit. Haar vacht rees op en haar tanden ontboten zich vanzelf. Nog een krijger?! Nee! Willowpaw was in de war geweest, niet zomaar een krijger.. Maar niemand anders dan de leider van de Shadowclan. Nu zat ze in de problemen. Diep in de problemen.
De zilvergesreeepte poes legde haar haren onderdanig plat maar haar tanden bleven ontbloot. 'Shre...shrewstar..' stotterde ze on shok, niet goed wetend hoe te reageren. 'Ik..ik.. Die muis is van mij.' zei ze schichtig naar links en rechts kijkend.
'ik zal ervoor vechten als het nodig is' zei ze nu iets zelfverzekerder, met een dreigende ondertoon.

Onderwerp: Re: Hunger, hunger, hunger.