I'm sick of being judged ! {~Falsefaith}

Na een lange, slapeloze nacht was Raspberrypaw al vroeg op jacht vertrokken. Nu ze zich veel te oud voelde om nog Apprentice te zijn ~ wat ze immers ook gewoon was ~ had ze geen zin meer om vaak onder de andere te komen. Warriors lachtte omdat ze de leeftijd had Warrior te zijn, maar nog steeds Apprentice is, en Apprentices wouden haar er niet echt bij omdat ze eigenlijk Warrior kon zijn. Met een geïrriteerde grauw zag ze haar prooi wegvliegen, en na een hulpeloze 'achtervolgingssprong' lande ze onzacht op de grond. Ergens achter zich hoorde ze geluid, maar het kon haar niet interesseren. Ze wou nu enkel dat ze Hiddendance kon spreken over Warrior worden.

+ Falsefaith

De zwart-witte kater keek slaperig om zich heen. Tussen zijn kaken waren een paar veldmuizen, een verdwaalde eekhoorn en een raaf zichtbaar. Het was een normale vangst voor iemand die heel de nacht lang op jacht was geweesd. Falsefaith liet zijn prooi op de grond vallen en schraapte er een berg aarde over. De warrior liet zijn amberkleurige ogen over de omgeving glijden. Zijn blik viel op een oude apprentice die hij als Raspberrypaw herkende. "Hey, Raspberrypaw toch?", miauwde de zwart-witte kater.

De poes hoorde iemand haar naam zeggen. "J a, dat ben ik." knikte ze. "En jij bent Falsefaith ?" ze was niet zeker. "Als je hier bent om met met me lachen, mag je al gaan." zei ze kort, met een zwaar gevoel. Eigenlijk hoopte ze dat de zwart-witte kater haar niet ging uitlachen. Of dat hij weg ging gaan, hoe vaak ze soms ook een hekel had aan andere. "Nevermind," ging ze verder. "Hoe gaat het met je?"

~Okeeey, ik huppelde even heel random van het een onderwerp op het ander, sorry xD

"Ja, dat ben ik.", antwoorde ze. "En jij bent Falsefaith ?", de zwart-witte warrior knikte. "Als je hier bent om met met me lachen, mag je al gaan.", vervolegde de bruin-witte apprentice kortaf. Falsefaith voelde een steek van medeleiden, het leven van een 13 moons oude apprentice ging inderdaad gepaard met een hoop pesterijen. "Nevermind", miauwde Raspberrypaw. "Hoe gaat het met je?", vroeg ze vervolegns. "Goed", antwoorde Falsefaith kortaf. "En met jou?", hij had meteen spijt van die vraag, het antwoord zou waarschijnlijk toch niet positief zijn.

De poes knikte, tevreden dat het goed met hem ging. "Kan in ieder geval beter," antwoorde Raspberrypaw zijn vraag. Ze probeerde wat optimistisch te zijn. "It can't rain forever." De oude Apprentice bekeek Falsefaith even. Ze was opgelucht dat hij vriendelijk was. Voor zover ze wist. Raspberrypaw krulde haar bruine staart om haar witte poten, en keek even naar de stilaan licht kleurende Silverpelt. "Mag ik vragen wat jou zo vroeg hier brengt?" ze probeerde het nieuwsgierige toontje in haar stem een beetje te dempen, maar de vragende blik in haar ogen zei waarschijnlijk al genoeg.

"Kan in ieder geval beter", antwoorde de bruin-witte apprentice. Falsefaith kikte, hij was blij dat ze niet boos of zo was geworden. "It can't rain forever.", miauwde ze vervolgens, waarbij ze de zwart-witte warrior even aankeek. "Mag ik vragen wat jou zo vroeg hier brengt?", vroeg ze, de nieuwsgierige ondertoon in haar stem was niet te missen. Falsefaith liet een geamuseerd gesnor horen. "Ik leef 's nachts", antwoorde hij. "En, wat doe jij hier?", vervolegde hij vriendelijk.

Falsefaith zei dat hij 's nachts leefde. Hij vroeg wat zij hier deed. "Ik kon niet slapen," begon ze met een wegvagende glimlach. "En ik ben liefst weg als iedereen ontwaakt," Ze staarde even naar haar poten. "Én eigenlijk vind ik de nacht leuker als overdag. De sterren zijn veel mooier als de zon." Haar glimlach keerde terug bij de gedachte aan de sterren en de maan. Ze hield ontzettend veel van hen, meer als een 'gewone' kat zou kunnen begrijpen.

De meeste katen waren verrast waneer hij hun vertelde over zijn slaapgewoontes, maar Raspberrypaw niet, wat Falsefaith ergens wel op prijs stelde. "Ik kon niet slapen", antwoorde de bruin-witte apprentice, waarbij er een klein glimlachje op haar gezicht verscheen. "En ik ben liefst weg als iedereen ontwaakt", miauwde ze vervolgens. Falsefaith knikte. Hij ging meestal slapen wanneer de rest van de clan op jacht of border patrol ging. "Én eigenlijk vind ik de nacht leuker als overdag. De sterren zijn veel mooier als de zon.", vervolegde Raspberrypaw glimlachend. De zwart-witte kater knikte. "Ik begrijp wat je bedoeld", De maan en de sterren hadden hem zowat altijd gezelschap gehouden bij zijn nachtelijke leven. Hij zag ze als zijn vrienden, net zoals hij de zon als zijn 'vijand' zag.

I know it's scary, but everything will be alright
I know it's scary, but everything will be alright
I can't sleep, too many voices trying to talk to me.
I can't sleep, bloodshot eyes and I still feel fine.
I think I've lost my mind and I think I still feel fine.
I can't sleep, too many voices trying to talk to me.
I can't sleep, bloodshot eyes and I still feel fine.

Falsefaith knikte na haar uitleg. "Ik begrijp wat je bedoeld", zei hij. "Het klinkt misschien raar maar de nacht is vriendelijk," Raspberrypaw bedacht hoe dom ze klonk, maar ging toch verder. "Ik bedoel, ze geeft je troost en zal je nooit veroordelen." Ze keek even weg en sloot haar ogen. Haar gedachten gingen weer de vrije loop, dus schudde ze snel haar hoofd om ze weg te krijgen.

"Het klinkt misschien raar maar de nacht is vriendelijk", miauwde Raspberrypaw. Falsefaith kikte. Hij begreep wat ze bedoelde. "Ik bedoel, ze geeft je troost en zal je nooit veroordelen.", vervolegde de bruin-witte apprentice. "Je haald me de woorden uit de mond", glimlachte de zwart-witte warrior. Hij hield van de nacht, daarom verafschuwde hij de zon ook.

"Je haald me de woorden uit de mond", glimlachte de kater. Raspberrypaw glimlachte terug. "Ach," zei ze, niet goed wetende wat te zeggen. Ze was opgelucht dat ze niet de enige nachtraaf was, en ze ging even vezitten. Haar gelige ogen speuren wat rond, luisterend of ze niet ergens prooi voor de stapel kon vinden, nu die helemaal besmet was. Dat was wel het laatste dat ze konden gebruiken, en ze slaakte een zucht.

- Kort, I'm sorry ^-^

Er verscheen een glimlach op haar gezicht. "Ach", miauwde ze een beetje ongemakkelijk. "Zin om op jacht te gaan?", stelde de zwart-witte warrior voor om het gesprek een beetje op gang te houden. Eigenlijk was hij best moe, maar de clan kon momenteel wel wat nieuwe prooi gebruiken.

Raspberrypaw keek de Warrior aan, en knikte zachtjes. "Goed idee," zei ze, en draaide haar oren. "Wil je op een specifieke plaats jagen?" De bruin-witte Apprentice keek Falsefaith even aan, waarna ze haar ogen afwendde en in de donkere struiken keek.

Raspberrypaw knikte. "Goed idee", miauwde de zwart-witte apprentice. "Wil je op een specifieke plaats jagen?", vroeg ze vervolgens, waarbij ze de zwart-witte kater even aankeek, maar al snel haar aandacht op de struiken rondom hen richte. "Mij maakt het niet zoveel uit", miauwde Falsefaith schouderophalend. "Waar wil jij jagen?",

Falsefaith keerde de vraag naar haar, en ze dacht even na. "Waar we prooi kunnen vinden." grinnikte ze. "Uhm, we kunnen gewoon hier proberen te jagen, misschien vinden we hier wel wat." stelde ze voor.

"Waar we prooi kunnen vinden.", grinnikte Raspberrypaw. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. "Uhm, we kunnen gewoon hier proberen te jagen, misschien vinden we hier wel wat." stelde de bruin-witte apprentice voor. Falsefaith knikte, waarna hij zijn snuit zoekend in de lucht stak. De geur van veldmuis drong zijn neus binnen. "Daar", fluisterde de zwart-witte warrior terwijl hij met zijn staart richting de geur wees.

Raspberrypaw

De kater fluisterde en wees met zijn staart. Raspberrypaw rook nu ook veldmuis, en ze knikte zacht. Ze wou zijn prooi niet afnemen, dus ze keek hem vragend en afwachtend aan. "Neem .. Jij h'm ?"

De bruin-witte apprentice keek hem even vragend aan. "Neem .. Jij h'm ?", vroeg ze vervolgens. "Doe jij maar", miauwde Falsefaith, waarbij hij naar het bruine beestje knikte, hij had de vorige nacht al meer dan genoeg gevangen.

-sorry voor de laatheid...

Raspberrypaw

De poes knikte, en sloop zachtjes naar de muis toe. Nu er een Warrior in de buurt was deed ze natuurlijk dubbel haar best, en op haar stilst manoevreerde ze zich over takjes die wel eens konden gaan kraken, langs ritselenee bladeren, .. heen. Raspberrypaw leunde even naar achter, en sprong met een mooi boogje vooruit. Net voor haar klauw de muis opschepte, piepte die vervelend, en Raspberrypaw gooide het muisje zuchtend een eindje verder. Het kleine beest had nu alle andere prooi waarschijnlijk laten horen dat er twee katten waren. Snel brak ze het nekje, en trippelde naar Falsefaith.
"Sorry .."

+Ook sorry voor de laatheid :')