Stalker

Zo vermagerd als Innerghost was, liep ze de warriors den binnen. Ze was er nu al enkel dagen niet meer geweest na de verroting van de prooistapel. Ze was er heen gegaan om gewoon even te kijken. Toen ze binnen stapte lag geen enkele warrior in zijn of haar nest. Ze liep naar haar eigen nest die leeg en verlaten rook, maar wel naar Innerghost. Ze ging in haar nest liggen en staarde voor zich uit. Dit was niks voor haar, mentaal verlangde ze naar jagen, actie ondernemen, fysiek zei haar lichaam; rust, geef me rust.
"Hey," hoorde ze een bekende stem zeggen. Innerghost keek op naar Tallpaw die de den binnen gelopen kwam. Gelukkig was Innerghost niet besmettelijk ziek. Het was puur de virus die alleen haar hebben moest. "Ik kwam even op ziekenbezoek," vervolgde het katertje. "Ik merk het," miauwde ze, een grijns rond haar lippen krijgend. "Hoe gaat het met het trainen?" Vroeg ze geïnstereseerd.

Tallpaw schoof haar wat prooi toe, en Innerghost spinde even. "Dankjewel," murmelde ze. "Mijn trainingen gaan goed," vertelde Tallpaw. "Ik mocht mee met Crossfaith en Acepaw voor wat extra training," vervolgde Tallpaw. Innerghost knikte, "dat klinkt goed," miauwde ze met een licht heze stem. "Dat was gaaf," miauwde Tallpaw, waarna Innerghost gewoon zag hoe hij aan het nadenken was. Ze glimlachte. "En Arcanepaw heeft me verteld dat ze me leuk vindt." Die had ze niet zien aan komen. Ze keek Tallpaw vragend aan. Maar ze vond het wel schattig, apprentice liefde. Ze dacht even aan zich zelf en Flamepath, zij waren ook verliefd geweest als apprentices. "En wat vind jij van haar?"

Oh wat lief eigenlijk, die typische jonge kater reactie. Ja, wat moest zo'n jong eigenlijk ook nú al met liefdes drama. Hij moest eerst gaan leven. Hij mocht dan al qua mentaliteit volwassen overkomen bij hem, hij had nog steeds zijn jongere behoeftes, en die moest hij zeker tevreden stellen. "Ehm, dat weet ik nu niet meer," was zijn antwoord. Innerghost glimlachte en gaf hem een aai met zijn staart. "Oh, Tall, ik vind dat je er gewoon nog niks mee moet. Je bent nog niet eens halverwege je apprentices tijd, ga eerst maar leven voor jij je met liefdes drama bezig gaat houden," was haar advies. "Tenslotte... het is allemaal grote-katten gedoe, daar zou jij eigenlijk nog niks van moeten, laat die irritantie poesjes maar even, en ga jij gewoon lekker je eigen pad naar je warriorschap bewandelen," vervolgde Innerghost. Zo jong al met dat soort dingen bezig zijn, was in haar ogen niet gezond.

OOC: Didn't know that Innerghost was a love-doctor xD

Innerghost kromp even in één van de pijn in haar buik, maar ze hield haar gezicht in plooi. Gelukkig had ze de laatste paar dagen niet meer hoeven te overgeven, ze voelde zich nog steeds niet fit. Ze hoopte dat het snel weer voorbij zou gaan. Na dat ze haar visie had gegeven op jonge relaties, leek het gezicht van Tallpaw weer een beetje op te klaren, dat deed Innerghost goed. Mooi, dacht ze. "Hoe heeft u uw partner ontmoet?" Was vervolgens zijn vraag. Innerghost ging weer liggen, want dat recht op zitten voelde niet goed aan haar buik. "Ik was een kitten, en hij was net apprentice. Natuurlijk kenden we elkaar wel van de nursery, maar toen leerde we elkaar echt kennen. Ik weet nog dat ik zei dat hij op een brandend vlammetje leek, dat elke buitenstander bang voor zijn vurigheid zou worden en dat ze dan zouden op gaan in as," vertelde ze Tallpaw, goede herinneringen ophalend uit het verleden. "We hadden toen het meest rare gesprekje ooit," glimlachte, ergens droevig, omdat het nu niet zo goed verliep tussen hun.

OOC: https://www.warriorcatsnl.com/t5416-i-dont-make-problems-the-problems-make-me //Sad enough that this topic never finnished ;-;

Het voelde goed om oude herinneringen weer naar boven te halen, alleen maakte het haar ergens ook bedroefd, dat maakte de zucht waar mee ze haar verhaal afsloot. "Ik heb ook veel rare gesprekken," vertelde Tallpaw. "Maar als al die katten mijn mate zouden moeten worden.. Poeh!" Innerghost moest lachen. "Gelukkig hoeft dat niet," miauwde ze, waarna ze even in één kromp van haar buik pijn. "Wat was jullie eerste nestje? Ik ken Aurypaw en Fawnstep, maar de anderen dan?" Vroeg Tallpaw vervolgens. Over het algemeen was het wel bekend wie welke kinderen van wie waren. Maar sommigen katten praatte er ook niet veel over, waar door de jonkies er nauwelijks tot niet vanaf wisten. Wel was het normaal dat elke clan kat elkaar bij naam kende, en in ieder geval wel een paar keer op een dag zag lopen. "Mijn eerste nestje bestaat uit de grote kater, Brokenhowl, Fawnstep dus, Thorn, Littlestream, Terror en Frozen," vertelde ze. "Verder zijn er nog Aurypaw inderdaad, Ravenpaw en Russetpaw," vervolgde ze. "Stuk voor stuk sterke katten," miauwde ze trots. Weer een krampje door haar buik heen. "Zeg ik ga zo maar terug naar de medicine cat den," miauwde ze.

OOC: Ik heb van haar kittens die officieel nog apprentice zijn qua naam enkel de voorvoegsel benoemd omdat ze eigenlijk al warrior behoren te zijn.

Tallpaw leek nog al verbaasd over dat Littlestream en Russetfur haar dochter was, van Littlestream begreep ze het wel. Maar Russetfur? Nou ja, Tallpaw was ook nog maar een jonge kater. "Ik loop achter," miauwde Tallpaw. Innerghost grijnsde. "Het zijn er ook een hele hoop," grinnikte Innerghost. Daarna begon ze weer last te krijgen van haar buik, wat erger werd. Innerghost gaf aan dat het beter was als ze terug ging naar de medicine cat den. "O-oke, kan ik ergens mee helpen verder?" Innerghost glimlachte. "Nee, dat hoeft niet. Al mag je van mij wel kijken hoe het met de prooi stapel staat, gewoon om er zeker van te zijn dat er niet opnieuw schimmels tussen zitten," miauwde Innerghost. Innerghost stond op en kroop de warriors den uit. Ze stak haar kop nog even naar Tallpaw. "Kom maar snel weer eens langs," miauwde ze met een glimlach, waarna ze naar de medicine cat den. Of laat mij gewoon snel weer beter zijn...