Ceremonie

Als een blauwgrijze schim sprong een kat op de hoge rots in het midden van het kamp. Daar bleef ze eventjes statig staan voordat ze begon te spreken met luide, heldere klanken."Laat alle katten oud genoeg om hun prooi te vangen zich hier verzamelen onder de high rock voor een clan-meeting!" Bluestar's oproep galmde over het kamp heen, misschien zelfs wel over het territorium. Haar blauwe blik rustte op de zich verzamelende clan, haar clan. Ze glimlachte eventjes zwakjes. Ceremonies, altijd een spannend moment voor sommige katten. "Katten van Thunderclan, het doet me deugd jullie te melden dat er vandaag weer ceremonies zullen zijn, Sagekit, Lionkit, Stripekit, Ricekit en Hollykit, kom naar voren alsjeblieft" Ze pauzeerde eventjes, ze moest de kittens wel de tijd geven om uberhaupt naar voren te komen.

"Sagekit, vanaf nu totdat je je warriors naam hebt verkregen, zal je Sagepaw heten, draag je naam met trots. Jouw mentor zal Graystripe zijn, Graystripe, dit is je eerste apprentice, ik vertrouw erop dat je alles wat je geleerd hebt zal doorgeven aan Sagepaw" Ze boog haar kop eventjes met een glimlach. "Lionkit, vanaf nu totdat je je warriors naam hebt verkregen, zal je Lionpaw heten, draag je naam met trots. Jouw mentor zal Dewstream zijn, Dewstream, dit is je eerste volledige apprentice, je hebt goed werk verricht met het trainen van Firepaw toen dat mij even niet lukte, ik vertrouw erop dat je alles wat je geleerd hebt zal doorgeven aan Lionpaw" Ze knikte ze eventjes toe, maar sprak daarna
verder, "Stripekit, vanaf nu totdat je je warriors naam hebt verkregen, zal je Stripepaw heten, draag je naam met trots. Jouw mentor zal Shadowrose zijn, Shadowrose dit is je eerste apprentice, ik vertrouw erop dat je alles wat je geleerd hebt zal doorgeven aan Stripepaw. Ricekit, vanaf nu totdat je je warriors naam hebt verkregen, zal je Ricepaw heten, draag je naam met trots. Jouw mentor zal Fireheart zijn, Fireheart, jij was mijn apprentice, ik vertrouw erop dat je alles wat ik geleerd hebt zal doorgeven aan Ricepaw" Ze keek hem met een warme blik aan, zich bedenkend wat een goede kat hij was geworden. Ja, haar keuze om hem en Shadowrose in de clan te nemen was een goede geweest, daarna focuste ze haar blik op de enige overgebleven kitten voor haar. "Hollykit, vanaf nu totdat je je warriors naam hebt verkregen, zal je Hollypaw heten, draag je naam met trots. Jouw mentor zal Honeyfeather zijn, Honeyfeather, ik vertrouw erop dat je alles wat je geleerd hebt zal doorgeven aan Hollypaw, zoals je ook bij Cinderpaw hebt gedaan," Ze boog haar kop even, maar ze was alleen nog niet klaar "Icepaw, kom naar voren alsjeblieft," Haar heldere stem klonk weer, ze pauzeerde ook weer eventjes. "Icepaw, bij de krachten van Starclan, geef ik je nu je warriors naam, deze zal Icestorm zijn, Starclan bewonderd je doorzettingsvermogen en moed," Ze liet de clan eventjes juichen, Ze boog haar kop even, de ceremonie was gedaan.

[Met dank aan de allerliefste Babs, die voor mij deze fantastische post heeft geschreven en alles heeft uitgezocht en geordend(L)]

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de Highrock verzamelen voor een Clan-meeting!" Honeyfeather's oren spitsten zich en slaperig keek ze op vanuit een hoekje van het Thunderclan kamp. Ze was ingedommeld terwijl ze haar prooi had opgegeten. Slecht geslapen? Ja. De kalme poes kwam langzaam overeind, haar honingkleurige vacht glanzend in het zonlicht. Maar, iets anders glansde niet. En dat waren haar ogen. Ze voelde zich eenzaam.. Haar partner, Ravenwing, had zo verschrikkelijk weinig tijd voor haar. Ze miste hem. Hij was zelfs een keer weg gegaan zonder haar ook maar iets te zeggen en dat deed pijn. Het voelde als een leegte in haar hart, een leegte die zachtjes maar pijnlijk klopte. Het voelde.. Eenzaam. De poes ging langzaam zitten, achteraan de menigte, ze had zich stil gehouden de laatste tijd. Ze miste haar apprentice tijd, de tijd waarin ze lol had in haar leven, maar nu.. Nee, ze voelde zich niet goed nu. Ze gaf een zwakke lik over haar witte poot en luisterde wat afwezig mee. Totdat ze haar eigen naam hoorde. Ze schrok op, wat was er? Kreeg ze een apprentice? Ze keek naar een klein zwart poesje. Haar borst zwol wat op van trots, ja ze kreeg inderdaad een apprentice. Langzaam stond Honeyfeather op, voorzichtig haar poten neerzettend, haar ogen hadden weer wat glans teruggekregen. Ze boog haar kop even voor Bluestar en keek daarna haar apprentice aan, "Ik zal mijn best doen om je goed te trainen Hollypaw," Miauwde ze, zachtheid in haar stem.

Bluestar's stem schalde door het kamp, zorgde ervoor dat Dewstream op waakte uit haar eeuwige mijmeringen en doemdenken en naar de Highrock liep. Kits zouden Apprentices worden, misschien zelfs een Warrior. Ach, ze kon er bij zitten en juichen voor iedereen zoals altijd. Sagekit, Lionkit, Stripekit, Ricekit en Hollykit.. Het was hun beurt om de naam 'paw' te accepteren en Dewstream wist zeker dat ze dat graag wilden doen. Sagepaw kreeg Graystripe als mentor. Lionpaw was de volgende, wie zou.. Dewstream's adem stokte in haar keel toen Bluestar haar aankeek en de woorden sprak waar ze al zolang op gehoopt had, om een volwaardige Warrior te worden, om mee te tellen, wat meer voor zichzelf dan voor de Clan van belang was. 'Jouw mentor zal Dewstream zijn, Dewstream, dit is je eerste volledige apprentice, je hebt goed werk verricht met het trainen van Firepaw toen dat mij even niet lukte, ik vertrouw erop dat je alles wat je geleerd hebt zal doorgeven aan Lionpaw.' Dewstream boog haar kop als antwoord en zocht Lionpaw op. Ze keek met glimmende ogen naar de kater, wist niet echt iets om te zeggen. De rest van de ceremonie ging een beetje aan haar voorbij, al merkte ze wel dat ook haar zus een Apprentice kreeg, Hollypaw, de laatste. Haar zus zou het vast beter doen.. Dewstream slikte; het trotse gevoel van net zou niet meer verdwijnen vandaag. Ze was mentor. 'We zullen snel beginnen met trainen, Lionpaw,' kon ze nu eindelijk zeggen. Ze juichte ook mee voor Icepaw, nu Icestorm, die Warrior werd. Toch bleven haar gedachten hangen bij Lionpaw en de trots die het haar bezorgde. Was dit een droom?

Fireheart hoorde de oproep van Bluestar die luidt door het kamp galmde. De vlamkleurige kater stond op, schudde het mos uit zijn vacht en liep het warme zonlicht in. Het kamp begon zoals altijd vol te stromen. Het was een ceremonie, maar veel verwachte hij er niet van, nou ja, meer dat hij er niet in voor zou komen. Bluestar zou de apprentices aan oudere warriors toewijzen. Het waren een heel stel kittens en ze zouden vast geweldige mentors krijgen. Toen de naam Shadowrose viel spitste hij zijn oren. Shadowrose kreeg haar aller eerste apprentice. Hij jubelde in alle vrolijkheid met de rest van de katten mee. Zijn groene ogen glommen van trots. Zijn vriendin, vroeger kittypet, had nu een leerling. Zijn ogen werden groot toen hij even later ZIJN eigen naam hoorde vallen. Hij kreeg zijn eerste apprentice, Ricepaw! Fireheart's ogen bleven heel even hangen op de blauwe van Bluestar. Hij knikte naar haar, vol respect. Daarna stapter hij naar voren om met zijn neus die van Ricepaw aan te raken. Zijn eerste apprentice en hij zou Bluestar niet teleur stellen. Hij bleef even bij Ricepaw staan tot zijn aandacht naar iets anders getrokken werd. Icepaw's naam werd genoemd. Voor hij het helemaal door had hoorde hij Bluestar haar nieuwe naam Icestorm roepen. 'Icestorm Icestorm' riep hij, zijn stem haast harder dan de rest. De kater sprong op en rende zowat naar de witte poes toe. 'Gefeliciteerd' bracht hij uit. Nu ze warrior was kon hij meer tijd met zijn vriendin doorbrengen. Een vreemde tinteling speelde door zijn lichaam, hoewel hij dit niet liet merken. Hij en Shadowrose hadden nu een apprentice en Icepaw was nu Icestorm. De dag kon voor hem niet stuk. Afwachtend keek hij naar de amberkleurige ogen van de witte poes.

(Is al een hele opgave zoveel te schrijven tijdens wiskunde op je Backberry, dus excuses voor de lengte.)

De grond onder haar voorpootjes werd helemaal fijn gekneed. Af en toe kregen haar voorpoten een pauze, omdat ze gehaast eventjes haar haren plat likte. Maar daarna vervolgde ze de inspanning weer. Deze handelingen kwamen niet door angst, meer door zenuwen. Haar groene ogen vlogen telkens van de High Rock naar de Leaders den. Ze had een paar dagen terug haar zesde maan bereikt. En dat betekende één ding; ze zou benoemd worden tot Apprentice! De ‘transformatie’ waar ze al zolang op had gewacht. Dan zou ze eindelijk een stapje dichterbij het komen van Warrior komen. Haar staart was niet stil te krijgen; hij zwaaide wild heen en weer, kon zo al de elders afkoelen met de wind die erdoor ontstond. Ze had de hele dag nog niets gegeten. Door de nervositeit lukte het haar niets om iets door haar keel te krijgen, dus had ze het maar opgegeven. Wat als ze pas weer kon eten voordat ze eindelijk haar eigen prooi had gevangen? Ze had zo vaak Apprentices horen praten over hoe het voelde om voor het eerst je eigen prooi te vangen. Ze had altijd gefascineerd geluisterd, maar dan realiseerde ze zich weer dat ze nog maar een kit was. Vooral als haar naam een paar tellen later viel; Hollykit. Dan realiseerde ze zich dat ze het kamp nooit uit zou kunnen met deze leeftijd, en laat staan een eigen prooi vangen.
Haar geelgroene ogen werden groter toen ze de grijsblauwe vacht zag. Het gestalte dat uit de Leaders den kwam. Het was Bluestar! Zou ze een ceremonie gaan geven? Ja. Dat moest wel; want ze sprong op de High Rock. Een dolblije glimlach krulde zich rond Hollykit haar lippen bij het horen van de o zo bekende ‘omroep’. Snel trippelde ze naar voren, om vooraan in de groep katten te gaan zitten. Bij het horen van haar naam stond ze weer op en trippelde ze naar voren. Haar pluizige staart omhoog en haar kin in de lucht; overduidelijk trots. Ze ging naast de anderen zitten, voor de rots. Weer kwamen de zenuwen, waarom duurde het zo lang? Beleefd knikte ze naar al de andere nieuwe Apprentices toen die hun naam ontvingen. Maar waarom zij nog niet?...

Nu zat ze nog maar alleen daar… Met een onzekere blik kwam ze Bluestar onder ogen. Wat als ze hier nou helemaal niet was om Apprentice te worden?... ‘Hollykit, vanaf nu totdat je je warriors naam hebt verkregen, zal je Hollypaw heten, draag je naam met trots. Jouw mentor zal Honeyfeather zijn, Honeyfeather, ik vertrouw erop dat je alles wat je geleerd hebt zal doorgeven aan Hollypaw, zoals je ook bij Cinderpaw hebt gedaan.’ Eventjes bleef het zwarte poesje verstijfd zitten. Ze had nu haar Apprentice naam, was officieel een Apprentice. En haar mentor wat Honeyfeather. Een poes die ze maar al te goed kende omdat het de partner was van Ravenwing, de Deputy. Respectvol en dankbaar knikte naar Bluestar, waarna ze haar kop draaide. Waar was Honeyfeather eigenlijk?... Ze spotte de witte en honingkleurige poes al snel en snelde op haar af. Voor haar bleef ze staan, gleed nog wat uit en botste onhandig tegen de voorpoten van haar mentor. Ze herstelde zich, te blij om zich te schamen over het eerdere voorval. ‘Ik zal mijn best doen om je goed te trainen Hollypaw,’ miauwde Honeyfeather. ‘En… Ehh… Ik zal mijn best doen om… Om… De beste Apprentice ooit te worden!’ miauwde ze maar als tegenprestatie.

Vandaag zou het een grote dag worden! Dolblij sprong Stripekit op en neer in de ingang van de Nursery. "Rustig Stripekit, je zal straks niet meer hier hoeven te slapen.." Mompelde ze even in zichzelf, opeens drong er een beetje verdriet door haar heen. Ze zou haar moeder hier achter moeten laten.. Haar staart ging hangen en ze sleepte haar voeten over de vloer. Toen een bekende stem in haar oren vloog overwon haar vreugde weer. Met veel snelheid sprintte ze uit de Nursery en ging midden op de open plek staan. Bluestar stond op de Hoge steen en sprak de officiele woorden uit van een naamceremonie. Haar ogen vlogen door het kamp en allerlei katten kwamen op de open plek staan, een paar andere kittens stonden er ook. Stripekit liep naar ze toe en kneedde nerveus de grond met haar voorpoten. Eigenlijk vond ze het best eng! Toen ze haat naam hoorde ging ze staan, haar mentor zou Shadowrose worden. Het kamp was overspoeld met katten en het was aardig moeilijk om iemand te vinden. Toen zag ze de gestreepte vacht ergens zitten. Wurmend door de massa katten heen bereikte ze de poes en raakte met haar neus die van haar mentor aan. "Ik ben Stripepaw, gaan we meteen trainen!?" Vroeg ze vol vreugde, het was een mooie dag geworden. Een die ze nooit meer zou vergeten.