Silence wispers (Austin)

Onderwerp: Silence wispers (Austin) di 27 mei 2014 - 21:08

Dot wilden beginnen met jagen, want ze had nog geen mentor dus moest nog oefenen en dan had ze een reden om van zich aftehouden van Harpus een van haar stemmen in haar hoofd. Hey let op je jaag kunsten, je moet jagen voor de Bloodclan jij luizwapper. sprak Harpus bot in haar hoofd. "Ik probeer!" Riep Dot en ging in jachthouding. Ze wippte wat met haar kont en zag een muis, ze ontblote haar nagels. "JE STAAT NIET GOED!" riep Harpus uit haar mond waardoor de muis wegrenden. Dot keek naar de grond, ze kon nooit een echte muis vangen helemaal niet als ze met Harpus moest Team builden. Zij en Harpus waren niet echt de beste maatjes, dat waren eerder zij en Alice maar omdat het moest van haar deed ze dat. "Harpus ik wilde dat je voor altijd uit mijn hoofd verdween jij Rot kat!" riep ze uit het dollen. Even viel er stilte alleen het water kon je horen stromen van een beekje vederop, de wind roesde door haar haren. Oké dat doe je het toch alleen, je stelt dan wel weer Alice teleur. zei Harpus in haar hoofd. "Misschien kon je mider hard tegen Harpus zijn?" sprak Alice. Dot keek naar de grond en trapte uit woede een steen de bosjes in, "Ik weet het Alice, jij bent de enige van mijn stemmen in mijn hoofd die ik kan vertrouwen." zei Dotty tegen zichzelf. "Je kan Alice niet vertrouwen ze is gek en gestoord zoals jij." Zei Foollin nogal bot en gestoord. Dot rolden weer is met haar ogen "Waarom kan niemand me in deze wereld JAGEN LEREN!" riep ze en miauwde naar de lucht. "HEY DAT IS MIJN TEXT POESIEWOESIE!" Riep Hydra nogal geïriteerd. Dot schudde haar hoofd en concentreede zich weer aan het harde weer, ze ademde rustig op en neer en spitste haar oren en bleef even zitten.

Op een rustig tempo liep de bruine kater op zijn gemak rondom de grenslijnen van alle Clans. Nee ze vonden het niet fijn als hier katten rondliepen die niet bij hun Clan hoorden, maar Austin kon het niets schelen, hij vond 't belachelijk dat ze zoveel territoria in beslag namen. Doordat hen dit deden kon de Elite zichzelf zich niet in de bossen nestelen dus moesten ze rondom de Twoleg places gaan wonen. De cyperse kater was het inmiddels wel gewend maar hij had nog steeds liever tussen de begroeiing geleefd in plaats van op de harde stenen die de mensen daar hebben neergelegd zodat hun auto's beter konden rijden, onzin al zegt hij het zelf.

Opeens wordt de hazel-groen geoogde kater opgewekt uit zijn gedachte door een schreeuwende stem: "Ik probeer!". galmde het door het stille gebied heen waardoor Austin zijn oren plat in zijn nek werden gelegd en zijn staart ging zwiepen. OP het moment geen zin hebbend een Clankat en dergelijke tegen het lijf te lopen. "JE STAAT NIET GOED!" vervolgde een bekende stem maar hij kon niet zo gauw plaatsen bij wie deze hoorde. Zijn nieuwsgierigheid nam hem in zijn macht waardoor de kater richting de geur trippelde, die -tot zijn opluchting- van de Elite afkomstig was. Zijn ogen namen waar hoe een jonge kat , Dot -zo ver hij kon herinneren-, met zichzelf aan het worstelen was. Iets over stemmen in haar hoofd. Een diepe frons begon te spelen tussen Austin zijn wenkbrauwen en besloot op de poes af te stappen. "Alles goed jonge kat?" vroeg hij aan haar met een bezorgde uitdrukking. Nee Austin was niet zo meedogenloos en bloeddorstig als zijn clangenoten. Hij was eerder precies het tegenovergestelde van een BloodClan kat. Een softie vergeleken bij hen.

Dot Liep geïriteerd door, ze was pist off op Harpus. Ze had altijd wel een woord over wat ze deed, ze wilden zichzelf slaan tot een gespierde en massieve kater voor haar kwam staan. "Alles goed jonge kat?" sprak de kater op een vriendelijke toon. "Goed, dus ga maar." Snauwde Harpus hem af. Haar ogen tuurde langs de kater maar eigenlijk vroeg ze zich af of hij haar jagen kon leren, ze wende zich tot de kater en sprak dapper "Nee, eigenlijk niet IEMAND zit me heel erg aan het irriteren over mijn jacht style ter wel ik het nooit geleerd heb. Zou u mij kunnen trainen?" vroeg ze met kraal ogjes aan Austin. Ze voelde de kou maar ze moest dit ze stond voor een krijger die beter, sterker en haar vast ook wat kon leren. Ik geloof in je zei Alice in haar hoofd, Breek een been en dat bedoel ik serieus. sprak Foollin snel in haar hoofd voordat ze iets terug kon zeggen was het al te laat. "Alsjebliefd, ik kan het voor geen meter. Ik... Ik word echt nooit een krijger." zei Dotty tegen de sterke massieve massa. "Hey uilskuiken ga terug waar je vandaan komt!" sprak Hydra hard op, Ik had dit kunnen verwachten het was ook te mooi om waar te zijn waarom moest Hydra zo nodig reageren?! dacht ze. "Ummm kater niet personlijk bedoeld ik had het daarnet over me zelf, je kent me toch?" zei Harpus en krapte over haar hoofd heen. "Bedankt Harpus maar dat werkt niet!" Fluisterde Dot nogal hard. "Het was zo gelukt als jij niet fluisterde?!" siste Harpus kwaad, Misschien had ze wel gelijk en haar punt gemaakt. dacht Dot en zei "Het spijt me." Ze boog onschuldig haar kopje want ze had het niet alleen tegen de krijger.

Met verbaasde en grote ogen keek de kater toe hoe ze tegen 'haarzelf' sprak. Als of ze met zichzelf ruzie maakte, daar lek het in ieder geval erg op. Hij besloot haar vraag naar of hij haar kon leren jagen te negeren voor nu en trok zijn mond open om wat te zeggen. "Weet je zeker dat het goed gaat jonge kat?" vroeg hij met een diepe frons tussen zijn wenkbrauwen. "Of is met jezelf ruziën normaal voor jouw doen?"aan haar.

Dot keek roerloos naar de kater, ze wilden jagen maar meestal jagde haar andere ego's de prooien weg. Ze bewoog haar nek en keek naar de grond, Hij wilt me vast nooit iets leren dacht ze en staarde triest naar de kille grond. "Weet je zeker dat het goed gaat jonge kat?" Vroeg de kater voor de zekerheid. Dot krapte over haar hoofd heen en zei "Ja het gaat wel, alleen wil ik leren jagen dat is alles." Ze staarde hem aan met twinkelende puppy oogjes. De kater keek nogal vreemd en sprak om even logisch te zijn: "Of is met jezelf ruziën normaal voor jouw doen?" Dot staarde algauw weer naar de grond en rook de Bloodclan geur, de enige angstige clan waarbij ze niet zichzelf kon zijn waarbij ze nog geheimen wilden bewaren. "Nee, toen ik jong was....." Ze bewaarden even een stilten en liet langzaam een traan vallen, "Geloofde ik niet in de Starclan alleen mijn ouders en mijn broer, daarom negeerde ze mij en creeérden ik Harpus, Alice, Hydra en Foollin Dat zijn een soord van mezelf maar dan in andere emoties en karakters." Sprak ze en staarde naar de grond en kneep haar ogen dicht. "Daarna werden mijn ouders vermoord en mijn broer heb ik nooit terug gezien en nu heb ik er geen controle over..." Dotty's stem verviel nadat ze dat had gezegt. Was dat echt zo nodig? zei Alice in haar hoofd. Zelf voelde Dot zich heel erg schuldig haar stemmen waren stil en zij zelf ook.

Onderwerp: Re: Silence wispers (Austin)