{Border patrol} Be alert

Innerghost knikte naar haar twee warriors en zette haar pas. "We gaan nu eerst naar de grens met Windclan," vertelde ze Nightspark en Nevermind. Ze vertrouwde Windclan nog steeds voor geen meter, en iets aan haar zintuigen vertelde haar dat ze beter dat stukje als eerste konden controleren. Dan konden ze vanuit daar wel door gaan naar de rest van de grens met rogue gebied. Voor haar stond de grens controleren met Windclan nu op nummer één.

OOC: Nevermind, Nightsprak en Windclan patrouille.

Hij had haar gevolgd tot aan de grens. Hij moest even slikken en voelde hoe de wereld bijna wegzakte toen hij besefte waar ze naartoe gingen. De Windclan grens. Had ze dit met opzet gedaan? "We gaan nu eerst naar de grens met Windclan," Ja, dat had hij inderdaad al gemerkt. Hij knikte naar haar en onderdrukte het gevoel van tegen haar uit te vliegen en haar uit te maken. Maar goed, hij moest zichzelf in toom houden. Bewijzen dat hij dit wel aankon en dat hij geen wildeling was die bij het minste boos werd. Hij was nu boos, maar dat liet hij niet merken. Zijn cyanblauwe ogen gleden over het landschap. In zijn blik lag een leegte die hij meestal wel droeg, maar het verraste hem dat hij deze keer geen vlammen voelde branden. Zou hij wel zijn woede kunnen controleren? Zou hij het kunnen? Of was dit enkel omdat hij het zo vurig wilde? Of een combinatie van beide? Hij zuchtte even en liet zijn blik op de deputy vallen. Ze had gelijk, hij had geen controle, geen grip, op zijn woede en dat moest hij maar accepteren zeker...

Het enige wat de drie katten gemeen hadden, waren hun zwarte vacht en blauwe ogen. Je zou bijna kunnen zeggen dat ze familie waren, puur en alleen als je keek naar het uiterlijk. Toch waren ze qua karakter stuk voor stuk verschillend. Nevermind, zo had hij gehoord, had last van woedeaanvallen, Innerghost was de gerespecteerde Deputy van zijn clan en had altijd wel haar woordje klaar staan. En hij? Hij was een mislukkeling met een gebroken hart en ziel. Toch slenterde hij maar achter de twee katten aan, zijn staart en oortjes laag en zijn blik gericht op de grond. De geur van Windclan kwam hem tegemoet en nog voordat Innerghost iets zei, wist hij al dat ze een grenspatrouille daar gingen houden. Hij was alleen maar meegegaan omdat hij wist dat dit zijn kop zou leegmaken, maar momenteel wist hij niet of dat wel zou gaan gebeuren. Hij knikte wat afwezig naar de zijn Deputy en ging naast Nevermind zitten, hopend dat de twee katten zijn afwezige gedrag niet al te veel zouden opmerken.

Innerghost keek over haar schouder naar de twee katten die ze had gekozen om mee te gaan. Beiden leken ze wel iets te hebben. Nevermind leek nog al prikkelbaar te zijn, en zijn gezicht stond voor haar idee nogal op onweer. Nightspark leek nog al afwezig en ook met zijn kop heel ergens anders dan bij de patrouillen. Innerghost zuchtte, "oké, laten we onze koppen er bij houden," miauwde Innerghost naar haar twee warriors. "Nevermind, wil jij die struik daar markeren? Dan gaan wij even kijken of er ook een patrouille van Windclan in de buurt is of is geweest," miauwde ze terwijl ze zich van Nevermind tot Nightspark wende. Ze zwaaide met haar staart en kroop onder de kale takken van een door struik heen om te kijken. Ze keek over haar schouder of Nightspark haar wel volgde. Als Nevermind klaar was kon hij zich weer bij hen voegen, zo lang ze maar bij elkaar in de buurt bleven.

"Oké, laten we onze koppen er bij houden," Hij keek op en ontmoette de blik van de deputy. Even snoof hij en zwiepte hij neidig met zijn staart, het was iets wat hij meestal deed als hij niet op zijn gemak was. "Nevermind, wil jij die struik daar markeren? Dan gaan wij even kijken of er ook een patrouille van Windclan in de buurt is of is geweest," Hij knikte en draaide zich om. Typisch, ze stuurde hem weg van haar en de grens. Want tja, hij had 'woedeaanvallen'. Echt, typisch voor Innerghost om hem dan weg te sturen. Hij zag er ten minste beter uit dan dat hopeloze bergje vacht dat zichzelf Nightspark noemde. Hij snoof even bij dat feit, maar voerde wel zijn plicht uit. Net zoals de zwarte kattin had gevraagd, liep hij naar de struik en markeerde hij het. Ok, dat was ook alweer gedaan. Hij zuchtte even en trippelde rustig terug naar de plaats waar hij de twee katten had zien verdwijnen. Al snel kreeg hij de twee in het oog en versnelde hij zijn pas, om zich naast hen te voegen. Eigenlijk interesseerde dit hem geen snars, hij deed dit enkel om zijn reputatie bij de deputy beter te maken.

"Oké, laten we onze koppen er bij houden," Nightspark schudde zijn kop, zuchtte zachtjes en kwam overeind, waarna zijn blauwe ogen op Innerghost gericht waren. Goed dan, omdat ze het zo oh zo vriendelijk vroeg. Ze bleef immers zijn deputy, dus moest hij wel gehoorzamen. "Nevermind, wil jij die struik daar markeren? Dan gaan wij even kijken of er ook een patrouille van Windclan in de buurt is of is geweest," De blik in de ogen van Innerghost deed hem weinig, hij besloot haar maar gewoon te volgen. Hij schudde zijn lange vacht eventjes uit en wandelde achter zijn deputy aan, onder de struik door, terwijl ze Nevermind achterlieten. Die zou hen later wel weer inhalen.

Het viel haar op dat Nightspark nauwelijks tot niet gesproken had. Ze vroeg zich af waarom, maar bestat er verder geen aandacht aan. De sfeer die er hing voelde Innerghost haarfijn aan. Ze merkte op dat zowel Nightspark als Nevermind er niet goed bijzaten, ze vroeg zich daarom ook af waarom ze hén gekozen had. Het maakte ook niet uit, zolang ze maar hun taken vervulden. "Windclan geur is redelijk sterk, ik kan er enkel niet op uit maken of het nog deze kant op komt of dat ze dit stuk deels overgeslagen hebben," miauwde Innerghost terwijl ze een blik op Nightspark zette, "wat denk jij?" Intussen kwam Nevermind er ook weer bij, dit had het eerste stuk dus gemarkeerd. Ze wachtte af op een antwoord van Nightspark terwijl ze haar blik over het territorium van Windclan liet glijden.

Het was stil en hij keek even naar de Windclan territorium voordat hij naar Innerghost keek. Hij kon geen geuren waarnemen; Dat kon hij nooit. Daarom had hij ook die stomme apprentice aangevallen, die had toch overduidelijk op hun territorium gestaan. Maar goed, iedereen stemde toch in met de almachtige deputy niet? Die was toch beter dan rest en kon toch alles beter en was dit en was dat. Hij snoof even zette zijn aandacht terug op het gene dat voor hem lag. Er kon van alles gebeuren en vooral nu. Misschien kwamen ze de verminkte kater tegen en zijn 'vriendjes' die hem hadden gered. Dan zou er zeker spanning zijn. Het beste wat er kon gebeuren was dat ze enkel geursporen konden vinden, geen visuele ondersteuning en geen extra effecten. Dat was nu niet nodig, het was zo al spannend genoeg.

De honger die iedere keer weer opborrelde in zijn maag had de kater er niet vrolijker op gemaakt. Met een chagrijnige blik in zijn ogen stapte hij door het kamp, zijn voeten voelden loom aan en aan zijn houding al te zien, was te merken dat hij niet de vrolijkste was op het moment. "Dyingblack, Icecloud. Jullie gaan morgen mee tijdens de patrouille." Miauwde hij duidelijk en nors, er was geen excuus aan te binden en voordat de katten er ook nog een beetje op konden antwoorden was hij alweer weg, op weg naar de den om in te gaan slapen. De moord van Skymask had iets in hem doen knappen en de vrolijke, hardwerkende kater was deels weg.

De volgende morgen stond hij al vroeg naast zijn nest en ging hij al vroeg bij de uitgang staan. Het duurde niet lang voordat de twee warriors er ook waren en al snel waren ze op weg naar de grenslijnen. Eenmaal dichtbij Shadowclan werd hij voorzichtiger. "Wees op je hoede, ik ruik Shadowclanners." Fluisterde hij, terwijl hij dichterbij de grens kwam. Als het ze waren, dan zou hij er niet voor terugdeinzen om ze weg te jagen. Die vuile mormels mochten niet eens in de buurt komen van de grenzen. En daar stonden ze. Met z'n drieën. Even bekeek hij de katten die er stonden. Innerghost herkende hij, de andere twee warriors niet zo goed. "Wat doen jullie zo dicht bij de grenzen?" Gromde hij. "Ik heb de afgelopen tijd Shadowclan katten op ons territorium geroken, dus ik hoop niet dat jullie weer van plan zijn om op ons territorium te jagen?" Miauwde hij chagrijnig, zijn ogen vernauwende.

Icecloud & Dyingblack mogen posten C:

Innerghost kreeg geen antwoord van haar warriors. De tijd kregen ze er ook niet echt voor. Windclan geur werd sterker, en niet veel later kwam Lionroar, de Windclan deputy in beeld met twee warriors aan zijn zijde. "Wat doen jullie zo dicht bij de grenzen?" Innerghost snoof bij zijn grommende woorden. "Het zelfde kan ik aan jullie vragen," miauwde Innerghost minachtend. Haar ogen vernauwend. Ze zwaaide met haar staart naar haar twee warriors, om hun aan te geven zich nog gedeisd te houden. "Ik heb de afgelopen tijd Shadowclan katten op ons territorium geroken, dus ik hoop niet dat jullie weer van plan zijn om op ons territorium te jagen?" De chagrijnige toon van de Windclan deputy was onmisbaar, vast een slechte nacht gehad. "Is dat zo? En wie geeft jou het recht Shadowclan hier van te beschuldigen? Volgens mij weet Windclan de grenzen ook niet meer te herkennen," siste ze de Deputy recht aankijkend. Het was waar, Shrewstar had haar warriors toestemming gegeven om te jagen op andermans territoria, maar dat ging de zwarte deputy dus écht niet toegeven. Normaal draaide ze nergens om heen, en liegen was ook niet haar hobby. Maar tegen over andere clans kon het haar geen haar schelen.