{Open} Windblown fur

Zachtjes niesde Winterhare toen een sneeuwvlokje haar neus binnen dreef. Ze wreef met haar voorpoot over haar bleke neus heen en schudde haar pels eventjes uit. Ze haatte de bladkaal ondertussen, ondanks dat ze de koelte wel lekker vond. De prooischaarste schopte haar voor de schenen! Ze ademde diep in, maar nergens was de geur van prooi te ruiken. Ze maakte een geïrriteerd geluid en schudde haar vacht even uit.

{Kort post topic omdat ik lui ben c:}

Bijna onzichtbaar zat de witte kater in het territorium. Rondom hem was sneeuw, en de hemel was bijna net zo wit als zijn vacht. Dus was het begrijpelijk dat de poes hem gewoon voorbijliep! Ook de wind was gunstig voor hem. Langzaam stond hij op, als een berg sneeuw die verschoof. "Hallo!", klonk Whitelion's diepe stem terwijl zijn groen en zijn blauw oog haar wat schattend aankeken.

Winterhare knipperde wat verrast toen een plotselinge stem haar uit haar gedachten haalde en draaide daarop haar kopje ook meteen. Er stond een witte kater, Whitelion als ze zich niet vergiste. Hij viel nog minder op in de sneeuw dan zij deed, met haar bleke, crèmekleurige vachtje. "Hallo," miauwde Winterhare met een voorzichtige glimlach, waarna ze nog eventjes wat sneeuw uit haar lange pels schudde.

"Hallo," antwoordde de crémekleurige poes. Whitelion wierp nog een laatste, schattende blik op haar voor hij zich omdraaide en naar de hemel keek. "Winterhare, niet?" Hij keek haar niet aan, maar keek naar de zon. Het was duidelijk dat zonhoog al een tijdje geleden was, maar de avond zou nog niet al te snel inzetten. ze hadden nog tijd genoeg over. Weer draaide de sneeuwwitte kater zich om, zodat hij weer oog in oog stond met Winterhare. Dan liep hij naar voren, tot ze bijna vlak voor elkaar stonden, tot hun neusjes elkaar bijna aanraakten. Maar op het laatste moment week hij wat af, zodat hun vachten tegen elkaar streken toen hij voorbijliep. Toen keek hij terug naar de hemel, aan de andere kant nu. Zijn ogen twinkelden wat ondeugend en een klein glimlachje plooide zich om zijn snuit.

~De charmeur x'D

Winterhare knikte met een rustige glimlach. "Ja, klopt. Jij bent Whitelion, toch?" Vroeg ze vervolgens na een lichte weifeling, zich een beetje dromerig afvragend of ze wel de juiste naam had. Winterhare was altijd al een dromer geweest. Maar met de volgende 'speciale' aandacht was ze toch minder blij. Ze trok haar kop lichtjes terug toen zijn neus bijna de hare aanraakte en verstarde iets toen zijn vacht de hare raakte. "Euh.. wat doe je..?" mompelde ze, duidelijk onzeker rakend.

"Euh.. wat doe je..?", vroeg de poes. De witte staart van Whitelion raakte eventjes zachtjes die van haar aan, en langzaam draaide hij zich om. "Hoezo?" Hij zette weer een stap dichterbij, in een vreemde bocht, en keek haar recht in haar ogen aan. "Voel je je ongemakkelijk?" Er plooide een zacht glimlachje om zijn mond. Hij had nog steeds geen antwoord gegeven op haar vraag. Soms was het beter om iemand te laten dwalen. En hij wist dat het niet echt slim was om haar te laten denken dat ze een relatie hadden, nu met die kittens en het gedoe met Nightbreeze. Maar, hij had al een plannetje om ervoor te zorgen dat hij van haar of kon komen. Later, als de kittens niet meer gezoogd hoefden te worden.

Winterhare trok lichtjes en nerveus met haar oren toen de kater haar weer benaderde en met zijn staart de hare aanraakte. "Voel je je ongemakkelijk?" Vroeg de kater met een glimlach en Winterhare wendde haar goudgekleurde blik eventjes af. Ze raspte haar tong over haar lange pels om zich toch maar een houding te geven waar dat nog ietwat mogelijk was. "Misschien een beetje.." mompelde de poes.

Dancingdoe trippelde door het territorium. Ze was op de terugweg van haar jacht, tot iets anders haar aandacht trok. Ze rook overduidelijke katten geuren. De tabby poes liet haar haasje vallen en bedekte het zo goed als kwaad. Nieuwsgierig liep ze naar de geuren toe, met elegante passen. Eenmaal het spoor gevolgd, kwam ze uit bij twee sneeuw witte katten. Ze herkende Winterhare en Whitelion, maar.... Whitelion streek vleiend zijn vacht tegen die van de poes, terwijl hij toch zelf een mate had? Hij had zelfs kits! Dancingdoe besloot om nog even in het hoge gras verscholen te blijven, tot ze helemaal wist wat hier aan de hand was. Winterhare murmelde iets terug naar de kater, wat bijna niet te verstaan was. "Misschien een beetje.."

"Misschien een beetje", antwoordde de lichtgekleurde poes. Whitelion vernauwde zijn ogen eventjes en ging opvallend een eindje van haar vandaan staan. In zijn ogen kwam een licht verontwaardigde blik. "Oké dan, mevrouw...", antwoordde de witte kater met zijn zware stem.

~kort

De kater leek verontwaardigd te zijn door haar antwoord, maar ze zou er liegen als ze zichzelf verteld had dat ze niet opgelucht was dat hij uit haar buurt was. "Sorry, wilde je niet beledigen maar ik hou er niet van als katten dicht op me staan.." mompelde Winterhare, wegkijkend. "Anders ga ik wel," stelde ze voor. op kalme toon, "Heb je geen last meer van me." Een hoge eigendunk had Winterhare nooit gehad.

Toen Winterhare had duidelijk gemaakt dat ze niks wou, stapte Whitelion achteruit. Dancingdoe moest toegeven dat ze opgelucht was, ze zou niet weten wat ze zou moeten met zo'n groot geheim als dat. Het was wonderlijk dat ze haar nog niet hadden geroken, zo ver zat ze niet. Het zou onnuttig zijn om nu nog te verstoppen, dus ze stapte het hoge gras uit. Ze murmelde een soort van groet naar haar clan genoten, en pakte het konijn weg onder het gras. Ze hoopte dat de katten haar zouden negeren en ze maakte aanstalten om weg te gaan.

Timberleaf liep genietend van de wind over het territorium. Ze rook andere katten en liep kalmpjes haar neus achterna. In de verte zag ze Whitelion en Winterhare. Nieuwsgierig sloop ze langzaam dichterbij met haar buik tegen het hoge gras gedrukt. Ze zag dat Whitelion weglopen. Even bleef ze verward stilstaan, had Whitelion niet al een mate? Ze ging rechtop zitten alsof er niks aan de hand was. Timberleaf zag Dancingdoe weglopen van een plek die zicht had op Winterhare. Ze trippelde rustig naar Dancingdoe toe, zij had het waarschijnlijk óók gezien en misschien zelfs meer... "Hallo Dancingdoe!" zei ze opgewekt, en ging naast haar lopen. "Vind jij ook niet dat Whitelion erg verdacht doet?" murmelde ze net verstaanbaar voor Dancingdoe. Misschien zou ze nog wat te weten komen over Whitelion...

"Sorry, wilde je niet beledigen maar ik hou er niet van als katten dicht op me staan..", antwoordde Winterhare. Alsof hij echt beledigd was hield de witte kater zijn kopje hooghartig omhoog. Pff, alsof hij beledigd zou worden door een stomme poes. Goedgelovige zielen. "Anders ga ik wel.", zei de beige poes. Whitelion knikte alsof hij dat goed vind, zijn ogen nog steeds niet op haar gericht. Hij keek naar de bosjes naast hen, en het viel hem op dat er veel beweging in te zien was. Er stapte ene andere poes uit het gras, Dancingdoe als hij zich niet vergiste. ietwat boos schoten zijn haren omhoog. "Wat doe jij hier?", snauwde hij, alsof hij wat Winterhare daarna zei niet gehoord had. Hij dacht ook nog een gevlekte poes in de struiken te zien, en riep sarcastisch: "Kom jij ook maar alles bekijken hoor! Leuke show!"

Timberleaf schrok, maar wist zichzelf kalm te houden toen ze Whitelion achter zich hoorde. Rustig kronkelde haar staart heen en weer zodat het niet leek alsof ze nerveus was. Ze keek nuchter en kalmpjes Whitelion's kant op. "Inderdaad" zei ze kortaf en trippelde rustig verder. Eventjes bedacht ze zich dat ze misschien een tikkeltje brutaal had geklonken, maar schudde haar kop. Ze wist van zichzelf dat ze zich goed kon verdedigen, en als Whitelion dit wilde voorkomen moest hij het maar niet doen. Deze koppige gedachtes hielpen haar kalmeren en ze liep rustig de kant van het kamp op zonder iemand enige aandacht te geven.