Feel my heart beat... Feel that I live here, in this place...

Shadowrose rekte zich 's ochtends uit. Een blik in de Den gaf haar meteen de boodschap dat niet iedereen wakker was. Shadowrose moest moeite doen om niet iedereen meteen uit het bed te miauwen. Dat zou trouwens wel een leuke act zijn. Helaas werd die nu niet bepaald geaccepteerd. Ze keek naar Graystripe. Het gevoel dat ze eerst had, begon langzamerhand een beetje te verdwijnen, maar was nog niet helemaal weg. Misschien omdat hij sliep dat dat zo was. Shadowrose wist het niet. Ze keek naar Fireheart. Ze waren met hun drieën tegelijk krijger geworden, maar Shadowrose had het gevoel dat zij er toch niet helemaal bij hoorde. Shadowrose schudde haar kopje lichtelijk en liep toen weg. Ze zuchtte en liep langzaam. De laatste tijd had zich nogal felle steken bij haar borst. Shadowrose keek zuchtend voor zich uit. Ouderdom kon het in elk geval niet zijn. Dat zou haast onmogelijk zijn. Als het in elk geval langer dan een maan zo bleef voortgaan, zou ze wel naar Doveheart gaan. Zin om ergens dood neer te vallen had ze niet zo'n behoefte aan. Ze hoorde haar hart lichtelijk kloppen en rende. Naarmate ze rende, begon haar hart sneller te kloppen. De steken in haar borst doken langzaam op en Shadowrose vertraagde, lichtelijk geïrriteerd. Ze had toch niet toevallig iets aan haar hart hè? Kon dat trouwens? Een kat die iets aan haar hart had? Misschien moest ze toch maar is informeren bij Doveheart. Shadowrose richtte haar aandacht nu op prooi, maar ze kon zich niet voldoende concentreren. Hierdoor lichtelijk gefrustreerd, ging ze ergens op een rots liggen en keek zuchtend voor zich uit. Ze wist niet wat ze moest doen. Langzaam begon haar vacht te verwarmen dankzij de zon die erop scheen. Shadowrose snorde zachtjes en voelde dat de zon zijn werking goed deed. Haar spieren ontspanden zich langzaam en haar ogen sloten zich, naarmate de zon feller scheen. Shadowrose hief haar kopje op naar een punt verderop. Het groen lachte haar toe. De steken begonnen op te houden. Misschien zou ze iemand is in vertrouwen moeten nemen en het moeten vragen. Ze keek naar de zon en sloot haar ogen genietend.

Alleen Shadowrose en Swarthyclaw

Swarthyclaw werd wakker en rekte zich uit. Hij keek naar buiten waar de zion nog niet eens een klein straaltje liet zien. Iedereen lag te slapen. Swarthyclaw moest echt is een keer met andere katten praten en omgaan. Swarthyclaw kende niemand goed en niemand kende hem. Swarthyclaw was een kat die meestal zijn eige ding deet zijn dag: Hij werd wakker voor de rest. Hij is het kamp uit en jaagt. Komt terug en eet, en gaat weer slapen en dan begind de dag weer opnieuw. Swarthyclaw was best wel eenzaam maar hij had er geen moeite mee. Hij liep het kamp uit. Het was donker en Swarthyclaw zat op de zonnerotsen na te denken met wie hij zou leeren kennen. De zons opgang was mooi. Toen wist hij met wie hij om wou gaan. Shadowrose had hij al een keer ontmoet en hij vond haar aardig. Shadowrose daar zal hij mee gaan praten. Na een paar uur toen de zon helemaal op was en aan het blinken was in de lucht, glimde zijn ogen bij het reuken van Shadowrose. 'Dit is je kans Swarthyclaw' Zei hij bij zich zelf. Hij tripelde naar Shadowrose. ´Hey Shadowrose hoe gaat het? Ben je al lang weg?´ Vroeg Swarthyclaw. Zijn vacht glimde in de zon. Het was mooi weer. Nu pas besefte Swartyclaw dat hij al die tijd eenzaam was. Hij had er nooit moeite mee gehad, sterker nog hij had er zelf voor gekozen. Swartyclaw besefte nu ineens hoeveel hij had gemist door altijd alleen te zijn. Hij had tijd van zijn leven verspilty en nog even dan was dee tijd al voorbij. Het ging allemaal zo snel, leerling tijd was zo voorbij. ´Shadowrose wat vind je van mij eerlijk´ Vroeg Swartyclaw. Swartyclaw hoopte op een eerlijk antwoord. Een eerlijk antwoord is goud waard. Dat vond Swartyclaw. Swartyclaw keek naar de lucht waar maar een enkele wolkje aan de lucht hing in de vorm van een ster. De Starclan vertelde hem iets goeds. THE STAR was Swartyclaw´s vorm. Hij keek rond. Het was warm. Swartyclaw vond het lekker het was warm dus Swartyclaw was tevreden.

Shadowrose keek peinzend voor zich uit. Ze zat te denken aan alle dagen dat ze hier al had doorgebracht. Ze had Winterstorm ontmoet, was leerling geworden van haar en was nu dankzij haar krijger, klaar om de volgende wordende Apprentice te mogen ontvangen. Shadowrose snorde al bij het uitzicht van een nieuwe Apprentice. Haar blik gleed naar een punt verderop. De zon verwarmde haar vacht heerlijk en Shadowrose snorde zalig. Ze keek op naar enkele wolkjes. Op die wolkjes na, waren er geen sporen van regen te zien in de lucht. Shadowrose snorde zachtjes. Dat was ooit wel anders geweest. De sneeuw, dat zachte, koude, witte spul, zou misschien nog wel het hardste worden deze tijd. Shadowrose rekte zich langzaam uit. Van de vele katten had ze er nog maar een paar ontmoet. Gelukkig accepteerden die haar, ondanks dat zij en Fireheart van huiskatafkomst waren. Haar ogen gingen schichtig heen en weer toen ze iemand haar naam hoorde zeggen. Ze keek opzij. Er werd ook een vraag gesteld. Shadowrose snorde zachtjes. Het was Swarthyclaw. Ze kende de kater niet echt geweldig, maar ze wou er wel een praatje mee maken. De laatst gemaakte vriend was Bramblepaw. Shadowrose keek richting Swarthyclaw en knikte vriendelijk naar de kater. 'Goedemorgen, Swarthyclaw! Nee, ik ben nog maar net vertrokken,' zei ze. Ze knikte. 'En met jou?' gaf ze een wederkerende vraag. Ze keek naar de lucht en voelde dat de lucht haar vacht helemaal verwarmde. Hier was ze wel blij mee. Haar ogen gleden even naar de lucht en toen weer naar Swarthyclaw. Ze keek een beetje verbaasd bij de vraag. Ze stelde de vraag zelf in haar hoofd. 'Een goede vechter, sympathiek en... knap,' zei ze ondeugend, maar ze keek bij de andere twee wel serieus. Ze keek nu verbaasd naar Swarthyclaw. 'Waarom vraag je dat? Zit er je iets dwars?' vroeg ze vriendelijk. Ze stond op en liep naar hem toe. Ze ging naast hem zitten en keek hem aan. De vragende blik in haar ogen was niet te missen.

'Goedemorgen, Swarthyclaw! Nee, ik ben nog maar net vertrokken,' zei Shadowrose. Ze knikte. 'En met jou?' vervolgde Shadowrose. ' met mij gaat het goed hoor. Ik ben voor zonsopgang al weg gegaan' Zei Swatyclaw. Hij keek in de helder blauwe lucht. Zou hij het zelf vertellen? Nee hij zou wachten tot Shadowrose het vroeg en zover hij wist deet ze dat wel. Toch? . 'Een goede vechter, sympathiek en... knap,' zei Shadowrose ondeugend, maar ze keek bij de andere twee wel serieus. Shadowrose keek hem nu verbaasd aan. 'Waarom vraag je dat? Zit er je iets dwars?' vroeg Shadowrose vriendelijk. Shadowrose kwam naast hem liggen en keek hem met een vragende blik aan. 'ik kom er net achter dat ik een groot stuk van mijn leven heb verspilt dit is mijn dag: ik word wakker voor de rest. Ik ga het kamp uit en ik jaag. Komt terug en eet, en gaat weer slapen en dan begind de dag weer opnieuw. Ik ken bijna niemand. Toen ik leeling was ja toen was het anders toen was het leven beter maar toen mijn ouders dood zijn gegaan ben ik altijd alleen geweest en ik weet dat ik daar zelf voor heb gekozen maar het was de verkeerde keuzen. En dan zie ik al die katten ze zijn verliefd en hebben iemand om iets mee te delen maar dat heb ik niet meer. En zoals ik al zei ik weet het ik heb het zelf gekozen maar nu weet ik dat het de verkeerde keuze is. Zou ik nog geacepteert worden? Zei Swartyclaw. Hij had zijn hart uitgestort bij Shadowrose en het voelde wel eens goed.

Shadowrose wierp een bezorgde blik op Swarthyclaw. Ze had al bij veel katten meegemaakt dat er iets scheelde en ze had het ook telkens proberen op te lossen. Swarthyclaw zou ook geholpen worden door haar. Shadowrose keek naar Swarthyclaw. Ze had nog niet veel contact gehad met de kater, maar dat kon natuurlijk wel veranderen. Trouwens, ze had niet eens gelogen met haar ondeugendheid. Hij was echt knap. Ze keek naar hem en concentreerde zich op zijn woorden. Ze verbaasde zich niet eens om wat hij zei. Hij had gelijk. Zij had vroeger ook zo'n gevoel gehad. Het gevoel dat niemand haar accepteerde en dat haar baasje haar alleen maar wou om te mishandelen, had haar ook een eenzaam gevoel gegeven. Shadowrose kwam dichterbij Swarthyclaw en drukte haar pels tegen de zijne aan. Ze keek naar hem met een zachte, lieve, vertrouwende blik. 'Je hebt het mis.' Ze gaf een lichte knik en een licht knipoogje zien. 'Je hebt mij nu om te delen. Ik zal er altijd voor je zijn, Swarthyclaw. Waar je ook mee zit, je kan altijd naar me toe als jij dat wilt,' zei Shadowrose en ze keek hem aan. Even kwam er verlegenheid in haar op en ze richtte haar blik even naar de grond. Daarna keek ze weer recht in Swarthyclaw's ogen. Zijn ogen straalden ook iets rustigs uit. Het leek haar te kalmeren en flank aan flank bleef Shadowrose liggen. De zonnerotsen en de zon verwarmden haar vacht goed. En ook de warme vacht van Swarthyclaw had een warme uitwerking op haar. Ze keek opzij naar Swarthyclaw. Haar blik was zacht, heel zacht. Ze keek weer naar de zon. Ze keek toen naar de lucht, waar geen wolkje te bespeuren was. Het was een mooie dag en het voelde ook fijn dat Swarthyclaw naast haar lag en dat ze hem misschien als een vriend aan haar zijde had.

- Sorry voor de kortheid -

Shadowrose kwam tegen hem aan liggen. Swarthyclaw lachte lief. 'Je hebt het mis.' Shadowrose gaf een lichte knik en een licht knipoogje zien. 'Je hebt mij nu om te delen. Ik zal er altijd voor je zijn, Swarthyclaw. Waar je ook mee zit, je kan altijd naar me toe als jij dat wilt,' zei Shadowrose. Swarthyclaw gaf Shadowrose een lieve lik. 'Dankje' Zei Swarthyclaw. Shadowrose was echt lief. 'Vind je me echt k-n-a-p?? Vroeg Swarthyclaw. Shadowrose's pels lag tegen die van hem. Swarthyclaw had op dit moment geen enkele gedachte.

-Die van jou was niet kort maar zware dag gehad en kom niks veder volgende keer is ie langer-

Edit Moonfur: Zorg dan maar dat je eerst beetje hebt uitgerust.
Vijf VOLLE regels aub. Post goed, of post niet (;

Shadowrose keek nogmaals glimlachend opzij naar Swarthyclaw. Het was een aardige kater. Hij velde tenminste niet meteen een oordeel over haar omdat ze vroeger huiskat was geweest. Shadowrose had een hekel aan de katten die dat wel deden. Ze knikte licht toen Swarthyclaw haar bedankte. Het was niet meer dan normaal dat zij katten hielp. Sommige katten hadden zich gewoon flink vergist in haar. Shadowrose keek opzij naar Swarthyclaw toen die zijn vraag stelde. Geen enkel spoor van verlegenheid was te zien in haar ogen en Shadowrose knikte. 'Natuurlijk vind ik dat,' zei ze dan ook, terwijl ze recht in zijn ogen keek. Elke kater was knap. Er waren gewoon geen lelijke katers. Dat vond Shadowrose toch. Ze keek glimlachend naar Swarthyclaw en keek weer voor zich. Ze dacht even aan Graystripe. Een pijnlijk gevoel overviel haar. Ze was als Apprentice gek op hem geweest, maar nu wist Shadowrose het niet meer zo goed. Shadowrose keek naar Swarthyclaw. Hij leek haar echt een lieve kater, maar Graystripe was natuurlijk iets heel anders. Shadowrose wist het niet. Ze moest wachten. Ze moest wachten op haar echte gevoelens. 'Geen enkele kater is lelijk,' zei Shadowrose toen tegen Swarthyclaw en ze draaide haar kopje richting hem om hem een glimlachende blik toe te werpen. En dit meende ze trouwens. Ze snorde zachtjes en keek toen weer voor zich uit. Moest ze het gevoel, wat ze vroeger als Apprentice voor Graystripe had, niet gewoon vergeten en aan iets anders beginnen? De hele tijd naar Graystripe kijken en afwachten tot hij enkele seinen gaf, zou ook niet toepasselijk zijn. Ze spraken elkaar nauwelijks. Shadowrose wist het niet. En dat frustreerde haar. Nee, ze kon iedereen beter te vriend houden, tot ze er zeker van was. Ze keek naar Swarthyclaw en glimlachte zachtjes. Swarthyclaw was aardig en leek niet echt zelfverzekerd. Dat moest ze misschien is nodig veranderen. Toch hoopte zij dat ze ooit een Apprentice kreeg. Shadowrose vond het aanzicht al heerlijk. Ze keek weer opzij naar Swarthyclaw. Misschien kreeg hij ook wel een Apprentice bij de volgende ceremonie. Dan hadden ze samen Apprentice's en konden ze samen opdrachten verzinnen.

'Natuurlijk vind ik dat,' zei Shadowrose terwijl ze hem recht aan keek. 'Geen enkele kater is lelijk,' zei Shadowrose. Swarthyclaw wist niet wat hij moest denken. Vond Shadowrose hem leuk of vond Swarthyclaw Shadowrose leuk? Wat had Swarthyclaw toch? Normaal was hij.. Ja was hij... Zijn gedachten kon geen woord zeggen en alles lag door de war. Toen Swarthyclaw alles weer goed had wist hij weer wat te zeggen. 'Shadowrose is er wat? Ik kan alles tegenm jou zeggen maar als jij iets kwijt wil ookal is het klein en vind je dat je je aanstelt je kan het ook tegen mij vertellen en ik zal het niet door vertellen en ik vertrouw jou ook al en ik hoob dat jij mij ook al vertrouwd' Zei Swarthyclaw. De zon scheen op Swarthyclaw's vacht die glimde. Hij gaf Shadowrose een lik. Dit was de eerste keer dat hij met iemand samen was maar hij geniete ervan.

- Het spijt me Shadowrose mijn inspiratie is echt effe dood vandaag sorry-

Shadowrose keek opzij, nadenkend over Graystripe. Ze had iets voor de Apprentice gevoel toen zijzelf een Apprentice was, maar ze wist niet zeker of dit gevoel nu over was of niet. Shadowrose keek opzij naar Swarthyclaw. De twijfel sloeg toe. Ze wist niet wat ze van deze situatie moest denken. Swarthyclaw leek er ook niet helemaal bij te zijn. Shadowrose keek opzij en keek toen weer voor zich. Het was een lieve kater, dat wel, maar Shadowrose wist niet of als ze Graystripe weer onder ogen kreeg, ze dat gevoel bij hem weer had. Shadowrose besloot toch maar even te wachten. Ze keek opzij toen Swarthyclaw sprak. Het klonk allemaal erg logisch als je het zo van een ander moest horen, maar de werkelijkheid was zo veel moeilijker. Er was niks ingewikkelders dan je gevoelens die in de knoop zaten. Shadowrose stelde zichzelf aan de zijde van Graystripe voor. Ze schudde haar kopje, wat voor Swarthyclaw als een teken voor 'nee' kon betekenen, maar wat als zijzelf een teken was om de gedachten van zich af te schudden. Shadowrose keek opzij naar Swarthyclaw. Haar gevoelens werden verwarder. Ze negeerde de gevoelens. Ze probeerde zich te concentreren op de gezelligheid die hier was plaatsgevonden. Swarthyclaw voelde aan als een zeer goede vriend, niet meer. Shadowrose hield dat in haar kopje. En wat er met Graystripe allemaal zou gebeuren, dat zag ze dan nog wel. Ze keek naar Swarthyclaw en glimlachte toen, alsof zij het zichzelf nog één keer stevig wou bevestigen. Ze keek voor zich. Ze ging liggen en legde zich tegen Swarthyclaw aan, met haar hoofd rustend tegen zijn buik aan. Ze moest haar hoofd even leeg krijgen. Ze rook de geur van Swarthyclaw. Het was nu een vertrouwde geur geworden. Misschien moest ze maar eens bij hem gaan liggen in de Den. Leek haar wel een goed idee. Dan konden ze 's avonds nog wat praten. Shadowrose wou Swarthyclaw tenslotte steunen. Ze keek opzij naar de kater en snorde zacht. Het was echt een lieve kater. Een goede vriend. Shadowrose richtte haar blik naar de lucht, snorde en sloot haar ogen.

Swarthyclaw lag lekker in de zon sammen met Shadowrose. Even later schudde Shadowrose haar kop. 'Hey Shadowrose wat is er? Vertel het maar hoor ik vertel het aan niemand' Verzekerde Swarthyclaw Shadowrose. Shadowrose was aardig. Hij beschouden haar nu al als vriend. Swarthyclaw keek de lucht in en realiseerd zich dat hij nu al het leven kreeg wat hij wou en 1 goede vriend was beter als een heleboel vrienden waarvan je niet wist of ze wel of geen vrienden waren. 'Ik ben blij dat je bij de clan zit zonder jou had ik dit nooit berijkt' Snorde Swarthyclaw. Hij gaf Shadowrose een vriendschapelijke lik. Hij keek weer even de lucht in en daarna weer naar de lieve Shadowrose. Hij wist dat er iets in Shadowrose in ging maar wat....?

- Inspiratie loos! -_-''-

Misschien had ze iets zachter moeten doen. Misschien had ze niet zo hard moeten nadenken in Swarthyclaw's buurt. Ze schrok toen hij opeens een vraag stelde. Twijfelend keek ze opzij naar Swarthyclaw. Misschien kon ze het hem ook wel toevertrouwen, wat er over Graystripe in haar vastzat. Of zou ze dat beter tegen Fireheart kunnen vertellen? Maar wanneer dan? Fireheart had nooit tijd voor haar. Helemaal nooit. Ze waren vervreemd van elkaar. En Swarthyclaw kon misschien luisteren. Na een korte aarzeling schudde Shadowrose snel haar kopje. 'Oh... Niks hoor,' zei ze tegen Swarthyclaw, terwijl ze opzij keek en hem vol gesnor een lik gaf. Ze keek naar Swarthyclaw. Nee, hij was een zeer aardige kater, maar dit wou ze liever voor zich houden. Zou het trouwens niet beter zijn als ze nooit van haar leven verliefd zou worden? Ze keek opzij naar Swarthyclaw. Ze was al verliefd. Hopeloos. Al vanaf haar Apprentice-tijd was ze verliefd op hem. Ze zag zichzelf voor, hoe ze steeds met haar snuit tegen zijn vacht had gelegen, om zijn beschermende geur in te ademen. Om weer opnieuw verliefd te worden. Nee, ze was nog steeds verliefd. Op Graystripe. En dat zou ze hem zeggen ook! Zodra ze hem ging spreken. Ja, dan zou het eruit komen. Ze keek opzij naar Swarthyclaw. Swarthyclaw was echt een goede vriend, maar hij kon beter uit haar zaken blijven. Dan zou hij alleen maar verward worden en meegesleept worden in eindeloze gevoelens. Dat wou Shadowrose absoluut niet. Shadowrose richtte haar blik op Swarthyclaw. Ze snorde zacht. 'Alles oké,' fluisterde ze toen tegen de kater, terwijl ze hem een lik over zijn oor gaf. Ze legde zich neer en begon zich vol gesnor te wassen.

'Oh... Niks hoor,' zei Shadowrose. Hij geloofde het niet echt maar ze zou het wel even voor zichzelf willen houden, dat kon Swarthyclaw warschijnlijk wel begrijpen als hij het zou weten. . 'Alles oké,' fluisterde Shadowrose. Hij kreeg een lik over zijn oor. Swartyclaw spide luid. 'Nee niks eigenlijk Ik was even aan het na denken over de clan enzo' Zei Swartyclaw en gaf shadowrose een kopje. Wat had hij moeten doen als Shadowrose er niet was geweest? Hij vond het al eng om op shadowrose af te stappen maar hij had het wel gedaan maar op de hele clan af stappen, nee dat zou hij niet durven. Ja oke nu wel door Shadowrose. Hij had zijn zelf vertrouween weer terug en daar was hij Shadowrose dankbaar voor. De zon scheen op zijn vacht. Zijn oge glimde in de mooie felle zon.

(sorry dat ik zo laat heb gereageert had het niet gezien ) En nog steeds nergens inpi voor