Sunning~

De grauwgrijze rotsen die in het kabbelende water lagen gloeiden van de zachte warmte van de nog vale nieuwblad zon. Ondanks hun koele kleuren waren ze heerlijk warm, alleen, omdat het nog nieuwblad was, nog niet verschrikkelijk warm. Maar wel warmer dan normaal en warm genoeg om van te genieten, en dat zou Flamepool dus ook zeker doen. De witte flame point kater liep zwijgend naar de rotsen toe, ze torenden boven hem uit en lieten hem zich klein voelen, maar hij kon hun warmte vanaf hier al voelen. Flamepool's vacht glooide een beetje in het zonlicht, zoals het altijd deed. Zijn slanke postuur leek hem er fragiel uitzien, maar dat was hij zeker niet. Hij was misschien verlegen, maar zijn brein was zo scherp als klauwen. Hij zette zich af en zijn poten raakten het grijze rots. Ze gleden eventjes weg, maar hij krabbelde omhoog, zijn achterpoten stonden nu ook op het grijze rots. De rotsen voelden warm aan onder zijn roze pootkussentjes. Hij rekte zich uit en ging geruisloos liggen. Zijn vacht werd heerlijk verwarmd en zag er nu nog bleker uit dan dat het al deed. Het voelde heerlijk ontspannend, het zonlicht verwarmde nu niet alleen de rotsen maar ook hem. Hij sloot zijn ijsblauwe ogen en rekte zich uit, al liggend. Hij hoorde de boombladeren ruizen en het water kabbelen. Hij dutte wat in, zijn gedachten gingen langzaam terug naar een droomwereld, deze kwam steeds dichterbij, maar hij sliep nog niet. Aan het draaien van zijn oren kon je nog zijn alertheid zien.

Rustig sloop Darkness door het gras , ze wist dat dit gevaarlijk was maar ze kon het niet laten . Dus was ze op weg naar de zonnerotsen om een beetje te zonnen . Ze vond het niet zo leuk om door vijandig gebied te sluipen maan het was nog vrij vroeg in de ochtend dus zou niemand het merken toch ? Ze kwam dichterbij en ze verheugde zich erop om op de warme stenen te liggen . Maar toen ze aankwam stond daar iets onverwachts . Iemand was er al ! een oranje-achtige kater lag op de rotsen , zo te zien was hij bijna ingedut . Darkness liet zich niet wegjagen dus stapte ze uit de struiken en sprong ze ook op de rotsen .

Dromen.. ze waren ver weg, ontastbaar, maar toch zo dichtbij, zijn gedachten overnemende. Maar toch, zover als zijn gedachten nog reikten, werden ze verdreven. Ze gingen langzaam over in dromen, waar de zon nog warmer en prettiger op zijn mooie vacht scheen, zijn poten elke prooi konden bijhouden en zijn klauwen door elke vacht, prooi of kat, heen konden rijten. In zijn dromen was alles mogelijk, en dat vond hij er juist zo fijn aan. In zijn dromen durfde hij alles, was hij niet meer verlegen. Maar ja, dromen waren bedrog en geen werkelijkheid. Je kon in ze geloven, maar waar zouden ze nooit worden. En dat ondervond Flamepool elke dag, al het moois wat zijn dromen hem beloofden in zijn slaap, was overdag weer verdwenen, opnieuw tussen zijn klauwen vandaan geglipt. Onbereikbaar, weer verborgen in zijn diepste gedachten, soms zelfs helemaal vergeten. Nee, in dromen hoefde hij niet geloven, ze bestonden toch niet, ze waren niet echt, behalve als het van Starclan kwam. Maar wat als die dromen ook bedrog waren? Achja... Hij strekte zich nog een keertje extra uit, daarna krulde hij zich alsnog weer op tot een klein balletje pluis. Hij mocht er wel fragiel uitzien, maar onder zijn vacht rimpelden spieren, spieren die gekweekt waren door middel van maanden harde training met zijn mentor, lerend te jagen, te vechten, zijn clan en territorium te verdedigen. Flamepool mocht dan wel een softie zijn, maar van de buitenkant kon je dat absoluut niet zien. Van de buitenkant leek hij eerder koeltjes en afstandelijk, ondanks wat zijn naam voor schijn gaf. Waar vlammen warm waren, waren zijn ogen ijsblauw. Alleen zijn vacht deed zijn naam eer aan, vlammende markeringen in de vorm van kleine poelen, nee, zijn naam droeg hij niet voor niks. Maar toch, hij droeg hem met trots. Al werd zijn naam soms niet onthouden... Zijn oren spitsten zich, hoorde hij daar pootstappen? Of was dat gewoon zijn verbeelding? Hij opende eventjes een oog, nee, het kwam vast door het kabbelende water, misschien sloeg er een takje tegen een rots aan? Vast wel, Flamepool ontspande zich dus ook weer, zijn ogen sloten zich en hij ademde in een diepe zucht uit. Totdat hij pootstappen op de rotsen hoorde, en een onbekende geur rook, zeker niet van een clankat, een rogue? Hij sprong overeind, ogen geopend, nekharen overeind. Zijn klauwen klapte hij ook uit, voor de zekerheid. Hij zou zijn clan met tand en klauw verdedigen en dat mochten de rogues voelen ook. Zijn tanden had hij ontbloot tot een grauw, 'Wat moet je rogue?' Grauwde hij, het laatste woord met afschuw uitgespuwd. Hij verafschuwde rogues niet totaal, maar het werd van hem verwacht en dus deed hij het. 'Verlaat het territorium van de Thunderclan,' Spuwde hij. Hij richtte zich nu totaal op, de poes tegenover hem was een stuk jonger dan hem, ze had de leeftijd van een jonge apprentice gokte hij. Hij had zijn spieren aangespannen, klaar voor de aanval.

'Wat moet je rogue?' Grauwde hij de kater 'Verlaat het territorium van de Thunderclan,' Darkness had niets anders verwacht maar ze zou zich niet zomaar laten wegjagen , ze had al veel te lang niemand meer in de haren gevlogen . " Ik ga pas weg als ik zin heb clankat , je hebt mijn zon-plannetje verpest ! " mauwde Darkness een beetje pissed terug . Haar prachtige plan om even op de heerlijke verwarmde rots te kunnen relaxen was verpest door deze stomme clankat ! Eén ding was zeker , ze zou zich niet zomaar laten wegjagen .

( Darkness zegt ) Het zijn toch 5 volle regels ?

Edit Moonfur: Nee. Als je een woord weg had gelaten waren het er zelfs vier.
En dit is spam want het kan ook via de pb.

Brightkit was pas voor eht eerst de Nursery uit, ze was pas twee manen, ze sloop het kamp uit, het kleine bolletje vacht liep door eht terratorium en kwam door de hoog sparren langs de rivier van de Rivierclan en zo bij de zonne rotsen, ze hoorde twee andere katten, ze wist nog niet dat ze eht tarratorium niet mocht verlaten maar ze had het ook gedaan, en met geluk ook nog overleeft, ze zag twee katten, een beetje snauwend tegen over mekaar, 'hallo, Flamepool, wie is dat?' Zei ze, ze keek naar de andere kat, 'ik ken jou niet, zit jij ook in de donderclan?' Piepte ze toen. Ze mocht dei zwarte kat niet want die zag er gemeen uit en rook vies, 'Was je je zelf wel is? Je stink nogal', zei ze gewoon op normale toon, ze ahd helemaal geen idee van wat voor efecten dat kon hebben. Ze keek weer naar Flamepool, zelfs al was ze nog maar een kitten wist ze toch alle katten namen, oke maar een paar, maar toevallig deze naam wel. Ze kroop richting flamepool, 'Wat gaan jullie doen', vroeg ze aan hem. Ze keek weer naar de stinkende poes, die rook naar aval vond ze.

( wacht eens even Brightkit , ik wil niet zomaar beledigt worden ! Ik stink niet naar afval ik heb een eigen teritorium waar ik jaag en ik leef niet van kraaienvoer !)

Opeens kwam er een kitten aangehuppeld . 'hallo, Flamepool, wie is dat?'mauwde de kitten ,'ik ken jou niet, zit jij ook in de donderclan?' Piepte de kit erachteraan . Darkness was even verbaast , ze kon niet vechten met de kater in het bijzijn van een kit . Ze was niet harteloos , kittens deed ze niets aan ! " nee , Ik ben niet van donderclan ! Ik ben vrij om te staan en te gaan waar ik wil , ik ben een rouge ." mauwde ze tegen de kitten . Ze was van plan geweest om de kater een flinke mep te verkopen maar haar plannen waren gewijzigd . Dus blies ze nogeens naar de kater en sprong ze van de rotsen af . " Ik doe niets tegen kits , ik ben niet harteloos ! nu ben ik weg maar ik kom terug ! Ik laat niet met mij sollen " Blies ze naar de kater . En toen verdween ze , terug naar haar eigen teritorium .

(Dat zegt Brightkit niet de echte ik, dus niet te letterlijk nemen jo)

" nee , Ik ben niet van donderclan ! Ik ben vrij om te staan en te gaan waar ik wil , ik ben een rouge ." Bij die worden van de zwarte poes kromp ze in één, 'Vreemde katten mogen hier neit komen' " Ik doe niets tegen kits , ik ben niet harteloos ! nu ben ik weg maar ik kom terug ! Ik laat niet met mij sollen " Die woorden snapte Brightkit niet, en ze keek vragend naar Flamepool. Toen rende de poes weg. WEg van waar ze was. 'Waarom was ze hier?' Ze had nog steeds geen idee van dat ze heir neit ,pocht zijn, maar daar zou wel verandering in komen.

Flamepool had zijn nagels nog steeds uitgeklapt, nekharen overeind, tanden ontbloot tot een grauw. Hij ging niet graag over tot een gevecht, maar als het moest dan moest het. Plots verscheen er een kit, wat deed die hier bij de zonnerotsen? Dat is hardstikke gevaarlijk! Schoot er door hem heen. Zou de poes aanvallen waar Brightkit bij was? Nee toch? Hij vond Rogues al harteloos maar kittens laten schrikken zouden ze toch niet doen? Nee, dat deed de rogue inderdaad niet. Ze blies naar hem en ging er daarna vandoor. "Als je nog een poot zet op het Thunderclan territorium dan zul je onze klauwen voelen Rogue!" Blies hij als waarschuwing haar na, daarna focuste hij zijn blik op Brightkit. "Waarom was ze hier?" Vroeg de kit. Flamepool zuchtte zachtjes, "De vraag is eerder, waarom ben jij hier Brightkit? Kittens mogen het kamp niet verlaten, dat is veel te gevaarlijk, maar om toch je vraag eventjes te beantwoorden, dat was een rogue, katten die heel gevaarlijk kunnen zijn en die niet bij clans horen, ze proberen onze prooi te stelen," Miauwde Flamepool, ondertussen zat hij zich te bedenken of hij Brightkit terug naar het kamp moest sturen, of dat hij haar zelf moest brengen. Hij besloot uiteindelijk om haar zelf te brengen, het kon namelijk nogal gevaarlijk zijn nu die rogue nog in de buurt rond waarde. "Kom mee, ik breng je terug naar het kamp." Miauwde hij, "Je moeder zal wel erg bezorgd om je zijn."

Winterstorm opende rustig haar ogen en keek om haar heen. Ze moest zijn ingedommeld terwijl haar kittens aan het spelen waren. De zon werkte ook niet echt mee, het liefst zou ze weer gewoon buiten het kamp gaan jagen of patrouilleren, maar dat kon nu niet, want wie zou er dan op de kittens letten? Ze zuchtte even en liet haar ogen over haar kittens gaan. Ze keek nog een keer goed. Één, twee, drie, vier, maar geen vijfde kitten. Ze keek nog een keer, maar ze telde er echt vier en nu wist ze ook wie er weg was, Brightkit. Ze stond op en stak haar hoofd in de nursery, misschien was Brightkit daar, maar ze was er niet. Gefrustreerd ging ze weer uit de nursery en keek het kamp rond. Waar kon ze toch zijn? Ze rook in de lucht en vond nog een vage geurspoor van Brightkit. Het leidde haar naar de kamp uitgang en ze wist dat Brightkit het kamp uit moest zijn gegaan. Ze zuchtte en liep richting de kamp uitgang, ze hoopte dat er niet nog een van haar kittens het kamp uit zou gaan, maar ze had nu geen andere keus dan ze even alleen achter te laten. Ze liep het kamp uit en volgde het spoor van Brightkit. Ze hoopte dat het spoor niet ergens plotseling zou ophouden, want straks vond ze Brightkit niet meer terug en wat moest ze dan?
Na een tijdje het spoor te hebben gevolgd merkte ze dat het haar naar de zonnerotsen aan het leiden was. Ze snapte niet waarom Brightkit zo'n eind van het kamp vandaan was gegaan en al helemaal niet dat ze dicht bij Riverclan territorium was gegaan. Ze hoopte dat haar niks overkomen was. Wat nou als een Riverclankat Brightkit had gevonden, wat zou die dan wel niet doen? ze schudde de gedachte van haar af en ging verder. Ze hoopte dat alles goed was met Brightkit, want wat als het niet zo was? Ze probeerde rustig te blijven, dat was het beste, want alleen maar ongerust zijn zou ook niet werken. Plotseling kwam er nog een andere geur haar neus binnen. Het was de geur van rogue. Haar angst werd alleen maar groter en ze zette het op een rennen. Haar nekharen stonden overeind en ze zag de rotsen al voor haar. Het duurde niet lang meer voor ze uit de struiken en bij de zonnerotsen aan was gekomen. Ze stond abrupt stil en keek om haar heen. Er was zeker de geur van rogue, maar de geur van Brightkit en een andere Thunderclan kat was sterker. Ze kalmeerde iets toen ze merkte dat de rogue weg was, maar het duurde even voor ze besefte wie er voor haar stonden. Brightkit stond daar samen met Flamepool. Ze liet haar nekharen weer plat liggen en keek naar Brightkit. "Wat doe je buiten het kamp? Weet je niet dat je hier niet mag komen? Het is hier hartstikke gevaarlijk, je bent hier best dicht bij Riverclan territorium en er zijn ook steeds meer rogue's de laatste tijd op Thunderclan territorium, die kunnen je zomaar aanvallen als je niet oppast." Ze voegde er nog net niet aan toe dat ze zelf weet hoe het is om een rogue te ontmoeten en aangevallen te worden. "Wat nou als jou iets overkomen was? Dat had ik mezelf nooit kunnen vergeven. Besef je dat goed?" Ze had misschien boos geklonken, maar ze kon het niet helpen. Als iemand haar zo ongerust maakte moest ze het er wel in één keer uitgooien en dan kon het soms hard overkomen. Ze probeerde iets te kalmeren en vervolgde op een bezorgde toon. "Er is je toch niks overkomen?" Ze wilde het alleen maar voor de zekerheid weten, want straks was er wel wat en dan had ze dat zitten negeren, omdat ze boos was geworden. Ze wachtte op Brightkit's antwoord en bleef haar aankijken.

"De vraag is eerder, waarom ben jij hier Brightkit? Kittens mogen het kamp niet verlaten, dat is veel te gevaarlijk, maar om toch je vraag eventjes te beantwoorden, dat was een rogue, katten die heel gevaarlijk kunnen zijn en die niet bij clans horen, ze proberen onze prooi te stelen," gaf Flamepool als antwoord op haar vraag. 'Daarom zag die poes er uit als een muizenkuitel', grinnikte ze met onduigende fonkelingen in haar kitten oogjes. 'Maar waarom mogen kittens niet het kamp uit, kittens kunnen ook sterk zijn hoor', ze haalde haar nageltjes uit en sprong toen tegen Flamepool aan om te laten voelen hoe sterk ze was. "Kom mee, ik breng je terug naar het kamp." Zei Flamepool. 'Maar ik wil niet', proteseerde Brightkit. "Je moeder zal wel erg bezorgd om je zijn." Brightkit schudde met haar kop. "Wat doe je buiten het kamp? Weet je niet dat je hier niet mag komen? Het is hier hartstikke gevaarlijk, je bent hier best dicht bij Riverclan territorium en er zijn ook steeds meer rogue's de laatste tijd op Thunderclan territorium, die kunnen je zomaar aanvallen als je niet oppast." Brightkit draaide haar kop om toen ze haar moeder zag, ze zach er bezorgd uit, maar net toen ze antwoord wouw geven, vervolgde haar moeder al wat, "Wat nou als jou iets overkomen was? Dat had ik mezelf nooit kunnen vergeven. Besef je dat goed?" Brightkit keek haar moeder aan. 'Maar mij zou niks over komen... Want ik word de sterkste krijger, dus dat betekent dat ik nu al heel sterk ben!' Zei ze op zelf verzekerde toon. "Er is je toch niks overkomen?" Brightkit schudde met haar kop, 'ik ben helemaal oke!' Ze keek weer naar de andere krijger en toen weer naar haar moeder.

Winterstorm wachtte op het antwoord van Brightkit. Ze hoopte dat Brightkit hier de volgende keer van zou leren, maar ze kon niks met zekerheid zeggen. Je wist maar nooit of een kitten het leerde of niet, want ze konden ook gewoon niet luisteren en het gewoon nog een keer doen. Ze wist ook wel dat het leuk was om buiten het kamp te zijn, maar geduld hebben was iets dat je een goede warrior kon maken en op deze manier liet Brightkit dat niet echt zien. Ze zou hier niet mee wegkomen zonder straf, dat was een ding dat zeker was. "Maar mij zou niks over komen... Want ik word de sterkste krijger, dus dat betekent dat ik nu al heel sterk ben!" Zei Brightkit. Ze keek haar dochter een lange tijd aan. Als die dacht dat ze het tegen een volgroeide kat op zou kunnen nemen, dan zat ze er toch wel naast. "Je mag dan wel de sterkste krijger willen worden, maar ik durf te wedden dat je het nu nog niet kan opnemen tegen een volgroeide kat." Zei ze. Ze wist dat ze waarschijnlijk gelijk had en misschien won Brightkit wel van andere kittens, maar dat zegt nog niet dat ze het ook tegen een volgroeide kat op kon nemen. "ik ben helemaal oke!" Antwoordde Brightkit op haar vraag. Ze voelde zich wel opgelucht daardoor, maar ze wist ook dat ze het zo niet kon laten. "Je gaat nu terug naar het kamp en je komt de nursery de aankomende week niet meer uit, begrepen? Ook al gaan de andere kittens buiten de nursery spelen, jij blijft binnen." Zei ze. Ze moest Brightkit straf geven, want anders zou ze het waarschijnlijk nooit echt leren. Ze wilde alleen niet zo graag straf geven, maar deze keer was het wel nodig en ze had het daarom ook gegeven. Ze wachtte op Brightkit's reactie en hoopte dat ze ook mee zou gaan naar het kamp, want straks zouden ze hier nog een hele discussie zitten voeren om niks en wat had het dan voor zin? Ze liet haar staart een beetje ongeduldig heen en weer gaan en bleef naar Brightkit kijken.

"Je mag dan wel de sterkste krijger willen worden, maar ik durf te wedden dat je het nu nog niet kan opnemen tegen een volgroeide kat." Zei haar moeder toen. 'Echt wel!' Protesteerde ze. "Je gaat nu terug naar het kamp en je komt de nursery de aankomende week niet meer uit, begrepen? Ook al gaan de andere kittens buiten de nursery spelen, jij blijft binnen." Zei haar medeer. Even keek Brightkit met een spijtige blik in haar ogen naar haar moeder, maar toen zei ze, 'Ja mama', zei ze op onsireuse toon, waardoor je zo wlel kon raden dat ze er schijt aan ging hebben. Brightkit stond op en rende meteen weg. ik ga echt niet leusteren, ik wil gewoon spelen en dat ga ik ook doen!. Ze rende als maar door, en door en door, toen rook ze iets, het rook eng. Ze kende het, ze had het vaker geroken, ze zag ook wat wat bewegen in de bosjes, toen zag ze een jonge vos, klein heel klein, ze kroop naar achteren, zou de baby vos sterk zijn, de vos had haar nog niet gezien, gellukig. Ze kroop weg, toen botste ze tegen iets aan. Een grote vos! 'AH!' Toen merkte ze dat de vos niet reageerde, dood, de vos was dood. 'MAMA!! MAMA!!' Ze was bang, wat moest ze nou, wat als die jonge vos haar aan zou vallen?

[Ispi loos, en ik moest ff het wat spannender maken ;D]
[Dit is trouwens wel realistish toch?]

Winterstorm wachtte op een reactie van Brightkit, ze hoopte dat de kitten wilde luisteren, want anders had ze nog wel een manier om Brightkit mee te krijgen. Ze hoopte er alleen op dat het niet veel moeite meer zou opleveren. Ze zuchtte een keer onhoorbaar en liet haar staart een beetje ongeduldig heen en weer gaan. Ze had geen zin om te lang weg te blijven van de nursery waar ze de andere kittens had achtergelaten, maar ze zou ook weer niet gaan zonder Brightkit en dat was op dit moment het probleem. "Echt wel!" Zei Brightkit op de opmerking van dat ze geen volgroeide kat aan zou kunnen. Ze wist wel dat Brightkit het niet kon, maar ze had geen zin om hier een discussie over te beginnen terwijl ze beter terug naar het kamp konden gaan, daar zou ze gerust de discussie aan willen gaan, maar hier niet. "Ja mama" Antwoordde Brightkit toen ze zei dat ze beter terug naar het kamp konden gaan. Ze voelde zich opgelucht en zag Brightkit ook opstaan, maar Brightkit sprintte ervandoor voordat ze er iets aan had kunnen doen. Ze zuchtte een keer diep. "Dat moet ik weer hebben." Mompelde ze tegen zichzelf. Ze wist dat Flamepool er ook nog was, dus ze draaide haar blik even snel naar hem. "Sorry als ze tot last is geweest en ik ga nu wel alleen achter haar aan, je hoeft niet per se mee." Zei ze verontschuldigend. Ze wilde net achter Brightkit aangaan toen ze Brightkit hoorde roepen. "MAMA!! MAMA!!" Winterstorm spitste haar oren, nu was Brightkit zeker echt in de problemen. Ze begon in de richting te rennen waar Brightkit naar toe was gegaan. Ze hoopte dat Brightkit niks overkomen was. Ze vertraagde haar looppas toen de geur van vos haar neus binnenkwam, er vormde zich een beeld voor haar ogen van een vos die Brightkit aanviel en ze schudde het beeld weg, ze moest er niet aan denken voor ze er zeker van was. Het duurde niet lang voor ze een dode vos zag liggen en Brightkit ernaast, een stukje verderop zag ze een jonge vos, waarschijnlijk was de vos die dood was de moeder van de jonge vos. Ze ging in een sluiphouding om hopelijk niet gezien te worden, ze haatte het dat haar vacht zo opvallend was, maar ze moest het proberen. Ze sloop richting Brightkit in de hoop dat de jonge vos niet zou aanvallen, maar als de jonge vos dat zou doen, zou ze vechten als het moest, maar ze wilde liever een gevecht voorkomen. Ze was nu bij Brightkit aangekomen en ze probeerde Brightkit bij haar nekvel te pakken om haar zo mee te nemen naar de veiligheid van de struiken.

Ze hoorde geritsel in de bosjes. Ze spitste haar oortjes, en ze werd doods bang, banger dan ze al was. Toen werd ze gepakt bij haar nek vel, 'Aaah! Dood me niet!' Toen realiseerde ze wie het was. Het was haar moeder. Net toen ze die kreet hat laten horen zach ze eht jonge vosje recht op hun af rennen. 'Mama rennen!' Schreeuwde ze bang. 'Ren ren, straks dood die vos ons!' Het vosje was een slag kleiner dan Winterstorm, maar ook weer een slag groter dan Brightkit, logish dat zij bang was. 'Mama, rennen! Rennen!' Piepte ze. "Ze begon wild te wurmen in haar moeders bek, en ze rukte zich los, toen sprinte ze bang weg. Het jonge vosje, rende achter haar aan, maar Brightkit wist zich te verstoppen, het zou niet lang duuren of ze was gevonden.