I didn't fell, I hugged the snow ! [Mosspaw]

Haar poten voorzichtig neerzettend in de sneeuw ploeterde Snakebites door de sneeuw. Wat had ze een hekel aan Leafbare, dat stomme witte poeder verpeste alles. Katten werden ziek, de rivier bevroor en prooi besloot een lange winterslaap te houden. En het was zo vreselijk als de ochtenvorst de laag sneeuw ook nog eens aanvroor. Dan was het net een hel, je gleed zo uit en schoof nog drie meter verder door. Nee, Snakebites hield meer van de zon en warmte. Maar die was er nu niet, anders zat ze niet door de sneeuw te ploeteren. Ze was op weg naar de stapel prooi, die niet zo bijzonder groot was. Met grote inspanning sprong ze door de sneeuw, terwijl die haar bruine oren bedekte. Een tiental staartlengtes voor de stapel gleed de poes uit, en met een geschrokken gil kreeg ze een mondvol sneeuw binnen. Als je niet beter wist zag het er net uit als een overmaatse kitten die nog nooit sneeuw gezien had. Snel draaide ze terug op haar buik en probeerde recht te gaan staan, niet wetende dat ze haar poot verkeerd zette. Met een plof' viel ze weer neer. "Oepfhh !" kreunde ze geïrriteerd. "Derde keer, goede keer .." mompelde de Warrior en hees zich op. Snakebites keek rond, hopend dat niemand haar gezien had, maar zag Mosspaw zitten. "Mouse-dung .."

Mosspaw zat rustig rond te kijken in het kamp. Sinds de kater toch niks te doen had nu hij geen mentor had. Hij zag dat er een poes het kamp binnen kwam. De poes sprong met een grote inspanning door de sneeuw. De kater probeerde niet te lachen maar het zag er grappig uit. De poes gleed uit en gilde waardoor ze een mondvol sneeuw binnenkreeg. Snakebites probeerde weer recht te staan maar doordat ze zo gehaast was valde ze op haar buik. "Derde keer, goede keer.." mompelde Snakebites. De warrior keek in de richting van de grijze apprentice. Mosspaw sprong van de boomstam waar hij op zat en liep naar de warrior toe. "Hou je ervan om in de sneeuw te vallen?" vroeg de apprentice op een plagende toon.

Snakebites zag een Apprentice op haar afkomen. "Hou je ervan om in de sneeuw te vallen?" vroeg die haar, en ze keek hem lastig aan. "Ja, ja, tuurlijk, ik doe dit allemaal voor mijn plezier !" licht geërgerd zwiepte ze met haar staart tegen zijn gezicht. De speciaal gevlekte poes duwde zich op en knipperde met haar ogen. Ze mompelde een paar vuile woorden en keek de kater aan. "Heb je geen training ofzo ?" Nattuurlijk wist ze niet dat hij geen mentor had.

De warrior keek hem lastig aan. "Ja, ja tuurlijk, ik doe dit allemaal voor mijn plezier!" Licht geërgerd zwiepte Snakebites met haar staart tegen zijn gezicht. De poes mompelde een paar vuile woorden en keek Mosspaw aan. "Heb je geen training ofzo?" vroeg ze. "Ik heb geen mentor." zei de kater. "Maar dat gaat je toch niks aan." vervolgde de kater op gefrustreerde toon. Hij had al 2 manen geen mentor en iedereen zei dat hij niks deed, maar hij kon niks doen sinds geen enkele warrior hem meenam.

"Ik heb geen mentor." zei de kater."Maar dat gaat je toch niets aan." Snakebites keek de kater verbaasd aan. "Pardon?" Licht geïrriteerd trippelde ze richting de grijze Apprentice. Een muis lengte voor zijn neus bleef ze staan, en staarde hem aan. "Misschien gaat het mij niet aan zoals het Dawnstar of Wolfgaze aangaat, maar ik mag er wel naar vragen. O f vind je dat ook al teveel?" De gevlekte poes knipperde met haar ogen en gromde wat woorden binnesmonds.

Snakebites keek hem verbaasd aan. "Pardon?" De poes liep licht geïrriteerd op hem af. Ze stond op een muis-lengte van hem vandaan en staarde de apprentice aan. "Misschien gaat het mij niet aan zoals het Dawnstar of Wolfgaze aangaat, maar ik mag er wel naar vragen. Of vind je dat ook al teveel?" De grijze kater zweeg even. "Eigenlijk wel ja." antwoordde de kater op brutale toon. "Ik ben het zo beu, bijna elke warrior vraagt het en dat gebeurt bijna elke dag!" De kater klonk kwaad.

"Eigenlijk wel ja." hoorde Snakebites de Apprentice brutaal antwoorden. "Ik ben het zo beu, bijna elke warrior vraagt het en het gebeurt bijna elke dag!" De kater had een kwade toon, en een klein gemeen glimlachje speelde om haar lippen. "Het spijt me, Mosspaw, maar doe alsjeblieft een beetje kalm, straks denken ze nog dat ik je aan het vermoorden ben." knipoogde ze. De poes schudde de sneeuw van haar vacht en ging naast de kater zitten. "Je zal binnenkort wel een nieuwe Mentor krijgen, hoor." suste ze hem.

Er speelde een klein gemeen glimlachje om Snakebites lippen. "Het spijt me, Mosspaw, maar doe alsjeblieft een beetje kalm, straks denken ze nog dat ik je aan het vermoorden ben." zei de poes terwijl ze knipoogde naar de grijze kater. Ze schudde de sneeuw van haar vacht en ging naast hem zitten. "Je zal binnenkort wel een nieuwe mentor krijgen, hoor." zei de warrior op een sussende toon. Mosspaw stond op. "Denk je dat ik dat geloof? Dat zeggen ze allemaal, en als ik dan een mentor krijg schenken ze toch geen aandacht aan mijn training." antwoordde de apprentice op geïrriteerde toon. Hij ging op een omgevallen boomstam zitten en begon het hout met zijn klauwen te bewerken.

De grijze kater zag er geïrriteerd uit. "Denk je dat ik dat geloof? Dat zeggen ze allemaal, en als ik dan een mentor krijg schenken ze toch geen aandacht aan mijn training." Ze knikte langzaam toen hij op een boomstam ging zitten. "Dat is rot voor je, het spijt me," Snakebites zonk even weg in gedachten. "Ik moet mijn traning met Emberpaw ook nog eens beginnen." mompelde ze stil. "Maarre, het spijt me, Mosspaw, ik kan er ook niet veel aan doen, he .."

~Flut en kort, het spijt me ;s

De poes knikte. "Dat is rot voor je, het spijt me." antwoordde de warrior. "Ik moet mijn training met Emberpaw ook nog eens beginnen." mompelde Snakebites stil. "Maarre, het spijt me, Mosspaw, ik kan er ook niet veel aan doen, he..." "Dat is waar, sorry, als ik kwaad word kan ik soms heel erg rot overkomen." zei de grijze apprentice verontschuldigend. De kater was ondertussen weer rustig geworden, ookal was de boomstam erg toegetakeld door zijn klauwen.
OCC: geeft niet hoor Smile

Zacht glimlachte de ietwat kille poes, en drukte zich daarna even tegen de Apprentice aan. "Nevermind, hoor," knipooge ze, en haalde een poot over haar hoofdje. De grijze Apprentice was zo onvoorspelbaar, maar ergens was dat wel leuker als zo'n doornsee App die mooi alles juist deed

Snakebites glimlachte zacht. Ze kwam naar de apprentice en drukte zich tegen hem aan. "Nevermind, hoor," knipoogde de warrior. Hij knikte. De kater glimlachte zacht. "Eindelijk iemand die me waardeert zoals ik ben." dacht Mosspaw. De meeste liepen weg als de apprentice een plotse woede-aanval kreeg. Maar hij kon er ook niet aandoen dat hij zo opvliegend was. "Thanks." zei de kater op een nauwelijks hoorbare toon.

Onderwerp: Re: I didn't fell, I hugged the snow ! [Mosspaw]