First time I meet you, isn't ? [~Austin]

Met twijfelachtige pasjes trippelde een bruin-witte door de sneeuw, nog net in het ShadowClan Territory, maar met haar blik veel verder. Raspberrypaw's ogen gleden over het Territory dat ze niet kende, en met wiebelde oren probeerde ze het dunne laagje sneeuw eraf te krijgen. Ze liet een magere, kleine muis naast haar poten vallen en zuchtte diep. Zo ver ze kon kijken zag ze wit, en Raspberry hoopte dat Leaf-bare snel over was. Doordat de geur van de net gedoodde muis nog in haar neus hing, rook ze de vreemde BloodClan geur niet. Maar toen een takje kraakte draaide ze verschrikte om en keek in het gezicht van zen BloodClanner. Z e slikte en probeerde te doen alsof ze helemaal niet geschrokken was. "Oh, well .. First time I meet you, isn't?" mauwde ze luchtig naar de kat. "Wat is je naam?" voegde ze snel toe, want ze vond het vreselijk tegen een kat te moeten praten waarvan ze de naam niet wist. De kille wind waaide wat sneel tegen haar op en met licht tranende ogen ~ door de sneeuw in haar ogen ~ keek ze de kat aan.

~Beetje flut, sorry ;s

Austin zijn oren stonden gespitst en de pupillen in zijn ogen waren groot terwijl hij naar een sappige muis tussen de bosjes keek. Langzaam sloop hij richting de muis om er vervolgens in stilte naar te kijken , te wachten op het goede moment om aan te vallen en de muis zijn nek om te draaien zodat haar licht snel gedoofd was en zo weinig mogelijk pijn had. Opeens zag hij dat de muis een kat ergens een stukje verder op zag waardoor die wegrende van schrik en zijn kansen om hem te pakken dus weg waren waardoor hij fronste en zo naar de ShadowClan poes keek. "Oh, well .. First time I meet you, isn't?" mauwde ze luchtig naar de kat."Wat is je naam?" vroeg ze alsof er niets gebeurd was waardoor hij zijn ogen rolde “Austin” Snoof die kortaf omdat hij uit zijn humeur was doordat zijn prooi nou was ontsnapt.

"Austin" snoof de kater, met zijn ogen rollend. Ze keek hem twijfelend aan, zijn humeur was duidelijk niet geweldig, en ze had een vermoeden dat ze er voor iets mee te maken had. Raspberrypaw fronste haar wenkbrouwen, en mompelde wat binnenmonds. "Jij bent ook geweldig vrolijk vandaag, Austin." beet ze hem toe. Ze besefte dat dit waarschijnlijk slecht ging aankomen, maar moest hij maar niet zo kortaf doen. De Apprentice ging zitten en staarde Austin aan. "Wat doe jij hier?" vroeg ze kortaf.

~ Kort, sorry ;S

Raspberrypaw keek hem moe aan. "Sorry hoor, ik kies ook niet welke achterlijke prooi jij uitkiest en die mij ziet." mopperde ze gefrustreerd. "Je bent trouwens veel te kort bij de ShadowClan, naar mijn mening." siste de poes.

"Ik weet echt wel dat je en BloodClanner bent hoor, ik ben niet achterlijk!" snauwde ze hem toe. "Dan NOG moet je niet zo kort zijn !" Haar nekharen gingen overheind staan, en kwaad keek ze zijn richting uit.

Een verwarde uitdrukking kwam op de kater zijn gezicht te staan. Hhij zweerde dat ze ShadowClan tegen hem had gezegd. “Nou ik ben ook niet achterlijk en je zei net echt dat ik te kort bij de ShadowClan zat naar jouw mening”  vuurde hij terug naar op een té kalme toon.

De poes rolde met haar ogen. "Jij," ze articuleerde extra goed, en wees met haar staart overdreven op Austin. "Bent Bloodclanner," vervolgde Raspberrypaw met een afkeurende blik. "En zit veels te kort," Ze keek hem aan. "In het ShadowClan Territory !" riep ze, nu echt gefrustreerd.

"Jij,"  Austin fronste toen ze die nadruk gebruikte. "Bent Bloodclanner," vervolgde ze. Hij merkte al snel dat ze der zin in stukjes hakte. Toen de kater haar afkeurende blik zag gromde die luid. "En zit veels te kort," Ze keek hem aan. "In het ShadowClan Territory !" riep ze naar hem waardoor vrijwel meteen zijn oren in zijn nek werden gedrukt. “Is goed hoor wat jij wilt, ik blijf wel langer in het ShadowClan territoria." gromde hij naar haar

"Ga gewoon weg!" gromde ze kwaad, en zakte door haar poten, oren in haar nek en tanden ontbloot. "Laatste keer, ga weg!" raspberrypaw had haar kookpunt bereikt, en zou niet aarzelen nu Austin aan te vallen. "Je hebt hier niets te zoeken."

Die trok zijn wenkbrauw op toen ze zo fel reageerde. "Heb ik wel"  sprak hij haar tegen, "prooi bijvoorbeeld" zei hij en somde zo nog enige dingen op terwijl zijn hazel-groene ogen recht in de hare keken. Een schuin grijns spelen langs zijn lippen

Een diepe frons verscheen tussen Austin zijn wenkbrauwen toen hij hoorde wat de kat tegen hem zei. Hij wilde nog zijn mond opentrekken om een weerwoord te geven, maar de poes tegenover hem mopperde nog wat om zich vervolgens om te draaien en hem achter te laten. Terwijl hij toch gevaarlijk dicht bij hun territoria was. Hij snoof even toen ie merkte dat deze poes waarschijnlijk niet zo loyaal was geweest als hij had gedacht dat ze was. Aangezien hij zich nu toch wel zou gaan vervelen omdat hij geen gspreks partner had besloot hij zich ook om te draaien en richting de Twoleg places te draven.

-Austin uit