De brandende vragen

Onderwerp: De brandende vragen ma 14 apr 2014 - 17:02

Nimblepaw had die nacht nauwelijks geslapen, wetende dat ze de volgende dag de kans zou hebben om al haar vragen rondom haar familie aan Silverfang te stellen. De hele nacht had ze liggen woelen, wachtend tot de zon op zou komen en ze uit haar nest kon wandelen.
En eindelijk was het dan ochtend geworden. Met nog pijn aan haar pootje en een slaperige kop liep ze uit de apprentices den en liep naar het midden van het kamp. Ze had geen idee waar ze Silverfang zou treffen, maar dit leek haar de meest logische plaats. Ze ging zitten, maar haar staart gespannen strak op de grond. Eindelijk kon ze alle vragen stellen die al weken door haar hoofd dwaalden. Zou ze dan nu eindelijk de antwoorden krijgen? Wie was haar moeder? En wie was haar vader? Waarom waren ze weggegaan?

Onderwerp: Re: De brandende vragen di 15 apr 2014 - 16:14

Hij wilde net richting de doorntunnel stappen, toen hij plots een bekende gestalte in het midden van het kamp zag zitten. Silverfang draaide verbaasd zijn kop, en liep toen meteen naar Nimblepaw toe, zijn blik ietwat streng. Hij wist dat de jonge apprentice hem graag wilde spreken, maar hij had liever eerst dat ze rust nam zodat haar poot kon genezen. ”Nimblepaw, wat doe je uit de medicine den? Mocht je van Maskheart gaan?” vroeg hij, terwijl hij voor haar ging zitten en met een bezorgde frons op zijn gezicht een blik op haar pootje wierp. Het zag er nog steeds pijnlijk uit, maar tot zijn opluchting leek het al een hele verbetering vergeleken met gister. Ze hadden geluk met Maskheart.

Onderwerp: Re: De brandende vragen di 15 apr 2014 - 16:41

Silverfang kwam met een strenge blik aangelopen. Nimblepaw dook een beetje ineen, maar rechtte daarna haar rug snel. "Nou, niet echt. Maar ik mocht in mijn eigen den gaan slapen," vertelde ze. "Dat zei ze toen ik vanochtend vroeg wakker werd. Ik heb toen nog even geslapen bij de andere apprentices." Ze keek naar haar eigen poot. Ze kon er nog niet op lopen - zeker niet, maar het deed al lang niet meer zoveel pijn als gisteravond.
"Dank je dat je me zo snel wilde spreken." Ze glimlachte gul, oprecht dankbaar. "Ik vroeg me af..." Wekenlang had ze de vragen willen stellen, maar nu ze ze daadwerkelijk kon stellen, wist ze niet zo goed hoe, en welke woorden ze moest gebruiken.
"Ik vraag me wat dingen af over mijn ouders. Toen Strawberry me een paar weken geleden vond en ik haar vragen stelde, leek het alsof ze ze niet wilde beantwoorden. Destijds had ik dat niet door, maar als ik er nu aan terugdenk, lijkt het alsof ze iets wilde verbergen. Ik bedacht me dat als íémand mijn ouders kende, of weet wie ze zijn, of wat er is gebeurd, dan zijn het wel jij of Firestar. Maar eigenlijk heb ik Firestar nog nooit gezien, behalve op de ceremonie. Maar toen sprak jij vooral."

Onderwerp: Re: De brandende vragen wo 23 apr 2014 - 20:57

Silverfang nam hoofdschuddend plaats voor de jonge apprentice toen hij haar woorden hoorde. "Dat betekent nog niet dat je al door het kamp mag huppelen," waarschuwde hij, maar ergens was hij opgelucht dat ze van Maskheart al naar haar eigen nest mocht. Dat was in ieder geval een goed teken. De zilvere kater plaatste zijn staart voor zijn voorpoten en keek Nimblepaw toen met een vriendelijke glimlach aan. "Nou, vertel, wat is er?" vroeg hij, toen hij doorkreeg dat ze hem heel graag iets wilde vragen. 'Ik vraag me wat dingen af over mijn ouders.' Silverfang wiebelde even verrast met zijn oren toen hij zich weer besefte dat Nimblepaw geadopteerd was. Het was haar goed recht om het te weten, maar hij zou haar waarschijnlijk niet zo goed kunnen helpen als ze wilde. 'Ik bedacht me dat als íémand mijn ouders kende, of weet wie ze zijn, of wat er is gebeurd, dan zijn het wel jij of Firestar. Maar eigenlijk heb ik Firestar nog nooit gezien, behalve op de ceremonie. Maar toen sprak jij vooral,' miauwde Nimblepaw. De deputy keek haar aan en schudde toen zijn hoofd. Hij was zich pijnlijk bewust van haar laatste woorden, maar de zorgen over zijn leider drukte hij voor nu even weg naar zijn achterhoofd. "Het spijt me, maar ik kan je daar niet mee helpen," zei hij meelevend. "Al wat ik weet is dat je moeder je hebt afgestaan, omdat ze zelf niet voor je kon zorgen. Mij is verder geen naam verteld, en zolang hij dit aan je moeder heeft beloofd zal Firestar het ook niet zeggen." Hij vond het oprecht jammer voor de jonge apprentice, hij kon zich voorstellen dat ze een brandende nieuwsgierigheid had naar haar ouders. Maar, haar moeder had vast een goede reden gehad om haar af te staan. Silverfang kon zich bijna niet voorstellen dat zoiets niet hartverscheurend was voor een queen. De kater hield even zijn kop schuin en hoopte dat de teleurstelling in haar grote ambere ogen niet al te groot was. "Maar, ik weet zeker dat je er op een dag zult achter komen. Waarschijnlijk zal jouw moeder het je vertellen als ze hier klaar voor is," probeerde hij, in een poging haar iets op te vrolijken.

Onderwerp: Re: De brandende vragen wo 23 apr 2014 - 21:30

Het was de enige hoop geweest die Nimblepaw had gehad; dat Silverfang haar kon vertellen wat ze wist. Maar helaas wist Silverfang niks, en verdrietig liet Nimblepaw haar oren hangen. Ze sloeg haar ogen neer. "Jammer," zei ze teleurgesteld. Het hakte er behoorlijk bij haar in dat ze nu haar laatste kaart gespeeld had, en dat het niet had geholpen. Ze wist nog steeds niks, ze was nog steeds geen stap dichterbij haar antwoorden. "Weet je.." Ze slikte even om de brok in haar keel weg te krijgen. "Weet je wel of ze nog leeft?" Nimblepaw, die een stuk kleiner was dan de volwassen Silverang, keek met haar grote, bruine ogen van onderaf naar die van Silverfang.

Onderwerp: Re: De brandende vragen do 24 apr 2014 - 23:18

Silverfang liet zijn oren even hangen toen het teleurgestelde gezicht van de jonge apprentice zag. Dat moest ze niet te lang gaan doen, of hij ging het nog persoonlijk aan Firestar vragen. Als ie ergens niet tegen kon was het van die grote droevige kittenogen. Zijn kinderen hadden die truc al vaak genoeg bij hem uitgehaald, en het werkte iedere keer weer. ‘Weet je..’ begon Nimblepaw zachtjes. ‘Weet je wel of ze nog leeft?’ Silverfang keek haar aan en knikte toen zachtjes. De waarheid was dat hij dat niet zeker wist, maar als de queen was overleden had Firestar hem dat wel verteld. Silverfang bleef zichzelf er nog van overtuigen dat zijn leider hem nog steeds in vertrouwen nam, ook al was er de laatste tijd een spanning tussen hen die hij niet had aan zien komen en hem een heel onbehaaglijk gevoel gaf. ”Hoe bevalt het apprentice zijn? Traint Snowdrop je goed?” Probeerde hij om maar van het onderwerp te veranderen en hopelijk Nimblepaw weer iets op te beuren.

Onderwerp: Re: De brandende vragen vr 25 apr 2014 - 1:00

Nimblepaw had Silverfang verwachtingsvol aangekeken. Langzaam begon hij te knikken. Haar oren schoten omhoog van verrassing, maar een dubbel gevoel schoot door haar lichaam. Haar moeder leefde nog! Er was een kans dat ze haar nog zou vinden, maar... als ze nog leefde, waarom was ze dan niet hier, bij haar? Nieuwe vragen dwaalden door haar hoofd. Ze werd er duizelig van. Dit gesprek met Silverfang had haar niet geholpen met haar hoofd wat lichter maken door antwoorden te hebben op haar vragen.
Silverfang probeerde haar af te leiden door het over haar apprenticeschap en mentor te hebben. "Ja," glimlachte ze. "Nu kan ik eindelijk legaal het kamp uit." Nu ze zelf apprentice was en Brightkit haar vaak uit het kamp volgde, had ze ineens doorgekregen hoe irritant zij geweest moest zijn als kitten. Telkens maar rondlopen op plaatsen waar ze niet mocht zijn.. "De trainingen schieten nog niet heel erg op, want ze is erg gewond geraakt. Maar hier en daar krijg ik wat trainingen van andere warriors die het leuk vinden me iets te leren. En iedere dag train ik, soms alleen."

Onderwerp: Re: De brandende vragen vr 25 apr 2014 - 16:37

Tot zijn opluchting verscheen er weer een glimlach op haar kleine gezicht. ‘Ja, nu kan ik eindelijk legaal het kamp uit,’ zei ze, en hij grinnikte. Hij wist maar al te goed dat Nimblepaw als kitten nogal graag tripjes buiten het kamp maakte. Dustkit kon daar ook wat van, maar sinds de laatste ervaring had hij het tot zijn opluchting afgeleerd. Silverfang wist niet hoe lang hij zijn zoontje nog voor de gevaren had kunnen behoeden als hij er iedere keer vandoor was gegaan. Gelukkig had de roofvogel hem niet gegrepen, anders wist hij niet wat hij had gedaan.
Nimblepaw vertelde over haar mentor en Silverfang knikte even tevreden. Hij was blij dat Snowdrop haar rust nam, maar hij begreep dat Nimblepaw graag verder wilde met haar trainingen. Er verscheen een bemoedigende glimlach op zijn gezicht. ”Ik ken Snowdrop, en die zal voor je het weet de trainingen weer met je oppakken.” Als ze haar poot maar niet weer teveel overbelast, voegde hij er zwijgend aan toe.

Onderwerp: Re: De brandende vragen vr 25 apr 2014 - 18:01

"Ja, ik hoop het," glimlachte Nimblepaw. "Ik doe m'n best zo goed mogelijk te worden." Eigenlijk wilde ze Silverfang nog wat vragen aan de hand van een gesprek met Dustkit dat ze had gehad. Ze wist niet of het een hele onbeleefde, respectloze vraag was, maar ze wilde het echt graag weten. "Silverfang.." begon ze langzaam. "Is er iets met Firestar? Toen bij mijn ceremonie leek hij zo afwezig. Ik had er toen geen betekenis aan gegeven, maar laatst zag ik hem rondlopen buiten het kamp en toen was hij ongelofelijk norrig en onaardig. Ik sprak gister ook met Dustkit, en het was hem ook opgevallen." Met lichtelijk bange ogen keek ze Silverfang aan. Als er echt wat was, dan waren dat waarschijnlijk geen zaken voor een apprentice.

Onderwerp: Re: De brandende vragen ma 28 apr 2014 - 19:21

Hij knikte goedkeurend, maar zijn uitdrukking veranderde toen hij de volgende vraag van Nimblepaw hoorde. Hij was zich er sterk van bewust dat hij niet de enige was die het vreemde gedrag van zijn leider opmerkte, maar dat het zelfs de apprentices en kittens opviel, verontruste hem toch wel. Het was niet de bedoeling dat de kleintjes zich daar ook druk om gingen maken. Wat het ook was waar Firestar last van had, het ging vast wel weer over als de tijden beter werden. Tenminste, dat was wat Silverfang zichzelf bleef voorhouden. "Maak je niet druk, Firestar gaat even door een moeilijke periode op het moment. Maar, hij komt er wel weer overheen. Voor nu lijkt het mij het beste dat we hem een tijdje met rust laten, en als er iets is kun je naar mij toe komen." De zilvere deputy probeerde te glimlachen, al was het duidelijk aan zijn bleekgroene ogen te zien dat de situatie hem niet lekker zat.

Onderwerp: Re: De brandende vragen ma 28 apr 2014 - 19:28

Silverfang antwoordde meteen op haar vraag, maar aan zijn toon en de blik in zijn ogen kon ze zien dat er iets goed mis was. Ze kon het niet verbergen, want automatisch beet ze op haar wang, zoals ze altijd deed als ze ergens over twijfelde. "Ik zal inderdaad naar jou toekomen," reageerde Nimblepaw uiteindelijk. "Firestar lijkt ook niet zo blij om de apprentices te zien. Hij is niet echt vriendelijk, en hij noemde het een ongenoegen me te zien." Het had haar destijds niet zo veel gedaan, maar nu haar positie binnen de clan haar onzeker maakte door haar ouders, wilde ze niet dat Firestar haar verachtte te zien. "Ik maakte me een beetje zorgen, eigenlijk," gaf ze toe.

Onderwerp: Re: De brandende vragen